I'm Inspector Logan, Edinburgh Poli

I'm Inspector Logan, Edinburgh Police.'
'Ah!' he said. 'Right. Will you follow me, please?' The man showed Logan into a small office at the back of the restaurant and left her there. A few moments later another man came in. The man was tall with very short blond hair and a small blond moustache. He was in his early thirties and looked strong.
'Inspector. This is terrible news about Alex. Terrible news. He was a wonderful man. A real friend. Now then, how can I help you?'
Logan looked at him.
'Mr Ross?' she asked. Logan took out her ID card and showed it to the man.
'Yes, yes. Sorry. Didn't I say? Ian Ross. Pleased to meet you.' Ross smiled at her.
'Mr Ross, we're not sure how Mr Maclennan died at the moment.'
'Yes. Alice told me. We spoke on the phone this morning,' said Ross.
'I'm just asking a few questions so I can find out a little more about him,' said Logan.
'Of course. Please ask anything you like.'
'Well, when did you first meet Mr Maclennan?' asked Logan.
'Oh years ago,' answered Ross. 'We went to school together when we were young. Then he went to Switzerland and travelled all over the world.'
'And what about you?' she asked.
'I stayed here until I was sixteen. Then I joined the army, became a soldier, and travelled the world too,' said Ross.
'Did you see each other often?' asked Logan.
'No. Not often,' he said. 'But if we were both in Edinburgh at the same time we always got together.'
'When did you start this place?'
'About five years ago,' said Ross. 'I left the army and came back here. I didn't have a job. Alex was back from the States. We spent a lot of time together and decided to start Charlotte's. He had the money and the famous friends. I did the work!' Ross laughed, but Logan saw that his eyes were not smiling.
'Is the restaurant making money?' asked Logan. 'Yes. As you can see, we're very busy. We're always very busy. The restaurant is doing very well.'
'You must earn a lot then. Did you each take half of the money or...?'
'No. If you must know, Alex paid me. I'm the manager. But I don't see how this is important.' 'I don't know if it is important, Mr Ross. Tell me, were you here last night?'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมสารวัตร Logan ตำรวจเอดินบะระ.''Ah ' เขากล่าวว่า ' ขวา จะคุณทำตามฉัน โปรด?' คนแสดงให้เห็นว่าโลแกนเป็นสำนักงานขนาดเล็กด้านหลังร้าน และเธอมี ครู่ต่อมาคนอื่นเข้ามา คนที่เป็นสูงกับผมสีบลอนด์ที่สั้นมากและหนวดเป็นสีทองขนาดเล็ก เขาใน thirties แรกของเขา และดูแข็งแรง' ตรวจสอบ นี้เป็นข่าวที่น่ากลัวเกี่ยวกับอเล็กซ์ ข่าวที่น่ากลัว เขาเป็นคนดี เพื่อนแท้ แล้วตอนนี้ ฉันจะช่วยคุณได้อย่างไร 'โลแกนมองไปที่เขา'นายรอสส์ ' เธอถาม โลแกนเอาออกบัตรประจำตัวของเธอ และแสดงให้เห็นว่าไปคน' ใช่ ใช่ ขออภัย ไม่พูด รอสส์เอียน ยินดีที่ได้รู้จักคุณ.' รอสส์ยิ้มเธอ' นายรอสส์ เราไม่แน่ใจว่านาย Maclennan เสียชีวิตในขณะนี้ '' ใช่ อลิซบอก เราพูดในโทรศัพท์เมื่อเช้านี้ รอสส์กล่าวว่า' ผมเพียงถามคำถามเพื่อให้ฉันสามารถหาออกน้อยมากเกี่ยวกับเขา กล่าวว่า โลแกน' แน่นอน สอบถามสิ่งที่คุณต้องการ ''ดี เมื่อได้คุณครั้งแรกพบกับนาย Maclennan ' ถามโลแกน' โอ้ ปี รอสส์ตอบ ' เราไปโรงเรียนด้วยกันเมื่อเราเป็นเด็ก แล้วเขาก็ไปสวิตเซอร์แลนด์ และเดินทางไปทั่วโลก ''และสิ่งที่เกี่ยวกับคุณ ' เธอถาม' โรงแรมจนกว่าผมสิบหก แล้วผมเข้าร่วมกองทัพ เป็น ทหาร และเดินทางโลกมากเกินไป รอสส์กล่าวว่า'น้อง ๆ คนอื่น ๆ มักจะ' ถามโลแกน' หมายเลข ไม่บ่อย เขากล่าวว่า 'แต่ถ้าเราทั้งสองในเวลาเดียวกัน เราจะได้ร่วมกัน''When did you start this place?''About five years ago,' said Ross. 'I left the army and came back here. I didn't have a job. Alex was back from the States. We spent a lot of time together and decided to start Charlotte's. He had the money and the famous friends. I did the work!' Ross laughed, but Logan saw that his eyes were not smiling.'Is the restaurant making money?' asked Logan. 'Yes. As you can see, we're very busy. We're always very busy. The restaurant is doing very well.''You must earn a lot then. Did you each take half of the money or...?''No. If you must know, Alex paid me. I'm the manager. But I don't see how this is important.' 'I don't know if it is important, Mr Ross. Tell me, were you here last night?'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันสารวัตรโลแกน, เอดินบะระตำรวจ. '
' Ah! เขาพูดว่า. 'ขวา. คุณจะทำตามฉันโปรด? ชายคนนั้นแสดงให้เห็นว่าโลแกนเป็นสำนักงานขนาดเล็กที่ด้านหลังของร้านอาหารและซ้ายของเธอมี ช่วงเวลาไม่กี่ต่อมาชายอีกคนหนึ่งเดินเข้ามาใน. ผู้ชายคนนี้เป็นสูงที่มีผมบลอนด์สั้นมากและหนวดสีทองขนาดเล็ก เขาเป็นคนที่อยู่ในวัยสามสิบต้นของเขาและมองที่แข็งแกร่ง.
