3.1. Kaplan and Kaplan's Preference

3.1. Kaplan and Kaplan's Preference Framework
Based on the research of psychologists, architects and planners, Kaplan and Kaplan (1982) developed a Preference Framework (Table 1) to describe how people use information to satisfy their needs of making sense and exploring in an uncertain world. Their framework is based on a series of studies in which subjects were asked to view photographs of physical landscapes and landmarks and assess them against a list of items. These items were then factor analyzed resulting in the four factors, which comprise the Preference Framework.
From these studies, Kaplan and Kaplan found that making sense (understanding) and exploring (involvement) represent the two basic informational needs. These needs are further categorized by a time dimension that focuses on immediate versus longer-term possibilities. Individuals have preferences for environments, which will enable them to meet these needs in the future.

Humans, as cognitive animals, can quickly calculate the future possibilities of present choices. Kaplan and Kaplan's framework depicts both the immediate and future calculations, which can occur quickly but sequentially. The primary level of the Preference Framework represents an immediate or direct perception of the elements in a scene. For example: “Can I comprehend this situation (coherence); is there enough going on to maintain my interest (complexity)?” These dimensions allow a rapid assessment of a scene or situation based upon a surface examination. Settings which are orderly (coherent) increase the individual's ability to understand the environment. Environments containing richness of elements (complexity) encourage exploration. Neither complexity nor coherence alone is sufficient to motivate activating one's cognitive map and, hence, feeling confident and comfortable in an environment; both are required.

This immediate assessment is followed by an inference of what is deeper within a landscape. Kaplan et al. (1998) have equated this with moving from a two-dimensional space (coherence and complexity) to a three-dimensional space (legibility and mystery). In other words, standing at the garden gate (two-dimensional space) versus walking through the garden (three-dimensional space). The questions one would have on the latter level would be: “Does this environment have a memorable component that will help me find my way in the future (legibility); is there a chance to learn more (mystery)?” Having a memorable component act as a landmark assists in understanding an unfamiliar landscape while being distinctive reduces confusion in finding one's way in the future. To motivate someone to explore a landscape, there must be a promise of future satisfaction compelling the subject onward.

