impulsivity, and affect lability ha

impulsivity, and affect lability had a significant indirect effect on the relationship between IED þ PD and NSSI. Finally, scores on impulsivity had a significant indirect effect on the relationships between IED þ PD and suicide attempts. These results suggest that these psychological variables, rather than the diagnoses them- selves, are essential to assess among individuals with a history of self-harm.
Interestingly, none of the intervening variables examined in this study significantly accounted for the relationships between IED and NSSI or suicide attempts. As individuals with IED did not report significantly different histories of NSSI and suicide attempt than individuals with PD, these results are surprising. We offer two possible explanations for these results. First, as IED and personality disorders are frequently comorbid (Lenzenweger, Lane, Loranger, Kessler, 2007), relatively little is known about individuals with “pure” IED and how they may be qualitatively different from in- dividuals with comorbid PDs. For example, of the 526 individuals in the present study meeting criteria for IED, 452 (86%) also met criteria for a PD (including PD-NOS). Therefore, although aggres- sion, impulsivity, and affect lability were all significantly positively correlated with a diagnosis of IED, they do not account for the relationship between it and self-harm as do the other diagnoses examined in this study. Secondly, we hypothesize that aggression, impulsivity, and affect lability may play a lesser role in IED than the other diagnoses, because the symptoms of IED (particularly IED that is not comorbid with PD) are generally more context-dependent than symptoms of PDs, which tend to be more context-invariant. For example, individuals with “pure” IED may only display symp- toms in specific situations, such as in traffic or with certain people. On the other hand, symptoms of PDs tend to be more pervasive, occurring across a wide variety of situations. As such, aggression, impulsivity, and affect lability may be less globally relevant among individuals with pure IED as compared to individuals with PDs or comorbid IED and PD. Future research should address this issue by examining both context variant and invariant constructs in relation to IED.
Several limitations of this study should be acknowledged and taken into consideration when interpreting the results. First, due to methodological variability across studies, outcome variables were limited to dichotomous indices of NSSI and suicide attempt history. Therefore, results may not speak to how IED or PDs may impact frequency or severity of self-harm or whether aggression, impul- sivity, and affect lability might indirectly affect these relationships. Second, all intervening variables were assessed with self-report measures, which are prone to the limitations associated with such data (Nisbett and Wilson, 1977). Next, although the authors attempted to assess several domains that have been implicated in IED, PD, and self-harm in the examination of potential intervening variables, only a handful of the many possible variables that might account for the relationships between diagnostic status and self- harm were examined. Notably, broad-based measures of emotion dysregulation could not be included in the current study due to variability in measures across studies. Although emotional lability, impulsivity, and trait anger/aggression may all fall into the realm of emotion dysregulation, future studies should include more global measures of this construct to determine whether general emotion dysregulation (versus its various specific components) might play a role in the relationship between IED, PDs, and self-harm behavior. Furthermore, future studies should examine how these constructs might fit with the interpersonal-psychological theory of suicide, which posits that suicidal behavior requires both the capacity and capability for suicide (Van Orden et al., 2005). For example, in- dividuals with high levels of trait aggression, impulsivity, and affect lability may more often find themselves in painful or provocative situations, therefore increasing their capability and capacity for
suicide. Research is needed to determine whether this may be the case. Finally, this study was cross-sectional and the outcomes of NSSI and suicide attempt were assessed via life history. Thus, although we can draw associations between diagnosis and self- harm history, we cannot draw conclusions about risk for future self-harm. Furthermore, it is possible that the outcome variables of NSSI and suicide attempt may have preceded the onset of IED or PDs. However, the onset of NSSI typically occurs in mid- adolescence and suicide attempts generally occur even later. As the traits associated with IED and PDs have typically emerged by early to mid-adolescence, we would assert that these traits would generally be present prior to the onset of self-harm behaviors.
In sum, the current study reveals that individuals with PDs, IED, and particularly those with comorbid IED and PD, are at increased risk for engagement in self-harm behaviors. Mental health practitioners who work with individuals with IED or PDs should be aware of the increased risk among individuals with comorbid IED and PD. Furthermore, measurable traits of aggres- sion, impulsivity, and affect lability significantly accounted for the relationship between diagnostic status and self-harm, particularly in regards to NSSI. Assessing these traits may provide important information above and beyond diagnostic assessments and may help clinicians to more accurately determine who may be at increased risk for self-harm. In terms of treatment, reducing aggression, affect lability, and impulsivity may play an important role in reducing self-harm behaviors. One such treatment that may be effective is Dialectical Behavior Therapy (DBT). DBT is a well- established treatment designed to treat Borderline Personality Disorder that has been shown to reduce several problems including self-injurious behavior, suicidal ideation and attempts, and risky behavior (Linehan, 1993; Robins and Chapman, 2004). Recently, researchers have also demonstrated the effectiveness of a cognitive-behavioral treatment for IED, Cognitive Restructuring, Relaxation, and Coping Skills Training (CRCST; Deffenbacher and McKay, 2000). Research suggests that CRCST reduces aggression and anger, and increases emotional control (McCloskey et al., 2008a, 2008b). Incorporating CRCST techniques into a DBT framework may prove useful for treating individuals with co- morbid IED and PD, particularly for individuals who engage in suicidal or self-injurious behaviors.
Role of funding sources
The following funding sources contributed to completion of the current study:
National Institutes of Health R01MH086525, PI: Michael McCloskey, PhD.
National Institutes of Health RO1MH66984, and National In- stitutes of Health RO1MH80108, PI: Emil Coccaro, MD.
Contributors
Michael McCloskey, Emil Coccaro, and Mitchell Berman designed the study and wrote the protocol. Abigail Jenkins and Michael McCloskey conducted literature searches and statistical analyses. Abigail Jenkins wrote the first draft of the manuscript. Daniel Kulper and Michael McCloskey made significant editorial contributions. All authors contributed to and have approved the final manuscript.
Conflict of interest statement
All authors declare that they have no conflicts of interest.
Acknowledgments
The authors have no further acknowledgments.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

impulsivity และ lability มีผลต่อมีผลทางอ้อมสำคัญในความสัมพันธ์ระหว่าง PD þต่าง ๆ NSSI ในที่สุด คะแนน impulsivity มีผลทางอ้อมสำคัญในความสัมพันธ์ระหว่างต่าง ๆ þ PD และพยายามฆ่าตัวตาย ผลลัพธ์เหล่านี้แนะนำว่า ตัวแปรทางจิตวิทยาเหล่านี้ แทนการวิเคราะห์พวกเขาตัว เป็นสิ่งสำคัญในการประเมินระหว่างบุคคลที่มีประวัติทำร้ายตัวเองเป็นเรื่องน่าสนใจ ไม่มีการตรวจสอบในการศึกษานี้มีตัวแปรอยู่ระหว่างกลางบัญชีสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างความพยายามต่าง ๆ และ NSSI หรือฆ่าตัวตาย เป็นบุคคลที่ มีต่าง ๆ ได้รายงานประวัติแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญของความพยายาม NSSI และฆ่าตัวตายมากกว่าบุคคลที่มี PD ผลลัพธ์เหล่านี้ไม่น่าแปลกใจ เรามีคำอธิบายได้สองสำหรับผลลัพธ์เหล่านี้ ครั้งแรก ความผิดปกติต่าง ๆ และบุคลิกภาพมักมี comorbid (Lenzenweger เลน Loranger, Kessler, 2007), ค่อนข้างน้อยเป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับบุคคลที่มี "บริสุทธิ์" ต่าง ๆ และวิธีที่อาจจะแตกต่างจากใน dividuals มี comorbid PDs qualitatively ตัวอย่าง บุคคล 526 ในปัจจุบันศึกษาประชุมเกณฑ์ต่าง ๆ 452 (86%) นอกจากนี้ยังพบเงื่อนไขสำหรับ PD (รวมถึงหมายเลข PD) ดังนั้น aggres-sion, impulsivity และมีผลต่อ lability ได้ทั้งหมดอย่างมีนัยสำคัญบวก correlated กับวินิจฉัยของต่าง ๆ พวกเขาไม่บัญชีสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างมัน และเป็นอันตรายต่อตนเองกับการวิเคราะห์อื่น ๆ ในการศึกษานี้ ประการที่สอง เรา hypothesize ที่รุกราน impulsivity และ lability ผลอาจมีบทบาทน้อยในต่าง ๆ กว่าวิเคราะห์อื่น ๆ เพราะโรคต่าง ๆ (โดยเฉพาะต่าง ๆ ที่ไม่มี comorbid กับ PD) โดยทั่วไปเพิ่มเติมเนื้อหาขึ้นอยู่กับกว่าอาการของ PDs ซึ่งมีแนวโน้มที่จะเพิ่มเติมเนื้อหาภาษา ตัวอย่าง บุคคลที่ มี "บริสุทธิ์" ต่าง ๆ อาจแสดงเฉพาะ symp ทอมส์ในสถานการณ์เฉพาะ เช่น ในการจราจร หรือบางคนนั้น บนมืออื่น ๆ อาการของ PDs มักจะมากกว่าชุมชนที่แพร่หลาย เกิดขึ้นในสถานการณ์ที่หลากหลาย เช่น รุกราน impulsivity และ lability ผลอาจน้อยทั่วโลกที่เกี่ยวข้องระหว่างบุคคลกับบริสุทธิ์ต่าง ๆ เมื่อเทียบกับบุคคลกับ PDs หรือ comorbid วิจัยต่าง ๆ และ PD. ในอนาคตควรจัดการปัญหานี้ ด้วยการตรวจสอบตัวแปรทั้งบริบท และสร้างบล็อกเกี่ยวกับต่าง ๆข้อจำกัดต่าง ๆ ของการศึกษานี้ควรยอมรับ และนำมาพิจารณาเมื่อทำนายผล ครั้งแรก เนื่องจากความแปรผัน methodological ผ่านการศึกษา ตัวแปรผลได้จำกัดดัชนี dichotomous ประวัติการพยายามฆ่าตัวตายและ NSSI ดังนั้น ผลลัพธ์อาจไม่พูดวิธีต่าง ๆ หรือ PDs อาจส่งผลกระทบต่อความถี่ หรือความรุนแรงของการเป็นอันตรายต่อตนเองหรือว่ารุกราน impul sivity และ lability