The Sony RX100 III, meanwhile, will

The Sony RX100 III, meanwhile, will have an edge shooting in bright sunlight where LX100 users will be forced to stop down sooner. Doubly so because the RX100 III includes a built-in three-stop neutral density filter, which feature the LX100 lacks.

And the Sony also offers higher sensor resolution, which could be important if you need to make large prints or want to crop significantly. With an effective resolution of 20.2 megapixels in 3:2 aspect, the RX100 III offers about 28% higher linear resolution than does the 12.8-megapixel LX100, on paper at least. (Again, we'll need to get the Panasonic through our in-depth lab testing to confirm the real-world difference between the two cameras in this area.)

Similar optics, but perhaps a slight edge for Panasonic

Despite the difference in body and sensor size, the built-in optics of the Panasonic LX100 and Sony RX100 III are actually pretty similar, on paper at least. Both cameras' lenses carry premium branding, have around a 3x optical zoom range with similarly bright apertures across that range.

In terms of maximum aperture and zoom range, the cameras are evenly matched. Both lenses start from a 24mm-equivalent wide-angle, although at this point the LX100's f/1.7 maximum aperture is just a touch brighter than the f/1.8 of the RX100 III. At telephoto, both cameras' maximum aperture falls to a still-bright f/2.8, but the LX100's 75mm telephoto is a touch longer than the RX100 III's 70mm tele (in 35mm equivalent terms).

The LX100's claimed autofocus time is 0.14 seconds. That's similar to the 0.15 second we measured for the RX100 III, but a final verdict will have to wait till we get the LX100 into our labs. One worthwhile note is that Panasonic provides 49 AF points for the LX100, versus just 25 points in the RX100 III.

On a first look, the cameras appear quite similar in the optical department, but these figures say nothing of real-world sharpness, distortion, vignetting and aberrations. It's pretty common for cameras in this class to make radical corrections to their images to account for the compromises inherent in making such compact, bright zooms for comparatively large sensors. Watch this space for the rest of the story!

The LX100 features manual controls aplenty, while Sony caters more to beginners

While both the LX100 and RX100 III have a surprising number of external controls given their relatively trim, compact bodies, the Panasonic LX100 is the more generously-equipped of the pair when it comes to physical controls. In fact, it just feels more like a camera that was made with experienced photographers in mind, whereas the Sony RX100 III clearly caters to consumers.

Glance at the Sony and you'll see a friendly Mode dial, one of only three dial/ring-type controls on the RX100 III's body. By contrast, the Panasonic LX100 has five dials and rings, and forgoes a Mode dial altogether. Instead, you get dedicated controls for the main exposure variables -- shutter speed, aperture, and exposure compensation. A second lens ring behind that used to control aperture can be configured to control lens zoom, ISO sensitivity and manual focus, among other options.

And while the Sony has but one customizable function button -- used to call up seven different functions which you then adjust by rotating the lens ring -- the Panasonic LX100 has three configurable function buttons.

And the difference in these two cameras' nature is more than skin deep, as well. If you're a less experienced photographer, you'll appreciate the Sony RX100 III's array of 13 scene modes that help you get the results you want without the need to understand much in the way of camera setup (though you will have to divine the difference between Intelligent Auto and Intelligent Auto+ modes). The Panasonic, though, forgoes such niceties altogether: Its only concession to approachability is an Intelligent Auto mode accessed with a dedicated button on the top deck.

Panasonic stakes its claim to the performance crown

One area in which there looks likely to be a clear winner is in the performance department. While our final verdict will have to wait until we've completed our own independent testing, the Panasonic LX100 looks poised to beat Sony's well-entrenched rival in the performance department, on paper at least.

