generate revenue from the tourist i

generate revenue from the tourist industry. The state’s over dependence on tourism-derived revenue made wildlife conservation a priority in their development planning; hence, a dynamic was created to furthering the planning and implementation of other development programs designed to facilitate wildlife conservation projects. Wildlife conservation and tourism took priority over agricultural production and resources extraction (Neumann 1991). Neumann’s article illustrates how commoditization of natural resources (tourism industry in conjunction with wildlife conservation) can play a vital role in a state’s capacities building (revenue generation). Expansion and extension of state mechanisms of control and surveillance over rural society thus derived from the need to secure commoditization processes. Going back to the context of forest lands, articles reviewed argue that forest zoning was done to facilitate the state or state-promoted natural extraction activities. As we can see, the demarcation of forest was always accompanied by the control and management over forest resources and products. This, I believe, is due to the ideology of “scientific forestry” management developed during the colonial period which still serves as the base of forest management in many post-colonial states (Peluso 1994, Sundar 2001, Peluso and Vandergeest 2001). According to Nandini Sundar: “Historically, scientific forestry involved institutionalizing certain sorts of territorial claims on the basis of timber quality and its potential for revenue generation and criminalizing those activities that competed with this goal, like shifting cultivation.” (Sundar 2001, 330) From this explanation we can see that forest management is actually designed for revenue generation through effective and efficient timber exploitation. As explained by Sundar, “The classification of existing lands into a hierarchy of value on the basis of
timber contained was not in any sense natural or obvious…A timber-based
classification of forests often meant transforming lands to make them correspond
more closely to the official ideal…It also meant transforming people to make
them worthy of the good forest they inhabited. For instance, tribes with their
“wasteful” shifting cultivation were seen as underserving of good forest.”
(Sundar 2001, 334-5) In the Indonesian context, the perception of shifting-cultivation as “wasteful” practices by traditional or customary communities is often connoted with a perception and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สร้างรายได้จากอุตสาหกรรมท่องเที่ยว มากกว่าการพึ่งพารายได้มาท่องเที่ยวของรัฐทำการอนุรักษ์สัตว์ป่าสำคัญในการวางแผนพัฒนา ดังนั้น ก็สร้างขึ้นเพื่อ furthering การวางแผน และดำเนินการพัฒนาโปรแกรมอื่น ๆ ออกแบบมาเพื่ออำนวยความสะดวกในโครงการอนุรักษ์สัตว์ป่า อนุรักษ์สัตว์ป่าและการท่องเที่ยวจึงสำคัญกว่าเกษตรทรัพยากรการผลิตและสกัด (Neumann 1991) บทความของ Neumann แสดงวิธี commoditization ทรัพยากรธรรมชาติ (อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวร่วมกับการอนุรักษ์สัตว์ป่า) สามารถมีบทบาทสำคัญในสถานะกำลังสร้าง (สร้างรายได้) ขยายตัวและส่วนขยายของกลไกรัฐควบคุมและเฝ้าระวังมากกว่าสังคมชนบทจึงมาจากความจำเป็นเพื่อรักษาความปลอดภัยกระบวน commoditization กลับไปยังบริบทของที่ดินป่า ตรวจทานบทความโต้เถียงว่า โซนป่าถูกทำเพื่อรัฐหรือกิจกรรมส่งเสริมรัฐสกัดธรรมชาติ เห็น แบ่งเขตป่าเสมอพร้อมกับการควบคุมและจัดการทรัพยากรป่าไม้และผลิตภัณฑ์ ผม อยู่เนื่องจากอุดมการณ์ของการจัดการ "วนศาสตร์วิทยาศาสตร์" พัฒนาช่วงโคโลเนียลที่ยังคง ทำหน้าที่เป็นฐานของการจัดการป่าไม้ในหลายหลังอาณานิคมอเมริกา (Peluso 1994, Sundar 2001, Peluso และ Vandergeest 2001) ตาม Sundar นันดินี: "ประวัติ วนศาสตร์วิทยาศาสตร์เกี่ยวข้อง institutionalizing บางประเภทเรียกร้องดินแดนโดยใช้ไม้คุณภาพและศักยภาพในการสร้างรายได้ และความผิดทางอาญาที่กิจกรรมที่ร่วมแข่งขัน มีเป้าหมายนี้ เช่นขยับปลูก" (Sundar 2001, 330) จากคำอธิบายนี้ เราจะเห็นว่า การจัดการป่าไม้จริงออกแบบมาสำหรับการสร้างรายได้ผ่านทางการใช้ประโยชน์จากไม้ที่มีประสิทธิภาพ และ ตามที่อธิบายไว้ โดย Sundar "การจัดประเภทของอยู่ที่ดินเป็นลำดับชั้นของค่าบนพื้นฐานของ ไม้ที่อยู่ไม่ได้อยู่ในความรู้สึกใด ๆ ทางธรรมชาติ หรือชัดเจน... ไม้โดยใช้ ประเภทของป่าไม้มักจะหมายถึง แปลงที่ดินเพื่อให้สอดคล้อง ให้เหมาะอย่างเป็นทางการ... นอกจากนี้ยังหมายความว่า เปลี่ยนคนทำ พวกเขาคุ้มค่าป่าดีที่พวกเขาอาศัยอยู่ ตัวอย่าง ชนเผ่ากับพวกเขา "wasteful" ขยับเพาะปลูกถูกมองว่าเป็น underserving ป่าดี" (Sundar 2001, 334-5) ในอินโดนีเซีย การรับรู้ของปลูกขยับเป็นแนว "wasteful" โดยชุมชนดั้งเดิม หรือจารีตประเพณีเป็นมักจะ connoted กับการรับรู้ และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สร้างรายได้จากอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว ของรัฐมากกว่าการพึ่งพารายได้จากการท่องเที่ยวที่ได้มาทำให้การอนุรักษ์สัตว์ป่าความสำคัญในการวางแผนการพัฒนาของพวกเขา; ด้วยเหตุนี้แบบไดนามิกที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อการต่อการวางแผนและการดำเนินการตามโครงการพัฒนาอื่น ๆ ที่ออกแบบเพื่อความสะดวกในโครงการอนุรักษ์สัตว์ป่า การอนุรักษ์สัตว์ป่าและการท่องเที่ยวเข้ามามีความสำคัญมากกว่าการผลิตทางการเกษตรและทรัพยากรสกัด (นอยมันน์ 1991) บทความนอยมันน์แสดงให้เห็นถึงวิธีการ commoditization ทรัพยากรธรรมชาติ (อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวร่วมกับการอนุรักษ์สัตว์ป่า) จะมีบทบาทสำคัญในการสร้างขีดความสามารถของรัฐ (รายได้รุ่น) การขยายตัวและการขยายตัวของกลไกของรัฐในการควบคุมและการเฝ้าระวังมากกว่าสังคมชนบทจึงได้มาจากความต้องการที่จะรักษากระบวนการ commoditization จะกลับไปบริบทของพื้นที่ป่าบทความการตรวจสอบยืนยันว่าการแบ่งเขตป่าไม้ได้ดำเนินการเพื่ออำนวยความสะดวกของรัฐหรือรัฐการส่งเสริมกิจกรรมการสกัดธรรมชาติ ในฐานะที่เราสามารถมองเห็นการแบ่งเขตของป่าถูกพร้อมเสมอโดยการควบคุมและการจัดการทรัพยากรป่าไม้และผลิตภัณฑ์ ซึ่งผมเชื่อว่าเป็นเพราะอุดมการณ์ของ "ป่าไม้ทางวิทยาศาสตร์" การบริหารจัดการการพัฒนาในช่วงยุคอาณานิคมซึ่งยังคงทำหน้าที่เป็นฐานของการจัดการป่าไม้ในหลายรัฐหลังอาณานิคม (Peluso 1994 Sundar 2001 Peluso และ Vandergeest 2001) ตามที่ Nandini Sundar: ". ในอดีตป่าไม้ทางวิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับการจัดตั้งประเภทหนึ่งของการเรียกร้องดินแดนบนพื้นฐานของคุณภาพไม้และศักยภาพในการสร้างรายได้และความผิดทางอาญากิจกรรมเหล่านั้นที่เข้าแข่งขันมีเป้าหมายนี้เช่นการขยับการเพาะปลูก" (Sundar 2001, 330) จากสาเหตุนี้เราจะเห็นการจัดการป่าไม้ที่ถูกออกแบบมาสำหรับการสร้างจริงรายได้ผ่านการใช้ประโยชน์ไม้มีประสิทธิภาพและประสิทธิผล ตามที่อธิบายไว้โดย Sundar
