Vietnamese is a tone language; that

Vietnamese is a tone language; that is, the meaning of words and sentences is affected by the pitch with which they are spoken. The tones in Vietnamese are mid-level, low falling, high rising, low, rising after an initial dip, high broken and low broken. "Broken" tones are spoken in a glottalized manner.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาเวียดนามเป็นภาษาเสียง นั่นคือ ความหมายของคำและประโยคเป็นผลจากช่วงที่พวกเขากำลังพูด เสียงในภาษาเวียดนามจะระดับกลาง ตกต่ำ ไรซิ่งสูง ต่ำ เพิ่มขึ้นหลังจากการเริ่มต้นจุ่ม สูงเสีย และเสียต่ำ เสียง "เสีย" จะพูดในลักษณะ glottalized

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เวียดนามเป็นภาษาโทน; นั่นคือความหมายของคำและประโยคที่ได้รับผลกระทบจากสนามกับที่พวกเขาจะพูด เสียงในภาษาเวียดนามมีระดับกลางลงต่ำเพิ่มขึ้นสูงต่ำที่เพิ่มขึ้นหลังจากการแช่เริ่มต้นเสียสูงและต่ำหัก "สลาย" เสียงที่พูดในลักษณะที่ glottalized

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาษาเวียดนามเป็นภาษาที่มีวรรณยุกต์ คือ ความหมายของคำ และประโยคที่ได้รับผลกระทบ โดยสนามที่พวกเขาจะพูด เสียงในเวียดนามกลาง - ระดับต่ำ , ลดลง , เพิ่มขึ้น , สูงต่ำ , เพิ่มขึ้นหลังจากการจุ่มเริ่มต้นสูงและต่ำ " แตกหัก แตก " เสียงที่พูดในลักษณะ glottalized .