Based on manufacturer ratings, the LX100 beats the RX100 III in terms of burst performance, whether or not autofocus is enabled. (And the difference when AF is active is significant: Panasonic rates its camera for 6.5 frames per second, more than double the 2.9 fps rating provided by Sony.) And the Panasonic LX100 can edge out its rival even without autofocus, too, shooting 11 frames per second, one more than the RX100 III. If you're willing to live with the downsides of a fully-electronic shutter, the LX100's performance rockets to 40 frames per second, but resolution is slashed to just three megapixels.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Sony RX100 III ในขณะเดียวกัน จะได้ถ่ายภาพในที่แสงแดดสดใสขอบที่ LX100 ผู้ใช้จะถูกบังคับให้หยุดลงเร็ว ดังนั้นเนื่องจาก RX100 III รวมตัวหยุดสามตัวกลางความหนาแน่น ซึ่งมีการ LX100 ขาด doublyและนอกจากนี้ Sony ยังมีเซนเซอร์ความละเอียดที่สูง ซึ่งอาจเป็นสิ่งสำคัญถ้าคุณต้องการพิมพ์ขนาดใหญ่ หรือต้องการตัดอย่างมาก ความละเอียด 20.2 ล้านพิกเซลในอัตราส่วน 3:2, RX100 III มีประมาณ 28% ความละเอียดเชิงเส้นสูงกว่าไม่ LX100 12.8 ล้านพิกเซล บนกระดาษน้อย (อีกครั้ง เราจะต้องรับพานาโซนิคที่ผ่านห้องแล็บของเราในเชิงลึกการทดสอบเพื่อยืนยันความจริงแตกต่างระหว่างกล้องสองตัวนี้)เลนส์ที่คล้ายกัน แต่บางทีขอบเล็กน้อยพานาโซนิคแม้ มีความแตกต่างในร่างกายและเซนเซอร์ ขนาด เลนส์ Panasonic LX100 และ Sony RX100 III ที่อยู่ในตัวเป็นจริงสวยคล้าย บนกระดาษน้อย เลนส์ของกล้องทั้งสองดำเนินการสร้างแบรนด์พรีเมี่ยม มีรอบ 3 เท่าระยะการซูมกับรูรับแสงสว่างในทำนองเดียวกันในช่วงนั้นรูรับแสงกว้างสุดและช่วงซูม กล้องจะก้ำกึ่งกัน เลนส์ทั้งสองเริ่มต้น 24 มม.เทียบเท่ามุมกว้าง แม้ว่าณจุดนี้ ของ LX100 f/1.7 รูเป็นเพียงสัมผัสสว่างกว่า f/1.8 ของ RX100 III ในโฟโต้ ของกล้องทั้งสองรูรับแสงกว้างสุดอยู่ f/2.8 ที่ยังคงสดใส แต่ LX100 75 มม.เทเลโฟโต้เป็นสัมผัสนานกว่าไกล 70 มม.ของ RX100 III (ในแง่เทียบเท่า 35 มม.)เวลาอ้างว่าโฟกัสของ LX100 คือ 0.14 วินาที ที่คล้ายกับที่เราวัด RX100 III สอง 0.15 แต่คำพิพากษาสุดท้ายจะต้องรอจนกว่าเราจะ LX100 เข้าสู่ห้องปฏิบัติการของเรา หมายเหตุคุ้มค่าหนึ่งคือ พานาโซนิคให้จุดโฟกัส 49 จุดสำหรับ LX100 เมื่อเทียบกับเพียง 25 จุดใน RX100 IIIในลักษณะแรก กล้องปรากฏคล้ายในแผนกออปติคอล แต่ตัวเลขเหล่านี้พูดอะไร ความจริงคม บิดเบือน วิกเนตคลาด ก็พบรักสำหรับกล้องในระดับนี้จะทำให้การแก้ไขภาพที่บัญชีสำหรับการประณีประนอมโดยธรรมชาติในการทำดังกล่าวกระชับ สดใสซูมสำหรับเซ็นเซอร์ขนาดใหญ่ค่อนข้างรุนแรง