The chapter outlines some ' lessons

The chapter outlines some ' lessons ' to be learned from the Korean experiences of government-led economic development over the past thirty years by suggesting examining the the policy patterns, defining their characteristics, and suggesting the desirable role of the government in a globalizing world.

Korea's experience suggest that active and protracted governmental intervention in properly allocating resources might achieve some short-term goals, but only at the expense of some long-lasting adverse side-effects.

For example, the distorted relative price system and incentive structure resulting from such interventionist policies has meant that the private sector has been reluctant to economize.

After the government utilized them as credit distribution stations for over three decades, Korean banks paid more attention to the volume of deposits than to their overall profitability.

In other words, Korea banks considered a corporation in terms of how much it borrowed rather its profitability.

it has been argued although government intervention in resource allocation enjoyed some success in the 1960s and 1970s, this is no longer the case because the size and complexity of the Korean economy have already reached a point where the informational superiority of the government over the private sector can no longer be guaranteed.

Finally, this chapter provides a basic framework within which we discuss the optimal role of the government in a general context.

we invoke the oriental philosophy of Taoism ' being natural without coercion ' - and the Hayekian Philosophy of interpreting market competition as a discovery procedure of the optimal solutions to the resource allocation problems.

This chapter concludes that the government's role should be confined to preserving The spontaneity and endogeneity of the market order and cultivating an economic environment conducive to the Proper functioning of the market.

In other words, while the government concentrates on determining exogenous variables for the market order, the determination of endogenous variables should be left to the market.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทสรุปบาง 'บทเรียน' เพื่อเรียนรู้จากประสบการณ์เกาหลีนำรัฐบาลพัฒนาเศรษฐกิจสามสิบปีผ่านมา โดยการแนะนำการตรวจสอบในรูปแบบนโยบาย การกำหนดลักษณะของพวกเขา และแนะนำบทบาทของรัฐบาลในโลก globalizing ต้อง ประสบการณ์ของเกาหลีแนะนำว่า ใช้งานอยู่ และยืดเยื้อรัฐการแทรกแซงในการปันส่วนทรัพยากรอย่างถูกต้องอาจบรรลุเป้าหมายการระยะสั้นบาง แต่เฉพาะค่าใช้จ่ายบางอย่างนานร้ายผลข้างเคียง ตัวอย่าง เพี้ยนญาติราคาจูงใจและระบบโครงสร้างเกิดจากนโยบายดังกล่าว interventionist ได้หมายถึง ว่า ภาคเอกชนได้ไม่ประหยัด หลังจากที่รัฐบาลใช้นั้นเป็นสถานีจ่ายสินเชื่อสำหรับสามทศวรรษ ธนาคารเกาหลีชำระความสำคัญกับปริมาณของเงินฝากมากกว่าการทำกำไรของพวกเขาโดยรวม ในคำอื่น ๆ เกาหลีธนาคารพิจารณาในแง่ของจำนวนมันยืมแต่ผลกำไรของบริษัท มันมีการโต้เถียงแม้ว่าการแทรกแซงของรัฐบาลในการจัดสรรทรัพยากรความสุขความสำเร็จบางอย่างในช่วงปี 1960 และทศวรรษ 1970 เป็นไปได้เนื่องจากขนาดและความซับซ้อนของเศรษฐกิจเกาหลีมาแล้วถึงจุดที่เหนือกว่าข้อมูลของรัฐบาลมากกว่าภาคเอกชนสามารถไม่รับประกัน สุดท้าย บทนี้ช่วยให้กรอบพื้นฐานที่เราหารือเกี่ยวกับบทบาทของรัฐในบริบททั่วไปเหมาะสมที่สุด เราเรียกปรัชญาตะวันออกของ Taoism 'ถูกธรรมชาติ โดยแกมบังคับ' - และปรัชญา Hayekian ของทำนายตลาดแข่งขันเป็นกระบวนการค้นพบในโซลูชั่นที่ดีที่สุดปัญหาการปันส่วนทรัพยากร บทนี้สรุปว่า ควรจำกัดบทบาทของรัฐบาลเพื่อรักษา spontaneity และ endogeneity สั่งตลาด และการเพาะปลูกสภาพแวดล้อมทางเศรษฐกิจที่เอื้อต่อการทำงานที่เหมาะสมของตลาด ในคำอื่น ๆ ในขณะที่รัฐบาลเน้นการกำหนดตัวแปรบ่อยการตลาด กำหนดตัวแปร endogenous ควรซ้ายไปตลาด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทสรุปบาง 'บทเรียน' ที่จะได้เรียนรู้จากประสบการณ์ที่เกาหลีของการพัฒนาเศรษฐกิจของรัฐบาลที่นำโดยที่ผ่านมาสามสิบปีด้วยการแนะนำการตรวจสอบรูปแบบนโยบายการกำหนดลักษณะของพวกเขาและแสดงให้เห็นถึงบทบาทที่พึงประสงค์ของรัฐบาลในโลกยุคโลกาภิวัตน์ประสบการณ์ของเกาหลีชี้ให้เห็นว่าการแทรกแซงของรัฐบาลที่ใช้งานและยืดเยื้อในอย่างถูกต้องจัดสรรทรัพยากรอาจบรรลุบางเป้าหมายระยะสั้น แต่ค่าใช้จ่ายบางส่วนที่ไม่พึงประสงค์ยาวนานผลข้างเคียง. ยกตัวอย่างเช่นระบบราคาญาติบิดเบี้ยวและโครงสร้างของแรงจูงใจที่เกิดจากการดังกล่าว นโยบายแทรกแซงได้หมายความว่าภาคเอกชนที่ได้รับการลังเลที่จะประหยัด. หลังจากที่รัฐบาลใช้พวกเขาเป็นสถานีกระจายเครดิตมานานกว่าสามทศวรรษที่ผ่านมาธนาคารเกาหลีให้ความสนใจมากขึ้นในปริมาณเงินฝากกว่าในการทำกำไรโดยรวมของพวกเขา. ในคำอื่น ๆ ธนาคารเกาหลี บริษัท พิจารณาในแง่ของเท่าใดก็ยืมค่อนข้างกำไร. จะได้รับการถกเถียงกันถึงแม้ว่าการแทรกแซงของรัฐบาลในการจัดสรรทรัพยากรที่มีความสุขความสำเร็จในปี 1960 และ 1970 นี้ไม่มีกรณีเพราะขนาดและความซับซ้อนของเศรษฐกิจเกาหลีมีอยู่แล้ว มาถึงจุดที่เหนือกว่าในการให้ข้อมูลของรัฐบาลที่ผ่านมาภาคเอกชนไม่สามารถรับประกัน. สุดท้ายบทนี้ให้กรอบพื้นฐานภายในที่เราจะหารือถึงบทบาทที่เหมาะสมของรัฐบาลในบริบททั่วไป. เราเรียกปรัชญาตะวันออกของลัทธิเต๋า 'เป็นธรรมชาติโดยไม่ต้องบังคับ' -. และ Hayekian ปรัชญาของการแปลความหมายของการแข่งขันในตลาดเป็นขั้นตอนการค้นพบของการแก้ปัญหาที่ดีที่สุดในการแก้ไขปัญหาการจัดสรรทรัพยากรในบทนี้จะสรุปว่าบทบาทของรัฐบาลที่ควรจะถูกคุมขังในการรักษาธรรมชาติและ endogeneity ของการสั่งซื้อของตลาดและ ปลูกฝังสภาพแวดล้อมทางเศรษฐกิจที่เอื้อต่อการทำงานที่เหมาะสมของตลาด. ในคำอื่น ๆ ขณะที่รัฐบาลมุ่งเน้นที่การกำหนดตัวแปรภายนอกสำหรับการสั่งซื้อของตลาด, ความมุ่งมั่นของตัวแปรภายนอกควรจะปล่อยให้ตลาด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทสรุปบาง ' บทเรียนที่จะเรียนรู้จากประสบการณ์ของรัฐบาลเกาหลีนำการพัฒนาเศรษฐกิจที่ผ่านมาสามสิบปีโดยการแนะนำการตรวจสอบนโยบาย รูปแบบ การกำหนดลักษณะของพวกเขาและแนะนำคุณลักษณะบทบาทของรัฐบาลในกระแสโลกาภิวัตน์ .

