Vincent Van GoghIn Arles, he had a

Vincent Van Gogh

In Arles, he had a brief, if unsuccessful, period of time with the artist Gauguin. Van Gogh’s intensity and mental imbalance made him difficult to live with. At the end of the two weeks, Van Gogh approached Gauguin with a razor blade. Gauguin fled back to Paris, and Van Gogh later cut off the lower part of his ear with the blade.

This action was symptomatic of his increasing mental imbalance. He was later committed to a lunatic asylum where he would spend time on and off until his death in 1890. At the best of times, Van Gogh had an emotional intensity that flipped between madness and genius. He himself wrote:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Vincent ตู้เซฟในอาร์ลส์ เขามีช่วงเวลาสั้น ๆ ทราน กับศิลปินลโกแก็ง ตู้เซฟความเข้มและความไม่สมดุลทางจิตใจทำให้เขายากที่จะอยู่กับการ เมื่อสิ้นสุดสัปดาห์ที่สอง ตู้เซฟประดับลโกแก็ง ด้วยใบมีดโกน ลโกแก็งหนีไปปารีส และตู้เซฟภายหลังตัดส่วนล่างของหู มีใบมีดการกระทำนี้เป็นอาการของความไม่สมดุลทางจิตของเขาเพิ่มขึ้น ภายหลังเขาได้มุ่งมั่นเพื่อลี้ภัย lunatic ซึ่งเขาจะใช้เวลา และปิดจนถึงตายใน 1890 ในส่วนของเวลา ตู้เซฟได้ที่ความเข้มทางอารมณ์ที่พลิกความบ้าและความอัจฉริยะ เขาเองเขียน:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วินเซนต์แวนโก๊ะในอาร์ลส์เขามีช่วงสั้น ๆ ถ้าไม่ประสบความสำเร็จในช่วงเวลาที่มีศิลปินโกแกง ความเข้มของฟานก็อกฮ์และความไม่สมดุลทางจิตทำให้เขายากที่จะอยู่กับ ในตอนท้ายของสองสัปดาห์ที่ผ่านมาฟานก็อกฮ์เดินเข้ามาใกล้กับโกแกงใบมีดโกน โกแกงหนีกลับไปยังกรุงปารีสและ Van Gogh ต่อมาตัดส่วนล่างของหูของเขาที่มีใบมีด. การดำเนินการนี้เป็นอาการของความไม่สมดุลทางจิตเพิ่มขึ้นของเขา เขามีความมุ่งมั่นต่อมาโรงพยาบาลคนบ้าที่เขาจะใช้เวลาในและนอกจนตายในปี 1890 ที่ดีที่สุดของครั้งฟานก็อกฮ์มีความรุนแรงทางอารมณ์ที่พลิกระหว่างความบ้าและเป็นอัจฉริยะ ตัวเขาเองเขียน:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วินเซนต์ แวนโก๊ะ

ใน อาร์ลส์ เขาสั้น ถ้าไม่สำเร็จ ระยะเวลากับศิลปินโกแกง ความเข้มของแวน โก๊ะ และจิตใจไม่สมดุล ทำให้เขายากที่จะอยู่กับ ที่ส่วนท้ายของสัปดาห์ , Van Gogh เข้าหาโกแกงด้วยมีดโกนใบมีด โกแกงหนีกลับไปปารีสและ Van Gogh ภายหลังตัดส่วนล่างของหูของเขากับเบลด

การกระทำนี้คืออาการของจิต การเสียสมดุล ภายหลังเขาได้มุ่งมั่นที่จะเป็นโรงพยาบาลคนบ้าที่ไหนเขาจะใช้เวลาและปิดจนกว่าจะตายของเขาใน 1890 ที่สุด แวน โก๊ะ ได้อารมณ์ความเข้มที่พลิกระหว่างความบ้ากับอัจฉริยะ เขาเขียน :