While no single factor is responsib

While no single factor is responsible for the recent, dramatic increases in overweight and obesity, a scientific consensus has emerged suggesting that consumption of sugar-sweetened products, especially beverages, is casually linked to increases in risk of chronic, debilitating diseases including type 2 diabetes, cardiovascular disease, hypertension and stroke. One approach that might be beneficial would be to replace sugar-sweetened items with products manufactured with artificial sweeteners that provide sweet tastes but with fewer calories. Unfortunately, evidence now indicates that artificial sweeteners are also associated with increased risk of the same chronic diseases linked to sugar consumption. Several biologically plausible mechanisms may explain these counterintuitive negative associations. For example, artificial sweeteners can interfere with basic learning processes that serve to anticipate the normal consequences of consuming sugars, leading to overeating, diminished release of hormones such as GLP-1, and impaired blood glucose regulation. In addition, artificial sweeteners can alter gut microbiota in rodent models and humans, which can also contribute to impaired glucose regulation. Use of artificial sweeteners may also be particularly problematic in children since exposure to hyper-sweetened foods and beverages at young ages may have effects on sweet preferences that persist into adulthood. Taken as a whole, current evidence suggests that a focus on reducing sweetener intake, whether the sweeteners are caloric or non-caloric, remains a better strategy for combating overweight and obesity than use of artificial sweeteners.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะที่ปัจจัยเดียวไม่รับผิดชอบเพิ่มขึ้นล่าสุด ละครในน้ำหนักเกินและโรคอ้วน มติทางวิทยาศาสตร์ได้ผงาดขึ้นแนะนำว่า การบริโภคน้ำตาลใสผลิตภัณฑ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเครื่องดื่ม ลวก ๆ เชื่อมโยงกับเพิ่มความเสี่ยงของโรค debilitating โรครวมทั้งชนิด 2 โรคเบาหวาน โรคหัวใจและหลอดเลือด ความดันโลหิตสูง และโรคหลอดเลือดสมอง วิธีหนึ่งที่อาจเป็นประโยชน์จะมีการ ทดแทนน้ำตาลใสสินค้าผลิตภัณฑ์ที่ผลิต มีสารให้ความหวานเทียมที่ให้รสหวาน แต่ มีแคลอรี่น้อยลง อับ หลักฐานบ่งชี้ด้วยว่า สารให้ความหวานเทียมยังเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงโรคเรื้อรังเหมือนกันกับการบริโภคน้ำตาลเพิ่มขึ้น กลไกหลายชิ้นรับมืออาจอธิบายความสัมพันธ์เชิงลบเหล่านี้ counterintuitive ตัวอย่าง สารให้ความหวานเทียมอาจรบกวนกระบวนการเรียนรู้พื้นฐานให้ตัดผลปกติการบริโภคน้ำตาล นำ overeating ลดลงของฮอร์โมนเช่น GLP-1 และความบกพร่องทางด้านการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด นอกจากนี้ สารให้ความหวานเทียมสามารถเปลี่ยนไส้ microbiota ใน rodent รุ่นและมนุษย์ ซึ่งยังสามารถสนับสนุนให้ควบคุมน้ำตาลในผู้ที่มี ใช้สารให้ความหวานเทียมอาจจะมีปัญหาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเด็กเนื่องจากสัมผัสกับไฮเปอร์ใสอาหาร และเครื่องดื่มที่วัยหนุ่มสาวอาจมีผลลักษณะหวานที่คงอยู่ในวัยผู้ใหญ่ได้ ใช้เป็นพยานหลักฐานทั้งหมด ปัจจุบันแนะนำว่า เน้นลดการบริโภคสารให้ความหวาน ว่าสารให้ความหวานที่มีแคลอริก หรือไม่แคลอริ ก ยังคงเป็น