The fact that these two levels of assessment occur rapidly is why there is a preference for landscapes which score high on all four dimensions. Research demonstrates that people favor landscapes which recognize a preference for coherence and legibility (Lynch, 1960), while at the same time accommodating a desire for some complexity (Wohlwill, 1976) and mystery (Kaplan, 1973b).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.1. Kaplan และ Kaplan ของความกรอบขึ้นอยู่กับการวิจัยของนักจิตวิทยา สถาปนิก และการวางแผน Kaplan และ Kaplan (1982) พัฒนาเป็นกรอบกำหนดลักษณะ (ตาราง 1) อธิบายว่าผู้ใช้ข้อมูลเพื่อตอบสนองความต้องการของความรู้สึก และการสำรวจในโลกแน่ กรอบของพวกเขาขึ้นอยู่กับชุดของการศึกษาซึ่งเรื่องก็ขอให้ดูรูปถ่ายของภูมิประเทศทางกายภาพและสถานที่ และประเมินให้กับรายการต่าง ๆ สินค้าเหล่านี้แล้วมีปัจจัยวิเคราะห์ในปัจจัยสี่ ซึ่งประกอบด้วยกรอบความจากการศึกษานี้ Kaplan และ Kaplan พบความรู้สึกที่ทำให้ (ความเข้าใจ) และการสำรวจ (เกี่ยวข้อง) แสดงถึงความต้องการให้ข้อมูลพื้นฐานสอง ความต้องการเหล่านี้โดยทั่วไปเพิ่มเติมแบ่งตามมิติเวลาที่เน้นในทันทีเมื่อเทียบกับการไปเยือน บุคคลที่มีลักษณะสำหรับสภาพแวดล้อม ซึ่งจะช่วยให้ตอบสนองความต้องการเหล่านี้ในอนาคตมนุษย์ เป็นสัตว์รับรู้ ได้อย่างรวดเร็วสภาพจบอนาคตตัวเลือกปัจจุบัน Kaplan และ Kaplan ของกรอบแสดงให้เห็นทั้งในทันที และในอนาคตการคำนวณ ซึ่งสามารถเกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็ว แต่ตามลำดับ ระดับหลักของกรอบงานชอบหมายถึงการรับรู้ทันที หรือโดยตรงขององค์ประกอบในฉาก ตัวอย่าง: "สามารถฉันเข้าใจสถานการณ์นี้ (ศักยภาพ); คือมีจะเพียงพอในการรักษาของฉันสนใจ (ความซับซ้อน) ขนาดเหล่านี้อนุญาตให้มีการประเมินอย่างรวดเร็วของฉากหรือสถานการณ์ตามการตรวจสอบพื้นผิว การตั้งค่าที่เพิ่มเป็นระเบียบ (coherent) ของแต่ละบุคคลสามารถเข้าใจสิ่งแวดล้อม สภาพแวดล้อมที่ประกอบด้วยความรุ่มรวยขององค์ประกอบ (ความซับซ้อน) กระตุ้นให้สำรวจ ไม่ซับซ้อนและศักยภาพเพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอที่จะจูงใจเรียกใช้แผนที่รับรู้ และ จึง รู้สึกมั่นใจ และสบายในสภาพแวดล้อม ทั้งจำเป็นแบบประเมินนี้ทันทีตาม ด้วยข้อความของสิ่งที่อยู่ลึกภายในแนวนอน Kaplan et al. (1998) มี equated นี้ มีย้ายไปพื้นที่สามมิติ (อ่านและตรวจสอบ) จากพื้นที่สองมิติ (โปรเจคและซับซ้อน) ในคำอื่น ๆ ยืนอยู่ที่ประตูสวน (พื้นที่สองมิติ) กับเดินผ่านสวน (พื้นที่สามมิติ) มีคำถามหนึ่งจะมีในระดับหลัง: "สภาพแวดล้อมนี้มีส่วนประกอบที่น่าจดจำที่จะช่วยฉันหาวิธีของฉันในอนาคต (อ่าน); คือมีโอกาสที่จะเรียนรู้เพิ่มเติม (ลึกลับ) มีบัญญัติอยู่เป็นส่วนประกอบเป็นสัญลักษณ์ช่วยในการศึกษาภูมิทัศน์ไม่คุ้นเคยก็โดดเด่นช่วยลดความสับสนในการหาทางในอนาคต การจูงใจคนเพื่อสำรวจแนวนอน ต้องมีสัญญาในอนาคตพึงจับใจเรื่องเป็นต้นไปความจริงที่ว่า ระดับการประเมินเหล่านี้สองเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเป็นเหตุให้มีค่าสำหรับภูมิประเทศที่คะแนนสูงใน 4 มิติทั้งหมด งานวิจัยแสดงให้เห็นว่า คนชอบภูมิประเทศที่รู้จักสำหรับโปรเจคและอ่าน (Lynch, 1960), ในขณะที่ในเวลาเดียวกันที่รองรับความซับซ้อนบาง (Wohlwill, 1976) และลึกลับ (Kaplan, 1973b)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.1 Kaplan และ Kaplan ของกรอบที่สนใจ
จากการวิจัยของนักจิตวิทยา, สถาปนิกและนักวางแผน, Kaplan และ Kaplan (1982) การพัฒนากรอบการทำงานที่สนใจ (ตารางที่ 1) เพื่ออธิบายวิธีการใช้ข้อมูลเพื่อตอบสนองความต้องการของพวกเขาในการสร้างความรู้สึกและการสำรวจในโลกที่ไม่แน่นอน กรอบของพวกเขาจะขึ้นอยู่กับชุดของการศึกษาในอาสาสมัครที่ถูกถามเพื่อดูรูปถ่ายของภูมิทัศน์และสถานที่สำคัญทางกายภาพและประเมินให้กับรายชื่อของรายการ รายการเหล่านี้เป็นปัจจัยที่แล้ววิเคราะห์ผลในปัจจัยสี่ซึ่งประกอบด้วยกรอบที่สนใจ.
จากการศึกษาเหล่านี้ Kaplan Kaplan และพบว่าทำให้ความรู้สึก (เข้าใจ) และสำรวจ (มีส่วนร่วม) เป็นตัวแทนของทั้งสองต้องการข้อมูลพื้นฐาน ตอบสนองความต้องการเหล่านี้จะแบ่งต่อไปโดยมิติเวลาที่มุ่งเน้นไปในทันทีเมื่อเทียบกับความเป็นไปได้ในระยะยาว บุคคลที่มีการตั้งค่าสำหรับสภาพแวดล้อมซึ่งจะช่วยให้พวกเขาที่จะตอบสนองความต้องการเหล่านี้ในอนาคต. มนุษย์เป็นสัตว์องค์ความรู้ได้อย่างรวดเร็วสามารถคำนวณความเป็นไปได้ในอนาคตของทางเลือกในปัจจุบัน Kaplan และกรอบของ Kaplan แสดงให้เห็นทั้งการคำนวณทันทีและในอนาคตซึ่งสามารถเกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็ว แต่ตามลำดับ ระดับประถมศึกษาของกรอบที่สนใจหมายถึงการรับรู้ทันทีหรือโดยตรงขององค์ประกอบในฉาก ตัวอย่างเช่น "ฉันจะเข้าใจสถานการณ์นี้ (เชื่อมโยง); มีมากพอที่จะไปรักษาผลประโยชน์ของฉัน (ความซับซ้อน) "มิติเหล่านี้ช่วยให้การประเมินอย่างรวดเร็วของฉากหรือสถานการณ์ขึ้นอยู่กับการตรวจสอบพื้นผิว การตั้งค่าที่มีความเป็นระเบียบเรียบร้อย (เชื่อมโยงกัน) เพิ่มความสามารถของแต่ละบุคคลที่จะเข้าใจสภาพแวดล้อม สภาพแวดล้อมที่มีความอุดมสมบูรณ์ขององค์ประกอบ (ซับซ้อน) ส่งเสริมให้มีการตรวจสอบข้อเท็จจริง ทั้งความซับซ้อนหรือการเชื่อมโยงกันอยู่คนเดียวจะเพียงพอที่จะกระตุ้นให้การเปิดใช้งานแผนที่องค์ความรู้ของคนและด้วยเหตุนี้ความรู้สึกมั่นใจและความสะดวกสบายในสภาพแวดล้อม; ทั้งยังจะต้อง. นี้ประเมินได้ทันทีตามด้วยการอนุมานของสิ่งที่อยู่ลึกภายในภูมิทัศน์ Kaplan และคณะ (1998) ได้บรรจุนี้ด้วยการย้ายจากพื้นที่สองมิติ (การเชื่อมโยงกันและความซับซ้อน) ไปยังพื้นที่สามมิติ (ความชัดเจนและความลึกลับ) ในคำอื่น ๆ ที่ยืนอยู่ที่ประตูสวน (พื้นที่สองมิติ) เมื่อเทียบกับการเดินผ่านสวน (สามมิติ) คำถามหนึ่งจะต้องอยู่ในระดับหลังจะเป็น: "ไม่สภาพแวดล้อมนี้มีองค์ประกอบที่น่าจดจำที่จะช่วยให้ผมหาทางของฉันในอนาคต (ชัดเจน); จะมีโอกาสที่จะเรียนรู้เพิ่มเติม (ลึกลับ)? "มีการกระทำที่น่าจดจำเป็นองค์ประกอบที่ช่วยในการทำความเข้าใจสถานที่ภูมิทัศน์ที่ไม่คุ้นเคยในขณะที่เป็นที่โดดเด่นช่วยลดความสับสนในการหาวิธีการหนึ่งในอนาคต เพื่อกระตุ้นให้คนในการสำรวจภูมิทัศน์จะต้องมีสัญญาของความพึงพอใจในอนาคตที่น่าสนใจเรื่องเป็นต้นไป. ความจริงที่ว่าทั้งสองระดับของการประเมินที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วคือเหตุผลที่มีการตั้งค่าสำหรับภูมิทัศน์ที่ได้คะแนนสูงในทุกมิติที่สี่ การวิจัยแสดงให้เห็นว่าประชาชนเป็นที่โปรดปรานภูมิทัศน์ที่รับรู้การตั้งค่าสำหรับการเชื่อมโยงกันและความชัดเจน (ลินช์, 1960) ในขณะที่ในเวลาเดียวกันรองรับความปรารถนาที่ซับซ้อนบางอย่าง (Wohlwill, 1976) และความลึกลับ (Kaplan, 1973b)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.1 . Kaplan และ Kaplan ชอบกรอบ
ตามการวิจัยของนักจิตวิทยา สถาปนิก และวางแผน , Kaplan และ Kaplan ( 1982 ) พัฒนาการตั้งค่ากรอบ ( ตารางที่ 1 ) เพื่ออธิบายวิธีการที่ผู้คนใช้ข้อมูลเพื่อตอบสนองความต้องการของการสร้างความรู้สึกและสำรวจในโลกที่ไม่แน่นอนกรอบของพวกเขาขึ้นอยู่กับชุดของการศึกษาที่ให้กลุ่มตัวอย่างดูรูปถ่ายของภูมิทัศน์ทางกายภาพและสถานที่สำคัญ และประเมินพวกเขากับรายการของรายการ รายการเหล่านี้เป็นปัจจัยวิเคราะห์ผลใน 4 ด้าน ซึ่งประกอบด้วยการตั้งค่ากรอบ .
จากการศึกษาเหล่านี้Kaplan และ Kaplan พบว่าทำให้ความรู้สึก ( ความเข้าใจ ) และการสำรวจ ( การมีส่วนร่วม ) เป็นตัวแทนสองขั้นพื้นฐานข้อมูลความต้องการ ความต้องการเหล่านี้จะเพิ่มเติมหมวดหมู่โดยเวลามิติที่มุ่งเน้นทันทีเมื่อเทียบกับความเป็นไปได้ในระยะยาว . บุคคลที่มีลักษณะสภาพแวดล้อม ซึ่งจะช่วยให้พวกเขาเพื่อตอบสนองความต้องการเหล่านี้ในอนาคต

