Has globalization limited the state

Has globalization limited the state’s ability to raise tax revenues needed to pay for more generous social guarantees? Opinion on this point is divided. Some analysts have suggested that globalization has undermined the fiscal capacities of states (McKenzie and Lee, 1991; Steinmo, 1994). Other studies have argued that so-called ‘big government’ can be quite compatible with globalization (Rodrik, 1998; Garrett, 2001) and that taxation of business remains as viable as ever (Swank, 1998). Both sides in this debate have tended to define globalization as liberalization, so that the argument concerns the consequences of certain policies towards globalization rather than globality (as transplanetary connectivity) per se. In this sense the implications of greater transworld relations for state provision of welfare are perhaps more a question of policy choice than the new geography as such. Needless to say, stronger and wealthier states have far more scope to make such choices than weaker and poorer states, so that globalization would sooner constrain government fiscal positions in the South than in the North.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โลกาภิวัตน์มีจำกัดความสามารถของรัฐเพื่อเพิ่มรายได้จากภาษีที่ต้องจ่ายค่าประกันสังคมน้ำใจ มีหลายความเห็นในประเด็นนี้ นักวิเคราะห์บางคนได้แนะนำว่า โลกาภิวัตน์ได้ทำลายความสามารถทางการเงินของรัฐ (ประเทศและลี 1991 Steinmo, 1994) การศึกษาอื่น ๆ มีโต้เถียงที่ เรียกว่า 'บิ๊กรัฐบาล' สามารถค่อนข้างเข้ากันได้กับโลกาภิวัตน์ (Rodrik, 1998 การ์เร็ต 2001) และว่า ภาษีอากรของธุรกิจยังคงเป็นอีกเช่นเคย (Swank, 1998) ทั้งสองด้านในการอภิปรายนี้มีแนวโน้มการ กำหนดโลกาภิวัตน์เป็นเปิดเสรี เพื่อให้อาร์กิวเมนต์เกี่ยวข้องกับผลกระทบของนโยบายบางต่อโลกาภิวัตน์มากกว่า globality (เป็นการเชื่อมต่อ transplanetary) นัก ในแง่นี้ ผลกระทบของความสัมพันธ์ transworld มากกว่าสำหรับจัดรัฐสวัสดิการอาจจะเพิ่มเติมคำถามของทางเลือกนโยบายมากกว่าภูมิศาสตร์การใหม่ดังกล่าว จำเป็นต้องพูด แข็งแกร่ง และ wealthier รัฐมีขอบเขตมากขึ้นเพื่อให้ทางเลือกดังกล่าวกว่าอเมริกาอ่อนแอ และด้อย ดังนั้นโลกาภิวัตน์จะเร็วจำกัดตำแหน่งเงินรัฐบาลในภาคใต้กว่าในภาคเหนือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ได้โลกาภิวัตน์ จำกัด ความสามารถของรัฐที่จะเพิ่มรายได้จากภาษีที่จำเป็นที่จะจ่ายสำหรับการค้ำประกันสังคมใจกว้างมากขึ้น? ความเห็นเกี่ยวกับประเด็นนี้จะแบ่งออก นักวิเคราะห์บางคนบอกว่าโลกาภิวัตน์ได้ทำลายความสามารถทางการคลังของรัฐ (McKenzie และลี 1991; Steinmo, 1994) การศึกษาอื่น ๆ ได้เสนอว่าสิ่งที่เรียกว่า 'รัฐบาลใหญ่' สามารถค่อนข้างเข้ากันได้กับโลกาภิวัตน์ (Rodrik 1998; การ์เร็ต, 2001) และการเก็บภาษีจากธุรกิจที่ยังคงเป็นที่ทำงานได้เช่นเคย (ยกตนข่มท่าน, 1998) ทั้งสองฝ่ายในการอภิปรายครั้งนี้มีแนวโน้มที่จะกำหนดโลกาภิวัตน์การเปิดเสรีเพื่อให้การโต้แย้งความกังวลผลกระทบของนโยบายบางอย่างที่มีต่อโลกาภิวัตน์มากกว่า globality (การเชื่อมต่อ transplanetary) ต่อ se ในแง่นี้ความหมายของความสัมพันธ์ Transworld มากขึ้นสำหรับการให้รัฐสวัสดิการเป็นบางทีอาจจะมากกว่าคำถามของนโยบายทางเลือกกว่าภูมิศาสตร์ใหม่ดังกล่าว จำเป็นต้องพูดที่แข็งแกร่งและมั่งคั่งรัฐมีขอบเขตมากขึ้นเพื่อให้ทางเลือกดังกล่าวปรับตัวลดลงกว่าและด้อยรัฐเพื่อให้โลกาภิวัตน์ว่าไม่ช้าก็เร็วจะ จำกัด ฐานะการคลังของรัฐบาลในภาคใต้กว่าในนอร์ท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โลกาภิวัตน์ของรัฐมีจำกัด ความสามารถในการเพิ่มรายได้ภาษีที่ต้องจ่ายประกันสังคมกว้างมากขึ้น ? ความคิดเห็นที่จุดนี้จะแบ่ง นักวิเคราะห์บางคนชี้ให้เห็นว่าโลกาภิวัตน์ได้บั่นทอนศักยภาพทางการคลังของรัฐ ( McKenzie ลี , 1991 ; steinmo , 1994 ) การศึกษาอื่น ๆได้เสนอว่ารัฐบาลใหญ่ที่เรียกว่า " " สามารถค่อนข้างเข้ากันได้กับโลกาภิวัตน์ ( รอดริค , 1998 ; Garrett , 2001 ) และภาษีอากรของธุรกิจยังคงเป็นสายตามเคย ( อวดโก้ , 1998 ) ทั้งสองฝ่ายในการอภิปรายนี้มีแนวโน้มที่จะกำหนดโลกาภิวัตน์อย่างเสรี ดังนั้น การโต้แย้งเกี่ยวกับผลกระทบของนโยบายบางอย่างที่มีต่อโลกาภิวัตน์โลกาภิวัตน์ ( แทนที่จะเป็นการเชื่อมต่อ transplanetary ) ต่อเซ ในความหมายนี้ความหมายของความสัมพันธ์ Transworld มากขึ้นสำหรับสภาพการจัดสวัสดิการจะมากกว่าคำถามของทางเลือกนโยบายมากกว่าภูมิศาสตร์ใหม่เช่น ไม่ต้องพูดอะไรมาก แข็งแกร่งและสหรัฐอเมริกาซึ่งมีขอบเขตไกลมากขึ้นเพื่อให้เลือกเช่นมากกว่ารัฐที่อ่อนแอและยากจน ดังนั้นโลกาภิวัตน์ที่ไม่ช้าก็เร็วจะผลักดันงบประมาณรัฐบาลในตำแหน่งใต้กว่าในภาคเหนือ