At present there is no national tou

At present there is no national tourism policy, or strategy, to guide the overall direction oftourism in New Zealand, and thereby provide a framework within which marketing andconservation programs can co-ordinate. Even if there were a tourism policy there is noevidence of adequate systems for communication and co-ordination between central, regional,and local government. My enquiries at the Ministry of Tourism and Local GovernmentAssociation revealed that there are no formal systems for tourism information flow betweencentral and local government. A Local Government Forum on Tourism in May 1993 atwhich central, regional, and local government participated, along with the New ZealandTourism Industry Federation, was the only example of any attempt at information sharing.A review of the proceedings suggests the emphasis of the forum was ontourism growth. According to Roger Smith of the NZTB a national policystatement is unlikely because of the difficulty of coordinating tourism interests However,the lack of co-ordination is not an insurmountable problem, and on its own does not precludethe development of a national policy statement, as shown by the Australian National TourismStrategy
Australia was in a similar position to New Zealand in terms of poor tourism policy coordinationbetween central and regional government. In June 1992 a National TourismStrategy was released to guide the balanced development of tourism. The strategy set outfour goals: economic, environmental, social and support (promotion, planning, research etc).A key component of the strategy was the co-ordination of public agencies and private industryin tourism planning and development In addition to the NationalTourism Strategy, Australia also has a National Ecotourism Strategy which aims to integrateapproaches across government boundaries and between agency jurisdictions.
A tourism strategy could also be considered counter to the political/economic philosophy oflimiting government involvement in the market. However, some form of government policy(rather than business policy) for tourism is needed to provide a publicly accountable forumin which the future direction of tourism can be planned, and in order to obtain the positiveexternalities5 that tourism can produce. For example, improving the economic, and therebycommunity, viability of rural communities through the establishment of tourism businesses.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัจจุบัน มีไม่นโยบายการท่องเที่ยวของประเทศ หรือกลยุทธ์ คู่มือ oftourism ทิศทางโดยรวมในประเทศนิวซีแลนด์ และทำให้กรอบการทำงานภายใน andconservation ที่ตลาดโปรแกรมสามารถประสาน แม้ว่าจะมีนโยบายการท่องเที่ยว มี noevidence ของระบบเพียงพอสำหรับการสื่อสารและประสานระหว่างรัฐบาลส่วนกลาง ภูมิภาค และท้องถิ่น ฉันถามที่กระทรวงการท่องเที่ยวและ GovernmentAssociation ท้องถิ่นเปิดเผยว่า มีระบบ betweencentral กระแสข้อมูลท่องเที่ยวและรัฐบาลท้องถิ่นไม่เป็นทางการ เวทีรัฐบาลท้องถิ่นบนท่องเที่ยวพฤษภาคม 1993 ส่วนกลาง ภูมิภาค ท้องถิ่น และรัฐบาลเข้าร่วม กับสหพันธ์อุตสาหกรรมใหม่ของ ZealandTourism, atwhich เป็นเพียงตัวอย่างของความพยายามใด ๆ ในการใช้ข้อมูลร่วมกันทบทวนกระบวนการพิจารณาแนะนำเน้นของฟอรั่มได้เจริญเติบโต