The poorest tourists simply don't h

The poorest tourists simply don't have the economic clout to transform their destinations. They have to learn the local culture and language, even perhaps studying them before they arrive, to survive and get around. They stay in the places local people stay, eat the local food, and use the local mass transportation. Having more time than money, and being more dependent on local goodwill, they are compelled to be both more patient and more tolerant. They can't afford to change things much, and they leave them pretty much as they found them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักท่องเที่ยวที่ยากจนที่สุดก็ไม่ได้ clout เศรษฐกิจเพื่อแปลงจุดหมายปลายทางของพวกเขา พวกเขาต้องเรียนรู้วัฒนธรรมท้องถิ่นและภาษา แม้บางทีเรียนไปก่อนมาถึง เพื่อความอยู่รอด และได้รับสถาน พวกเขาอยู่ในสถานพักผ่อน กินอาหาร และใช้การขนส่งมวลชนท้องถิ่น มีเวลามากขึ้นกว่าเงิน และการเพิ่มเติมขึ้นอยู่กับค่าความนิยมท้องถิ่น พวกเขาจะบังคับให้ ทั้งผู้ป่วยที่เพิ่มมากขึ้น และทนมากขึ้น พวกเขาไม่สามารถจะเปลี่ยนแปลงสิ่งต่าง ๆ มาก และพวกเขาจะเพิ่มความสวยมากที่พวกเขาพบพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักท่องเที่ยวที่ยากจนที่สุดก็ไม่ได้มีอิทธิพลทางเศรษฐกิจที่จะเปลี่ยนสถานที่ของพวกเขา พวกเขาต้องเรียนรู้วัฒนธรรมและภาษาท้องถิ่นแม้อาจจะศึกษาพวกเขาก่อนที่พวกเขามาถึงจะอยู่รอดและได้รับรอบ พวกเขาอยู่ในสถานที่ที่คนในท้องถิ่นอยู่กินอาหารท้องถิ่นและใช้ขนส่งมวลชนในท้องถิ่น มีเวลามากขึ้นกว่าเงินและเป็นมากขึ้นอยู่กับความนิยมในท้องถิ่นที่พวกเขาจะถูกบังคับให้เป็นได้ทั้งผู้ป่วยมากขึ้นและความอดทนมากขึ้น พวกเขาไม่สามารถที่จะเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆมากและพวกเขาออกจากพวกเขาสวยมากที่สุดเท่าที่พวกเขาพบว่าพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักท่องเที่ยวที่เพียงแค่ไม่มีการตีเศรษฐกิจเปลี่ยนจุดหมายปลายทางของพวกเขา พวกเขาได้เรียนรู้วัฒนธรรมท้องถิ่นและภาษา แม้บางทีเรียนพวกเขาก่อนที่พวกเขามาถึงเพื่อความอยู่รอดและได้รับรอบ พวกเขาอยู่ในสถานที่ที่ประชาชนอยู่ กินอาหารท้องถิ่น และใช้บริการระบบขนส่งมวลชนท้องถิ่น มีเวลามากกว่าเงิน และเป็นมากกว่าขึ้นอยู่กับค่าความนิยมในท้องถิ่นพวกเขาถูกบังคับให้ต้องทั้งอดทนและใจกว้าง พวกเขาไม่สามารถที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรมากนัก และพวกเขาออกจากพวกเขาสวยมากตามที่พวกเขาพบพวกเขา