Renato Guttuso, Abstract versus Fig

Renato Guttuso, Abstract versus Figurative Art
Moreover, the growing importance of abstract art in the 1950s heated the debate about abstract art’s capacity to express issues of wider human importance. The polemic between the defenders of abstraction and those of realist and figurative art, the so-called battle for Realism, was from the beginning fraught with strong political implications. Therefore, while the political content of a work of art may at first sight not be apparent, its idiom – abstract or figurative – made it a player in the aggressively political discourse that opposed the two artistic approaches at the time.
When we speak about art and politics, we must also acknowledge the wide variety of what can be understood as political expression in art: it can be the partisan belief in the precepts of one political party, or the theoretical and philosophical belief in a political dogma, or it can quite simply be one’s response to a set of historical local or international conditions.
Rarely have conditions been more horrendous than during the war and the immediate post war period in Europe. In order to have some sense of what politics could mean right after the war, one has to realize what an incredible wasteland Europe was in 1945. In fact Europe would live for many decades – and certainly the decades that are covered by the exhibition – in the shadow of the dictatorships of Hitler and Stalin and of the war and its effects. And the postwar period was in many respects as bad as the war itself. Only with the retreating German army towards the end of the war, did the full horror of the holocaust come to light. And this was followed by news of the first atomic bombs in Hiroshima and Nagasaki in 1945, and in 1947 by the escalating Cold War with the ever-present threat of the use of nuclear weapons.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Renato Guttuso บทคัดย่อและคำอุปมาทุกศิลปะ นอกจากนี้ ความสำคัญของศิลปะนามธรรมในปี 1950 เติบโตอุ่นการอภิปรายเกี่ยวกับความจุของศิลปะนามธรรมแสดงปัญหาของมนุษย์กว้างขึ้น Polemic ระหว่างกองหลังของนามธรรมและ realist และคำอุปมาทุก ศิลปะการต่อสู้ที่เรียกว่าเพื่อความสมจริง มีเริ่มต้นเต็มไป ด้วยผลทางการเมือง ดังนั้น ในขณะที่เนื้อหาของงานศิลปะทางการเมืองตั้งแต่แรกเห็นไม่ชัด ของสำนวน – นามธรรม หรือคำอุปมา ทุก – หรือทำให้ผู้เล่นในวาทกรรมทางการเมืองรุนแรงที่ต่อต้านแนวทางศิลปะสองเวลา เมื่อเราพูดเกี่ยวกับศิลปะและการเมือง เรายังต้องยอมรับความหลากหลายของสิ่งที่สามารถเข้าใจได้เป็นการแสดงออกทางการเมืองในศิลปะ: อาจเป็นความเชื่อในศีลของพรรคการเมืองหนึ่งพรรค หรือความเชื่อทฤษฎี และปรัชญาในหลักทางการเมือง หรือน่าสามารถตอบชุดของเงื่อนไขภายใน หรือระหว่างประเทศประวัติศาสตร์ ไม่ค่อยมีสภาพแล้วน่ากลัวยิ่งกว่าในระหว่างสงครามและช่วงสงครามโพสต์ทันทีในยุโรป เพื่อให้มีความรู้สึกบางสิ่งการเมืองอาจหมายถึง ขวาหลังสงคราม หนึ่งได้ตระหนักถึงสิ่งเหลือเชื่อสูญเปล่าเป็นยุโรปในปีค.ศ. 1945 ในความเป็นจริงยุโรปจะอยู่หลายสิบปี – และแน่นอนทศวรรษที่ครอบคลุม โดยการจัดนิทรรศการ– เงาของ dictatorships ของฮิตเลอร์และสตาลิน และสงครามและผลกระทบ และระยะเวลาสมัยหลังสงครามได้หลายประการที่ไม่เป็นสงครามเอง เท่ากับกองทัพเยอรมันไปในตอนท้ายของสงคราม ไม่ได้สยองขวัญเต็มของราวมาแสง และนี้ตามมา ด้วยข่าวการระเบิดปรมาณูครั้งแรกในฮิโรชิมาและนางาซากิ ในปี 1945 และ ในปี 1947 โดยสงครามเย็นใหม่ด้วยคามอันตการใช้อาวุธนิวเคลียร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Renato โต, นามธรรมเป็นรูปเป็นร่างเมื่อเทียบกับศิลปะ
นอกจากนี้การเจริญเติบโตของศิลปะนามธรรมในปี 1950 ได้รับความร้อนการอภิปรายเกี่ยวกับความจุของศิลปะนามธรรมที่จะแสดงปัญหาที่มีความสำคัญของมนุษย์ในวงกว้าง ทะเลาะระหว่างกองหลังของนามธรรมและของจริงและเปรียบเทียบศิลปะการต่อสู้ที่เรียกว่าเพื่อความสมจริงเป็นจากจุดเริ่มต้นที่เต็มไปด้วยความหมายทางการเมืองที่แข็งแกร่ง ดังนั้นในขณะที่เนื้อหาทางการเมืองของงานศิลปะอาจเป็นครั้งแรกที่สายตาไม่ปรากฏสำนวนของ - นามธรรมหรือเป็นรูปเป็นร่าง - ทำให้มันเล่นในวาทกรรมทางการเมืองอย่างจริงจังว่าไม่เห็นด้วยกับทั้งสองวิธีศิลปะในเวลา.
