In his budget speech last year, Fin

In his budget speech last year, Finance Minister Arun Jaitley had stated that “The ‘Act East’ (ACEP) policy of the Government of India endeavours to cultivate extensive economic and strategic relations in South-East Asia. In order to catalyse investments from the Indian private sector in this region, a Project Development Company will, through separate Special Purpose Vehicles, set up manufacturing hubs in CLMV countries, namely, Cambodia, Myanmar, Laos and Vietnam.” There was, however, no specific mention of progress in this regard, in his recent Union Budget (2015-16) speech or even in the latest Economic Survey.

While the earlier `Look East` policy, in its re-incarnated form as ACEP, is under execu-tion, the special economic drive towards CLMV countries is yet to gather adequate momentum as compared to the position prevail-ing at the end of the last financial year. The impact of ACEP on the north-eastern states has also not been significant on the ground or at operational levels towards gen-erating significant outward flows of commodities and services with or without value added from the region to the CLMV or ASEAN countries.

Notwithstanding the above, as per official statistics of the Min-istry of Commerce, bilateral trade with CLMV countries has been showing an upward trend over the past decade and a half. Bilateral trade was USD 0.46 billion equiv-alent in 2000, increased to 4.97 billion in 2010 and reached 11.85 billion in 2014. India’s trade with these countries is approximately 16 per cent of its overall trade with ASEAN. However, India’s foreign direct investment (FDI) in the CLMV countries is mainly con-centrated in Vietnam, involving more than 90 projects with a total investment of USD 1 billion.

This has the potential to expand to diverse areas, includ-ing agriculture, agri-processing, agro-chemicals, mining, oil and gas, energy, healthcare, informa-tion technology, skill-development and textiles. Till about two years ago, 55 per cent of India’s invest-ment in joint ventures in CLMV countries was in Vietnam. It is thus clear that Indian FDI is not evenly spread in these countries and much remains to be done in relation to the other three CLMV countries, i.e., Cambodia, Laos and Myanmar.

At the Third India-CLMV Enclave held in January 2016, the Commerce Minister, Nirmala Sitharaman, reiterated the im-portance of connectivity between India and CLMV countries with-in the framework of the Initiative for Integration and Narrowing Intra-Asia Development Gap and the Mekong-Ganga Coop-eration Process. The Minister also highlighted opportunities in respect of different areas of economic cooperation, viz., ca-pacity-building projects, software development and training, entre-preneurship development, English language-based skill enhance-ment, telemedicine services, etc. Further, Sitharaman also hinted at India taking up quick-impact projects in Cambodia at first and subsequently in the other three countries, which would be finan-cially supported through lines of credit and Export-Import Bank of India playing a supportive role in the process.

Though approved recently, a Project Development Fund (for the Project Development Compa-ny referred to by the Finance Min-ister in his budget speech last year) with a corpus of Rs. 500 crore for CLMV countries is still to be op-erationalised. Unless India moves fast along the trajectory identified by the Finance Minister last year, opportunities in the fast-chang-ing trans-Asian economic envi-ronment may not be available for long. The challenge for India may be greater in the wake of 12 Pacific Rim nations (including Vietnam) entering into the Trans-Pacific Partnership Agreement (TPP) in October 2015, since the outcome of TPP may be the setting of high-er standards for trade in goods and services. India should therefore endeavour to boost its trade and investment with CLMV countries, which will not only contribute to greater bilateral trade and capital flows but also help it to maintain a suitable share in the overall trade within the CLMV and ASEAN countries, some of whom would also be part of the TPP.

While pursuing its policies towards CLMV countries with a strategic objective, India has to ensure that the need for emphasis on the geopolitically closest peripheral country sharing a 1643 km long border, i.e., Myanmar, is neither lost sight of nor the benefits accruable to the north-eastern states left out of the reckoning.
Moreover, economic cooper-ation with Myanmar needs to be directed particularly to its western region (Sagaing Division region) and north-western areas, consider-ing the ramifications on the adjoin-ing north-eastern areas of India. Thus, out of sheer compul-sions of the national interest, India’s policies towards CLMV countries should necessarily fac-tor in the developmental needs of the north-eastern states. But from existing policy formulations and profiles of implementation, it is not evident that this aspect is being suit

