Workplace and anxietyWorkplaces usu

Workplace and anxiety
Workplaces usually contain stimuli which are especially prone to provoke anxiety: There are social hierarchies
(Thomas & Hynes, 2007), there can be conflicts with colleagues or superiors often described in terms of mobbing or
bossing (Bilgel, Aytac, & Bayram, 2006; Yıldırım & Yıldırım, 2007), which may provoke social anxiety. There may be
uncertainty about the future and keeping the job (Strazdins et al., 2004), which may provoke generalized worrying and
existential threat. There are also demands for achievements which may provoke perception of high work load and overtaxation, or perception of insufficiency (Nishikitani, Nakao, Karita, Nomura, & Yano, 2005; Turnipseed, 1998). Perception of high work load is one aspect that stands in narrow relationship with degree of perceived workplace-related
anxiety (Muschalla, 2008). There can be environmental factors and physical endangerments (MacDonald, Colota, Flamer, & Karlinsky, 2003; Munir et al., 2007), or structural changes (Campbell & Pepper, 2006; Nagata, 2000) which can provoke anxiety. It has been found that work stress appears to precipitate diagnosable depression and anxiety in previously healthy young workers (Melchior et al., 2007). Anxiety in relation to the workplace has often been described
by using the conventional categories of anxiety disorders or the sense of general anxiety (Haslam et al., 2005;
Melchior et al., 2007; Wieclaw, 2006). However, there are
also specific anxiety qualities, related to specific stimuli or
work conditions, like performance anxiety in artists (Fehm &
Schmidt, 2006) or posttraumatic stress reactions in nurses
(Laposa et al., 2003; MacDonald et al., 2003), or computerand
technology-related fears in older-aged employees (Beutel
et al., 2004). Regarding the latter, the aspect of competency
deficits as one trigger for for workplace-related anxiety must
be considered. There is evidence that general competency
deficits are related to workplace-related anxiety: patients
without any professional certification were more likely to
suffer from workplace-related anxiety than patients with any
completed professional training and certification (Muschalla,
2008).
Within a differential diagnostic approach, it has been found
that workplace-related anxieties can be distinguished from
conventional anxiety disorders (Linden & Muschalla, 2007).
In several samples of psychosomatic and cardiac rehabilitation
inpatients, there were
- patients who did only suffer from conventional
anxiety disorders according to a DSM-IV based
structured interview (Sheehan et al., 1994),
- patients who suffered from both workplace-related
and conventional anxiety disorder, and
- patients who fulfilled criteria of workplace-related
anxiety only (Linden & Muschalla, 2007; Muschalla,
2008).
Mental disorders and anxiety in the workplace can have
negative impact on work participation, this is to be seen in
either increased sick leave, or reduced productivity or reduced
safety at work (Haslam et al., 2005; Kessler & Frank,
1997). Therefore the assumption arises that in the context of
workplace, not only the symptomatologic quality of anxiety
has to be studied, but more its specific consequences for
work participation. This is especially true for workplace
phobia, which has been found to be the most severe form of
workplace-related anxiety which in more than 80% of cases
goes along with an enduring sick leave or even loss of the
workplace (Muschalla, 2008).
Workplace phobia
Workplace phobia is the most severe form of workplacerelated
anxiety. It can be defined as follows: Workplace
phobia is characterized by a classical phobic anxiety reaction
concerning the stimulus workplace. It occurs with a paniclike
reaction with physiological arousal when thinking of the
workplace or approaching. The person shows clear avoidance
behaviour towards the workplace. Due to the symptoms,
there must be severe subjective suffering and/or impairment
in carrying out daily duties at work.
A first empirical research study mentioning the term “workplace
phobia” was the investigation of Haines et al. (2002).
In this work especially the physiological mechanisms of
workplace phobia were studied experimentally. The diagnosis
of workplace phobia was given by clinical judgement.
Participants were separated in three groups: workplace phobic,
work-stressed and non-work-stressed. Criteria for diagnosing
workplace phobia were:
- self-reported intensive fear when approaching or
passing the workplace,
47
- inability to enter the workplace because of severe
anxiety symptoms and
- reduction of symptoms when going away from the
workplace.
The aim of this study was to determine if a group of individuals
who exhibited phobic avoidance of the workplace
could be identified in terms of their psycho-physiological
and psychological responses to stressful work events. All
participants demonstrated increased psycho-physiological
arousal and psychological response to stressful work events
in comparison with neutral events. The workplace phobic
group demonstrated a markedly elevated heart rate response
and subjective reports of fear that distinguished them from
the other groups. The development of the phobic avoidance
response was discussed by the authors in terms of learning
theory.