ontourism ตาม Roger Smith ของ NZTB policystatement ชาติไม่น่า เพราะความยากของการประสานงานสถานที่ท่องเที่ยวอย่างไรก็ตาม ขาดสมดุลไม่มีปัญหา insurmountable และในตัวเองไม่ไม่ precludethe พัฒนานโยบายแห่งชาติงบ แสดง โดย TourismStrategy แห่งชาติออสเตรเลีย ออสเตรเลียอยู่ในตำแหน่งคล้ายกับนิวซีแลนด์ในการท่องเที่ยวดีนโยบาย coordinationbetween ส่วนกลาง และภูมิภาครัฐบาล ในเดือน 1992 มิถุนายน TourismStrategy แห่งชาติถูกนำออกใช้เพื่อเป็นแนวทางการพัฒนาที่สมดุลการท่องเที่ยว กลยุทธ์การตั้งราคาเป้าหมาย outfour: เศรษฐกิจ สิ่งแวด ล้อม สังคมและการสนับสนุน (ส่งเสริมการขาย วางแผน วิจัยเป็นต้น)ส่วนประกอบสำคัญของกลยุทธ์ได้ประสานหน่วยงานสาธารณะ และการวางแผนการท่องเที่ยวส่วนตัว industryin และพัฒนานอกจากกลยุทธ์ NationalTourism ออสเตรเลียยังมีกลยุทธ์การท่องเที่ยวเชิงนิเวศแห่งชาติซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อ integrateapproaches ขอบเขตรัฐ และ ระหว่างหน่วยงานเขตอำนาจศาล กลยุทธ์การท่องเที่ยวอาจได้รับการพิจารณานับการปรัชญาการเมือง/เศรษฐกิจ oflimiting รัฐบาลมีส่วนร่วมในตลาด อย่างไรก็ตาม รูปแบบของรัฐบาลนโยบาย (แทนนโยบายธุรกิจ) สำหรับท่องเที่ยวเป็นสิ่งจำเป็น เพื่อให้ forumin รับผิดชอบต่อสาธารณะซึ่งสามารถมีการวางแผนทิศทางในอนาคตของการท่องเที่ยว และเพื่อ ให้ได้ positiveexternalities5 ที่ท่องเที่ยวสามารถ ปรับปรุงสภาพความยั่งยืนทางเศรษฐกิจ และ therebycommunity ชุมชนชนบทโดยการจัดตั้งธุรกิจการท่องเที่ยวเช่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปัจจุบันไม่มีนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติหรือกลยุทธ์ที่จะแนะนำ oftourism ทิศทางโดยรวมในประเทศนิวซีแลนด์และจึงให้กรอบภายในที่ตลาดโปรแกรม andconservation สามารถประสานงาน แม้ว่าจะมีนโยบายการท่องเที่ยวมี noevidence ของระบบที่เพียงพอสำหรับการสื่อสารและการประสานงานระหว่างส่วนกลางส่วนภูมิภาคและรัฐบาลท้องถิ่น สอบถามข้อมูลของฉันที่กระทรวงการท่องเที่ยวและท้องถิ่น GovernmentAssociation เปิดเผยว่าไม่มีระบบอย่างเป็นทางการสำหรับ betweencentral การไหลของข้อมูลการท่องเที่ยวและรัฐบาลท้องถิ่น ฟอรั่มการบริหารราชการส่วนท้องถิ่นในการท่องเที่ยวพฤษภาคม 1993 atwhich ส่วนกลางส่วนภูมิภาคและรัฐบาลท้องถิ่นมีส่วนร่วมพร้อมกับใหม่ ZealandTourism อุตสาหกรรมสภาเป็นเพียงตัวอย่างของความพยายามในการตรวจสอบข้อมูล sharing.A ของการดำเนินการใด ๆ ที่แสดงให้เห็นความสำคัญของฟอรั่มเป็น ontourism การเจริญเติบโต ตามที่โรเจอร์สมิ ธ NZTB policystatement ชาติไม่น่าเป็นเพราะความยากลำบากในการประสานงานความสนใจการท่องเที่ยวอย่างไรก็ตามการขาดการประสานงานที่ไม่ได้เป็นปัญหาที่ผ่านไม่ได้และในตัวของมันเองไม่ได้ precludethe พัฒนานโยบายระดับชาติตามที่ปรากฏ โดยแห่งชาติออสเตรเลีย TourismStrategy
ออสเตรเลียอยู่ในตำแหน่งที่คล้ายกับนิวซีแลนด์ในแง่ของนโยบายการท่องเที่ยวที่น่าสงสาร coordinationbetween รัฐบาลกลางและระดับภูมิภาค ในเดือนมิถุนายนปี 1992 แห่งชาติ TourismStrategy ถูกปล่อยออกมาเพื่อเป็นแนวทางในการพัฒนาที่สมดุลของการท่องเที่ยว กลยุทธ์ outfour กำหนดเป้าหมาย: เศรษฐกิจสิ่งแวดล้อมสังคมและการสนับสนุน (โปรโมชั่นการวางแผนการวิจัย ฯลฯ ) ในขณะนี้ A องค์ประกอบสำคัญของกลยุทธ์ที่ได้รับการประสานงานของหน่วยงานภาครัฐและการวางแผนการท่องเที่ยว industryin ส่วนตัวและการพัฒนานอกจาก NationalTourism กลยุทธ์ ออสเตรเลียยังมียุทธศาสตร์การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์แห่งชาติซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อ integrateapproaches ข้ามเขตแดนระหว่างภาครัฐและหน่วยงานเขตอำนาจศาล.