ผลอาจทางอ้อมส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์เหล่านี้ได้ ที่สอง มีประเมินตัวแปรอยู่ระหว่างกลางทั้งหมด ด้วยตนเองรายงานมาตรการ ซึ่งมีแนวโน้มที่ข้อจำกัดที่เกี่ยวข้องกับข้อมูลดังกล่าว (Nisbett และ Wilson, 1977) ถัดไป แม้ว่าผู้เขียนพยายามประเมินหลายโดเมนที่มีเกี่ยวข้องในต่าง ๆ PD และเป็นอันตรายต่อตนเองใน การตรวจสอบตัวแปรอยู่ระหว่างกลางมีศักยภาพ รีสอร์ตของตัวแปรได้หลายอาจบัญชีสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างสถานะการวินิจฉัยและทำร้ายตนเองได้ตรวจสอบ ยวด กว้างตามมาตรการของ dysregulation อารมณ์สามารถอยู่ศึกษาปัจจุบันเนื่องจากความแปรผันในมาตรการในการศึกษา แม้ว่าอารมณ์ lability, impulsivity และติดความโกรธ/รุกรานทั้งหมดอาจตกอยู่ในขอบเขตของอารมณ์ dysregulation ศึกษาในอนาคตควรมีมาตรการสากลมากขึ้นของโครงสร้างนี้เพื่อตรวจสอบว่า dysregulation อารมณ์ทั่วไป (เมื่อเทียบกับส่วนประกอบต่าง ๆ เฉพาะ) อาจมีบทบาทในความสัมพันธ์ระหว่างต่าง ๆ PDs และพฤติกรรมที่เป็นอันตรายต่อตนเอง นอกจากนี้ การศึกษาในอนาคตควรตรวจสอบว่าโครงสร้างเหล่านี้อาจเหมาะกับทฤษฎีมนุษยสัมพันธ์จิตวิทยาการฆ่าตัวตาย ซึ่ง posits ว่า พฤติกรรมอยากฆ่าตัวตายต้องการกำลังและความสามารถสำหรับฆ่าตัวตาย (Van Orden et al., 2005) ตัวอย่าง ใน dividuals ระดับสูงติดรุกราน impulsivity และ lability ผลอาจบ่อยพบตัวเองในสถานการณ์เร้าใจ หรือเจ็บปวด เพิ่มความสามารถและความสามารถของพวกเขาดังนั้นฆ่าตัวตาย งานวิจัยจะต้องกำหนดว่า นี้อาจเป็นกรณี สุดท้าย ศึกษาเหลว และมีประเมินผลของความพยายามในการ NSSI และฆ่าตัวตายผ่านประวัติชีวิต ดังนั้น แม้ว่าเราสามารถวาดการเชื่อมโยงระหว่างการวินิจฉัยและประวัติการทำร้ายตนเอง เราไม่สามารถวาดบทสรุปเกี่ยวกับความเสี่ยงในอนาคตเป็นอันตรายต่อตนเองได้ นอกจากนี้ มันเป็นไปได้ว่า ตัวแปรผลของความพยายามในการ NSSI และฆ่าตัวตายอาจมีหน้าของต่าง ๆ หรือ PDs อย่างไรก็ตาม ของ NSSI มักจะเกิดขึ้นในวัยรุ่นกลาง และพยายามฆ่าตัวตายโดยทั่วไปเกิดขึ้นได้ในภายหลัง เป็นลักษณะที่เกี่ยวข้องต่าง ๆ และ PDs ได้โดยทั่วไปเกิดโดยเร็วเพื่อวัยรุ่นกลาง เราจะยืนยันรูปว่า ลักษณะเหล่านี้โดยทั่วไปจะนำเสนอก่อนที่จะเริ่มมีอาการของพฤติกรรมที่เป็นอันตรายต่อตนเองIn sum, the current study reveals that individuals with PDs, IED, and particularly those with comorbid IED and PD, are at increased risk for engagement in self-harm behaviors. Mental health practitioners who work with individuals with IED or PDs should be aware of the increased risk among individuals with comorbid IED and PD. Furthermore, measurable traits of aggres- sion, impulsivity, and affect lability significantly accounted for the relationship between diagnostic status and self-harm, particularly in regards to NSSI. Assessing these traits may provide important information above and beyond diagnostic assessments and may help clinicians to more accurately determine who may be at increased risk for self-harm. In terms of treatment, reducing aggression, affect lability, and impulsivity may play an important role in reducing self-harm behaviors. One such treatment that may be effective is Dialectical Behavior Therapy (DBT). DBT is a well- established treatment designed to treat Borderline Personality Disorder that has been shown to reduce several problems including self-injurious behavior, suicidal ideation and attempts, and risky behavior (Linehan, 1993; Robins and Chapman, 2004). Recently, researchers have also demonstrated the effectiveness of a cognitive-behavioral treatment for IED, Cognitive Restructuring, Relaxation, and Coping Skills Training (CRCST; Deffenbacher and McKay, 2000). Research suggests that CRCST reduces aggression and anger, and increases emotional control (McCloskey et al., 2008a, 2008b). Incorporating CRCST techniques into a DBT framework may prove useful for treating individuals with co- morbid IED and PD, particularly for individuals who engage in suicidal or self-injurious behaviors.