มนุษย์ เป็นสัตว์ที่มีสติปัญญาสามารถคำนวณความเป็นไปได้ในอนาคตของการเลือกปัจจุบัน Kaplan และ Kaplan กรอบแสดงให้เห็นทั้งในทันทีและการคำนวณในอนาคต ซึ่งสามารถเกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็ว แต่กลุ่มกราฟิก ระดับปฐมภูมิของการตั้งค่ากรอบแสดงทันทีหรือโดยตรง การรับรู้ขององค์ประกอบในฉาก ตัวอย่าง : " ฉันสามารถเข้าใจสถานการณ์นี้ ( อยู่ติดกัน )มีพอขึ้นที่จะรักษาความสนใจของฉัน ( ความซับซ้อน ) " มิติเหล่านี้อนุญาตให้มีการประเมินอย่างรวดเร็วของฉากหรือสถานการณ์ขึ้นอยู่กับพื้นผิวการตรวจสอบ ตั้งค่าที่เป็นระเบียบ ( ติดต่อกัน ) เพิ่มความสามารถของแต่ละบุคคล เพื่อให้เข้าใจสภาพแวดล้อม สภาพแวดล้อมที่มีความสมบูรณ์ขององค์ประกอบ ( ความซับซ้อน ) สนับสนุนการสำรวจไม่ซับซ้อนหรือการอยู่คนเดียวก็เพียงพอที่จะกระตุ้นการรับรู้และแผนที่หนึ่ง จึงรู้สึกมั่นใจและสะดวกสบายในสภาพแวดล้อม ทั้งสองจะต้องประเมินทันที