เมื่อเราพูดเกี่ยวกับศิลปะ และการเมืองเราก็ต้องยอมรับความหลากหลายของสิ่งที่สามารถเข้าใจได้เป็นการแสดงออกทางการเมืองในศิลปะ: มันอาจเป็นความเชื่อที่พรรคในศีลของพรรคการเมืองหนึ่งหรือความเชื่อทางทฤษฎีและปรัชญาในความเชื่อทางการเมืองหรือมันค่อนข้างสามารถ เป็นเพียงการตอบสนองหนึ่งของชุดของเงื่อนไขประเทศหรือต่างประเทศประวัติศาสตร์.
มักจะมีเงื่อนไขรับน่ากลัวมากขึ้นกว่าในช่วงสงครามและยุคหลังสงครามในยุโรปทันที เพื่อที่จะมีความรู้สึกของสิ่งที่อาจหมายถึงการเมืองขวาหลังจากสงครามบางคนมีการตระหนักถึงสิ่งที่เป็นความสูญเปล่าอย่างไม่น่าเชื่อยุโรปในปี 1945 ในความเป็นจริงยุโรปจะมีชีวิตอยู่นานหลายสิบปี - และแน่นอนทศวรรษที่ถูกปกคลุมไปด้วยการจัดแสดงนิทรรศการที่ - เงาของเผด็จการของฮิตเลอร์และสตาลินและของสงครามและผลกระทบของมัน และสมัยหลังสงครามอยู่ในหลายประการไม่ดีเท่าที่สงครามของตัวเอง เฉพาะกับกองทัพเยอรมันถอยไปยังจุดสิ้นสุดของสงครามที่ไม่สยองขวัญที่เต็มรูปแบบของความหายนะมาแสง และตามด้วยข่าวของระเบิดปรมาณูครั้งแรกในฮิโรชิมานางาซากิในปี 1945 และในปี 1947 โดยเพิ่มขึ้นสงครามเย็นกับภัยคุกคามที่เคยนำเสนอในการใช้อาวุธนิวเคลียร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรนาโต กัตตูโซ่ , นามธรรมเป็นรูปเป็นร่างศิลปะกับนอกจากนี้ ความสำคัญที่เพิ่มมากขึ้นของศิลปะนามธรรมใน 1950s อุ่นอภิปรายเกี่ยวกับศิลปะนามธรรมของความจุเพื่อแสดงปัญหาสำคัญของมนุษย์ที่กว้างขึ้น การ polemic ระหว่างกองหลังของนามธรรมและบรรดา realist และเป็นรูปเป็นร่างศิลปะการต่อสู้ที่เรียกว่าสัจนิยมคือ จากจุดเริ่มต้นที่เต็มไปด้วยนัยยะทางการเมืองที่แข็งแกร่ง ดังนั้น ในขณะที่เนื้อหาทางการเมืองของงานศิลปะอาจที่แรกเห็นไม่แจ่มแจ้ง และสำนวนของนามธรรมหรือความรู้สึก ) ทำให้ผู้เล่นในทางวาทกรรมทางการเมืองที่ต่อต้านสองศิลปะวิธีการที่เวลาเมื่อเราพูดถึง ศิลปะ และการเมือง เราต้องยอมรับความหลากหลายของสิ่งที่สามารถเข้าใจเป็น การแสดงออกทางการเมืองในศิลปะ : มันสามารถเชื่อพลพรรคในข้อบังคับของพรรคการเมือง หรือ ทฤษฎีและปรัชญาความเชื่อในความเชื่อทางการเมือง หรือมันสามารถค่อนข้างง่ายเป็นหนึ่งของการตอบสนองกับชุด ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นหรือเงื่อนไขระหว่างประเทศมักจะมีเงื่อนไขมากกว่านี้ น่ากลัวกว่าในช่วงสงครามและทันทีหลังยุคในยุโรป เพื่อให้มีความเข้าใจสิ่งที่การเมืองอาจหมายถึง หลังจากสงคราม หนึ่งจะต้องตระหนักว่าสูญเปล่าเหลือเชื่อยุโรปในปี 1945 ในความเป็นจริงที่ยุโรปจะอาศัยอยู่มานานหลายสิบปี ( และแน่นอนทศวรรษที่ครอบคลุม โดยนิทรรศการฯ ในเงาของเผด็จการของฮิตเลอร์และสตาลินและของสงครามและผลกระทบของมัน และช่วงหลังสงครามอยู่หลายประการเป็นเลวเป็นสงครามนั่นเอง เฉพาะกับกองทัพเยอรมันล่าถอยไปยังจุดสิ้นสุดของสงคราม ทำหนังสยองขวัญเต็มของความหายนะมาอ่อน และตามมาด้วยข่าวของระเบิดปรมาณูครั้งแรกในฮิโระชิมะและนะงะซะกิใน ค.ศ. 1945 และในปี 1947 โดยยุติสงครามเย็นกับภัยคุกคามที่มีอยู่ตลอดเวลาของการใช้อาวุธนิวเคลียร์