ดูพื้นที่ที่เหลือของเรื่องนี้การ LX100 คุณสมบัติควบคุมด้วยตนเองมากมาย ในขณะที่ Sony ให้บริการเพิ่มเติมเพื่อเริ่มต้นขณะที่ทั้ง LX100 และ RX100 III มีจำนวนน่าแปลกใจของภายนอกการควบคุมให้ร่างกายค่อนข้างตัด กะทัดรัด LX100 พานาโซนิคได้ยิ่งใหญ่พร้อมของคู่เมื่อมันมาถึงการควบคุมทางกายภาพ ในความเป็นจริง มันก็รู้สึกเหมือนกล้องที่ทำกับช่างที่มีประสบการณ์ในใจ ในขณะที่ Sony RX100 III ไปไกลให้กับผู้บริโภคGlance at the Sony and you'll see a friendly Mode dial, one of only three dial/ring-type controls on the RX100 III's body. By contrast, the Panasonic LX100 has five dials and rings, and forgoes a Mode dial altogether. Instead, you get dedicated controls for the main exposure variables -- shutter speed, aperture, and exposure compensation. A second lens ring behind that used to control aperture can be configured to control lens zoom, ISO sensitivity and manual focus, among other options.And while the Sony has but one customizable function button -- used to call up seven different functions which you then adjust by rotating the lens ring -- the Panasonic LX100 has three configurable function buttons.And the difference in these two cameras' nature is more than skin deep, as well. If you're a less experienced photographer, you'll appreciate the Sony RX100 III's array of 13 scene modes that help you get the results you want without the need to understand much in the way of camera setup (though you will have to divine the difference between Intelligent Auto and Intelligent Auto+ modes). The Panasonic, though, forgoes such niceties altogether: Its only concession to approachability is an Intelligent Auto mode accessed with a dedicated button on the top deck.Panasonic stakes its claim to the performance crownOne area in which there looks likely to be a clear winner is in the performance department. While our final verdict will have to wait until we've completed our own independent testing, the Panasonic LX100 looks poised to beat Sony's well-entrenched rival in the performance department, on paper at least.Based on manufacturer ratings, the LX100 beats the RX100 III in terms of burst performance, whether or not autofocus is enabled. (And the difference when AF is active is significant: Panasonic rates its camera for 6.5 frames per second, more than double the 2.9 fps rating provided by Sony.) And the Panasonic LX100 can edge out its rival even without autofocus, too, shooting 11 frames per second, one more than the RX100 III. If you're willing to live with the downsides of a fully-electronic shutter, the LX100's performance rockets to 40 frames per second, but resolution is slashed to just three megapixels.