Another approach is now done by focusing on differential
diagnostic aspects and a description of workplace phobia as
a clinically and socio-medically relevant phenomenon (Linden,
2006) which occurs partly independent from conventional
mental disorders: Investigations in samples of psychosomatic
as well as cardiac rehabilitation inpatients have
shown that there were patients with workplace-related anxieties
and workplace phobia who at the same time had no
conventional anxiety disorder (Linden & Muschalla, 2007;
Muschalla, 2008). On the other hand, there were also patients
who fulfilled the criteria of one or more conventional
anxiety disorder, but did not report anxiety at the workplace.
It was also found that patients with workplace phobia had
higher job-anxiety self-rating scores and longer sick leave
duration than patients without workplace phobia, but did
not differ significantly concerning general psychosomatic
symptom load.
Workplace phobia must be distinguished from neighboured
concepts like mobbing or burnout. Mobbing is not an illness,
but a perception of specific interaction processes at work
characterized by intentional actions by work colleagues or
superior directed towards a specific person (often called
victim) in order to make damage to him/her. Burnout is a
rather unspecified syndrome of vital and psychological exhaustion
often related to overtaxation in employees working
in the helping social professions (Maslach & Jackson, 1981).
In contrast, workplace phobia is a phobic anxiety syndrome
with physiological arousal when confronted with the stimulus
workplace in vivo or in sensu and a clear (tendency for)
workplace avoidance.
In the following a theoretical framework for understanding
the clinical phenomenon of workplace phobia is developed,
covering the aspects of aetiology, diagnostic criteria and
Figure 1. Aetiology of workplace phobia. In this aetiology model, individual dispositions (mental disorder, personality
and individual constitution) as well as acute workplace-related or non-workplace-related releases and stressors are
expected to be in interaction. Unfavourable conditions and dispositions in multiplication may lead to or support the
development of workplace-related anxieties and eventually workplace phobia. Diagnostic interviews for the assessment of
workplace-related and conventional mental disorders are mentioned beside (Mini International Neuropsychiatric Interview
MINI (Sheehan et al., 1994), Mini-Work-Anxiety-Interview Mini-WAI (Linden & Muschalla, 2007).
inability to enter the workplace because of severe
anxiety symptoms and
- reduction of symptoms when going away from the
workplace.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่ทำงานและความวิตกกังวลทำงานมักจะประกอบด้วยสิ่งเร้าซึ่งมีแนวโน้มจะกระตุ้นความวิตกกังวลโดยเฉพาะอย่างยิ่ง: มีลำดับชั้นทางสังคม(Thomas & Hynes, 2007), อาจมีความขัดแย้งกับเพื่อนร่วมงาน หรือเรียร์มักจะอธิบายไว้ใน mobbing หรือbossing (Bilgel, Aytac, & Bayram, 2006 Yıldırım & Yıldırım, 2007), ซึ่งอาจกระตุ้นความวิตกกังวลทางสังคมได้ อาจจะมีความไม่แน่นอนเกี่ยวกับอนาคตและการทำงาน (Strazdins et al., 2004), ซึ่งอาจกระตุ้นที่ตั้งค่าทั่วไปกังวล และภัยคุกคาม existential