In the past oysters were raised in

In the past oysters were raised in much the same way as dirt farmers raised tomatoes - by transplanting them. First, farmers selected the oyster bed, cleared the bottom of old shells and other debris, then scattered clean shells about. Next, they "planted" fertilized oyster eggs, which within two or three weeks hatched into larvae. The larvae drifted until they attached themselves to the clean shells on the bottom. There they remained and in time grew into baby oysters called seed or spat. The spat grew larger by drawing in seawater from which they derived microscopic particles of food. Before long, farmers gathered the baby oysters, transplanted them in other waters to speed up their growth, then transplanted them once more into another body of water to fatten them up.

Until recently the supply of wild oysters and those crudely farmed were more than enough to satisfy people's needs.

But today the delectable seafood is no longer available in abundance. The problem has become so serious that some oyster beds have vanished entirely.

Fortunately, as far back as the early 1900's marine biologists realized that if new measures were not taken, oysters would become extinct or at best a luxury food. So they set up well-equipped hatcheries and went to work. But they did not have the proper equipment or the skill to handle the eggs. They did not know when, what, and how to feed the larvae. And they knew little about the predators that attack and eat baby oysters by the millions. They failed, but they doggedly kept at it. Finally, in the 1940's a significant breakthrough was made.

The marine biologists discovered that by raising the temperature of the water, they could induce oysters to spawn not only in the summer but also in the fall, winter, and spring. Later they developed a technique for feeding the larvae and rearing them to spat. Going still further, they succeeded in breeding new strains that were resistant to diseases, grew faster and larger, and flourished in water of different salinities and temperatures. In addition, the cultivated oysters tasted better!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในอดีตมีเลี้ยงหอยนางรมมาก เหมือนดินเกษตรกรยกมะเขือเทศ - โดย transplanting นั้น ครั้งแรก เกษตรกรเลือกเตียงหอยนางรม ล้างก้นหอยเก่าและเศษอื่น ๆ นั้นกระจัดกระจายหอยสะอาด ถัดไป พวกเขา "ปลูก" ปฏิสนธิไข่หอยนางรม ซึ่งภายในสอง หรือสามสัปดาห์ฟักเป็นตัวอ่อน ตัวอ่อนจะลอยจนกว่าพวกเขาแนบตัวกับหอยสะอาดด้านล่าง มีพวกเขาก่อนหน้า และ ในเวลาที่เติบโตในหอยนางรมเด็กที่เรียกว่าเมล็ดหรือ spat Spat โตใหญ่ โดยวาดในทะเลที่ซึ่งพวกเขาได้มาด้วยกล้องจุลทรรศน์อนุภาคของอาหาร ก่อนที่จะลอง เกษตรกรรวบรวมหอยนางรมเด็ก transplanted พวกเขาในทะเลอื่น ๆ เพื่อเร่งการเจริญเติบโตของพวกเขา นั้น transplanted พวกเขาอีกครั้งในร่างกายอื่นน้ำอ้วนพวกเขาขึ้นจนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้จัดหาหอยนางรมป่าและเหล่า farmed หยาบได้มากกว่าเพียงพอที่จะตอบสนองความต้องการของประชาชนแต่วันนี้อาหารทะเลแสนอร่อยไม่มีอยู่ในความอุดมสมบูรณ์ ปัญหาได้กลายเป็นจังว่า เตียงบางหอยมีศาสดาทั้งหมดโชคดี เท่ากลับ เป็น 1900 ช่วงที่ทะเล biologists ตระหนักว่า ถ้าไม่ได้นำมาตรการใหม่ หอยนางรมจะกลายเป็นสูญ หรือ ที่ส่วนอาหารหรู ดังนั้นพวกเขาตั้งค่า hatcheries อุปกรณ์ครบครัน และไปทำงาน แต่พวกเขาไม่มีทักษะการจัดการไข่หรืออุปกรณ์ที่เหมาะสม