นี้ตามด้วยการสรุปสิ่งที่ลึกลงไปในแนวนอน Kaplan et al .( 1998 ) ได้ equated กับการย้ายจากพื้นที่สองมิติ ( การมองโลกและความซับซ้อน ) พื้นที่สามมิติ ( ความชัดเจนและลึกลับ ) ในคำอื่น ๆที่ยืนอยู่ที่ประตูสวน ( สองมิติ ) เมื่อเทียบกับการเดินผ่านสวน ( พื้นที่สามมิติ ) คำถามหนึ่งที่จะมีในระดับต่อมาจะเป็น :" สภาพนี้มีองค์ประกอบที่น่าจดจำซึ่งจะช่วยผมหาทางของผมในอนาคต ( ความ ) ; มีโอกาสที่จะเรียนรู้เพิ่มเติม ( ลึกลับ ) " มีองค์ประกอบที่น่าจดจำเป็นสถานที่ช่วยในความเข้าใจภูมิทัศน์ที่ไม่คุ้นเคยในขณะที่การลดความสับสนในการหาหนึ่งที่โดดเด่นเป็นวิธีในอนาคต เพื่อกระตุ้นให้คนไปสำรวจภูมิทัศน์ต้องมีสัญญาความพึงพอใจของอนาคตที่น่าสนใจเรื่องเป็นต้นไป

ความจริงที่ว่าเหล่านี้สองระดับของการประเมินที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ทำให้มีการตั้งค่าสำหรับภูมิทัศน์ที่คะแนนสูงในทั้ง 4 มิติ การวิจัยแสดงให้เห็นว่าคนชอบภูมิทัศน์ที่จำเป็นสำหรับการตั้งค่าและความชัดเจน ( ลินช์ , 1960 )ในขณะที่ในเวลาเดียวกันรองรับความต้องการสำหรับความซับซ้อนบางอย่าง ( wohlwill , 1976 ) และลึกลับ ( กาแพน , 1973b



)