“Father, I am hungry!” His widened

“Father, I am hungry!” His widened eyes showing his childlike innocence to the person who he called father.

“Bu, my good son. Please stave your hunger okay?! We will have something to eat soon!” Said that man with a firm and resolute face.

“Um!” He nodded to appear to understand, but he really didn't understand anything at all.

After a while, he said again "Father, I am hungry!"

“Bu, my son, sleep. If you sleep, you will not feel hungry!” That man is helpless now. He wouldn't be afraid when confronted with ten thousand men, he can take their heads easily. But when faced with his impoverished family, he felt utterly helpless.

“But father, I am still hungry!” He blinked his eyes. The intense sense of hunger urged him to call his father again and again. He has a mother, but his father said that his mother was very tired and fell asleep.

“Bu, my son. You wait for your father to seek food!” the famished man, drew up his body to pick up the dusty long bow from his room.

That evening, the man came back, his eyes devoid of any hope, his face very tired, and his hand completely empty. There are no trees or grass nearby, how he can expect to bring back prey with his longbow?

But at that time, the boy did not understand anything. He only knew that each time his father brings his long bow, he surely will bring something delicious, and therefore he opened his hands and shouted “Father, I am hungry!!! Let's eat!”

That innocent face made that famished man's complexion very dim, his tears started to flow “I am sorry, Bu, my son, I am sorry, father is useless, I cannot bring food for you!”

“Father!” Although he is still small, he is very sensible. He knows that this man that he called father has made an effort even though the result ended in failure. Then he said “Father, Bu is not hungry, Bu wants to sleep!” Then he closed his eyes, slowly the world around him lost its color and became dim.

While his consciousness was slipping in and out, he thought he heard two people's voices. One of them has a very sweet and warm sound...
“Bu, my son, come here, come here!”

“Dear mother!” In his hazy state, he heard his mother's voice.

“Bu, my good son, mother is here!”

“Mother, I am hungry!” even though it had been a long time since he last saw his mother, he said his thoughts without hesitation.

“Bu, my son, come to mother, Bu will not feel hungry! Come, Bu, my son!” That gentle voice beckons him.


Suddenly he heard another sound, a hoarse and anxious voice... “Bu, my son, wake up, please wake up! You cannot fall asleep. Please, stay strong!” This is his father's voice.

“Mother, will Bu not be hungry there?!” He asked her while tilting his head full of doubts.

“Yes, come to mother now. Bu, my son, you will not feel hungry anymore! Come here Bu, my son!” That gentle sound beckoning him again.

“But, what about father?!” He hesitated.

“Your father, sooner or later will join us, we will both go first and wait for him!”

“Oh!” his small head did not understand what his mother meant, but he did not want to be hungry anymore. Being hungry is sad and very uncomfortable.

