The late medieval and early modern

The late medieval and early modern periods saw a fairly steady process of standardization in English south of the Scottish border. The written and spoken language of London continued to evolve and gradually began to have a greater influence in the country at large. For most of the Middle English period a dialect was simply what was spoken in a particular area, which would normally be more or less represented in writing - although where and from whom the writer had learnt how to write were also important. It was only when the broadly London standard began to dominate, especially through the new technology of printing, that the other regional varieties of the language began to be seen as different in kind. As the London standard became used more widely, especially in more formal contexts and particularly amongst the more elevated members of society, the other regional varieties came to be stigmatized, as lacking social prestige and indicating a lack of education.

In the same period a series of changes also occurred in English pronunciation (though not uniformly in all dialects), which go under the collective name of the Great Vowel Shift. These were purely linguistic ‘sound changes’ which occur in every language in every period of history. The changes in pronunciation weren’t the result of specific social or historical factors, but social and historical factors would have helped to spread the results of the changes. As a result the so-called ‘pure’ vowel sounds which still characterize many continental languages were lost to English. The phonetic pairings of most long and short vowel sounds were also lost, which gave rise to many of the oddities of English pronunciation, and which now obscure the relationships between many English words and their foreign counterparts.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปลายยุคกลาง และต้นสมัยใหม่รอบระยะเวลาเห็นกระบวนการมาตรฐานในภาษาอังกฤษจากขอบสก็อตค่อนข้างมั่นคง เขียน และพูดภาษาของลอนดอนยังคงพัฒนา และค่อย ๆ เริ่มที่จะมีอิทธิพลต่อประเทศมีขนาดใหญ่ สำหรับส่วนใหญ่ของระยะกลางอังกฤษที่มีภาษาเป็นเพียงสิ่งที่พูดในพื้นที่เฉพาะ ซึ่งโดยปกติน้อยแทนเขียน - แม้ที่ และ จากการที่ผู้เขียนได้เรียนรู้วิธีการเขียน ได้ยังสำคัญ ก็เฉพาะเมื่อทั่วไปมาตรฐานลอนดอนเริ่มครอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งผ่านเทคโนโลยีใหม่ของการพิมพ์ ที่ที่ภูมิภาคพันธุ์อื่น ๆ ภาษาเริ่มถือเป็นแตกต่างกันในชนิด นั้น เป็นการใช้มาตรฐานลอนดอนขวาง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในบริบทที่เป็นทางการมากขึ้น และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ท่ามกลางสมาชิกยกระดับเพิ่มเติมของสังคม ภูมิภาคพันธุ์อื่น ๆ มาจะเป็น stigmatized ขาดศักดิ์ศรีทางสังคม และแสดงถึงการขาดการศึกษาในเวลาเดียวกัน เปลี่ยนแปลงยังเกิดขึ้นในการออกเสียงภาษาอังกฤษ (แต่ไม่สม่ำเสมอเมื่อเทียบเคียงในภาษาทั้งหมด), ที่ไปใต้กะสระใหญ่ชื่อรวม เหล่านี้ได้หมดจดภาษาศาสตร์ 'เสียงเปลี่ยน' ซึ่งเกิดขึ้นในทุกภาษาในทุกช่วงของประวัติศาสตร์ การเปลี่ยนแปลงในการออกเสียงไม่ได้ผลของปัจจัยทางสังคม หรือประวัติศาสตร์เฉพาะ แต่ปัจจัยทางสังคม และประวัติศาสตร์จะได้ช่วยให้การกระจายผลลัพธ์ของการเปลี่ยนแปลง ดังนั้น เสียงสระเรียกว่า 'บริสุทธิ์' ที่ยังคง ลักษณะของภาษาในยุโรปได้หายไปเป็นภาษาอังกฤษ Pairings เสียงเสียงสระสั้น และยาวที่สุดมีการสูญหาย ยังที่ให้แสตมป์ตลกของอังกฤษมากมาย และที่บดบังความสัมพันธ์ระหว่างคำในภาษาอังกฤษและคู่ของพวกเขาต่างประเทศขณะนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