กลยุทธ์การท่องเที่ยวก็อาจจะคิดสวนทางกับการเมือง / เศรษฐกิจปรัชญา oflimiting ส่วนร่วมของรัฐบาลในตลาด อย่างไรก็ตามรูปแบบของนโยบายของรัฐบาลบางคน (มากกว่านโยบายการดำเนินธุรกิจ) สำหรับการท่องเที่ยวเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้ forumin รับผิดชอบต่อสาธารณชนซึ่งทิศทางในอนาคตของการท่องเที่ยวสามารถวางแผนและเพื่อให้ได้ positiveexternalities5 ว่าการท่องเที่ยวสามารถผลิต ยกตัวอย่างเช่นการปรับปรุงทางเศรษฐกิจและ therebycommunity, ศักยภาพของชุมชนในชนบทผ่านสถานประกอบการของธุรกิจการท่องเที่ยว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัจจุบันไม่มีนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ หรือกลยุทธ์ แนวทางใน oftourism ทิศทางโดยรวมในนิวซีแลนด์ และจึงให้กรอบภายในซึ่งโปรแกรมและการตลาดสามารถประสานงาน . แม้มีนโยบายการท่องเที่ยวมีเพียงพอและระบบการสื่อสารและการประสานงานระหว่างส่วนกลาง ส่วนภูมิภาค และส่วนท้องถิ่น .ผมสอบถามที่กระทรวงการท่องเที่ยวและ governmentassociation ท้องถิ่นเปิดเผยว่า ไม่มีระบบที่เป็นทางการเพื่อการท่องเที่ยว การไหลของข้อมูล betweencentral และการปกครองท้องถิ่นไทย เป็นรัฐบาลท้องถิ่นในฟอรั่มการท่องเที่ยวในเดือนพฤษภาคม 1993 atwhich ส่วนกลาง ส่วนภูมิภาค และส่วนท้องถิ่น เข้าร่วม พร้อมกับ ใหม่ zealandtourism อุตสาหกรรมพันธมิตรคือตัวอย่างของความพยายามใด ๆในการแบ่งปันข้อมูล ทบทวนการดำเนินการแสดงให้เห็นความสำคัญของฟอรั่มคือการ ontourism . ตามโรเจอร์สมิ ธของ nztb เป็น policystatement แห่งชาติเป็นไปเพราะความยากในการประสานงานการท่องเที่ยวความสนใจอย่างไรก็ตาม ขาดการประสานงาน ไม่ใช่ปัญหาผ่านไม่ได้และในของตัวเองไม่ precludethe การพัฒนานโยบายแห่งชาติ ที่แสดงโดย tourismstrategy
แห่งชาติออสเตรเลียออสเตรเลียอยู่ในตำแหน่งใกล้เคียงกับนิวซีแลนด์ ในแง่ของคนจน นโยบายการท่องเที่ยว coordinationbetween กลางและรัฐบาลในระดับภูมิภาค ในเดือนมิถุนายน ปี 1992 เป็น tourismstrategy แห่งชาติเผยแพร่เพื่อเป็นแนวทางในการพัฒนาที่สมดุลของการท่องเที่ยวกลยุทธ์ที่กำหนดเป้าหมาย : outfour ทางเศรษฐกิจ สิ่งแวดล้อม และการสนับสนุนทางสังคม และส่งเสริมการขาย วางแผน วิจัย ฯลฯ ) เป็นส่วนประกอบสำคัญของกลยุทธ์คือการประสานงานของหน่วยงานภาครัฐและเอกชน industryin การวางแผนการท่องเที่ยวและการพัฒนานอกเหนือไป nationaltourism กลยุทธ์ ,ออสเตรเลียนอกจากนี้ยังมีกลยุทธ์การท่องเที่ยวแห่งชาติ ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อ integrateapproaches ข้ามขอบเขตระหว่างศาลและรัฐบาลหน่วยงาน .
กลยุทธ์การท่องเที่ยวอาจยังถือว่าสวนทางกับปรัชญาการเมืองและเศรษฐกิจ oflimiting รัฐบาลมีส่วนร่วมในตลาด อย่างไรก็ตามบางรูปแบบของนโยบายรัฐบาล ( มากกว่านโยบายธุรกิจเพื่อการท่องเที่ยว จะต้องให้ forumin รับผิดชอบสาธารณะซึ่งทิศทางอนาคตของการท่องเที่ยว สามารถวางแผนและเพื่อให้ได้ positiveexternalities5 การท่องเที่ยวสามารถผลิต ตัวอย่างเช่น การพัฒนาเศรษฐกิจ และ therebycommunity ความมีชีวิตของชุมชนชนบท ผ่านสถานประกอบการของธุรกิจการท่องเที่ยว