“Bu, my son. You wake up, wake up!!!” That man worried insanely because his son's body become colder and colder. His breath and palpitation slowly stopping. He knows that this is not a sickness, this is hunger! This is how hunger works, as long as he has food to eat, his son can survive.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"พ่อ ตำนาน" ตา widened แสดงความบริสุทธิ์ของ childlike บุคคลที่เขาเรียกว่าพ่อ"บุ ลูกที่ดี กรุณา stave ความหิวของคุณล่ะ เราจะได้อาหารเร็ว ๆ นี้" คนที่หน้าบริษัท และเด็ดกล่าว "อึม" เขาพยักหน้าฟังเข้าใจ แต่เขาจริง ๆ ไม่เข้าใจอะไรเลยหลัง เขากล่าวว่า อีก "พ่อ ตำนาน" "บุ ลูก นอน ถ้าคุณนอนหลับ คุณจะไม่รู้สึกหิว" ผู้ชายที่เป็นกำพร้า เขาจะไม่กลัวเมื่อเผชิญกับหมื่นคน เขาสามารถใช้ศีรษะของพวกเขาได้อย่างง่ายดาย แต่เมื่อต้องเผชิญกับครอบครัวที่ขัดสน เขารู้สึกโคตรกำพร้า "แต่พ่อ ฉันยังคงหิว" เขาคันนั้นกะพริบตา ความหิวรุนแรงกระตุ้นให้เขาโทรหาพ่ออีก เขามีแม่ แต่บิดาของเขากล่าวว่า แม่เหนื่อยมาก และหลับ"บุ ลูก คุณรอคุณพ่อหาอาหาร "คน famished วาดขึ้นร่างกายของเขาไปรับธนูยาวฝุ่นจากห้องพักว่า เย็น ผู้ชายมา ตาของเขาไร้ความหวังใด ๆ ใบหน้าของเขาเหนื่อยมาก และมือเปล่า ไม่มีต้นไม้หรือหญ้าในบริเวณใกล้เคียง วิธีเขาสามารถคาดหวังเพื่อให้เหยื่อ ด้วย longbow ของเขาแต่ในขณะนั้น เด็กไม่เข้าใจอะไร เขารู้เพียงว่า ทุกครั้งที่พ่อของเขานำเขาโบว์ยาว เขาย่อมจะนำแสนอร่อย และดังนั้นเขาเปิดมือของเขา และตะโกน "พ่อ ฉันหิว!!! ลองกิน"หน้าที่บริสุทธิ์ทำผิวของผู้ชายคนนั้น famished มิติมาก เขาน้ำตาเริ่มไหล "ขอ Bu ลูก ขอ พ่อจะไม่ ฉันไม่สามารถนำอาหารสำหรับคุณ! ""พ่อ" แม้ว่าเขาจะยังเล็ก เขาได้เหมาะสมมาก เขารู้ว่า ชายคนนี้ว่า เขาเรียกว่าพ่อได้ทำความพยายามแม้ว่าผลสิ้นสุดในความล้มเหลว แล้ว เขากล่าวว่า "พ่อ Bu ไม่หิว บุอยากนอน" จากนั้นเขาปิดตา ช้าโลกรอบสีหายไป และกลายเป็นมิติในขณะที่สติของเขาได้ลื่นไถลออก เขาคิดว่า เขาได้ยินเสียงของคนสองคน หนึ่งในนั้นมีเสียงหวาน และอบอุ่น... "บุ ลูก มาที่นี่ มาที่นี่! ""รักแม่" ในรัฐมัวของเขา เขาได้ยินเสียงแม่ของเขา"บุ ลูกดี แม่อยู่ที่นี่! ""แม่ ตำนาน" แม้ว่าจะได้เป็นเวลานานเนื่องจากล่าสุดเห็นแม่ของเขา เขากล่าวว่า ความคิดของเขาโดยไม่ลังเล"มาบุ ลูก แม่ บุจะไม่รู้สึกหิว มา Bu ลูก" เสียงที่อ่อนโยน beckons เขาทันใดนั้นเขาได้ยินเสียงอื่น เสียงเครือ และวิตก... "บุ ลูก ตื่น ปลุกโปรด นอนไม่หลับ กรุณา พักแข็งแรง" นี่คือเสียงของพ่อของเขา"แม่ Bu จะหิวมี!" เขาถามเธอขณะเอียงของเขาใหญ่เต็มไปด้วยความสงสัย"ใช่ มาย่าตอนนี้ Bu ลูก คุณจะไม่รู้สึกหิวอีกต่อไป มานี่บุ ลูกชายของฉัน" ที่อ่อนโยนเสียง beckoning เขาอีก"แต่ พ่อ!" เขา hesitated"พ่อของคุณ ไม่ช้าก็เร็วจะร่วมงานกับเรา เราจะไปครั้งแรก และรอเขา""โอ้" พระเศียรเล็กไม่เข้าใจว่าแม่หมายถึง แต่เขาไม่ได้ต้องการจะหิวอีกต่อไป กำลังหิวจะเศร้า และอึดอัดมาก"บุ ลูก คุณตื่น ตื่น!!!" คนที่ห่วง/ เพราะร่างกายของบุตรกลายเป็นหนาว และหนาว ลมหายใจของเขาและหยุดช้าสั่นระรัว เขารู้ว่า นี่ไม่ใช่การเจ็บป่วย เป็นความหิว วิธีทำงานหิว ตราบเท่าที่เขามีอาหารการกิน บุตรสามารถอยู่รอดได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"พ่อผมหิว!" ตากว้างของเขาแสดงให้เห็นถึงความบริสุทธิ์ไร้เดียงสาของเขาเพื่อคนที่เขาเรียกว่าพ่อ. "บุบุตรชายที่ดีของฉัน กรุณาขจัดความหิวของคุณโอเค ?! เราจะมีบางสิ่งบางอย่างที่จะกินเร็ว ๆ นี้! "กล่าวว่าคนที่มีใบหน้าที่มั่นคงและเด็ดเดี่ยว." อืม! "เขาพยักหน้าให้ปรากฏที่จะเข้าใจ แต่จริง ๆ แล้วเขาไม่เข้าใจอะไรเลย. หลังจากที่ในขณะที่เขากล่าวว่าอีกครั้ง" พ่อ ผมหิว! "" ปูลูกชายของฉันนอนหลับ ถ้าคุณนอนหลับคุณจะไม่รู้สึกหิว! "นั่นคือคนที่ทำอะไรไม่ถูกในขณะนี้ เขาจะไม่ต้องกลัวเมื่อเผชิญหน้ากับหนึ่งหมื่นคนเขาสามารถใช้หัวของพวกเขาได้อย่างง่ายดาย แต่เมื่อต้องเผชิญกับครอบครัวที่ยากจนของเขาที่เขารู้สึกว่าทำอะไรไม่ถูกอย่างเต็มที่. "แต่พ่อผมยังคงหิว!" เขากระพริบตาตาของเขา ความรู้สึกที่รุนแรงของความหิวกระตุ้นให้เขาโทรหาพ่อของเขาอีกครั้งและอีกครั้ง เขามีแม่ แต่พ่อของเขาบอกว่าแม่ของเขาเหนื่อยมากและผล็อยหลับไป. "ปูลูกชายของฉัน คุณรอคุณพ่อของคุณที่จะแสวงหาอาหาร! "คนที่หิวดึงขึ้นในร่างกายของเขาที่จะหยิบคันธนูยาวเต็มไปด้วยฝุ่นจากห้องของเขา. เย็นวันนั้นชายคนนั้นกลับมาดวงตาของเขาไร้ความหวังใด ๆ ที่ใบหน้าของเขาเหนื่อยมากและ มือของเขาว่างเปล่า มีไม่มีต้นไม้หรือหญ้าอยู่ใกล้กับวิธีการที่เขาสามารถคาดหวังที่จะนำกลับเหยื่อกับคันธของเขา? แต่ในเวลาที่เด็กไม่เข้าใจอะไร เขารู้ว่าทุกครั้งที่พ่อของเขานำโบว์ยาวของเขาเขาก็จะนำสิ่งที่อร่อยและดังนั้นเขาเปิดมือของเขาและตะโกน "พ่อฉันหิว !!! ลองกิน! "ที่ใบหน้าของผู้บริสุทธิ์ที่ทำผิวที่คนหิวของสลัวมากน้ำตาของเขาเริ่มที่จะไหล" ผมขอโทษปูลูกชายของฉันฉันขอโทษพ่อจะไม่ได้ผลผมไม่สามารถนำอาหารสำหรับคุณ! "" พ่อ! " แม้ว่าเขาจะยังมีขนาดเล็กเขาเป็นที่เหมาะสมมาก เขารู้ดีว่าผู้ชายคนนี้ที่เขาเรียกว่าพ่อได้ทำพยายามแม้ว่าผลจบลงด้วยความล้มเหลว จากนั้นเขาก็กล่าวว่า "พ่อ Bu ไม่หิวบุต้องการที่จะนอนหลับ!" จากนั้นเขาปิดตาของเขาอย่างช้าๆโลกรอบ ๆ ตัวเขาหายไปสีของมันและกลายเป็นสลัว. ขณะที่สติของเขาลื่นไถลในและนอกเขาคิดว่าเขาได้ยินคนสองคนของ เสียง หนึ่งในนั้นมีมากเสียงหวานและอบอุ่น ... "บุลูกชายของฉันมาที่นี่มาที่นี่!" "แม่ที่รัก!" ในรัฐหมอกเขาได้ยินเสียงของแม่ของเขา. "บุบุตรชายที่ดีของฉันแม่ อยู่ที่นี่! "" แม่ผมหิว! "แม้ว่ามันจะได้รับเป็นเวลานานนับตั้งแต่ที่เขาได้เห็นแม่ของเขาเขากล่าวว่าความคิดของเขาโดยไม่ลังเล." ปูลูกชายของฉันมาแม่ปูจะไม่รู้สึกหิว! มาปูลูกชายของฉัน! "นั่นคือเสียงอ่อนโยน beckons เขา. ทันใดนั้นเขาได้ยินเสียงอีกเสียงแหบและกังวล ... " บุลูกชายของฉันตื่นขึ้นโปรดตื่นขึ้นมา! คุณไม่สามารถนอนหลับ กรุณาเข้าพักที่แข็งแกร่ง! "นี่คือเสียงของพ่อของเขา." แม่จะ BU ไม่หิวมี ?! "เขาถามเธอในขณะที่การเอียงศีรษะของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย." ใช่แม่มาถึงตอนนี้ ปูลูกชายของฉันคุณจะไม่รู้สึกหิวอีกต่อไป! มาที่นี่บุลูกชายของฉัน! "นั่นคือเสียงอ่อนโยน beckoning เขาอีกครั้ง." แต่สิ่งที่เกี่ยวกับพ่อ ?! "เขาลังเล." พ่อของคุณไม่ช้าก็เร็วจะเข้าร่วมกับเราเราทั้งสองจะไปก่อนและรอให้เขา! "" Oh! "หัวเล็ก ๆ ของเขาไม่เข้าใจสิ่งที่แม่ของเขามีความหมาย แต่เขาก็ไม่ต้องการที่จะหิวอีกต่อไป ความหิวเป็นเรื่องน่าเศร้าและอึดอัดมาก. "ปูลูกชายของฉัน คุณตื่นขึ้นมาตื่นขึ้นมา !!! "คนที่กังวลเมามันเพราะร่างกายของลูกชายของเขากลายเป็นที่หนาวเย็นและหนาวเย็น ลมหายใจของเขาและสั่นช้าหยุด เขารู้ดีว่านี้ไม่ได้เป็นความเจ็บป่วยนี้เป็นความหิว! นี่คือวิธีการทำงานความหิวตราบใดที่เขามีอาหารที่จะกินลูกชายของเขาสามารถอยู่รอดได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ท่านพ่อ ข้าหิวแล้ว ! " ของเขา ดวงตาเบิกกว้างแสดงความไร้เดียงสาเหมือนเด็กของเขากับคนที่เขาเรียกพ่อ

" บู ลูกชายของฉันดี ช่วยขจัดความหิวของคุณ โอเค ? ! พวกเราจะได้กินเร็ว ๆ นี้ " พูดกับชายผู้นั้น บริษัท และใบหน้าที่เด็ดเดี่ยว

" อืม ! " เขาพยักหน้าให้ปรากฏเพื่อให้เข้าใจ แต่เขาไม่ได้เข้าใจอะไรเลย

หลังจากนั้น เขากล่าวอีกว่า " ท่านพ่อ ข้าหิวแล้ว ! "

" บูลูกหลับ ถ้าคุณหลับ คุณจะไม่รู้สึกหิว " ผู้ชายคนนั้นคงหมดหนทางแล้ว เขาไม่กลัว เมื่อเผชิญหน้ากับหมื่นคน เขาสามารถนำหัวของพวกเขาได้อย่างง่ายดาย แต่เมื่อต้องเผชิญกับครอบครัวที่ยากจนของเขา เขารู้สึกอย่างหมดหนทาง

" แต่พ่อผมยังหิว " เขาหายไปจากสายตาของเขา ความรู้สึกที่รุนแรงของความหิวกระตุ้นให้เขาโทรหาพ่อของเขาอีกครั้งและอีกครั้ง เขามีแม่แต่พ่อว่าแม่เหนื่อยมากและหลับไป

" บู , ลูกชายของฉัน คุณรอพ่อเพื่อขออาหาร " หิวผู้ชาย , ดึงขึ้นร่างกายของเขาหยิบธนูยาวที่เต็มไปด้วยฝุ่นจากห้องของเขา . . . . . .