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในคำพูดของเขางบประมาณ ปี รัฐมนตรีว่า Arun Jaitley ได้กล่าวที่ " 'ตะวันออกพระราชบัญญัติ' (ACEP) นโยบายของรัฐบาลอินเดียพยายามปลูกฝังความสัมพันธ์เศรษฐกิจ และกลยุทธ์ที่หลากหลายในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เพื่อกระตุ้นการลงทุนจากภาคเอกชนอินเดียในภูมิภาคนี้ บริษัทพัฒนาโครงการจะ ผ่านแยกพิเศษวัตถุประสงค์ยาน พาหนะ ตั้งค่าศูนย์การผลิตในประเทศ CLMV คือ กัมพูชา พม่า ลาว และเวียดนาม" ได้ แต่ ไม่พูดถึงเฉพาะความคืบหน้าในเรื่องนี้ ในคำพูดของเขางบประมาณยูเนี่ยน (2015-16) ล่า หรือแม้แต่การ สำรวจเศรษฐกิจล่าสุดในขณะที่นโยบาย 'มองตะวันออก' ก่อนหน้านี้ ในรูปแบบใหม่ incarnated เป็น ACEP ใต้ทเมนต์ทาง การค้าพิเศษทางเศรษฐกิจต่อประเทศ CLMV จะ แต่จะรวบรวมโมเมนตัมพอเป็นเทียบกับตำแหน่งเหนือกว่า ing เมื่อสิ้นสุดปีการเงิน ผลกระทบของ ACEP ในอเมริกาเหนือตะวันออกยังไม่ได้มีนัยสำคัญ บนพื้นดิน หรือ ที่ระดับปฏิบัติการต่อ gen erating สำคัญนอกอัตราการไหลของสินค้าและบริการที่มี หรือไม่ มีมูลค่าเพิ่มจากภูมิภาคไปยังประเทศ CLMV หรืออาเซียนแม้ข้างต้น ตามสถิติอย่างเป็นทางการของ istry นาทีกระทรวงพาณิชย์ การค้าทวิภาคีกับประเทศ CLMV มีการแสดงมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นกว่าผ่านมาสิบปีครึ่ง การค้าทวิภาคีเป็น equiv-alent 0.46 พันล้านดอลลาร์ใน 2000 เพิ่มขึ้นเป็น 4.97 พันใน 2010 และถึง 11.85 พันล้านในปี 2014 การค้าของอินเดียกับประเทศเหล่านี้มีประมาณร้อยละ 16 ของการค้าอาเซียนโดยรวม อย่างไรก็ตาม ของอินเดียลงทุน (FDI) ในประเทศ CLMV เป็นส่วนใหญ่ปรับ centrated ในประเทศเวียดนาม เกี่ยวข้องกับโครงการลงทุนรวม 1 พันล้านดอลลาร์มากกว่า 90นี้มีศักยภาพที่จะขยายไปหลากหลายพื้นที่ ing รวมเกษตร เกษตรแปรรูป เกษตรเคมี เหมืองแร่ น้ำมันและก๊าซธรรมชาติ พลังงาน สุขภาพ informa-ทางการค้าเทคโนโลยี พัฒนาทักษะ และสิ่งทอ จนถึงประมาณสองปี ร้อยละ 55 ของอินเดียลงทุนร่วมในการร่วมค้าในประเทศ CLMV เป็นในเวียดนาม นั้นจึงชัดเจนว่า ประเทศอินเดียมีเผยแพร่ในประเทศเหล่านี้ และมากยังคงที่จะทำการสาม CLMV ประเทศอื่น ๆ เช่น กัมพูชา ลาว และพม่าAt the Third India-CLMV Enclave held in January 2016, the Commerce Minister, Nirmala Sitharaman, reiterated the im-portance of connectivity between India and CLMV countries with-in the framework of the Initiative for Integration and Narrowing Intra-Asia Development Gap and the Mekong-Ganga Coop-eration Process. The Minister also highlighted opportunities in respect of different areas of economic cooperation, viz., ca-pacity-building projects, software development and training, entre-preneurship development, English language-based skill enhance-ment, telemedicine services, etc. Further, Sitharaman also hinted at India taking up quick-impact projects in Cambodia at first and subsequently in the other three countries, which would be finan-cially supported through lines of credit and Export-Import Bank of India playing a supportive role in the process.Though approved recently, a Project Development Fund (for the Project Development Compa-ny referred to by the Finance Min-ister in his budget speech last year) with a corpus of Rs. 500 crore for CLMV countries is still to be op-erationalised. Unless India moves fast along the trajectory identified by the Finance Minister last year, opportunities in the fast-chang-ing trans-Asian economic envi-ronment may not be available for long. The challenge for India may be greater in the wake of 12 Pacific Rim nations (including Vietnam) entering into the Trans-Pacific Partnership Agreement (TPP) in October 2015, since the outcome of TPP may be the setting of high-er standards for trade in goods and services. India should therefore endeavour to boost its trade and investment with CLMV countries, which will not only contribute to greater bilateral trade and capital flows but also help it to maintain a suitable share in the overall trade within the CLMV and ASEAN countries, some of whom would also be part of the TPP.While pursuing its policies towards CLMV countries with a strategic objective, India has to ensure that the need for emphasis on the geopolitically closest peripheral country sharing a 1643 km long border, i.e., Myanmar, is neither lost sight of nor the benefits accruable to the north-eastern states left out of the reckoning.Moreover, economic cooper-ation with Myanmar needs to be directed particularly to its western region (Sagaing Division region) and north-western areas, consider-ing the ramifications on the adjoin-ing north-eastern areas of India. Thus, out of sheer compul-sions of the national interest, India’s policies towards CLMV countries should necessarily fac-tor in the developmental needs of the north-eastern states. But from existing policy formulations and profiles of implementation, it is not evident that this aspect is being suit