บทบาทของแหล่งเงินทุนส่วนแหล่งเงินทุนต่อไปนี้เพื่อความสมบูรณ์ของการศึกษาปัจจุบัน:สถาบันแห่งชาติของสุขภาพ R01MH086525 ผี: Michael McCloskey ปริญญาเอกสถาบันแห่งชาติของสุขภาพ RO1MH66984 และ stitutes In-ชาติของสุขภาพ RO1MH80108, PI: emil โอ Coccaro, MD.ผู้ให้การสนับสนุนMichael McCloskey, emil โอ Coccaro และ Mitchell Berman การศึกษาการออกแบบ และเขียนโพรโทคอล เจงกินส์ยิลและ Michael McCloskey ดำเนินการค้นหาวรรณกรรมและการวิเคราะห์ทางสถิติ เจงกินส์ยิลเขียนร่างแรกของต้นฉบับ Daniel Kulper และ Michael McCloskey ทำผลงานสำคัญบรรณาธิการ ผู้เขียนส่วน และได้อนุมัติฉบับสุดท้ายแย้งคำสั่งผู้เขียนประกาศว่า พวกเขามีผลประโยชน์ขัดแย้งไม่ตอบผู้เขียนตอบไปไม่ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

impulsivity และส่งผลกระทบต่อ lability มีผลกระทบทางอ้อมอย่างมีนัยสำคัญเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่าง IED þ PD และ NSSI สุดท้ายคะแนนใน impulsivity มีผลกระทบทางอ้อมอย่างมีนัยสำคัญในความสัมพันธ์ระหว่าง IED þ PD และพยายามฆ่าตัวตาย ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าสิ่งเหล่านี้ตัวแปรทางจิตวิทยามากกว่าวินิจฉัยตัว them- ที่มีความจำเป็นในการประเมินในกลุ่มบุคคลที่มีประวัติของการทำร้ายตัวเอง.
ที่น่าสนใจไม่มีตัวแปรแทรกแซงการตรวจสอบในการศึกษาครั้งนี้อย่างมีนัยสำคัญคิดเป็นความสัมพันธ์ระหว่าง IED และ NSSI หรือพยายามฆ่าตัวตาย ในฐานะที่เป็นบุคคลที่มี IED ไม่ได้รายงานประวัติศาสตร์ที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญของความพยายามและการฆ่าตัวตาย NSSI กว่าบุคคลที่มี PD ผลเหล่านี้เป็นที่น่าแปลกใจ เรามีสองคำอธิบายที่เป็นไปได้เพื่อให้ได้ผลลัพธ์เหล่านี้ แรกเป็น IED และบุคลิกภาพผิดปกติจะ comorbid บ่อย (Lenzenweger เลน Loranger เคสเลอร์, 2007) ค่อนข้างน้อยเป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับบุคคลที่มี "บริสุทธิ์" IED และวิธีการที่พวกเขาอาจจะมีคุณภาพแตกต่างจาก dividuals ทำากับโปรดิวเซอร์ร่วมของผู้ป่วย ยกตัวอย่างเช่นจาก 526 คนในการศึกษาครั้งนี้เกณฑ์ประชุม IED, 452 (86%) นอกจากนี้ยังได้พบกับเกณฑ์การ PD (รวม PD-NOS) ดังนั้นถึงแม้ว่า aggres- ไซออน, impulsivity และส่งผลกระทบต่อ lability ทุกคนอย่างมีนัยสำคัญความสัมพันธ์เชิงบวกกับการวินิจฉัยของ IED พวกเขาไม่ได้บัญชีสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างมันและทำร้ายตัวเองเช่นเดียวกับการวินิจฉัยอื่น ๆ ที่ตรวจสอบในการศึกษาครั้งนี้ ประการที่สองเราตั้งสมมติฐานว่าการรุกราน, impulsivity และส่งผลกระทบต่อ lability อาจมีบทบาทน้อยใน IED กว่าการวินิจฉัยอื่น ๆ เพราะอาการของ IED (โดยเฉพาะ IED ที่ไม่ได้ comorbid กับ PD) มักจะมีมากขึ้นขึ้นอยู่กับบริบทกว่าอาการของ PDs, ซึ่งมีแนวโน้มที่จะบริบทคงที่มากขึ้น ตัวอย่างเช่นบุคคลที่มี "บริสุทธิ์" IED เท่านั้นอาจแสดงทอม symp- ในสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจงเช่นในการจราจรหรือกับคนบางคน ในทางตรงกันข้าม, อาการของ PDs มีแนวโน้มที่จะแพร่หลายมากขึ้นที่เกิดขึ้นในหลากหลายสถานการณ์ เช่นการรุกราน, impulsivity และส่งผลกระทบต่อ lability อาจจะน้อยทั่วโลกที่เกี่ยวข้องในหมู่บุคคลที่มี IED บริสุทธิ์เมื่อเทียบกับบุคคลที่มี PDs หรือ IED comorbid และ PD การวิจัยในอนาคตควรจะแก้ปัญหานี้โดยการตรวจสอบที่แตกต่างกันทั้งในบริบทและโครงสร้างคงที่ในความสัมพันธ์กับ IED.
