The results also indicate that ther

The results also indicate that there is a significant negative relationship between business
risk and institutional ownership variables (both IO and PIO). Therefore, institutional investors
tend to invest in low business risk firms, because firms with high volatility in their returns are
likely to have a high probability to default and to be bankrupted. This result is consistent with
Badrinath et al. (1989) and Aggarwal and Rao (1990). It is worth noting that this result
contradicts the role of institutional investors as a monitoring device to minimize agency costs
and therefore to minimize bankruptcy costs. In other words, this result contradicts the
suggestions of Huddart (1993), Admati et al. (1994), and Maug (1998). Hence, there is no
empirical support for the role of Jordanian institutional investors as monitoring device to
minimize bankruptcy costs, instead such investors will avoid investing in firms with high
income volatility and more likely to be bankrupted.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลระบุว่า มีความสัมพันธ์เชิงลบอย่างมีนัยสำคัญระหว่างธุรกิจ
ความเสี่ยงและตัวแปรความเป็นเจ้าของสถาบัน (IO และ PIO) ดังนั้น นักลงทุนสถาบัน
มีแนวโน้มการ ลงทุนในธุรกิจที่ต่ำความเสี่ยงบริษัท เนื่องจากบริษัท มีความผันผวนสูงในการส่งคืนของ
มีแนวโน้ม จะมีความสูงจะเริ่มต้น และสามารถ bankrupted ผลลัพธ์นี้จะสอดคล้องกับ
Badrinath et al. (1989) และ Aggarwal และราว (1990) เป็นเร็ว ๆ ที่นี้ผล
ทุกบทบาทของนักลงทุนสถาบันเป็นอุปกรณ์เพื่อลดต้นทุนของหน่วยงานตรวจสอบ
และจึง ล้มละลายลดต้นทุน ในคำอื่น ๆ ผลนี้ทุก
คำแนะนำของ Huddart (1993), Admati และ al. (1994), และ Maug (1998) ดังนั้น มีไม่
ประจักษ์สนับสนุนบทบาทของนักลงทุนสถาบันจอร์แดนเป็นการตรวจสอบอุปกรณ์
ลดต้นทุนล้มละลาย แทน นักลงทุนดังกล่าวจะหลีกเลี่ยงการลงทุนในบริษัทกับสูง
รายได้ผันผวน และแนวโน้มที่จะเป็น bankrupted

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลที่ได้ยังแสดงให้เห็นว่ามีความสัมพันธ์ทางลบอย่างมีนัยสำคัญระหว่างธุรกิจ
มีความเสี่ยงและความเป็นเจ้าของสถาบันตัวแปร (ทั้ง IO และ PIO) ดังนั้นนักลงทุนสถาบัน
มีแนวโน้มที่จะลงทุนใน บริษัท ที่ความเสี่ยงทางธุรกิจต่ำเพราะ บริษัท ที่มีความผันผวนสูงในผลตอบแทนของพวกเขามี
แนวโน้มที่จะมีความเป็นไปได้สูงที่จะเริ่มต้นและจะต้องล้มละลาย ผลที่ได้นี้มีความสอดคล้องกับ
บิดกอชช์และคณะ (1989) และ Aggarwal และราว (1990) มันเป็นน่าสังเกตว่าผลลัพธ์นี้
ขัดแย้งกับบทบาทของนักลงทุนสถาบันเป็นอุปกรณ์การตรวจสอบที่จะลดค่าใช้จ่ายหน่วยงาน
และดังนั้นจึงจะลดค่าใช้จ่ายในการล้มละลาย ในคำอื่น ๆ ผลนี้ขัดแย้งกับ
ข้อเสนอแนะของ Huddart (1993), Admati และคณะ (1994) และ Maug (1998) ดังนั้นจะไม่มี
การสนับสนุนการทดลองสำหรับบทบาทของนักลงทุนสถาบันจอร์แดนเป็นอุปกรณ์การตรวจสอบที่จะ
ลดค่าใช้จ่ายการล้มละลายแทนนักลงทุนดังกล่าวจะหลีกเลี่ยงการลงทุนใน บริษัท ที่มีสูง
ความผันผวนของรายได้และมีโอกาสมากขึ้นที่จะล้มละลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลการวิจัยยังพบว่า มีความสัมพันธ์ระหว่างความเสี่ยงของธุรกิจและเจ้าของสถาบัน
ตัวแปร ( IO ) และ Pio ) ดังนั้น
นักลงทุนสถาบันมีแนวโน้มที่จะลงทุนใน บริษัท ความเสี่ยงทางธุรกิจต่ำ เพราะบริษัทที่มีความไม่แน่นอนสูงในผลตอบแทนของพวกเขา
น่าจะมีความเป็นไปได้สูงที่จะเริ่มต้นและไป bankrupted . ผลที่ได้นี้ มีความสอดคล้องกับ
Badrinath et al . ( 1989 ) และ s แล้วเรา ( 1990 ) เป็นมูลค่า noting ว่าผล
ขัดแย้งกับบทบาทของนักลงทุนสถาบันเป็นอุปกรณ์ตรวจสอบเพื่อลดต้นทุน
หน่วยงานและดังนั้นเพื่อลดต้นทุนล้มละลาย ในคำอื่น ๆผลนี้ขัดแย้งกับคำแนะนำของ huddart
( 1993 ) , admati et al . ( 1994 ) และ maug ( 1998 ) ดังนั้นไม่มี
เชิงประจักษ์สนับสนุนบทบาทของนักลงทุนสถาบันจอร์แดนเป็นอุปกรณ์ตรวจสอบ

ลดต้นทุนล้มละลายแทนนักลงทุนดังกล่าวจะหลีกเลี่ยงการลงทุนในบริษัทที่มีความผันผวนสูงรายได้
และมีแนวโน้มที่จะล้มละลายนะครับ