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในคำพูดของงบประมาณของเขาเมื่อปีที่แล้วว่าการกระทรวงการคลังอรุณ Jaitley ระบุว่า "นโยบายของรัฐบาลอินเดียพยายามที่จะเสริมสร้างความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจและยุทธศาสตร์อย่างกว้างขวางในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้พระราชบัญญัติตะวันออก (ACEP) เพื่อที่จะกระตุ้นการลงทุนจากภาคเอกชนอินเดียในภูมิภาคนี้ซึ่งเป็น บริษัท พัฒนาโครงการจะผ่านแยกต่างหากยานพาหนะวัตถุประสงค์พิเศษ, การตั้งค่าการผลิตฮับในประเทศ CLMV ได้แก่ กัมพูชาพม่าลาวและเวียดนาม. "มี แต่ ไม่มีการเอ่ยถึงเฉพาะความคืบหน้าในเรื่องนี้ของเขาในสหภาพงบประมาณ (2015-16) คำพูดที่ผ่านมาหรือแม้กระทั่งในการสำรวจภาวะเศรษฐกิจล่าสุด. ในขณะที่ก่อนหน้านี้ `ดูนโยบาย East` ในรูปแบบใหม่ที่เกิดมาในฐานะ ACEP อยู่ภายใต้การ execu- การไดรฟ์เศรษฐกิจพิเศษที่มีต่อประเทศ CLMV ยังจะรวบรวมโมเมนตัมเพียงพอเมื่อเทียบกับตำแหน่งเหนือกว่าไอเอ็นจีในตอนท้ายของปีงบการเงินที่ผ่านมา ผลกระทบของการ ACEP ในรัฐทางตะวันออกเฉียงเหนือยังไม่ได้รับอย่างมีนัยสำคัญบนพื้นดินหรือในระดับการดำเนินงานต่อ GEN-erating กระแสออกไปด้านนอกอย่างมีนัยสำคัญของสินค้าและบริการที่มีหรือไม่มีมูลค่าเพิ่มจากภูมิภาคไปยังกลุ่มประเทศ CLMV หรือประเทศในกลุ่มอาเซียน. แม้จะมี ข้างต้นเป็นไปตามสถิติอย่างเป็นทางการของ Min-istry พาณิชย์การค้าทวิภาคีกับประเทศ CLMV ได้รับการแสดงแนวโน้มสูงขึ้นในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาและครึ่งหนึ่ง การค้าทวิภาคีเป็น 0460000000 เหรียญสหรัฐ equiv alent-ในปี 2000 เพิ่มขึ้น 4.97 พันล้านดอลลาร์ในปี 2010 และถึง 11850000000 ในปี 2014 การค้าของอินเดียกับประเทศเหล่านี้จะอยู่ที่ประมาณร้อยละ 16 ของการค้าโดยรวมที่มีต่ออาเซียน อย่างไรก็ตามการลงทุนโดยตรงของอินเดียต่างประเทศ (FDI) ในประเทศ CLMV ส่วนใหญ่จะ Con-centrated ในเวียดนามที่เกี่ยวข้องกว่า 90 โครงการที่มีการลงทุนรวม 1 พันล้านเหรียญสหรัฐ. นี้มีศักยภาพที่จะขยายไปยังพื้นที่ที่มีความหลากหลาย includ ไอเอ็นจีการเกษตร เกษตรแปรรูปสารเคมีการเกษตร, เหมืองแร่, น้ำมันและก๊าซ, พลังงาน, การดูแลสุขภาพ, เทคโนโลยี Informa-การทักษะการพัฒนาและสิ่งทอ จนถึงประมาณสองปีที่ผ่านมาร้อยละ 55 ของอินเดียลงทุน-ment ในกิจการร่วมค้าในกลุ่มประเทศ CLMV เป็นในเวียดนาม ดังนั้นจึงเป็นที่ชัดเจนว่าอินเดีย FDI ไม่ได้แพร่กระจายอย่างสม่ำเสมอในประเทศเหล่านี้และอื่นยังคงต้องทำในความสัมพันธ์กับทั้งสามประเทศ CLMV อื่น ๆ เช่นกัมพูชาลาวและพม่า. ที่สามอินเดีย CLMV Enclave จัดขึ้นในมกราคม 2016 ที่ กระทรวงพาณิชย์, Nirmala Sitharaman, ย้ำ IM-portance ของการเชื่อมต่อระหว่างอินเดียและกลุ่มประเทศ CLMV ประเทศที่มีอยู่ในกรอบของความคิดริเริ่มเพื่อบูรณาการและการกวดขันในเอเชียช่องว่างการพัฒนาและ Coop-eration กระบวนการโขง-Ganga รัฐมนตรีว่าการกระทรวงยังเน้นโอกาสในส่วนของพื้นที่ที่แตกต่างของความร่วมมือทางเศรษฐกิจ ได้แก่ . ทักษะโครงการ CA-pacity สร้างการพัฒนาซอฟต์แวร์และการฝึกอบรมการพัฒนา Entre-preneurship, ภาษาอังกฤษที่ใช้เพิ่มความ-ment, บริการ telemedicine ฯลฯ นอกจากนี้ Sitharaman ยังนัยอินเดียการขึ้นโครงการได้อย่างรวดเร็วส่งผลกระทบในประเทศกัมพูชาในตอนแรกและต่อมาในอีกสามประเทศซึ่งจะได้รับการสนับสนุน finan-cially ผ่านเส้นของเครดิตและการส่งออกและนำเข้าแห่งประเทศอินเดียมีบทบาทสนับสนุนในกระบวนการ. แม้ว่า ได้รับการอนุมัติเมื่อเร็ว ๆ นี้กองทุนเพื่อการพัฒนาโครงการ (เพื่อการพัฒนาโครงการ Compa นิวยอร์กอ้างถึงโดยการเงิน Min-อีสเตอร์ในคำพูดของงบประมาณของเขาเมื่อปีที่แล้ว) ที่มีการคอร์ปัสของอาร์เอส 500 พันล้านรูปีสำหรับประเทศ CLMV ยังคงที่จะ OP-erationalised เว้นแต่อินเดียไปอย่างรวดเร็วตามวิถีที่ระบุโดยรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังเมื่อปีที่แล้วในโอกาสอย่างรวดเร็วช้างไอเอ็นจีทรานส์เอเชียเศรษฐกิจ ENVI-แวดล้อมอาจไม่สามารถใช้ได้นาน ความท้าทายสำหรับอินเดียอาจจะมีมากขึ้นในการปลุกของ 12 ประเทศแถบมหาสมุทรแปซิฟิก (รวมทั้งเวียดนาม) เข้าทำสัญญา Trans-Pacific Partnership (TPP) ในเดือนตุลาคมปี 2015 เนื่องจากผลของ TPP อาจจะตั้งค่ามาตรฐานที่สูงเอ้อสำหรับการค้า ในสินค้าและบริการ อินเดียดังนั้นจึงควรพยายามที่จะส่งเสริมการค้าและการลงทุนกับประเทศในกลุ่มประเทศ CLMV ซึ่งไม่เพียง แต่จะนำไปสู่ความยิ่งใหญ่การค้าและการเคลื่อนย้ายเงินทุน แต่ยังช่วยให้มันเพื่อรักษาส่วนแบ่งการที่เหมาะสมในการค้าโดยรวมในกลุ่มประเทศ CLMV และประเทศในกลุ่มอาเซียนบางคนจะ นอกจากนี้ยังเป็นส่วนหนึ่งของ TPP. ในขณะที่การใฝ่หานโยบายที่มีต่อประเทศ CLMV มีวัตถุประสงค์เชิงกลยุทธ์อินเดียมีเพื่อให้มั่นใจว่าจำเป็นที่จะต้องให้ความสำคัญกับประเทศ Geopolitically ที่อยู่ใกล้อุปกรณ์ต่อพ่วงที่ใช้ร่วมกัน 1,643 กม. ชายแดนยาวเช่นพม่าจะไม่หายไปจากสายตา หรือผลประโยชน์ที่ accruable ไปยังประเทศสหรัฐอเมริกาภาคตะวันออกเฉียงเหนือออกจากการคำนวณ. นอกจากนี้ทางเศรษฐกิจคูเปอร์ ation กับพม่าจะต้องมีการกำกับการแสดงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภูมิภาคตะวันตก (เขต Sagaing ภูมิภาค) และพื้นที่ทางตะวันตกเฉียงเหนือพิจารณาไอเอ็นจีมีเครือข่ายใน ในพื้นที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือติดกับไอเอ็นจีของประเทศอินเดีย ดังนั้นจากที่แท้จริง compul-sions ของผลประโยชน์ของชาตินโยบายของอินเดียที่มีต่อประเทศ CLMV ควรจำเป็นต้อง fac-Tor ในความต้องการการพัฒนาของรัฐภาคตะวันออกเฉียงเหนือ แต่จากสูตรนโยบายและรูปแบบของการดำเนินงานที่มีอยู่ก็ไม่ได้เห็นว่าลักษณะนี้จะถูกชุด