ข้อ จำกัด หลายประการของการศึกษานี้ควรจะได้รับการยอมรับและนำมาพิจารณาเมื่อแปลผล ประการแรกเนื่องจากความแปรปรวนวิธีการข้ามการศึกษาตัวแปรผลถูก จำกัด ให้ดัชนี dichotomous ของ NSSI และประวัติพยายามฆ่าตัวตาย ดังนั้นผลลัพธ์อาจจะไม่พูดถึงวิธีการหรือ IED PDs อาจส่งผลกระทบความถี่หรือความรุนแรงของการทำร้ายตัวเองหรือไม่ว่าก้าวร้าว impul- sivity และส่งผลกระทบต่อ lability ทางอ้อมอาจจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์เหล่านี้ ประการที่สองตัวแปรแทรกแซงได้รับการประเมินมาตรการรายงานตนเองซึ่งมีแนวโน้มที่จะมีข้อ จำกัด ที่เกี่ยวข้องกับข้อมูลดังกล่าว (Nisbett และวิลสัน, 1977) ต่อไปแม้ว่าผู้เขียนพยายามที่จะประเมินหลายโดเมนที่มีส่วนเกี่ยวข้องใน IED, PD, และทำร้ายตัวเองในการตรวจสอบของตัวแปรแทรกแซงที่อาจเกิดขึ้นเพียงไม่กี่คนของตัวแปรที่เป็นไปได้มากที่อาจบัญชีสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างสถานะการวินิจฉัยและตนเอง - อันตรายถูกตรวจสอบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งมาตรการที่กว้างขึ้นของ dysregulation อารมณ์ไม่สามารถจะรวมอยู่ในการศึกษาในปัจจุบันเนื่องจากความแปรปรวนในมาตรการข้ามการศึกษา แม้ว่า lability อารมณ์หุนหันพลันแล่นและลักษณะความโกรธ / รุกรานอาจตกอยู่ในดินแดนของ dysregulation อารมณ์ทั้งหมด, การศึกษาในอนาคตควรมีมาตรการทั่วโลกมากขึ้นของโครงสร้างนี้เพื่อตรวจสอบว่าอารมณ์ความรู้สึกทั่วไป dysregulation (เมื่อเทียบกับคอมโพเนนต์เฉพาะต่าง ๆ ) อาจมีบทบาทในการ ความสัมพันธ์ระหว่าง IED, โปรดิวเซอร์และพฤติกรรมทำร้ายตัวเอง นอกจากนี้การศึกษาในอนาคตควรจะตรวจสอบว่าโครงสร้างเหล่านี้อาจเหมาะสมกับทฤษฎีความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลจิตวิทยาของการฆ่าตัวตายซึ่ง posits ว่าพฤติกรรมฆ่าตัวตายต้องใช้ทั้งกำลังการผลิตและความสามารถในการฆ่าตัวตาย (Van Orden et al., 2005) ตัวอย่างเช่น dividuals ในร่มที่มีระดับสูงของการรุกรานลักษณะ, impulsivity และส่งผลกระทบต่อ lability บ่อยขึ้นอาจพบตัวเองในสถานการณ์ที่เจ็บปวดหรือยั่วยุจึงเพิ่มความสามารถและความสามารถของพวกเขาสำหรับ
การฆ่าตัวตาย การวิจัยเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อตรวจสอบว่านี้อาจจะเป็นกรณี ในที่สุดการศึกษาครั้งนี้เป็นแบบตัดขวางและผลของความพยายามฆ่าตัวตาย NSSI และได้รับการประเมินผ่านประวัติชีวิต ดังนั้นแม้ว่าเราสามารถวาดความสัมพันธ์ระหว่างการวินิจฉัยและประวัติศาสตร์ที่เป็นอันตรายต่อตัวเองเราไม่สามารถวาดข้อสรุปเกี่ยวกับความเสี่ยงในการทำร้ายตัวเองในอนาคต นอกจากนี้ยังเป็นไปได้ว่าผลของตัวแปร NSSI และพยายามฆ่าตัวตายอาจจะนำการโจมตีของ IED หรือ PDs แต่การโจมตีของ NSSI มักจะเกิดขึ้นในวัยรุ่นกลางและพยายามฆ่าตัวตายโดยทั่วไปเกิดขึ้นได้ในภายหลัง ในฐานะที่เป็นลักษณะที่เกี่ยวข้องกับ IED และ PDs ได้โผล่ออกมาโดยทั่วไปในช่วงต้นถึงกลางวัยรุ่นเราจะยืนยันว่าลักษณะเหล่านี้โดยทั่วไปจะเป็นปัจจุบันก่อนที่จะเริ่มมีอาการของพฤติกรรมทำร้ายตัวเอง.