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โซนี่ RX100 III, ในขณะเดียวกันจะมีการถ่ายภาพขอบในแสงแดดสดใสที่ผู้ใช้ LX100 จะถูกบังคับให้หยุดลงเร็ว เพื่อเป็นทวีคูณเพราะ RX100 III รวมถึงในตัวสามหยุดกรองความหนาแน่นเป็นกลางซึ่งมี LX100 ขาด. และ Sony ยังมีความละเอียดเซ็นเซอร์ที่สูงขึ้นซึ่งอาจจะเป็นสิ่งสำคัญหากคุณต้องการที่จะทำให้การพิมพ์ขนาดใหญ่หรือต้องการที่จะเพาะปลูกอย่างมีนัยสำคัญ ที่มีความละเอียดที่มีประสิทธิภาพของ 20.2 ล้านพิกเซลใน 3: 2 แง่มุมที่ RX100 III มีความละเอียดเชิงเส้นสูงขึ้นประมาณ 28% กว่าไม่ LX100 12.8 ล้านพิกเซลบนกระดาษอย่างน้อย (อีกครั้งเราจะต้องได้รับพานาโซนิคผ่านการทดสอบในห้องปฏิบัติการในเชิงลึกของเราเพื่อยืนยันความแตกต่างที่แท้จริงของโลกระหว่างสองกล้องในพื้นที่นี้.) เลนส์ที่คล้ายกัน แต่บางทีอาจจะเป็นขอบเล็กน้อยสำหรับ Panasonic แม้จะมีความแตกต่างในร่างกายและ ขนาดเซ็นเซอร์ในตัวเลนส์ของพานาโซนิค LX100 และ Sony RX100 III เป็นจริงสวยเหมือนกันบนกระดาษอย่างน้อย เลนส์กล้องทั้งสอง 'ดำเนินการสร้างตราสินค้าพรีเมี่ยมมีประมาณช่วง 3x ซูมที่มีรูรับแสงที่สว่างสดใสในทำนองเดียวกันในช่วงนั้น. ในแง่ของรูรับแสงสูงสุดและช่วงซูมกล้องจะก้ำกึ่ง เลนส์ทั้งสองเริ่มต้นจาก 24mm เทียบเท่ามุมกว้างแม้ในจุดนี้ LX100 ของ f / 1.7 รูรับแสงสูงสุดเป็นเพียงสัมผัสสว่างกว่า f / 1.8 ของ RX100 III ที่โฟโต้รูรับแสงสูงสุดทั้งกล้อง 'ตกอยู่กับ F ยังคงสดใส / 2.8 แต่ LX100 ของโฟโต้ 75mm เป็นสัมผัสที่ยาวกว่า RX100 ที่สามของ Tele 70mm (ใน 35 มมแง่เทียบเท่า). เวลาออโต้โฟกัสของ LX100 อ้างเป็น 0.14 วินาที ที่คล้ายกับ 0.15 สองที่เราวัดสำหรับ RX100 III แต่คำตัดสินสุดท้ายจะต้องรอจนกว่าเราจะได้รับ LX100 เข้าไปในห้องปฏิบัติการของเรา หนึ่งทราบที่คุ้มค่าคือว่าพานาโซนิคให้ 49 จุดโฟกัสสำหรับ LX100 เมื่อเทียบกับเพียง 25 คะแนนใน RX100 III. เมื่อวันที่ดูครั้งแรก, กล้องปรากฏค่อนข้างคล้ายในแผนกแสง แต่ตัวเลขเหล่านี้พูดอะไรของความคมชัดที่แท้จริงของโลกบิดเบือน , ขอบภาพมืดและความผิดปรกติ ก็พบรักสำหรับกล้องในระดับนี้เพื่อให้การแก้ไขจากเดิมอย่างสิ้นเชิงกับภาพของพวกเขาไปยังบัญชีสำหรับการประนีประนอมอยู่ในตัวทำให้มีขนาดกะทัดรัดซูมสดใสดังกล่าวสำหรับเซ็นเซอร์ขนาดใหญ่เมื่อเทียบกับ ดูพื้นที่นี้สำหรับส่วนที่เหลือของเรื่อง! LX100 