กลยุทธ์ที่ดีสำหรับการต่อสู้น้ำหนักเกินและโรคอ้วนมากกว่าการใช้สารให้ความหวานเทียม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่ไม่มีปัจจัยเดียวเป็นผู้รับผิดชอบที่ผ่านมาเพิ่มขึ้นอย่างมากในการมีน้ำหนักเกินและโรคอ้วนฉันทามติทางวิทยาศาสตร์ได้โผล่ออกมาชี้ให้เห็นว่าการบริโภคของผลิตภัณฑ์น้ำตาลที่มีรสหวานโดยเฉพาะอย่างยิ่งเครื่องดื่มที่มีการเชื่อมโยงลวกการเพิ่มขึ้นของความเสี่ยงของโรคเรื้อรังโรครุมเร้าทั้งเบาหวานชนิดที่ 2 , ความดันโลหิตสูงโรคหัวใจและหลอดเลือดและโรคหลอดเลือดสมอง วิธีการหนึ่งที่อาจจะเป็นประโยชน์ที่จะแทนที่รายการที่มีรสหวานน้ำตาลกับผลิตภัณฑ์ที่ผลิตด้วยสารให้ความหวานเทียมที่ให้รสชาติหวาน แต่มีแคลอรี่น้อยลง แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้มีหลักฐานบ่งชี้ว่าสารให้ความหวานเทียมที่เกี่ยวข้องยังมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นจากเดิมโรคเรื้อรังที่เชื่อมโยงกับการบริโภคน้ำตาล กลไกที่เป็นไปได้หลายทางชีวภาพอาจอธิบายความสัมพันธ์เชิงลบเหล่านี้ counterintuitive ยกตัวอย่างเช่นสารให้ความหวานเทียมสามารถยุ่งเกี่ยวกับกระบวนการเรียนรู้พื้นฐานที่ทำหน้าที่ในการคาดการณ์ผลกระทบที่ตามปกติของการบริโภคน้ำตาลที่นำไปสู่​​การกินมากเกินไปปล่อยลดลงของฮอร์โมนเช่น GLP-1 และการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดบกพร่อง นอกจากนี้ยังมีสารให้ความหวานเทียมสามารถเปลี่ยนไส้ microbiota ในรูปแบบหนูและมนุษย์ซึ่งยังสามารถมีส่วนร่วมในการควบคุมระดับน้ำตาลบกพร่อง การใช้สารให้ความหวานเทียมก็อาจจะเป็นปัญหาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเด็กตั้งแต่การสัมผัสกับอาหารที่มีรสหวานมากเกินไปและเครื่องดื่มที่วัยหนุ่มสาวที่อาจมีผลต่อการตั้งค่าหวานที่ยังคงมีอยู่ในวัยผู้ใหญ่ นำมาเป็นทั้งหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าในปัจจุบันมุ่งเน้นไปที่การลดปริมาณสารให้ความหวานไม่ว่าจะเป็นสารให้ความหวานที่มีแคลอรี่หรือไม่แคลอรี่ยังคงเป็นกลยุทธ์ที่ดีสำหรับการต่อสู้กับภาวะน้ำหนักเกินและโรคอ้วนกว่าการใช้สารให้ความหวานเทียม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะที่ยังไม่มีปัจจัยเดียวเป็นผู้รับผิดชอบล่าสุด , เพิ่มขึ้นอย่างมากในภาวะน้ำหนักเกินและโรคอ้วน ฉันทามติทางวิทยาศาสตร์ได้ออกมาแนะนำว่า การบริโภคน้ำตาล รสหวาน ผลิตภัณฑ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเครื่องดื่มแบบเชื่อมโยงเพื่อเพิ่มความเสี่ยงของโรค debilitating เรื้อรัง ได้แก่ โรคเบาหวาน โรคหัวใจและหลอดเลือด โรคความดันโลหิตสูงและโรคหลอดเลือดสมองวิธีการหนึ่งที่อาจจะมีประโยชน์ที่จะแทนที่น้ำตาล รสหวาน สินค้า ด้วยผลิตภัณฑ์ที่ผลิตขึ้นด้วยสารให้ความหวานเทียมที่ให้รสหวาน แต่มีแคลอรีน้อยกว่า แต่หลักฐานแล้วพบว่า สารให้ความหวานเทียมเป็นยังเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของเดียวกันโรคเรื้อรังที่เชื่อมโยงกับการบริโภคน้ำตาลหลายทางชีวภาพที่เป็นไปได้อาจอธิบายกลไกเหล่านี้ขัดกับความรู้สึกลบสมาคม ตัวอย่างเช่น สารให้ความหวานเทียมสามารถแทรกแซงกับการเรียนรู้พื้นฐาน กระบวนการที่ใช้ในการคาดการณ์ผลปกติของการบริโภคน้ำตาล นำไปสู่การกินมากเกินไปลดการปล่อยฮอร์โมน เช่น glp-1 และการควบคุมกลูโคสเลือดบกพร่อง นอกจากนี้สารให้ความหวานเทียมสามารถเปลี่ยนไส้ในรูปแบบไมโครไบโ ้าหนูและมนุษย์ ซึ่งสามารถนำไปสู่การควบคุมกลูโคสบกพร่อง การใช้สารให้ความหวานเทียมอาจจะมีปัญหาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเด็กเนื่องจากการสัมผัสกับไฮเปอร์ รสหวาน อาหารและเครื่องดื่มที่หนุ่มสาววัยหวานอาจจะมีผลในลักษณะที่คงอยู่เป็นผู้ใหญ่ ถ่ายโดยรวมหลักฐานปัจจุบันแสดงให้เห็นว่ามุ่งลดการบริโภคน้ำตาล ไม่ว่าจะเป็นพลังงานหรือแคลอรี่สารให้ความหวานไม่ยังคงเป็นกลยุทธ์ที่ดีสำหรับการต่อสู้กับภาวะน้ำหนักเกินและโรคอ้วน มากกว่าการใช้สารให้ความหวานเทียม