โดยสรุปการศึกษาในปัจจุบันแสดงให้เห็นว่าบุคคลที่มี PDs, IED และโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มี IED comorbid และ PD, ที่มีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นสำหรับการมีส่วนร่วมในพฤติกรรมที่ทำร้ายตัวเอง ปฏิบัติงานด้านสุขภาพจิตที่ทำงานกับบุคคลที่มี IED หรือ PDs ควรจะตระหนักถึงความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นในหมู่ประชาชนด้วย IED comorbid และ PD นอกจากนี้ลักษณะที่วัดได้ของไซออน aggres-, impulsivity และส่งผลกระทบต่อ lability อย่างมีนัยสำคัญคิดเป็นความสัมพันธ์ระหว่างสถานะการวินิจฉัยและการทำร้ายตัวเองโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องที่เกี่ยวกับ NSSI การประเมินลักษณะเหล่านี้อาจให้ข้อมูลที่สำคัญเหนือกว่าการประเมินผลการวินิจฉัยและอาจช่วยให้แพทย์ให้มากขึ้นถูกต้องตรวจสอบที่อาจมีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นสำหรับการทำร้ายตัวเอง ในแง่ของการรักษาลดความก้าวร้าวส่งผลกระทบต่อ lability และ impulsivity อาจมีบทบาทสำคัญในการลดพฤติกรรมทำร้ายตัวเอง การรักษาดังกล่าวที่อาจจะมีประสิทธิภาพเป็นพฤติกรรมบำบัดวิภาษ (DBT) DBT คือการรักษาที่ดีเป็นที่ยอมรับออกแบบมาเพื่อรักษาความผิดปกติของบุคลิกภาพชายแดนที่ได้รับการแสดงเพื่อลดปัญหาต่าง ๆ รวมทั้งพฤติกรรมทำร้ายตนเอง, ความคิดฆ่าตัวตายและพยายามและพฤติกรรมเสี่ยง (นส์ 1993; ร็อบบินส์และแชปแมน, 2004) เมื่อเร็ว ๆ นี้นักวิจัยยังได้แสดงให้เห็นถึงประสิทธิภาพของการรักษาความรู้ความเข้าใจพฤติกรรมสำหรับ IED, การปรับโครงสร้างองค์ความรู้, การพักผ่อนและการเผชิญปัญหาการฝึกอบรมทักษะ (CRCST; Deffenbacher และแม็คเคย์, 2000) การวิจัยแสดงให้เห็นว่า CRCST ช่วยลดความก้าวร้าวและความโกรธและเพิ่มการควบคุมอารมณ์ (McCloskey et al., 2008a, 2008b) ผสมผสานเทคนิค CRCST ในกรอบ DBT อาจพิสูจน์ที่มีประโยชน์สำหรับการรักษาบุคคลที่มีโรคร่วม IED และ PD, โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้ที่มีส่วนร่วมในพฤติกรรมการฆ่าตัวตายหรือทำร้ายตัวเอง.
บทบาทของแหล่งเงินทุน
แหล่งเงินทุนต่อไปนี้มีส่วนทำให้ความสำเร็จของการศึกษาในปัจจุบัน:
สถาบันสุขภาพแห่งชาติ R01MH086525, PI. ไมเคิล McCloskey ปริญญาเอก
สถาบันสุขภาพแห่งชาติ RO1MH66984 และ National In- stitutes สุขภาพ RO1MH80108, PI. เอมิล Coccaro, MD
ร่วมให้
ไมเคิล McCloskey, เอมิล Coccaro และมิทเชลเบอร์แมนได้รับการออกแบบการศึกษาและการเขียน โปรโตคอล อบิเกลเจนกินส์และไมเคิล McCloskey ดำเนินการค้นหาวรรณกรรมและการวิเคราะห์ทางสถิติ อบิเกลเจนกินส์เขียนร่างแรกของต้นฉบับ แดเนียลและไมเคิล Kulper McCloskey ได้มีส่วนร่วมอย่างมีนัยสำคัญของกองบรรณาธิการ ผู้เขียนทุกส่วนไปและได้รับการอนุมัติขั้นสุดท้ายต้นฉบับ.
