Two obvious questions dominate the

Two obvious questions dominate the many cases of malfeasance in
corporations and markets that have arrived in the criminal justice
system during the last five years: Was the behavior at issue criminal? If
so, for how long (if it all) should the perpetrators be sent to prison?
Thorough pursuit of either question involves challenging theoretical
inquiries. On the second question (punishment), however, the law
suffers at a facial level from an embarrassment. Extant criminal law has
not come close to working out even the easiest parts of the question of
how to punish financial reporting fraud. The United States legal system
is botching things even as the courts routinely face decisions with grave
consequences: Should the former chief executive officer of a Fortune
500 company, whose shareholders lost hundreds of millions when the
company revealed falsity in its finances, be sent to prison for months,
years, a decade or even life without parole?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำถามชัดเจนสองครองหลายกรณีของ malfeasance ในบริษัทและตลาดที่มีมาถึงความยุติธรรมทางอาญาระบบในระหว่างห้าปี: มีลักษณะการทำงานในเรื่องทางอาญาหรือไม่ หากดังนั้น สำหรับ (ถ้าทั้งหมด) ควรคนฉ้อฉลก็ถูกส่งไปจำคุกแสวงหาอย่างละเอียดของคำถามใดเกี่ยวข้องกับการท้าทายทฤษฎีสอบถาม สองคำถาม (ลงโทษ), อย่างไร ตามกฎหมายsuffers ระดับหน้าจากมีความลำบากใจ กฎหมายอาญายังมีไม่เข้าใกล้การทำงานออกแม้แต่ส่วนของคำถามที่ง่ายที่สุดวิธีการลงโทษการทุจริตทางการเงินเพื่อการรายงาน กฎหมายของสหรัฐอเมริกามี botching สิ่งแม้เป็นศาลตัดสินกับศพที่ใบหน้าเป็นประจำลำดับ: ควรอดีตประธานเจ้าหน้าที่บริหารของโชคบริษัท 500 ผู้ถือหุ้นหายไปหลายร้อยล้านเมื่อการเปิดเผย falsity ในเงินของบริษัท ส่งไปจำคุกเดือนปี เป็นทศวรรษ หรือแม้กระทั่งชีวิต โดย parole

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สองคำถามที่เห็นได้ชัดครองหลายกรณีของการทุจริตในองค์กรและตลาดที่มีเข้ามาในความยุติธรรมทางอาญาระบบในช่วงห้าปีที่ผ่านมา: เป็นพฤติกรรมที่ผิดทางอาญาปัญหา? หากเป็นเช่นนั้นนานเท่าไหร่ (ถ้าทั้งหมด) ควรกระทำผิดถูกส่งไปยังคุก? แสวงหาอย่างละเอียดของคำถามทั้งทางทฤษฎีที่เกี่ยวข้องกับการท้าทายสอบถามข้อมูล ในคำถามที่สอง (การลงโทษ) แต่กฎหมายที่ทนทุกข์ทรมานอยู่ในระดับผิวหน้าจากความลำบากใจ กฎหมายอาญาที่ยังหลงเหลืออยู่ได้ไม่ได้มาใกล้เคียงกับการทำงานออกแม้ในส่วนที่ง่ายที่สุดของคำถามของวิธีการที่จะลงโทษการทุจริตการรายงานทางการเงิน ระบบกฎหมายสหรัฐอเมริกาเป็นสิ่ง botching แม้ในขณะที่ศาลประจำเผชิญกับการตัดสินใจที่มีหลุมฝังศพของผลกระทบ: ควรอดีตประธานเจ้าหน้าที่บริหารของฟอร์จูน 500 บริษัท มีผู้ถือหุ้นที่หายไปหลายร้อยล้านเมื่อบริษัท เปิดเผยความผิดพลาดในระบบการเงินของตนได้รับการส่งตัวไปเรือนจำ สำหรับเดือนปีทศวรรษที่ผ่านมาหรือแม้กระทั่งชีวิตโดยไม่ต้องรอลงอาญา?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 คำถามที่ชัดเจนครองหลายกรณีของการทุจริตในบริษัท และตลาดที่ได้

มาถึงในกระบวนการยุติธรรมในช่วงห้าปีเป็นปัญหาพฤติกรรมทางอาญา ? ถ้า
ดังนั้นนาน ( ถ้ามัน ) ควรกระทําผิดถูกส่งเข้าคุก
ติดตามอย่างละเอียดทั้งคำถามที่เกี่ยวข้องกับการสอบถามเชิงท้าทาย

ในคำถามที่สอง ( การลงโทษ )อย่างไรก็ตาม กฎหมาย
ได้รับความทุกข์ในระดับใบหน้าจากที่ขายหน้า กฎหมายเท่าที่มีอยู่ได้
อย่ามาใกล้ทำงานแม้ที่ง่ายที่สุด ส่วนคำถามของ
วิธีการลงโทษรายงานการฉ้อโกงทางการเงิน สหรัฐอเมริการะบบกฎหมาย
เป็น botching สิ่งแม้ศาลตรวจหน้าผลของการตัดสินใจด้วย
: อดีตประธานเจ้าหน้าที่บริหารของ บริษัท Fortune 500
,ผู้ถือหุ้นซึ่งหายไปหลายล้านเมื่อพบความผิดพลาดในด้านการเงินของบริษัท
ถูกส่งเข้าคุกสำหรับเดือน
ปี ทศวรรษ หรือแม้แต่ชีวิต โดยไม่มีทัณฑ์บนหรือไม่