Each of the thirteen colonies devel

Each of the thirteen colonies developed its own system of self-government, based largely on independent farmers who owned their own land, voted for their local and provincial government, and served on local juries. In some of the colonies, especially Virginia, the Carolinas and Georgia, there were also substantial populations of African slaves. Following a series of protests over taxes in the 1760s and 1770s, these colonies united politically and militarily in opposition to the British government and fought the American Revolutionary War, 1775–1783. In 1776, they declared their independence, and achieved that goal with the signing of the Treaty of Paris (1783).
Before independence, the thirteen were among two dozen separate colonies in British America. Those in the British West Indies, Newfoundland, the Province of Quebec, Nova Scotia, Bermuda, and East and West Florida remained loyal to the crown throughout the war (although Spain reconquered Florida before the war was over). Although there was a degree of sympathy with the Patriot cause in several of them, their geographical isolation and the dominance of British naval power precluded any effective participation.[2]Especially in the case of Quebec and Florida, the British crown had only recently acquired those lands, and many of the issues facing the Thirteen Colonies did not apply to them
Contemporary documents usually list the thirteen colonies of British North America in geographical order, from the north to the south.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาณานิคมทั้งสิบสามแห่งพัฒนาระบบ self-government ใหญ่ตามขึ้นอยู่กับเกษตรกรผู้เป็นเจ้าของที่ดินของตนเอง คะแนนของรัฐบาลท้องถิ่น และจังหวัด และบริการในท้องถิ่นชนะ ตนเอง ในบางอาณานิคม โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวอร์จิเนีย Carolinas และ จอร์เจีย ได้พบประชากรของทาสแอฟริกัน ต่อไปนี้ชุดของการประท้วงผ่านภาษีใน 1760s 1770s อาณานิคมเหล่านี้สหรัฐทางการเมือง และทางทหารในการต่อต้านรัฐบาลอังกฤษ และสู้สงครามปฏิวัติอเมริกัน 1775 แอดเด-1783 ใน 1776 พวกเขาประกาศความเป็นอิสระของพวกเขา และบรรลุเป้าหมายที่ มีการลงนามในสนธิสัญญาปารีส (1783)ก่อนที่จะประกาศอิสรภาพ thirteen ได้ระหว่างสองโหลแยกอาณานิคมในอเมริกาอังกฤษ ในหมู่เกาะอินเดียตะวันตกอังกฤษ รัฐนิวฟันด์แลนด์ จังหวัดของควิเบก โนวาสโกเชีย เบอร์มิวดา และตะวันออก และ ฟลอริดาตะวันตกยังคงภักดีกับมงกุฎตลอดสงคราม (แม้ว่าสเปน reconquered ฟลอริดาก่อนสงครามได้) แม้มีปริญญาของเห็นใจกับสาเหตุรักชาติในหลายของพวกเขา พวกเขาแยกทางภูมิศาสตร์และการครอบงำของอำนาจกองทัพเรืออังกฤษ precluded ใด ๆ มีส่วนร่วมมีประสิทธิภาพ[2]โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของควิเบกและรัฐฟลอริดา มงกุฎอังกฤษเท่านั้นเพิ่งได้รับดินแดนเหล่านั้น และหลายปัญหาหันหน้าไปทาง Thirteen อาณานิคมไม่ได้ใช้ไป เอกสารร่วมสมัยมักแสดงอาณานิคมทั้งสิบสามของอเมริกาเหนือของอังกฤษตามลำดับทางภูมิศาสตร์ จากเหนือลงใต้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่ละสิบสามอาณานิคมพัฒนาระบบของตัวเองของการปกครองตนเองมากขึ้นในเกษตรกรอิสระที่เป็นเจ้าของที่ดินของตัวเองลงคะแนนให้รัฐบาลท้องถิ่นและจังหวัดของพวกเขาและทำหน้าที่ในคณะลูกขุนในท้องถิ่น ในบางส่วนของอาณานิคมโดยเฉพาะอย่างยิ่งเวอร์จิเนียแคโรไลนาและจอร์เจียนอกจากนี้ยังมีประชากรมากของทาสแอฟริกัน ต่อไปนี้เป็นชุดของการประท้วงกว่าภาษีในยุค 1760 และ 1770, อาณานิคมเหล่านี้พร้อมใจกันทางการเมืองและการทหารในการต่อสู้กับรัฐบาลอังกฤษและต่อสู้สงครามปฏิวัติอเมริกัน, 1775-1783 ใน 1776 พวกเขาประกาศเอกราชของพวกเขาและบรรลุเป้าหมายว่ามีการลงนามในสนธิสัญญาปารีส (1783).