ความขัดแย้งของคำสั่งที่น่าสนใจ
ผู้เขียนทั้งหมดประกาศว่าพวกเขามีความขัดแย้งไม่มี.
กิตติกรรมประกาศ
ผู้เขียนไม่มีกิตติกรรมประกาศเพิ่มเติม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หุนหันพลันแล่น และส่งผลกระทบต่อ lability ได้ผลทางอ้อมต่อความสัมพันธ์ระหว่างตำรวจและได้þ nssi . ในที่สุดคะแนนหุนหันพลันแล่นได้ผลทางอ้อมต่อความสัมพันธ์ระหว่าง IED þ PD และพยายามฆ่าตัวตาย ผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าตัวแปรทางจิตวิทยาเหล่านี้มากกว่าการวินิจฉัยพวกเขา - เป็นเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อประเมินระหว่างบุคคลมีประวัติการทำร้ายตนเอง .
แต่ไม่มีของตัวแปรสอดแทรกตรวจสอบในการศึกษานี้มีสัดส่วนความสัมพันธ์ระหว่าง IED และพยายาม nssi หรือฆ่าตัวตาย เป็นบุคคลที่มีรายงานประวัติได้ไม่แตกต่างกัน และ nssi ฆ่าตัวตายกว่าบุคคลกับผู้กำกับ จากผลการวิจัยที่น่าแปลกใจเรามีสองคำอธิบายที่เป็นไปได้สำหรับผลลัพธ์เหล่านี้ แรกเป็นระเบิดและความผิดปกติของบุคลิกภาพมีบ่อย comorbid ( lenzenweger เลน loranger เคสเลอร์ , 2007 ) , ค่อนข้างน้อยเป็นที่รู้จักเกี่ยวกับบุคคลที่มี " บริสุทธิ์ " ได้และวิธีที่พวกเขาอาจจะคุณภาพแตกต่างจากใน - dividuals กับ comorbid โปรดักชั่น . ตัวอย่างของ 526 บุคคลในการศึกษาได้ประชุมเกณฑ์ ,452 ( ร้อยละ 86 ) ยังได้พบกับเกณฑ์สำหรับ PD ( รวมทั้ง pd-nos ) ดังนั้น ถึงแม้ว่า aggres - Sion หุนหันพลันแล่น และส่งผลกระทบต่อ lability ทั้งหมดมีความสัมพันธ์ทางบวกกับการวินิจฉัยของ IED พวกเขาไม่บัญชีสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างมันและทำร้ายตนเอง โดยทำการตรวจสอบอื่น ๆ ในการศึกษานี้ ประการที่สอง เราพบว่า ความก้าวร้าว หุนหันพลันแล่น ,และส่งผลกระทบต่อ lability อาจมีบทบาทน้อยลงในการวินิจฉัยอื่น ๆได้มากกว่า เพราะอาการของ IED ( โดยเฉพาะอย่างยิ่ง IED ที่ไม่ comorbid กับโปรดิวเซอร์ ) โดยทั่วไปมากขึ้นกว่าบริบทขึ้นอยู่กับอาการของ PDS ซึ่งมักจะเป็นมากขึ้นบริบทไม่เปลี่ยนแปลง . ตัวอย่างเช่นบุคคลที่มี " บริสุทธิ์ " ] อาจจะแค่แสดงบ้าง - ทอมในสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจง เช่น ในรถ หรือกับบางคนบนมืออื่น ๆ , อาการที่ของ PDS มีแนวโน้มจะแพร่หลายมากขึ้น ที่เกิดขึ้นในสถานการณ์ที่หลากหลาย เช่น ความก้าวร้าว หุนหันพลันแล่น และส่งผลกระทบต่อ lability อาจน้อยทั่วโลกที่เกี่ยวข้องระหว่างบุคคลกับบริสุทธิ์ได้เมื่อเทียบกับบุคคลที่มี PDS หรือ comorbid IED และ PDวิจัยในอนาคตควรแก้ไขปัญหานี้โดยการตรวจสอบทั้งโครงสร้างและบริบทที่แตกต่าง ความสัมพันธ์กับ IED .
