“Teacher Zhang… ”“You are… ”At this

“Teacher Zhang… ”

“You are… ”

At this moment, no one doubted Zhang Ye’s mouth and pen. His mouth could curse a person to death, and his pen could place a period on a person’s life. Everyone knew of Zhang Ye’s abilities!

A person from the television station exclaimed in terror, “Hurry! Grab the microphone back!”

Wang Shuixin did not notice the chaos. He was still reading from the script, and the cameras were pointed at him, “Wei Jianguo’s may have passed away, but… ”

At this moment, Zhang Ye had switched the microphone on. He sneered coldly as he rudely interrupted Wang Shuixin’s eulogy, “When Uncle Wei was still alive, he asked me for a calligraphy piece. Back then, I said I would give it to him the next day, but the next day became forever. I owe Uncle Wei a poem. Today, I will pay off my debt!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ครูจาง... ”"คุณจะ... ”ขณะนี้ ไม่มีใครสงสัยจางเย่ของปากและปากกา ปากอาจสาปแช่งคนที่จะตาย และปากกาของเขาสามารถวางระยะเวลาในชีวิตของบุคคล ทุกคนรู้ว่าจางเย่ของความสามารถคนจากสถานีโทรทัศน์ exclaimed ในความหวาดกลัว "รีบ คว้าไมโครโฟนกลับ"Shuixin วังไม่สังเกตเห็นความวุ่นวาย เขาก็อ่านจากสคริปต์ และกล้องถูกชี้ไปที่เขา "เว่ยเจี้ยนกั๋วอาจผ่านออกไป แต่... ”ขณะนี้ จางเย่ก็เปลี่ยนไมโครโฟนบน เขายิ้มเยาะจ้างงาน ตามที่เขาหยาบคายขัดจังหวะทางสรรเสริญวัง Shuixin "เมื่อลุง Wei ถูกยังมีชีวิตอยู่ เขาถามหาชิ้นส่วนประดิษฐ์ตัวอักษร กลับมาแล้ว ผมกล่าวนำเขาในวันถัดไป แต่ในวันถัดไปเป็นตลอดไป ฉันเป็นหนี้ลุง Wei บทกวี วันนี้ ฉันจะจ่ายหนี้ของฉัน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"อาจารย์จาง ...

" "คุณ ... "

ในขณะนี้ไม่มีใครสงสัยปากจางเยและปากกา ปากของเขาอาจจะสาปแช่งคนที่จะตายและปากกาของเขาจะวางระยะเวลาในชีวิตของคนคนหนึ่ง ทุกคนรู้ความสามารถจางเย!

คนจากสถานีโทรทัศน์อุทานในความหวาดกลัว "รีบ! คว้าไมโครโฟนกลับมาแล้ว! "

วัง Shuixin ไม่ได้สังเกตเห็นความสับสนวุ่นวาย เขายังคงอ่านจากสคริปต์และกล้องถูกชี้ไปที่เขา "Wei Jianguo อาจจะผ่านไป แต่ ... "

ตอนนี้จางเจ้าได้เปลี่ยนไมโครโฟนบน เขายิ้มเยาะอย่างเย็นชาในขณะที่เขาหยาบคายขัดจังหวะชื่นชมยินดีวัง Shuixin ของ "เมื่อลุงเหว่ยยังมีชีวิตอยู่เขาถามฉันสำหรับชิ้นส่วนการประดิษฐ์ตัวอักษร กลับมาแล้วผมบอกว่าผมจะให้มันอยู่กับเขาในวันถัดไป แต่ในวันรุ่งขึ้นกลายเป็นตลอดไป ฉันเป็นหนี้ลุง Wei บทกวี วันนี้ผมจะชำระหนี้ของฉัน! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ครูจาง . . . . . . . "" คุณ . . . . . . . "ในตอนนี้ ไม่มีใครสงสัยในตัวของจางเจ้าปากและปากกา ปากก็ด่าคนที่ตาย และ ปากกาของเขาจะวางช่วงของชีวิตคน ทุกคนรู้ว่าจางเยความสามารถ !คนมาจากสถานีโทรทัศน์อุทานในความหวาดกลัว " เร็วเข้า ! คว้าไมค์กลับมา "วัง shuixin ไม่สังเกตเห็นความอลวน เขายังคงอ่านจากสคริปต์ และกล้องเล็งไปที่เขา , " Wei Jianguo อาจจะเสียชีวิต แต่ . . . . . . . "ขณะนี้จางเยเปลี่ยนไมโครโฟนใน เขา sneered ที่เย็นชาอย่างที่เขาหวัง shuixin ถ้อยคำหยาบคายขัดจังหวะ " เมื่อลุงเว่ย ยังมีชีวิตอยู่ เขาขอ คัดลายมือ ชิ้น ตอนนั้น ผมบอกว่า ผมจะมอบมันให้กับเขาในวันถัดไป แต่ในวันถัดไปเป็นตลอดไป ฉันเป็นหนี้คุณลุงเว่ยบทกวี วันนี้ ผมจะจ่ายปิดหนี้ของฉัน "