Whilst the tonal nature of Thai pre

Whilst the tonal nature of Thai presents considerable challenges to speakers of atonal languages, its grammatical structure is considered by most to be fairly straightforward. The principal difference is that verb forms do not vary to show first or third person forms, or to show differences between, for example the past or future. First and third person forms are generally understood by their context or by specifying 'I' or 'He' and markers are added to indicate tense. For example, 'ja' for the future or 'ma' for the past. Thus, 'Tomorrow he's going to see a movie' in Thai is 'Prung ni Khao ja bai duu nang' or 'Tomorrow he [future marker] go see movie'. Thai also has no articles as illustrated by this sentence. For Thai speakers of English this makes grammar, particularly aspect, a very difficult part of the language to master and there is frequently an over reliance on the present simple tense used in conjunction with a time phrase.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะที่โทนสีธรรมชาติของไทยความท้าทายมากในการพูดภาษา atonal โครงสร้างไวยากรณ์ถือว่า โดยส่วนใหญ่จะค่อนข้างตรงไปตรงมา ความแตกต่างหลักคือ ว่า วลีไม่แตกต่างกัน เพื่อแสดงบุคคลแรก หรือสามแบบฟอร์ม หรือแสดงความแตกต่างระหว่าง เช่นอดีตหรืออนาคต ฟอร์มแรก และ 3 บุคคลทั่วไปเข้าใจ ตามบริบทของตนเอง หรือ โดยการระบุ 'I' หรือ 'เขา' และมีเพิ่มเครื่องหมายเพื่อบ่งชี้เครียด ตัวอย่างเช่น 'จ๋า' สำหรับอนาคตหรือ ma สำหรับผ่านมา ดังนั้น 'วันพรุ่งนี้เขาจะไปดูหนัง' ไทยมี ' ni เอกปรุงเขา ja ไบ duu นาง ' หรือ 'วันพรุ่งนี้ [ในอนาคตเครื่องหมาย] เขาไปดูภาพยนตร์' ไทยยังมีไม่มีบทความที่แสดง โดยประโยคนี้ สำหรับภาษาไทยภาษาอังกฤษ ทำให้ไวยากรณ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งด้าน ส่วนหนึ่งของหลักภาษายากมาก และเป็นบ่อยมากกว่าพึ่งพาเครียดง่ายอยู่ที่ใช้ร่วมกับวลีครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขณะที่ธรรมชาติวรรณยุกต์ของไทยมีความท้าทายมากในการพูดภาษาท่วงทำนองโครงสร้างไวยากรณ์ของมันจะถูกพิจารณาโดยส่วนใหญ่จะค่อนข้างตรงไปตรงมา แตกต่างที่สำคัญคือรูปแบบกริยาไม่แตกต่างกันเพื่อแสดงให้เห็นรูปแบบคนแรกหรือที่สามหรือเพื่อแสดงให้เห็นความแตกต่างระหว่างตัวอย่างเช่นอดีตหรืออนาคต รูปแบบคนแรกและที่สามที่มีความเข้าใจโดยทั่วไปบริบทของตนหรือโดยการระบุว่า 'ฉัน' หรือ 'เขา' และเครื่องหมายที่มีการเพิ่มเพื่อบ่งชี้ถึงความตึงเครียด ตัวอย่างเช่น 'ja' สำหรับอนาคตหรือ 'MA สำหรับที่ผ่านมา ดังนั้นพรุ่งนี้เขาจะดูหนัง 'ในภาษาไทยคือ' ปรุงพรรณีเขา ja Bai duu นาง 'หรือ' พรุ่งนี้เขา [เครื่องหมายอนาคต] ไปดูหนัง ' ไทยยังไม่มีบทความแสดงตามประโยคนี้ สำหรับคนไทยที่พูดภาษาอังกฤษนี้จะทำให้ไวยากรณ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งด้านเป็นส่วนที่ยากมากของภาษาที่จะโทและมีบ่อยมากกว่าการพึ่งพาปัจจุบันง่ายเครียดใช้ร่วมกับวลีเวลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะที่ลักษณะวรรณยุกต์ของภาษาไทย นำเสนอความท้าทายมากเป็นท่วงทำนองของภาษาไวยากรณ์โครงสร้าง โดยถือเป็นที่สุดจะตรงไปตรงมาค่อนข้าง ความแตกต่างหลักคือรูปแบบคำกริยาไม่แตกต่างกันเพื่อแสดงรูปแบบแรก หรือ 3 คน หรือจะแสดงความแตกต่างระหว่างตัวอย่างอดีตหรืออนาคต แรกและที่สามรูปแบบบุคคลโดยทั่วไปจะเข้าใจบริบทของพวกเขาหรือโดยการระบุ " ฉัน " หรือ " เขา " และเครื่องหมายถูกเพิ่มเพื่อแสดงกาล ตัวอย่างเช่น " จา " " มา " อนาคตหรืออดีต ดังนั้น พรุ่งนี้เขาจะไปดูหนัง ในภาษาไทย คือ " ปรุงผมเขาจาไป๋ duu นาง " หรือ " พรุ่งนี้เขา [ ] เครื่องหมายในอนาคตไปดูหนัง " ไทยยังไม่มีบทความที่แสดงโดยประโยคนี้ สำหรับคนไทยในอังกฤษทำให้ไวยากรณ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งด้านส่วนที่ยากที่สุดของภาษาหลักและมีบ่อยมากกว่าการพึ่งพิงปัจจุบันกาล ใช้ควบคู่กับเวลา วลี