ประสบการณ์ของเกาหลีแนะนำที่ปราดเปรียวและการแทรกแซงของรัฐในการจัดสรรทรัพยากรอย่างเหมาะสม ยืดเยื้อ อาจบรรลุเป้าหมายระยะสั้นบางส่วน แต่ที่ค่าใช้จ่ายของบางอย่างยาวนานจากผลข้างเคียง

เช่นการบิดเบือนราคาสัมพัทธ์และโครงสร้างระบบแรงจูงใจที่เกิดจากนโยบาย interventionist ดังกล่าวมีความหมายที่ภาคเอกชนได้รับการลังเลที่จะประหยัด

หลังจากที่รัฐบาลใช้เป็นเครดิตการสถานี เป็นเวลากว่าสามทศวรรษที่ผ่านมา ธนาคารเกาหลีให้ความสนใจกับปริมาณของเงินฝากมากกว่าอัตราผลตอบแทนโดยรวมของพวกเขา

ในคำอื่น ๆธนาคารเกาหลีถือว่าเป็น บริษัท ในแง่ของวิธีการมากมันยืมมากกว่าผลตอบแทนของมัน

มันได้มีการถกเถียงถึงการแทรกแซงของรัฐบาลในการจัดสรรทรัพยากรความสุขความสำเร็จบางอย่างในทศวรรษที่ 1960 และ 1970 ,นี้จะไม่มีกรณีเนื่องจากขนาดและความซับซ้อนของเศรษฐกิจเกาหลีได้ถึงจุดที่เหนือกว่าของรัฐบาลมากกว่าข้อมูลที่เอกชนไม่สามารถรับประกัน

ในที่สุด บทนี้มีพื้นฐาน กรอบที่เรากล่าวถึงบทบาทที่เหมาะสมของรัฐบาลในบริบททั่วไป

เราเรียกปรัชญาตะวันออกของลัทธิเต๋าเป็นธรรมชาติโดยไม่ต้องบังคับขู่เข็ญ ' - และ hayekian ปรัชญาของการตีความ การแข่งขันในตลาด เป็นขั้นตอนของการค้นพบโซลูชั่นที่เหมาะสมกับการจัดสรรทรัพยากร ปัญหา

บทนี้สรุปได้ว่า บทบาทของรัฐบาลควรจํากัดการรักษาธรรมชาติและ endogeneity คำสั่งของตลาดและการปลูกฝังสภาพแวดล้อมทางเศรษฐกิจที่เอื้อต่อการทำงานที่เหมาะสมของตลาด

ในคำอื่น ๆในขณะที่รัฐบาลมุ่งเน้นการกำหนดตัวแปรจากภายนอกเพื่อตลาดการกำหนดตัวแปรภายนอกที่ควรจะปล่อยให้ตลาด .