Zhang Ye was actually in a dilemma.

Zhang Ye was actually in a dilemma. For the Mid-Autumn Poetry Meet, Meng Dongguo, Big Thunder and company would most likely be participating. Wasn’t this the best time to turn the tide for himself? Wasn’t this the best moment to prove himself? But how was he to participate in it? It could be seen from the format of the poetry contest. Although the listeners could participate by publishing their creations, that was just in text form. But the people from the Writers’ Association would be reciting their works live. Hence, the top three had already been decided by the station to be one of those from the Writers’ Association. They had already given them a huge advantage!

Go mess things up?

Stab them in their backs?

Hence, even if Zhang Ye wanted to go on, he did not know if the radio station’s management and the people from the Beijing Writers’ Association would let him go on the show.

Forget it. We’ll see how it goes. As for the poem regarding the Mid-Autumn Festival? Zhang Ye had not thought of it yet. It was not that his brain was void of works, but it was.. filled with too many!

He wasn’t prepared?

Did he even need to prepare?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จางเย่ถูกจริงพะอืดพะอม สำหรับการไหว้บทกวีตาม เมง Dongguo ฟ้า ร้องใหญ่ และบริษัทจะมักจะเข้าร่วมด้วย ไม่การเปลี่ยนกระแสสำหรับตัวเอง ไม่ช่วงเวลาที่ดีที่สุดเพื่อพิสูจน์ตัวเอง แต่ว่าเขามีส่วนในงาน มันอาจจะเห็นจากรูปแบบของการประกวดบทกวี แม้ว่าผู้ฟังสามารถมีส่วนร่วม โดยการเผยแพร่ผลงาน ที่เป็นเพียงในรูปแบบข้อความ แต่ผู้คนจากสมาคมนักเขียนจะอ่านผลงานอยู่ ด้วยเหตุนี้ ด้านบนสามได้แล้วการตัดสินใจ โดยสถานีเป็นหนึ่งในที่มาจากสมาคมนักเขียน พวกเขาอยู่แล้วทำให้พวกเขามีประโยชน์มากสิ่งยุ่งเหยิงขึ้นไปทิ่มที่หลังของพวกเขาด้วยเหตุนี้ แม้ว่าจางเย่อยากไป ไม่ทราบถ้าการจัดการของสถานีวิทยุและผู้คนจากสมาคมนักเขียนปักกิ่งจะปล่อยเขาไปในการแสดงลืมไปซะ เราจะเห็นว่ามันไป สำหรับกลอนเกี่ยวกับเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วง จางเย่ก็ไม่คิดว่า มันยัง ก็ไม่ได้ว่า สมองของเขาเป็นโมฆะของการทำงาน แต่มันเป็น... เต็มไป ด้วยมากเกินไปเขาไม่พร้อมหรือไม่ไม่เขาจำเป็นต้องเตรียม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จางเจ้าเป็นจริงในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก สำหรับกลางฤดูใบไม้ร่วงบทกวีพบเม้ง Dongguo, บิ๊กฟ้าร้องและ บริษัท ส่วนใหญ่จะต้องมีส่วนร่วม ไม่ใช่ว่าเวลาที่ดีที่สุดที่จะเปิดน้ำให้กับตัวเอง? ไม่ได้นี้เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดที่จะพิสูจน์ตัวเอง? แต่วิธีการที่เขาได้มีส่วนร่วมในมันได้หรือไม่ มันอาจจะเห็นได้จากรูปแบบของการประกวดบทกวี แม้ว่าผู้ฟังสามารถมีส่วนร่วมโดยการเผยแพร่ความคิดสร้างสรรค์ของพวกเขาที่เป็นเพียงในรูปแบบข้อความ แต่ผู้คนจากสมาคมนักเขียนจะท่องงานของพวกเขาอาศัยอยู่ ดังนั้นด้านบนสามได้รับการตัดสินโดยสถานีจะเป็นหนึ่งในผู้ที่มาจากสมาคมนักเขียน พวกเขาได้รับแล้วพวกเขาได้เปรียบมาก!

Go สิ่งเลอะ?

แทงพวกเขาในหลังของพวกเขา?

ดังนั้นแม้ว่าจางเจ้าอยากจะไปอยู่กับเขาไม่ทราบว่าการจัดการสถานีวิทยุและผู้คนจากสมาคมนักเขียนปักกิ่ง 'ก็จะ ปล่อยให้เขาไปในการแสดง.

ลืมมัน เราจะเห็นว่ามันไป ในฐานะที่เป็นบทกวีเกี่ยวกับเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วง? จางเจ้าไม่เคยคิดว่ามันยัง มันไม่ได้ว่าสมองของเขาเป็นโมฆะของการทำงาน แต่มันก็เต็มไปด้วย .. มากเกินไป!

เขาไม่พร้อมหรือไม่

เขาก็ไม่จำเป็นที่จะต้องเตรียมความพร้อมอย่างไร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จางเย คือในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก สำหรับบทกวีกลางฤดูใบไม้ร่วง เจอ เมิง dongguo บริษัทใหญ่ฟ้าร้องและส่วนใหญ่จะเข้าร่วม นี่ไม่ใช่เวลาที่ดีที่จะพลิกสถานการณ์ให้ตัวเอง ? นี่ไม่ใช่ช่วงเวลาที่ดีที่สุดเพื่อพิสูจน์ตัวเอง แต่วิธีการที่เขามีส่วนร่วมในมัน มันสามารถเห็นได้จากรูปแบบของการประกวดบทกวี แม้ว่าผู้ฟังสามารถมีส่วนร่วมโดยการประกาศ การสร้าง ของพวกเขา แค่ ในรูปแบบข้อความ แต่ผู้คนจากสมาคมนักเขียนจะท่องงานสดของพวกเขา ดังนั้น ชั้นสามก็ถูกตัดสินโดยสถานีเป็นหนึ่งในบรรดาจากสมาคมนักเขียน " พวกเขาแล้วให้พวกเขาได้เปรียบ !ไปยุ่ง ?แทงพวกเขาในหลังของพวกเขา ?ดังนั้น แม้ว่าจาง ท่านอยากจะไป เขาไม่รู้ ถ้าการบริหารสถานีวิทยุและผู้คนจากสมาคมนักเขียนของปักกิ่ง จะให้เขาไปออกรายการลืมมันเถอะ เราจะดูว่ามันเป็นยังไง เป็นกลอนที่เกี่ยวกับเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วง ? จาง ท่านไม่เคยคิดถึงมันเลย มันไม่ได้ว่าสมองของเขายังไม่มีผลงาน แต่มันเป็น . . . . . . . เติมเยอะเกินไปเขาไม่ได้เตรียม ?เขาจะต้องเตรียมตัวอย่างไรบ้าง ?