Sarmiento introduced the conservati

Sarmiento introduced the conservative method of functional bracing in the 1980s [7, 8], and several subsequent studies have shown no difference in radiographic outcome between functional bracing and plaster cast fixation in moderately displaced and reduced distal radius fracture [9, 10]. Only one study has shown inferior radiographic results after early mobilisation in a functional brace compared with cast immobilisation of displaced and reduced fractures. In this study, even severely displaced fractures were included [11]. Thus, most of the studies on early mobilisation in distal radius fractures have shown that the conventional plaster cast provides very limited or no additional effect on the final displacement of reduced distal radius fractures when compared with fractures treated with less rigid fixation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซาร์เมียนโตได้แนะนำวิธีการค้ำยันแบบอนุรักษ์นิยมในช่วงทศวรรษปี 1980 [7, 8] และการศึกษาต่อมาหลายชิ้นแสดงให้เห็นว่าผลลัพธ์ทางการถ่ายภาพรังสีไม่แตกต่างกันระหว่างการค้ำยันแบบฟังก์ชันและการตรึงแบบหล่อด้วยปูนปลาสเตอร์ในการแตกหักของรัศมีส่วนปลายที่มีการเคลื่อนที่ปานกลางและลดลง [9, 10] มีเพียงการศึกษาเดียวเท่านั้นที่แสดงผลการถ่ายภาพรังสีด้อยกว่าหลังจากการเคลื่อนย้ายเร็วในอุปกรณ์พยุงหน้าที่ เมื่อเปรียบเทียบกับการตรึงแบบหล่อของกระดูกหักที่เคลื่อนตัวและลดลง ในการศึกษานี้ แม้แต่กระดูกหักที่เคลื่อนตัวอย่างรุนแรงก็ถูกรวมไว้ด้วย [11] ดังนั้น การศึกษาส่วนใหญ่เกี่ยวกับการเคลื่อนตัวในระยะแรกของการแตกหักในรัศมีส่วนปลายได้แสดงให้เห็นว่าปูนปลาสเตอร์แบบหล่อแบบธรรมดาให้ผลที่จำกัดมากหรือไม่มีผลเพิ่มเติมต่อการเคลื่อนตัวขั้นสุดท้ายของการแตกหักในรัศมีส่วนปลายที่ลดลง เมื่อเปรียบเทียบกับการแตกหักที่รักษาด้วยการตรึงที่มีความแข็งน้อยกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Sarmiento แนะนำวิธีการแบบอนุรักษ์นิยมสำหรับการสนับสนุนการทำงานในช่วงทศวรรษ 1980 [7, 8] และการศึกษาหลายชิ้นที่ตามมาแสดงให้เห็นว่าไม่มีความแตกต่างระหว่างการสนับสนุนการทำงานและการตรึงยิปซั่มในผลลัพธ์ทางรังสีวิทยาในกรณีของการเปลี่ยนระดับปานกลางและการหดตัวของการแตกหักรัศมี [9, 10] การศึกษาเพียงชิ้นเดียวที่แสดงให้เห็นว่าผลการฉายรังสีวิทยาหลังจากการเคลื่อนไหวในช่วงต้นของการจัดฟันที่ใช้งานได้น้อยลงเมื่อเทียบกับการตรึงยิปซั่มที่เปลี่ยนไปและลดการแตกหัก ในการศึกษานี้รวมถึงกระดูกหักที่มีการเคลื่อนย้ายอย่างรุนแรง [11] ดังนั้นการศึกษาส่วนใหญ่เกี่ยวกับกิจกรรมแรกของการแตกหักรัศมีแสดงให้เห็นว่าแม่พิมพ์ยิปซั่มแบบดั้งเดิมให้ผลกระทบที่ จำกัด หรือไม่เพิ่มเติมในการเคลื่อนย้ายขั้นสุดท้ายของการแตกหักรัศมีเมื่อเทียบกับการแตกหักที่ใช้การรักษาตรึงที่แข็งน้อยกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Sarmientoแนะนําวิธีการสนับสนุนการทํางานแบบอนุรักษ์นิยมในทศวรรษที่1980 [7,8 ]และการศึกษาต่อๆไปแสดงให้เห็นว่าไม่มีความแตกต่างระหว่างการสนับสนุนการทํางานและการตรึงยิปซั่มในกรณีของการเคลื่อนที่ปานกลางและการลดการแตกหักระยะไกลของกระดูกขากรรไกรล่าง[ 9,10 ] การศึกษาเพียงอย่างเดียวแสดงให้เห็นว่าผลการตรวจรังสีวิทยาหลังจากการทํางานก่อนหน้านี้ไม่ดีเมื่อเทียบกับการยึดยิปซั่มที่มีการเคลื่อนย้ายและการลดการแตกหัก ในการศึกษานี้รวมถึงการแตกหักอย่างรุนแรง[ 11 ] ดังนั้นการศึกษาส่วนใหญ่เกี่ยวกับการทํางานในช่วงต้นของการแตกหักของกระดูกขากรรไกรล่างแสดงให้เห็นว่ารูปแบบยิปซั่มแบบดั้งเดิมมีผลจํากัดหรือไม่มีผลต่อการเคลื่อนที่ขั้นสุดท้ายหลังจากการลดการแตกหักของกระดูกขากรรไกรล่างเมื่อเทียบกับการรักษากระดูกหักที่มีความแข็งต่ํา