In Study 1, we presented children w

In Study 1, we presented children with a familiar object (e.g., a screwdriver) that was given a novel label (‘‘sprock’’) and a novel function (pushing a ball out of a tube) in either a pretend or real context. Children were then (a) shown a set of objects and asked to identify which object in the set might be a real sprock and (b) asked to demonstrate what sprocks do. The objects varied in terms of how similar they were to the screwdriver in appearance and function. If children do not transfer any information from pretense to reality, children in the pretend condition would choose at chance when asked to select a real sprock and would not demonstrate a function learned in pretense once the pretend episode was over. In contrast, if children do recall a novel function they were taught during pretend play, this would suggest that they can transfer function information from pretend to reality. In the study, 5-year-olds were tested because they are in the ‘‘high season’’ of pretend play (Singer & Singer, 1990) and thus, might be most likely to learn in pretend contexts.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการศึกษา 1 เรานำเสนอเด็ก ด้วยวัตถุคุ้นเคย (เช่น ไขควง) ที่ได้รับป้ายชื่อ ('' sprock'') นวนิยายและนวนิยายฟังก์ชัน (ผลักดันลูกบอลออกจากท่อ) ในบริบทที่เป็นจริง หรือสมมุติ เด็กได้ แล้ว (a) แสดงชุดของวัตถุ และต้องระบุวัตถุซึ่งในชุดอาจจะเป็น sprock จริง และ (ข) คำถามที่แสดงให้เห็นถึงทำงานของ sprocks วัตถุแตกต่างกันในแง่ของคล้ายวิธีที่พวกเขามีกับไขควงในลักษณะและฟังก์ชัน ถ้าเด็กไม่ถ่ายโอนข้อมูลใด ๆ จากข้ออ้างกับความเป็นจริง เด็กในสภาพสมมุติจะเลือกโอกาสเมื่อถูกขอให้เลือกเป็น sprock จริง และจะแสดงให้เห็นถึงฟังก์ชันได้เรียนรู้ในข้ออ้างเมื่อตอนทำเป็นมากกว่า ตรงกันข้าม ถ้าเด็กจำฟังก์ชันใหม่ที่พวกเขาได้รับการสอนในระหว่างการเล่นสมมุติ นี้จะแนะนำว่า พวกเขาสามารถถ่ายโอนข้อมูลฟังก์ชันจากสมมุติกับความเป็นจริง ในการศึกษา 5 ขวบรับการทดสอบเนื่อง จากเป็นการ ''ช่วง '' ของเล่นสมมุติ (นักร้องและนักร้อง 1990) ดังนั้น อาจจะน่าจะเรียนรู้ในบริบทที่ทำเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการศึกษาครั้งที่ 1 เรานำเสนอเด็กที่มีวัตถุที่คุ้นเคย (เช่นไขควง) ที่ได้รับนวนิยายฉลาก ( '' sprock '') และฟังก์ชั่นนวนิยาย (ผลักดันลูกออกมาจากหลอดก) ทั้งในหลอกหรือบริบทที่แท้จริง . เด็กถูกแล้ว (ก) แสดงให้เห็นชุดของวัตถุและขอให้ระบุว่าวัตถุในชุดที่อาจจะมีการ sprock จริงและ (ข) ถามว่าจะแสดงให้เห็นถึงสิ่งที่ทำ sprocks วัตถุที่แตกต่างกันในแง่ของวิธีการที่คล้ายกันพวกเขาจะไขควงในลักษณะและฟังก์ชั่น หากเด็กไม่ได้ถ่ายโอนข้อมูลใด ๆ จากข้ออ้างกับความเป็นจริงเด็กอยู่ในสภาพที่แกล้งจะเลือกที่มีโอกาสเมื่อถามว่าจะเลือก sprock จริงและจะไม่แสดงให้เห็นถึงการทำงานที่ได้เรียนรู้ในข้ออ้างเมื่อตอนหลอกถูกกว่า ในทางตรงกันข้ามถ้าเด็กไม่จำฟังก์ชั่นนวนิยายที่พวกเขาได้รับการสอนในระหว่างการเล่นแกล้งนี้จะชี้ให้เห็นว่าพวกเขาสามารถถ่ายโอนข้อมูลจากฟังก์ชั่นหลอกว่าเป็นจริง ในการศึกษา 5 ปี olds ได้รับการทดสอบเพราะพวกเขาอยู่ใน '' ไฮซีซั่น '' ของการเล่นแกล้ง (นักร้องและนักร้อง, 1990) ดังนั้นอาจจะมีโอกาสมากที่สุดที่จะเรียนรู้ในบริบทที่แกล้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาที่ 1 เรานำเสนอลูกด้วยวัตถุที่คุ้นเคย ( เช่นไขควง ) ที่ได้รับป้ายใหม่ ( ""sprock " " ) และฟังก์ชันใหม่ ( ผลักลูกบอลออกมาจากท่อ ) ทั้งแกล้ง หรือบริบทจริง เด็กแล้ว ( ) เป็นชุดของวัตถุและขอให้ระบุว่าวัตถุในชุดอาจจะมี sprock จริง และ ( ข ) ให้แสดงให้เห็นถึงสิ่งที่ sprocks ทำ วัตถุที่แตกต่างกันในแง่ของวิธีการที่คล้ายกันพวกเขาไขควงในลักษณะและฟังก์ชั่น ถ้าเด็กไม่ได้รับข้อมูลใด ๆจากการเสแสร้งเพื่อความเป็นจริง เด็กในทำเป็นภาพจะเลือกโอกาสที่เมื่อถูกถามเพื่อเลือก sprock จริงและจะไม่แสดงฟังก์ชันเรียนรู้มารยาเมื่อแกล้งตอนจบ ในทางตรงกันข้าม ถ้าเด็กทำนึกถึงนวนิยายฟังก์ชันได้รับการสอนในการเล่นสมมตินี้จะชี้ให้เห็นว่าพวกเขาสามารถถ่ายโอนข้อมูลฟังก์ชันจากแกล้งจริง การศึกษา เด็กห้าขวบที่ถูกทดสอบ เพราะพวกเขาอยู่ในฤดูกาล " " ของ " "high แกล้งเล่น ( นักร้อง & นักร้อง , 1990 ) และดังนั้นจึงอาจมีแนวโน้มที่จะเรียนรู้ในบริบทที่เป็น .