มีการควบคุมด้วยตนเองมากมายในขณะที่โซนี่มีเป้าหมายมากขึ้นที่จะเริ่มต้นในขณะที่ทั้งสอง LX100 และ RX100 III มีจำนวนที่น่าแปลกใจของการควบคุมภายนอกได้รับค่อนข้างตัดร่างกะทัดรัดของพวกเขาพานาโซนิค LX100 เป็น มากขึ้นอย่างไม่เห็นแก่ตัวมีอุปกรณ์ครบครันของทั้งคู่เมื่อมันมาถึงการควบคุมทางกายภาพ ในความเป็นจริงมันเป็นเพียงแค่รู้สึกเหมือนกล้องที่ทำกับช่างภาพที่มีประสบการณ์ในใจในขณะที่โซนี่ RX100 III อย่างชัดเจนมีเป้าหมายหลักเพื่อผู้บริโภค. ทันทีที่ Sony และคุณจะเห็นปุ่มหมุนเลือกโหมดเป็นมิตรเพียงหนึ่งในสามหน้าปัด / แหวน ควบคุมชนิดในร่างกาย RX100 ที่สามของ โดยคมชัดพานาโซนิค LX100 มีห้าหน้าปัดและแหวนและ forgoes ปุ่มหมุนเลือกโหมดหนึ่งโดยสิ้นเชิง แต่คุณจะได้รับการควบคุมเฉพาะสำหรับการเปิดรับตัวแปรหลัก - ความเร็วชัตเตอร์รูรับแสงและชดเชยแสง แหวนเลนส์สองหลังที่ใช้ในการควบคุมรูรับแสงที่สามารถกำหนดค่าเพื่อควบคุมการซูมเลนส์ไวแสง ISO และโฟกัสตัวเลือกอื่น ๆ . และในขณะที่โซนี่มี แต่หนึ่งในฟังก์ชั่นปรับแต่งปุ่ม - ใช้ในการเรียกเจ็ดหน้าที่แตกต่างกันซึ่งคุณ ปรับโดยการหมุนแหวนเลนส์ - พานาโซนิค LX100 มีสามปุ่มฟังก์ชั่นการกำหนดค่า. และความแตกต่างในธรรมชาติทั้งสองกล้อง 'เป็นมากกว่าผิวลึกเช่นเดียว หากคุณเป็นช่างภาพที่มีประสบการณ์น้อยคุณจะได้ชื่นชมอาร์เรย์โซนี่ RX100 สามโหมด 13 ฉากที่จะช่วยให้คุณได้รับผลลัพธ์ที่คุณต้องการโดยไม่จำเป็นต้องเข้าใจมากในทางของการติดตั้งกล้อง (แม้ว่าคุณจะต้องศักดิ์สิทธิ์ ความแตกต่างระหว่างอัตโนมัติอัจฉริยะ Intelligent Auto และโหมด +) พานาโซนิคแม้ว่า forgoes niceties ดังกล่าวอย่างสิ้นเชิง. สัมปทานเท่านั้นที่จะ approachability เป็นโหมดอัตโนมัติอัจฉริยะเข้าถึงได้ด้วยปุ่มเฉพาะบนดาดฟ้าเดิมพันพานาโซนิคเรียกร้องกับประสิทธิภาพมงกุฎหนึ่งในพื้นที่ซึ่งมีลักษณะแนวโน้มที่จะเป็นผู้ชนะที่ชัดเจน อยู่ในแผนกประสิทธิภาพ ในขณะที่คำตัดสินสุดท้ายของเราจะต้องรอจนกว่าเราจะได้เสร็จสิ้นการทดสอบความเป็นอิสระของเราเองพานาโซนิค LX100 ลักษณะทรงตัวที่จะชนะ Sony คู่แข่งของดีที่ยึดที่มั่นในแผนกการปฏิบัติงานบนกระดาษอย่างน้อย. จากการจัดอันดับผู้ผลิตที่ LX100 เต้น RX100 III ในแง่ของประสิทธิภาพการระเบิดหรือไม่ออโต้โฟกัสถูกเปิดใช้งาน (และความแตกต่างเมื่อ AF มีการใช้งานอย่างมีนัยสำคัญ: พานาโซนิคอัตรากล้อง 6.5 เฟรมต่อวินาทีเพิ่มขึ้นกว่าเท่าตัวคะแนน 2.9 เฟรมต่อวินาทีที่จัดไว้ให้โดย Sony.) และพานาโซนิค LX100 สามารถขอบออกคู่แข่งแม้จะไม่มีออโต้โฟกัสมากเกินไปยิง 11 เฟรมต่อวินาทีหนึ่งมากกว่า RX100 III ถ้าคุณยินดีที่จะอยู่กับข้อเสียของชัตเตอร์อย่างเต็มที่อิเล็กทรอนิกส์ LX100 ของจรวดประสิทธิภาพถึง 40 เฟรมต่อวินาที แต่ความละเอียดจะถูกเฉือนไปเพียงสามล้านพิกเซล