The drift brought about by the wind

The drift brought about by the wind alone is termed the object's leeway. We follow the definition by Hodgins and Mak (1995) that “The leeway is the drift associated with wind forces on the exposed above-water part of the object”.3 The aerodynamic force from the wind has a drag and a lift component due to the asymmetry of the overwater structure of the object (Richardson, 1997). The drag is in the relative downwind direction,4 whereas the lift is perpendicular to the relative wind direction and will cause the object to diverge from the downwind direction. Likewise, the hydrodynamic force on the submerged part can be decomposed into a lift and a drag component. The hydrodynamic lift will balance the lateral (perpendicular to the drift direction) component of the aerodynamic force and prevent the object from toppling sideways. The lift gives rise to a significant crosswind leeway component for elongated objects. This phenomenon is most commonly observed with sailboats that indeed are designed to sail up against the wind (Kundu, 1990, pp. 575–576). The object's initial orientation relative to the wind (left or right of downwind) will set the object off along different paths. As the initial orientation is essentially unpredictable equal probability must be assigned to the two outcomes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลอยมาตามลมเพียงอย่างเดียวเรียกว่างานที่คั่งค้างของวัตถุ เราปฏิบัติตามข้อกำหนด โดย Hodgins และหมาก (1995) ว่า "การงานที่คั่งค้างเป็นดริฟท์ที่เกี่ยวข้องกับแรงลมที่อยู่เหนือน้ำแสงของวัตถุ" .3 แรงอากาศพลศาสตร์จากลมมีแบบลากและคอมโพเนนต์ลิฟต์เนื่องจากความไม่สมดุลของโครงสร้างเหนือน้ำของวัตถุ (ริชาร์ดสัน 1997) การลากอยู่ในทิศทางล่องที่สัมพัทธ์ 4 ขณะยกตั้งฉากกับทิศทางลมสัมพัทธ์ และจะทำให้วัตถุเขวจากเส้นทางล่อง ทำนองเดียวกัน แรงอุทกพลศาสตร์ในส่วนของการแช่ในน้ำสามารถถูกย่อยสลายเป็นลิฟท์และลากส่วนประกอบ ยกอุทกพลศาสตร์จะสมดุลส่วนด้านข้าง (ตั้งฉากกับทิศทางลอย) ของกองทัพอากาศพลศาสตร์ และป้องกันไม่ให้วัตถุโคลงเคลงไปด้านข้าง ลิฟต์ทำให้งานที่คั่งค้าง crosswind สำคัญคอมโพเนนต์สำหรับวัตถุยาวเกิด ปรากฏการณ์นี้เป็นที่สังเกตมากที่สุดกับเรือใบที่แท้จริงกำลังแล่นเรือขึ้นกับลม (ประตูน้ำ 1990, pp. 575-576) วางแนวเริ่มต้นของวัตถุสัมพันธ์กับลม (ซ้ายหรือขวาของล่อง) จะกำหนดวัตถุปิดตามเส้นทางที่แตกต่างกัน เป็นการวางแนวเริ่มต้นเดาเป็นหลัก พอ ๆ กันต้องได้รับผลลัพธ์ทั้งสอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดริฟท์โดยนำเกี่ยวกับลมเพียงอย่างเดียวจะเรียกว่างานที่คั่งค้างของวัตถุ เราปฏิบัติตามคำนิยามโดย Hodgins และหมาก (1995) ที่ว่า "ระยะเวลาเพิ่มเป็นดริฟท์ที่เกี่ยวข้องกับกองกำลังลมในส่วนด้านบนน้ำสัมผัสของวัตถุ" 0.3 แรงอากาศพลศาสตร์จากลมมีการลากและส่วนประกอบลิฟท์เนื่องจาก ความไม่สมดุลของโครงสร้างรดน้ำของวัตถุ (ริชาร์ด 1997) ลากเป็นไปในทิศทางที่ล่องญาติ 4 ในขณะที่ลิฟท์จะตั้งฉากกับทิศทางลมญาติและจะทำให้วัตถุที่แตกต่างจากทิศทางลม ในทำนองเดียวกันแรงอุทกพลศาสตร์ในส่วนจมอยู่ใต้น้ำที่สามารถย่อยสลายเป็นลิฟท์และส่วนประกอบลาก ยกอุทกพลศาสตร์จะสมดุลด้านข้าง (ตั้งฉากกับทิศทางดริฟท์) องค์ประกอบของกองทัพอากาศพลศาสตร์และป้องกันไม่ให้วัตถุจากการโค่นล้มไปด้านข้าง ยกให้สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญที่คั่งค้างลมส่วนประกอบสำหรับวัตถุยาว ปรากฏการณ์นี้เป็นที่สังเกตมากที่สุดกับเรือใบที่แน่นอนได้รับการออกแบบที่จะแล่นเรือขึ้นกับลม (Kundu 1990, PP. 575-576) วัตถุเริ่มต้นปฐมนิเทศเทียบกับลม (ซ้ายหรือขวาของล่อง) จะตั้งวัตถุออกไปตามเส้นทางที่แตกต่างกัน ในฐานะที่เป็นเริ่มต้นปฐมนิเทศคาดเดาไม่ได้เป็นหลักความน่าจะเป็นที่เท่ากันจะต้องกำหนดให้ทั้งสองผล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดริฟท์โดยนำเกี่ยวกับลมคนเดียวคือ termed เป็นวัตถุงานที่คั่งค้าง เราตามคำนิยามโดยจิ้นและมัค ( 1995 ) ว่า " งานที่คั่งค้างเป็นลอยที่เกี่ยวข้องกับลมบังคับในส่วนของวัตถุที่สัมผัสเหนือน้ำ " 3 รุ่นแรงจากลมได้ลากและยกชิ้นส่วนอันเนื่องมาจากความไม่สมดุลของ Overwater โครงสร้างของวัตถุ ( ริชาร์ดสัน , 1997 ) ลากในทิศทางลมญาติ 4 ในขณะที่ยกตั้งฉากกับทิศทางลมสัมพัทธ์ และจะทำให้วัตถุที่จะแตกต่างจากทิศทางลม . อนึ่ง ดัชนีบังคับในส่วนมิดสามารถย่อยสลายเป็นยกและลากชิ้นส่วน ลิฟท์จะดุลดัชนี ( ด้านข้างตั้งฉากกับทิศทาง Drift ) ส่วนประกอบของแรง aerodynamic และป้องกันไม่ให้วัตถุจาก toppling ด้านข้าง ลิฟท์ ให้สูงขึ้น เพื่อขัดขวางขึ้นอย่างมีนัยสำคัญส่วนประกอบสำหรับอีลองเกตวัตถุ ปรากฏการณ์นี้มักสังเกตกับเรือใบที่แล่นขึ้นแน่นอน ออกแบบมาเพื่อต้านแรงลม ( 1990 , pp . ที่ได้รับ ( 576 ) ของวัตถุเริ่มต้นทิศทางที่สัมพันธ์กับลม ( ซ้ายหรือขวาของลม ) จะทำให้วัตถุไปคนละเส้นทาง เป็นแนวแรกคือหลักความน่าจะเป็นได้เท่ากับต้องมอบหมายให้สองผลลัพธ์