งวดที่ทันสมัยในยุคกลางและต้นปลายเห็นกระบวนการที่ค่อนข้างคงมาตรฐานในภาษาอังกฤษตอนใต้ของชายแดนสก็อต ภาษาพูดและเขียนของกรุงลอนดอนยังคงพัฒนาและค่อยๆเริ่มที่จะมีอิทธิพลมากขึ้นในประเทศที่มีขนาดใหญ่ สำหรับส่วนมากของยุคกลางภาษาอังกฤษเป็นเพียงสิ่งที่ถูกพูดในพื้นที่เฉพาะซึ่งปกติจะเป็นตัวแทนของมากหรือน้อยในการเขียน - แม้ว่าสถานที่และจากผู้ที่ผู้เขียนได้เรียนรู้วิธีการเขียนก็มีความสำคัญ มันเป็นเพียงเมื่อวงกว้างมาตรฐานลอนดอนเริ่มครองโดยเฉพาะอย่างยิ่งผ่านเทคโนโลยีใหม่ของการพิมพ์ที่หลากหลายในภูมิภาคอื่น ๆ ของภาษาเริ่มที่จะถูกมองว่าเป็นชนิดที่แตกต่างกัน ในฐานะที่เป็นมาตรฐานลอนดอนกลายเป็นที่ใช้กันอย่างแพร่หลายโดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบทที่เป็นทางการมากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่สมาชิกที่สูงมากขึ้นของสังคมพันธุ์ในภูมิภาคอื่น ๆ มาเป็นที่ประทับตราเป็นขาดมีหน้ามีตาในสังคมและแสดงให้เห็นการขาดการศึกษา. ในช่วงเวลาเดียวกันชุด นอกจากนี้ยังมีการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในการออกเสียงภาษาอังกฤษ (แต่ไม่เหมือนกันในทุกท้องถิ่น) ซึ่งไปภายใต้ชื่อรวมของมหาสระกะ เหล่านี้ได้อย่างหมดจดภาษา 'การเปลี่ยนแปลงเสียง' ที่เกิดขึ้นในทุกภาษาในช่วงเวลาแห่งประวัติศาสตร์ทุก การเปลี่ยนแปลงในการออกเสียงไม่ได้ผลมาจากปัจจัยทางสังคมที่เฉพาะเจาะจงหรือประวัติศาสตร์ แต่ปัจจัยทางสังคมและประวัติศาสตร์จะได้ช่วยในการแพร่กระจายผลของการเปลี่ยนแปลง อันเป็นผลมาจากสิ่งที่เรียกว่า 'บริสุทธิ์' เสียงสระซึ่งยังคงลักษณะภาษาทวีปหลายคนหายไปเป็นภาษาอังกฤษ จับคู่ออกเสียงยาวที่สุดและสระเสียงสั้นเสียงหายไปด้วยซึ่งก่อให้เกิดหลายแปลกประหลาดของการออกเสียงภาษาอังกฤษและซึ่งขณะนี้ปิดบังความสัมพันธ์ระหว่างคำภาษาอังกฤษจำนวนมากและต่างประเทศของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปลายยุคกลางและช่วงเวลาสมัยใหม่เห็นกระบวนการมั่นคงเป็นธรรมมาตรฐานในภาคใต้ภาษาอังกฤษ พรมแดนสกอตแลนด์ การเขียนและพูดภาษาของกรุงลอนดอนยังคงมีวิวัฒนาการและเริ่มมีอำนาจมากขึ้นในประเทศที่ใหญ่ ๆ สำหรับส่วนใหญ่ของภาษาอังกฤษยุคกลางระยะเวลาถิ่นเป็นเพียงสิ่งที่ถูกพูดในพื้นที่เฉพาะซึ่งปกติจะเป็นมากกว่าหรือน้อยกว่า แทนการเขียน - แม้ว่าที่และจากที่ผู้เขียนได้เรียนรู้วิธีการเขียนก็สำคัญ มันเป็นเพียงเมื่อวงกว้างลอนดอนมาตรฐานเริ่มต้นไปครอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเทคโนโลยีใหม่ของการพิมพ์ที่ภูมิภาคพันธุ์อื่น ๆของภาษาเริ่มจะเห็นที่แตกต่างกันในประเภท เป็นมาตรฐานในลอนดอนกลายเป็นใช้กันอย่างแพร่หลายมากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบทที่เป็นทางการมากขึ้นและโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่สมาชิกของสังคมสูงมาก ๆระดับภูมิภาคพันธุ์มาเป็น stigmatized เป็นขาดบารมีทางสังคม และระบุการขาดการศึกษา .

ในช่วงเวลาเดียวกันเป็นชุดของการเปลี่ยนแปลงก็เกิดขึ้นในการออกเสียงภาษาอังกฤษ ( แต่ไม่ได้เหมือนกันทุกภาษา ) ซึ่งไปภายใต้ชื่อ รวมของการเปลี่ยนเสียงสระที่ยิ่งใหญ่เหล่านี้เป็นภาษาหมดจด ' เสียง ' การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นทุกภาษา ทุกยุคทุกสมัยของประวัติศาสตร์ การเปลี่ยนแปลงในการออกเสียงไม่ใช่ผลของปัจจัยทางสังคมหรือประวัติศาสตร์ที่เฉพาะเจาะจง แต่ปัจจัยทางสังคมและประวัติศาสตร์จะได้ช่วยกระจายผลของการเปลี่ยนแปลงเป็นผลที่เรียกว่า ' บริสุทธิ์ ' เสียงสระซึ่งยังคงลักษณะภาษาแบบหลายคนแพ้ภาษาอังกฤษ การจับคู่เสียงยาวที่สุดและสระเสียงสั้นก็สูญหายไป ซึ่งให้สูงขึ้นไปกี่ oddities ออกเสียงภาษาอังกฤษ และที่ตอนนี้ปิดบังความสัมพันธ์ระหว่างคำหลายคำในภาษาอังกฤษและ counterparts ต่างประเทศของพวกเขา