หลายข้อจำกัดของการศึกษานี้ควรรับทราบและพิจารณา เมื่อการตีความผลลัพธ์ ก่อน เนื่องจากวิธีการศึกษาความแปรปรวนในตัวแปรผล ( dichotomous ) ดัชนี nssi และประวัติพยายามฆ่าตัวตาย ดังนั้นผลลัพธ์ที่ไม่อาจพูดได้ว่าระเบิดหรือ PDS อาจส่งผลกระทบต่อความถี่หรือความรุนแรง ทำร้ายตนเอง หรือว่า ก้าวร้าว มพัลซ์ - sivity lability อาจส่งผลทางอ้อม และส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์เหล่านี้ วินาทีทั้งหมดตัวแปรสอดแทรกประเมินมาตรการที่ 5 ซึ่งมักมีข้อจำกัดที่เกี่ยวข้องกับข้อมูลดังกล่าว ( nisbett วิลสัน , 1977 ) ต่อไปถึงแม้ว่าผู้เขียนพยายามที่จะประเมินหลายโดเมนที่ถูกพัวพันระเบิด โปรดิวเซอร์ และเป็นอันตรายต่อตนเองในการตรวจสอบศักยภาพของตัวแปรสอดแทรกเพียงหยิบมือของมากที่สุดตัวแปรที่อาจบัญชีสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างสถานภาพการวินิจฉัยและตนเองเป็นอันตรายต่อ 1 ปี โดยเฉพาะมาตรการในอนาคต dysregulation อารมณ์อาจจะไม่รวมอยู่ในการศึกษาเนื่องจากความผันแปรในมาตรการในการศึกษา แม้ว่าอารมณ์ lability หุนหันพลันแล่น และลักษณะ , ความโกรธความก้าวร้าว อาจจะตกอยู่ในขอบเขตของ dysregulation อารมณ์การศึกษาในอนาคตควรมีโลกอีกมาตรการนี้สร้างเพื่อตรวจสอบว่า dysregulation อารมณ์ทั่วไป ( เมื่อเทียบกับส่วนประกอบต่าง ๆโดยเฉพาะ ) อาจมีบทบาทในความสัมพันธ์ระหว่าง IED PDS , และพฤติกรรมทำร้ายตนเอง นอกจากนี้ การศึกษาในอนาคตควรตรวจสอบว่าโครงสร้างเหล่านี้อาจจะพอดีกับทฤษฎีการสื่อสารระหว่างบุคคลของการฆ่าตัวตายซึ่ง posits ว่าพฤติกรรมการฆ่าตัวตายมีทั้งความจุและความสามารถเพื่อฆ่าตัวตาย ( แวนออร์เดน et al . , 2005 ) ตัวอย่างเช่น ใน dividuals กับระดับสูงของลักษณะความก้าวร้าว หุนหันพลันแล่น และส่งผลกระทบต่อ lability อาจมากขึ้นมักจะพบตัวเองในสถานการณ์ที่เจ็บปวด หรือเร้าใจ ดังนั้น การเพิ่มขีดความสามารถ และศักยภาพสำหรับ
ฆ่าตัวตายการวิจัยเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อตรวจสอบว่า นี้อาจเป็นกรณี ในที่สุด การศึกษาภาคตัดขวางและผลลัพธ์ของ nssi และพยายามฆ่าตัวตาย มีการประเมินผ่านประวัติชีวิต ดังนั้น แม้ว่าเราสามารถเขียนความสัมพันธ์ระหว่างการวินิจฉัยด้วยตนเอง และประวัติศาสตร์ที่อันตราย เราก็ไม่สามารถหาข้อสรุปเกี่ยวกับความเสี่ยงเป็นอันตรายต่อตนเองในอนาคต นอกจากนี้มันเป็นไปได้ที่ผลตัวแปรและ nssi ฆ่าตัวตายอาจจะนำหน้า onset ของ IED หรือโปรดักชั่น . อย่างไรก็ตาม การโจมตีของ nssi มักจะเกิดขึ้นในช่วงกลางเดือน - และพยายามฆ่าตัวตาย วัยรุ่นมักเกิดถึงทีหลัง เป็นคุณลักษณะที่เกี่ยวข้องกับ IED และมักจะเกิดขึ้นโดยเร็วเพื่อ PDS มีวัยรุ่นกลางเราก็ยืนยันว่าลักษณะเหล่านี้มักจะถูกนำเสนอก่อนที่จะเริ่มมีอาการของพฤติกรรมทำร้ายตนเอง .
สรุปการศึกษาปัจจุบันพบว่า บุคคลที่มี PDS , ระเบิด , และโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มี comorbid IED และโปรดิวเซอร์ ที่มีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นสำหรับงานหมั้นในพฤติกรรมทำร้ายตนเองสุขภาพจิตของผู้ปฏิบัติงานที่ทำงานกับบุคคลกับ IED หรือ PDS ควรตระหนักถึงความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นระหว่างบุคคลกับ comorbid IED และ PD นอกจากนี้ ลักษณะที่สามารถวัดได้จาก aggres - Sion หุนหันพลันแล่น และส่งผลกระทบต่อ lability อย่างเป็นสัดส่วนความสัมพันธ์ระหว่างสภาวะการวินิจฉัยและทำร้ายตนเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนของ nssi .การประเมินคุณลักษณะเหล่านี้อาจให้ข้อมูลที่สำคัญข้างต้นและนอกเหนือการประเมินการวินิจฉัยและอาจช่วยให้แพทย์ที่จะถูกต้องกำหนดที่อาจมีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นสำหรับทำร้ายตนเอง ในแง่ของการรักษา ลดความก้าวร้าว มีผลต่อการ lability และหุนหันพลันแล่นอาจมีบทบาทสำคัญในการลดพฤติกรรมทำร้ายตนเอง