ก่อนที่จะเป็นอิสระสิบสามอยู่ในกลุ่มสองโหลอาณานิคมแยกจากกันในอังกฤษอเมริกา ผู้ที่อยู่ในอังกฤษเวสต์อินแคนาดาจังหวัดควิเบก, โนวาสโกเชีย, เบอร์มิวดาและตะวันออกและตะวันตกฟลอริดายังคงจงรักภักดีต่อพระมหากษัตริย์ตลอดสงคราม (แม้ว่าสเปน reconquered ฟลอริด้าก่อนที่สงครามจะถูกกว่า) แม้จะมีระดับของความเห็นอกเห็นใจกับสาเหตุที่ต่อต้านการก่อการร้ายในหลายของพวกเขาแยกทางภูมิศาสตร์ของพวกเขาและการครอบงำของอำนาจทางทะเลของอังกฤษจรรยาบรรณการมีส่วนร่วมใด ๆ ที่มีประสิทธิภาพ. [2] โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีที่ควิเบกและฟลอริด้า, มงกุฎอังกฤษได้เท่านั้นที่ได้มาเมื่อเร็ว ๆ นี้ ดินแดนเหล่านั้นและหลายปัญหาที่ต้องเผชิญกับอาณานิคมทั้งสิบสามไม่ได้นำไปใช้กับพวกเขา
เอกสารร่วมสมัยมักจะแสดงรายชื่อสิบสามอาณานิคมของอังกฤษในทวีปอเมริกาในการสั่งซื้อสินค้าทางภูมิศาสตร์จากเหนือจรดใต้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่ละของอาณานิคมทั้งสิบสามพัฒนาระบบของตัวเองเป็นพิเศษ ส่วนใหญ่เกษตรกรที่เป็นเจ้าของโดยอิสระในแผ่นดินของตน ให้รัฐบาลท้องถิ่นและภูมิภาคของตน และทำหน้าที่ในคณะลูกขุนท้องถิ่น ในบางส่วนของอาณานิคมโดยเฉพาะอย่างยิ่งเวอร์จิเนียแคโรไลนาและจอร์เจีย มีจำนวนประชากรมากเป็นทาสชาวแอฟริกันต่อไปนี้ชุดของการประท้วงมากกว่าภาษีใน 1740 1750 และเหล่านี้อาณานิคมแห่งในทางการเมืองและทางทหารในการต่อสู้กับรัฐบาลอังกฤษและต่อสู้สงครามปฏิวัติอเมริกัน , 1775 – 1783 . ใน 1776 , พวกเขาประกาศเอกราชของพวกเขาและบรรลุเป้าหมาย ด้วยการลงนามในสนธิสัญญาปารีส ( 1783 ) .
ก่อนที่ความเป็นอิสระสิบสามระหว่างสองโหล แยก อาณานิคมในอังกฤษอเมริกา ในอังกฤษ West Indies , แคนาดา , จังหวัดควิเบกโนวาสโกเชีย , เบอร์มิวดาและโลกตะวันตกยังคงจงรักภักดีต่อ พระมหากษัตริย์ ตลอดสงคราม ( แม้ว่า สเปน เอาชนะได้อีกฟลอริด้าก่อนสงครามจบ ) แม้ว่าระดับของความเห็นอกเห็นใจ กับรักชาติ เพราะหลายของพวกเขาการแยกทางภูมิศาสตร์และการปกครองของอำนาจทหารเรืออังกฤษลบมีประสิทธิภาพการมีส่วนร่วม [ 2 ] โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของควิเบกและฟลอริดา , มงกุฎของอังกฤษเพิ่งซื้อที่ดินดังกล่าว และหลายประเด็นซึ่งอาณานิคมทั้งสิบสามไม่ได้ใช้พวกเขา
เอกสารร่วมสมัยโดยปกติรายการที่สิบสามอาณานิคมของชาวอังกฤษในทวีปอเมริกาเหนือ สั่งซื้อทางภูมิศาสตร์จากเหนือไปใต้