in these examples, we have treated

in these examples, we have treated differences in language use as evidence of different ways of talking about external reality. This is often discussed in terms of linguistic relativity because it seems that the structure of our language, with its predetermined categories, must have an influence on how we perceive the world. In its weak version this idea simply captures the fact that we not only ut to a certain extent probably also think about the world of experience, using the categories provided by our language. our first language seems to have a definite role in shaping "habitual thought that is, the way we think about things as we go about our daily lives without analyzing how we're thinking.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในตัวอย่างเหล่านี้ เราได้ถือว่าความแตกต่างในการใช้ภาษาเป็นหลักฐานของวิธีการต่าง ๆ ของการพูดคุยเกี่ยวกับความจริงภายนอก นี้มักจะกล่าวถึงในแง่ของภาษาศาสตร์ทฤษฎีสัมพัทธภาพ เพราะมันดูเหมือนว่า โครงสร้างของภาษาของเรา กับประเภทกำหนดไว้ ต้องมีอิทธิพลต่อวิธีที่เรารับรู้โลก ในรุ่นอ่อนความคิดนี้ก็จับความจริงที่เรา ut ไม่เพียงในระดับหนึ่งอาจจะยังคิดเกี่ยวกับโลกของประสบการณ์ การใช้ประเภทที่มาจากภาษาของเรา ภาษาแรกของเราน่าจะ มีบทบาทชัดเจนในการสร้าง "เคยคิดว่าจะ วิธีเราคิดถึงสิ่งต่าง ๆ เราไปเกี่ยวกับชีวิตประจำวันโดยไม่ต้องวิเคราะห์ว่าเราคิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัวอย่างเหล่านี้เราได้รับการปฏิบัติที่แตกต่างในการใช้ภาษาเป็นหลักฐานของวิธีการที่แตกต่างกันของการพูดคุยเกี่ยวกับความเป็นจริงภายนอก นี้มักจะถูกกล่าวถึงในแง่ของความสัมพันธ์ทางภาษาเพราะดูเหมือนว่าโครงสร้างของภาษาของเรากับหมวดหมู่ที่กำหนดไว้ของมันต้องมีอิทธิพลต่อวิธีการที่เรารับรู้โลก ในรุ่นที่อ่อนแอของความคิดนี้ก็จับความจริงที่ว่าเราไม่ ut เพียงในระดับหนึ่งอาจจะยังคิดเกี่ยวกับโลกของประสบการณ์การใช้หมวดหมู่ที่มีให้โดยภาษาของเรา ภาษาแม่ของเราดูเหมือนว่าจะมีบทบาทที่ชัดเจนในการสร้าง "ความคิดนิสัยนั่นคือวิธีที่เราคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เราไปเกี่ยวกับชีวิตประจำวันของเราโดยไม่ต้องวิเคราะห์วิธีการที่เรากำลังคิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในตัวอย่างนี้ เราได้ถือว่าความแตกต่างในภาษาใช้เป็นหลักฐานของวิธีการที่แตกต่างกันของพูดถึงความจริงภายนอก นี้มักถูกกล่าวถึงในแง่ของทฤษฎีสัมพัทธภาพ ภาษา เพราะดูเหมือนว่าโครงสร้างของภาษาของเรา ด้วยการกำหนดประเภทที่ต้องได้มีอิทธิพลต่อวิธีที่เรารับรู้โลก ในรุ่นที่อ่อนแอของความคิดนี้ก็อยู่ที่ว่า เราไม่เพียง แต่เพื่อขอบเขตบางอย่างอาจจะยังคิดเกี่ยวกับโลกของประสบการณ์การใช้ประเภทที่มาจากภาษาของเรา ภาษาแรกของเราดูเหมือนจะมีบทบาทที่ชัดเจนในการสร้าง " นิสัยคิดว่านั่นคือวิธีที่เราคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เราไปเกี่ยวกับชีวิตประจำวันของเราได้โดยไม่ต้องวิเคราะห์ว่าเราคิดอะไรอยู่