"การจำแนกประเภทของดินแดนที่มีอยู่ในลำดับชั้นของมูลค่าบนพื้นฐานของการให้ไม้ที่มีอยู่ไม่ได้อยู่ในความรู้สึกใดๆ ธรรมชาติหรือที่เห็นได้ชัด ... นักไม้ตามการจัดหมวดหมู่ของป่ามักหมายถึงเปลี่ยนดินแดนที่จะทำให้พวกเขาตรงมากขึ้นอย่างใกล้ชิดกับเหมาะอย่างเป็นทางการ ... มันยังหมายถึงเปลี่ยนคนที่จะทำให้พวกเขาคุ้มค่าของป่าที่พวกเขาอาศัยอยู่ที่ดี ยกตัวอย่างเช่นชนเผ่าของพวกเขาด้วย"สิ้นเปลือง" ขยับการเพาะปลูกถูกมองว่าเป็น underserving ของป่าที่ดี. "(Sundar 2001 334-5) ในบริบทอินโดนีเซียการรับรู้ของการเพาะปลูกขยับเป็น" สิ้นเปลือง "วิธีปฏิบัติที่ชุมชนแบบดั้งเดิมหรือจารีตประเพณีเป็น มักจะ connoted กับการรับรู้และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สร้างรายได้จากอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว รัฐเป็นมากกว่าการพึ่งพาการท่องเที่ยวและรายได้ทำให้การอนุรักษ์สัตว์ป่ามีความสำคัญในการวางแผนพัฒนาของพวกเขา ดังนั้นเป็นแบบไดนามิกที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อช่วยการวางแผนและการดำเนินโครงการพัฒนาอื่น ๆที่ออกแบบมาเพื่ออำนวยความสะดวกโครงการอนุรักษ์สัตว์ป่าอนุรักษ์สัตว์ป่าและการท่องเที่ยวได้สิทธิพิเศษมากกว่าการผลิตทางการเกษตรและทรัพยากรการสกัด ( Neumann 1991 ) นอยมันน์เป็นบทความแสดงให้เห็นว่าสินค้าของทรัพยากรธรรมชาติ ( อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวควบคู่กับการอนุรักษ์สัตว์ป่า ) สามารถมีบทบาทสำคัญในการสร้างขีดความสามารถของรัฐ ( สร้างรายได้ )การขยายตัวและการส่งเสริมของรัฐ กลไกการควบคุมและเฝ้าระวังมากกว่าชนบท สังคมจึงมาจากต้องการกระบวนการสินค้า . กลับไปสู่บริบทของดินแดนป่า บทความตรวจสอบยืนยันว่าพื้นที่ป่าถูกทำเพื่อให้รัฐหรือรัฐส่งเสริมกิจกรรมการสกัดจากธรรมชาติ อย่างที่เราเห็นการแบ่งเขตของป่าที่พร้อมเสมอโดยการควบคุมและจัดการผลิตภัณฑ์กว่าทรัพยากรป่าไม้และ นี้ ผมเชื่อว่าเป็นเพราะอุดมการณ์ของ " วนศาสตร์ " การจัดการทางวิทยาศาสตร์ที่พัฒนาในช่วงยุคอาณานิคม ซึ่งยังทำหน้าที่เป็นฐานของการจัดการป่าไม้ในสหรัฐอเมริกาหลายหลังอาณานิคม ( peluso 1994 ซันดาร์ ปี 2001 และ peluso vandergeest 2001 ) โดย : นันทินีซันดาร์" ในอดีต ป่าไม้ institutionalizing ทางวิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับบางประเภทของการเรียกร้องดินแดนบนพื้นฐานคุณภาพของไม้และศักยภาพและสร้างรายได้จากกิจกรรมที่แข่งขันกับเป้าหมาย เช่น การทำไร่เลื่อนลอย " ( ซันดาร์ ปี 2001330 ) จากคำอธิบายนี้ เราจะเห็นได้ว่า การจัดการป่าจริงๆ ออกแบบมาเพื่อสร้างรายได้ผ่านทางที่มีประสิทธิภาพและมีประสิทธิภาพการใช้ประโยชน์ไม้ ตามที่อธิบายไว้โดย ซันดาร์ " ประเภทของที่ดินที่มีอยู่เป็นลำดับชั้นคุณค่าบนพื้นฐานของ
ไม้ที่มีอยู่ไม่ในความรู้สึกใด ๆของธรรมชาติ หรือไม้ตาม
ชัดเจน . . . . .การจำแนกป่ามักจะหมายถึงแปลงที่ดินเพื่อให้สอดคล้อง
อย่างใกล้ชิดกับเจ้าหน้าที่ในอุดมคติ . . . . . . . มันหมายความว่ายังเปลี่ยนให้
พวกเขามีค่าที่ดีที่พวกเขาอาศัยอยู่ในป่า . เช่น เผ่ากับ
" ฟุ่มเฟือย " ไร่เลื่อนลอยได้เห็นเป็น underserving ดีป่า "
( ซันดาร์ ปี 2001 334-5 ) ในบริบทของอินโดนีเซียการรับรู้ของการทำไร่เลื่อนลอยเป็น " ฟุ่มเฟือย " การปฏิบัติตามแบบดั้งเดิมหรือจารีตประเพณีชุมชนมัก connoted กับการรับรู้และ