'ตรวจสอบ นี้เป็นข่าวที่น่ากลัวเกี่ยวกับอเล็กซ์ ข่าวที่น่ากลัว เขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยม เพื่อนแท้ แล้วตอนนี้ฉันจะช่วยคุณได้อย่างไร '
โลแกนมองไปที่เขา.
' นายรอสส์? เธอถาม. โลแกนเอาออกบัตรประจำตัวประชาชนของเธอและแสดงให้ชายคนนั้น.
'ใช่ใช่ ขอโทษ ฉันไม่ได้พูด? เอียนรอสส์ ยินดีที่ได้รู้จัก.' รอสส์ยิ้มที่เธอ.
'นายรอสส์เราไม่แน่ใจว่านาย Maclennan เสียชีวิตในขณะนี้.'
'ใช่ อลิซบอกผมว่า เราได้พูดคุยทางโทรศัพท์เมื่อเช้านี้ 'รอสส์กล่าวว่า.
' ฉันแค่ถามคำถามไม่กี่ดังนั้นฉันสามารถหาข้อมูลเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับเขา 'โลแกนกล่าวว่า.
' แน่นอน กรุณาถามสิ่งที่คุณต้องการ. '
' ดีเมื่อคุณไม่ได้พบกันครั้งแรกนาย Maclennan? ถามโลแกน.
'Oh ปีที่ผ่านมา' ตอบรอสส์ "เราเดินไปโรงเรียนด้วยกันเมื่อเราเป็นเด็ก แล้วเขาก็เดินไปยังประเทศสวิสเซอร์แลนด์และเดินทางไปทั่วทุกมุมโลก. '
' และสิ่งที่เกี่ยวกับคุณ? เธอถาม.
'ฉันอยู่ที่นี่จนผมอายุสิบหก แล้วฉันจะเข้าร่วมในกองทัพกลายเป็นทหารและเดินทางไปทั่วโลกมากเกินไป 'รอสส์กล่าวว่า.
' คุณได้เห็นกันบ่อย? ถามโลแกน.
ครั้งที่ ไม่บ่อยนัก "เขากล่าวว่า ' แต่ถ้าเราทั้งคู่ในเอดินบะระในเวลาเดียวกันเรามักจะได้ร่วมกัน.'
'เมื่อไหร่ที่คุณเริ่มต้นที่นี่?'
'ประมาณห้าปีที่ผ่านมา' รอสส์กล่าวว่า "ผมออกจากกองทัพและกลับมาที่นี่ ผมไม่ได้มีงานทำ อเล็กซ์กลับมาจากสหรัฐอเมริกา เราใช้เวลามากเวลาร่วมกันและตัดสินใจที่จะเริ่มชาร์ลอ เขามีเงินและเพื่อน ๆ ที่มีชื่อเสียง ฉันไม่ทำงาน! รอสส์หัวเราะ แต่โลแกนเห็นว่าดวงตาของเขาไม่ได้ยิ้ม.
'เป็นร้านอาหารทำเงิน? ถามโลแกน 'ใช่. ที่คุณสามารถดูเรายุ่งมาก เรามักจะยุ่งมาก ร้านอาหารจะทำดีมาก. '
' คุณต้องสร้างรายได้มากแล้ว คุณแต่ละคนใช้เวลาครึ่งหนึ่งของเงินหรือ ... ? '
' เลขที่ ถ้าคุณต้องรู้ว่าอเล็กซ์จ่ายเงินให้ฉัน ฉันผู้จัดการ แต่ผมไม่เห็นว่านี้เป็นสิ่งสำคัญ. 'ผมไม่ทราบว่ามันเป็นสิ่งสำคัญที่นายรอสส์ บอกฉันเป็นคุณที่นี่คืนที่ผ่านมา?