ตอนเย็น คนกลับมา ดวงตาของเขาไร้ความหวัง หน้าเหนื่อยของเขาและมือของเขาเลย ไม่มีต้นไม้หรือหญ้าที่อยู่ใกล้เคียงวิธีการที่เขาสามารถคาดหวังที่จะนำเหยื่อกับคันธนูขนาดใหญ่ของเขา

แต่ตอนนั้นเด็กที่ไม่เข้าใจอะไรเลย เขารู้เพียงว่าทุกครั้งที่พ่อนำธนูยาวของเขา เขาก็จะเอาของอร่อยๆ และดังนั้น เขาเปิดมือของเขาและตะโกนว่า " พ่อ , ฉันหิว ! ! ! ! ! ! ! ! ไปกินข้าวกันเถอะ "

ที่ใบหน้าบริสุทธิ์ ทำให้ผิวที่หิวผู้ชายมาก มัวไปน้ำตาของเขาเริ่มไหล " ฉันขอโทษ บู ลูกพ่อ พ่อข้าขอโทษที่ผมไม่สามารถนำอาหารสำหรับคุณ " พ่อ

" " ถึงแม้ว่าเขายังเล็ก เขาเป็นคนที่เหมาะสม เขารู้ดีว่าชายผู้นี้ที่เขาเรียกพ่อได้ทำให้ความพยายามแม้ว่าผลสิ้นสุดในความล้มเหลว แล้วเขาก็บอกว่า " พ่อ บูบู ไม่หิว อยากนอน " แล้วเขาก็หลับตาลงช้าโลกรอบตัวเขาสูญเสียสีและกลายเป็นมืด

ในขณะที่สติของเขากำลังเข้าและออก เขาคิดว่าเขาได้ยินเสียงของคน 2 คน . หนึ่งของพวกเขาได้แบบหวานมากและเสียงที่อบอุ่น . . . . . . .
" ปุ๊ก ลูก มานี่ มานี่ "

" ถึงแม่ " ในสถานะไม่ชัดเจน เขาได้ยินเสียงแม่ของเขา . . . . . .

" บู ลูกที่ดีของฉัน แม่อยู่นี่ " แม่

" ฉันหิว !" แม้ว่ามันได้รับเป็นเวลานานตั้งแต่เขาเห็นแม่ของเขา เขาบอกว่าเขาคิดโดยไม่ลังเล

" ปุ๊ก ลูกมาหาแม่ ปุ๊กจะไม่รู้สึกหิว มา บู ลูกชายของฉัน ! " เสียงเขาอ่อนโยน โอ้ว


ทันใดนั้นเขาได้ยินอีกเสียง แหบแห้ง และกังวลใจ เสียง . . . . . . . " บู ลูกชายตื่น ได้โปรดตื่นได้แล้ว ! คุณไม่ได้หลับ ได้โปรดเข้มแข็งไว้ ! " นี้คือเสียงของพ่อ

" แม่จะบูไม่หิว ? ! " เขาถามเธอในขณะที่เอียงหัวของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย

" ใช่ มาหาแม่แล้วตอนนี้ บู ลูกชายคุณจะไม่หิวอีกต่อไป มาบู ลูกชายของฉัน ! " ที่อ่อนโยน เสียงเรียกเขาอีกครั้ง

" แต่สิ่งที่เกี่ยวกับพ่อ ! " เขาลังเล

" พ่อของ ไม่ช้าก็เร็วจะร่วมมือกับเรา เราทั้งคู่จะออกไปรอเขา "

" โอ้ !" หัวเล็กของเขาไม่ได้เข้าใจสิ่งที่แม่ของเขาตั้งใจ แต่เขาไม่ได้ต้องการจะหิวอีกแล้ว หิวเศร้าและอึดอัดมาก

" บู , ลูกชายของฉัน ตื่น ตื่น ตื่น ! ! ! ! ! ! ! " ผู้ชายที่กังวลสุดๆเพราะร่างกายของลูกชายของเขากลายเป็นเย็นและหนาว ของเขา ลมหายใจ และใจสั่น ค่อยๆหยุด เขารู้ว่านี่ไม่ใช่การเจ็บป่วย มันหิว ! นี้คือ ความหิว ทํางานอย่างไรตราบใดที่เขามีกิน ลูกชายของเขาจะสามารถอยู่รอดได้