พวกเขาไม่รู้เวลา อะไร และวิธีการเลี้ยงตัวอ่อน และพวกเขารู้เล็กน้อยเกี่ยวกับการล่าที่โจมตี และกินหอยนางรมเด็ก โดยคนนับล้าน พวกเขาล้มเหลว แต่พวกเขา doggedly เก็บอยู่ในมัน สุดท้าย ในการ 1940's ความก้าวหน้าสำคัญทำBiologists ทางทะเลค้นพบว่า โดยการเพิ่มอุณหภูมิของน้ำ พวกเขาสามารถก่อให้เกิดหอยนางรมจะวางไข่ไม่เพียงแต่ ในฤดูร้อน แต่ ในฤดูใบไม้ร่วง ฤดูหนาว ฤดูใบไม้ผลิ ภายหลังพวกเขาสามารถพัฒนาเทคนิค การให้อาหารตัวอ่อนแม่ให้ spat จะยังคงต่อไป พวกเขาประสบความสำเร็จในการเพาะพันธุ์สายพันธุ์ใหม่ที่ทนต่อโรค เติบโตเร็ว และใหญ่ และความเจริญรุ่งเรืองในน้ำแตกต่างกัน salinities และอุณหภูมิ นอกจากนี้ หอยนางรมปลูกลิ้มรสดีกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หอยนางรมในอดีตที่ผ่านมาถูกยกขึ้นในลักษณะเดียวกับเกษตรกรสิ่งสกปรกยกมะเขือเทศ - ปลูกโดยพวกเขา ครั้งแรกที่เกษตรกรเลือกเตียงหอยนางรมเคลียร์ด้านล่างของเปลือกหอยเก่าและเศษซากอื่น ๆ แล้วกระจัดกระจายหอยเกี่ยวกับทำความสะอาด ต่อไปพวกเขา "ปลูก" หอยนางรมไข่ปฏิสนธิซึ่งภายในสองหรือสามสัปดาห์ฟักเป็นตัวอ่อน ตัวอ่อนลอยจนกว่าพวกเขาจะแนบตัวเองให้สะอาดเปลือกหอยที่อยู่ด้านล่าง ที่นั่นพวกเขายังคงอยู่และในเวลาที่เติบโตขึ้นเป็นเด็กที่เรียกว่าหอยนางรมเมล็ดหรือทะเลาะวิวาทกัน ทะเลาะวิวาทกันใหญ่ขึ้นโดยการวาดในน้ำทะเลจากที่พวกเขาได้รับอนุภาคของอาหาร ก่อนที่จะนานเกษตรกรรวบรวมหอยนางรมทารกปลูกไว้ในน้ำอื่น ๆ เพื่อเพิ่มความเร็วในการเจริญเติบโตของพวกเขาแล้วพวกเขาเมื่อปลูกมากยิ่งขึ้นในร่างกายของน้ำอีกครั้งเพื่อให้พวกเขาขึ้นอ้วน. จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ อุปทานของหอยนางรมป่าและผู้ที่ทำไร่ไถนาหยาบมีมากเกินพอ เพื่อตอบสนองความต้องการของผู้คน. แต่วันนี้อาหารทะเลอร่อยไม่สามารถใช้ได้อีกในความอุดมสมบูรณ์ ปัญหาที่เกิดขึ้นได้กลายเป็นที่ร้ายแรงที่เตียงหอยบางส่วนได้หายไปอย่างสิ้นเชิง. โชคดีที่ไกลกลับเป็นช่วงต้นปี 1900 นักชีววิทยาทางทะเลตระหนักว่าหากมาตรการใหม่ไม่ได้ถูกนำหอยนางรมจะสูญพันธุ์หรือที่ดีที่สุดอาหารหรู ดังนั้นพวกเขาตั้งโรงเพาะฟักที่มีอุปกรณ์ครบครันและไปทำงาน แต่พวกเขาไม่ได้มีอุปกรณ์ที่เหมาะสมหรือทักษะในการจัดการกับไข่ พวกเขาไม่ได้รู้ว่าเมื่อสิ่งที่และวิธีการที่จะเลี้ยงตัวอ่อน และพวกเขารู้เล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับการล่าที่โจมตีและกินหอยนางรมทารกโดยล้าน พวกเขาล้มเหลว แต่พวกเขาเชื่อฟังมันเก็บไว้ที่ สุดท้ายในปี 1940 ความก้าวหน้าอย่างมีนัยสำคัญได้ทำ. นักชีววิทยาทางทะเลพบว่าโดยการเพิ่มอุณหภูมิของน้ำที่พวกเขาก่อให้เกิดหอยนางรมที่จะวางไข่ไม่เพียง แต่ในช่วงฤดูร้อน แต่ยังอยู่ในฤดูใบไม้ร่วงฤดูหนาวและฤดูใบไม้ผลิ ต่อมาพวกเขาพัฒนาเทคนิคสำหรับการให้อาหารและการเลี้ยงตัวอ่อนของพวกเขาที่จะทะเลาะวิวาทกัน จะยังคงต่อไปพวกเขาประสบความสำเร็จในการเพาะพันธุ์สายพันธุ์ใหม่ที่มีความต้านทานต่อโรคเติบโตได้เร็วขึ้นและมีขนาดใหญ่และความเจริญรุ่งเรืองในน้ำของความเค็มและอุณหภูมิที่แตกต่างกัน นอกจากนี้หอยนางรมปลูกลิ้มรสดีกว่า!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในหอยนางรมที่ผ่านมาถูกเลี้ยงในลักษณะเดียวกัน เป็นเกษตรกร ดินยกมะเขือเทศ - ปลูกมัน แรก เกษตรกรเลือกหอยนางรมเตียง , ล้างก้นหอยเก่าและเศษซากอื่น ๆแล้วกระจายทำความสะอาดหอยอะไร ต่อไปก็ " ปลูก " ไข่ หอยนางรม ซึ่งภายในสองหรือสามสัปดาห์ฟักออกเป็นตัวอ่อนตัวอ่อนอยู่จนกว่าพวกเขาจะแนบตัวเองเพื่อล้างหอย บนล่าง มีพวกเขาอยู่ และในเวลาอื่น ๆในลูกหอยนางรม เรียกว่า เมล็ด หรืองอน การถ่มน้ำลายใหญ่ขึ้นโดยการวาดในน้ำทะเลจากที่พวกเขาได้รับอนุภาคอนุภาคของอาหาร ก่อนที่จะยาว , เกษตรกรรวบรวมลูกหอย ปลูกในน้ำอื่น ๆเพื่อเพิ่มความเร็วในการเจริญเติบโตของพวกเขาแล้วย้ายอีกครั้งไปยังอีกร่างของน้ำที่จะเลี้ยงให้อ้วนขึ้น

จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆอุปทานของหอยนางรมและป่าปลูกที่หยาบคายมากกว่าเพียงพอเพื่อตอบสนองความต้องการของผู้คน วันนี้อาหารทะเลอร่อย

แต่ไม่สามารถใช้ได้ในความอุดมสมบูรณ์ ปัญหาได้กลายเป็นดังนั้นร้ายแรงที่เตียงหอยนางรมได้หายไปอย่างสิ้นเชิง

โชคดีไกลกลับเป็นช่วงต้น 1900 ของนักชีววิทยาทางทะเลตระหนักว่าหากมาตรการไม่ได้ถ่าย หอยจะสูญพันธุ์หรือที่ดีที่สุดอาหารที่หรูหรา ดังนั้นพวกเขาจึงตั้งห้อง โรงเพาะฟัก และไปทำงาน แต่พวกเขาไม่ได้มีอุปกรณ์ที่เหมาะสมหรือทักษะที่จะจัดการกับไข่ พวกเขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่และวิธีการให้อาหารตัวอ่อนและพวกเขารู้เพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับสัตว์นักล่าที่โจมตีและกินลูกหอยโดยล้าน พวกเขาล้มเหลว แต่พวกเขาอย่างดื้อรั้นเอาแต่ได้ ในที่สุด ใน 1940 ของความก้าวหน้าที่สำคัญได้ทำ

ส่วนนักชีววิทยาทางทะเลพบว่าโดยการเพิ่มอุณหภูมิของน้ำ ก็สามารถชักนำให้หอยวางไข่ไม่เพียง แต่ในฤดูร้อน แต่ในฤดูใบไม้ร่วง ฤดูหนาว และฤดูใบไม้ผลิต่อมามีการพัฒนาเทคนิคการเลี้ยงตัวอ่อนและเลี้ยงดูเค้างอน จะยังคงเพิ่มเติม พวกเขาประสบความสำเร็จในการเพาะพันธุ์สายพันธุ์ใหม่ที่ทนต่อโรค เติบโตได้เร็วขึ้นและมีขนาดใหญ่กว่า และมีความเจริญรุ่งเรืองในน้ำความเค็มที่แตกต่างกัน และอุณหภูมิ นอกจากนี้ มีหอยนางรมอร่อย !