นอกจากนี้ยังมีความต้องการความสำเร็จซึ่งสามารถกระตุ้นการรับรู้ของการผลิตงานสูง และ overtaxation หรือรู้ไม่เพียงพอ (Nishikitani, Nakao, Karita พัฒนสิน และ Yano, 2005 Turnipseed, 1998) การรับรู้ของปริมาณงานสูงเป็นแง่มุมหนึ่งที่ยืนแคบความสัมพันธ์กับระดับการรับรู้ที่เกี่ยวข้องกับการทำงานความวิตกกังวล (Muschalla, 2008) อาจมีปัจจัยแวดล้อมและทางกายภาพ endangerments (แมคโดนัลด์ Colota, Flamer, & Karlinsky, 2003 บินมุนีร et al., 2007), หรือการเปลี่ยนแปลงโครงสร้าง (Campbell และพริก 2006 Nagata, 2000) ซึ่งสามารถกระตุ้นความวิตกกังวลได้ จะพบว่า ความเครียดทำงานปรากฏ precipitate diagnosable ซึมเศร้าและวิตกกังวลในสุขภาพก่อนหน้านี้คนหนุ่มสาว (Melchior et al., 2007) อธิบายความวิตกกังวลเกี่ยวกับสถานทำงานมักจะโดยทั่วไปประเภทของโรควิตกกังวลหรือความวิตกกังวลทั่วไป (Haslam และ al., 2005Melchior et al., 2007 Wieclaw, 2006) อย่างไรก็ตาม มีนอกจากนี้ ความวิตกกังวลเฉพาะคุณภาพ เกี่ยวข้องกับสิ่งเร้าเฉพาะ หรือเงื่อนไข เช่นวิตกกังวลประสิทธิภาพในศิลปินที่ทำงาน (Fehm &Schmidt, 2006) หรือปฏิกิริยา posttraumatic ความเครียดในพยาบาล(Laposa et al., 2003 แมคโดนัลด์และ al., 2003), หรือ computerandเทคโนโลยีที่เกี่ยวข้องกับความกลัวในพนักงานเก่า aged (Beutelร้อยเอ็ด al., 2004) หลัง ด้านของความสามารถเกี่ยวกับต้องขาดดุลเป็นหนึ่งทริกเกอร์สำหรับอาการวิตกกังวลที่เกี่ยวข้องกับการทำงานถือว่า มีหลักฐานว่าความสามารถทั่วไปขาดดุลเกี่ยวข้องกับความวิตกกังวลการทำงานที่เกี่ยวข้อง: ผู้ป่วยโดยไม่มีใบอนุญาตประกอบวิชาชีพมีแนวโน้มที่จะทุกข์จากความกังวลที่เกี่ยวข้องกับการทำงานมากกว่าผู้ป่วยใด ๆเสร็จสิ้นการฝึกอบรมวิชาชีพและรับรอง (Muschalla2008)ในวิธีวินิจฉัยแตกต่าง การพบว่า วิตกกังวลในช่วงที่ทำงานที่เกี่ยวข้องสามารถแตกต่างจากโรควิตกกังวลปกติ (ลินเดน & Muschalla, 2007)ในหลายตัวอย่างของการฟื้นฟู psychosomatic และหัวใจinpatients มี-ผู้ป่วยที่ไม่ทรมานเท่าจากปกติโรควิตกกังวลตามแบบ DSM-IV โดยใช้สัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง (Sheehan et al., 1994),-ผู้ป่วยที่ได้รับความเดือดร้อนจากทั้งสองที่เกี่ยวข้องกับการทำงานและ โรควิตกกังวลทั่วไป และ-ผู้ป่วยที่ปฏิบัติตามเงื่อนไขของการทำงานที่เกี่ยวข้องความวิตกกังวลเฉพาะ (ลินเดน & Muschalla, 2007 Muschalla2008)โรคจิตและความวิตกกังวลในการทำงานได้ผลกระทบเชิงลบในการเข้าร่วมงาน นี้จะสามารถดูได้ในเพิ่มขึ้นป่วยลา หรือประสิทธิภาพลดลง หรือลดลงความปลอดภัยในการทำงาน (Haslam และ al., 2005 Kessler และ Frank1997) ดังนั้น สมมติฐานที่เกิดขึ้นที่ในบริบทของที่ทำงาน ไม่เพียงแต่คุณภาพ symptomatologic ของความวิตกกังวลต้องจะศึกษา แต่ขึ้นเฉพาะผลที่เกิดขึ้นในเข้าร่วมงาน นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการทำงานโรคกลัว ซึ่งเป็น รูปแบบรุนแรงที่สุดความวิตกกังวลที่เกี่ยวข้องกับการทำงานซึ่งมากกว่า 80% ของกรณีและปัญหาไปพร้อมกับการลาป่วยที่ยั่งยืนหรือการสูญเสียแม้แต่การที่ทำงาน (Muschalla, 2008)อาการกลัวที่ทำงานอาการกลัวที่ทำงานเป็นแบบรุนแรงมากที่สุดของ workplacerelatedความวิตกกังวล สามารถกำหนดได้ดังนี้: ทำงานอาการกลัวเป็นลักษณะปฏิกิริยาวิตกกังวล phobic คลาสสิกเกี่ยวกับการทำงานกระตุ้นเศรษฐกิจ เกิดขึ้น ด้วยการ paniclikeปฏิกิริยากับสรีรวิทยาเร้าอารมณ์เมื่อคิดการที่ทำงานหรือกำลัง บุคคลแสดงชัดเจนหลีกเลี่ยงพฤติกรรมที่มีต่อสถานทำงาน เนื่องจากอาการต้องมีทุกข์ตามอัตวิสัยอย่างรุนแรงและ/หรือผลในการดำเนินหน้าที่ประจำวันที่ทำงานศึกษาวิจัยประจักษ์แรกกล่าวถึงคำว่า "สถานที่ทำงานอาการกลัว"ถูกสอบสวนของ Haines et al. (2002)ในการทำงานโดยเฉพาะอย่างยิ่งกลไกสรีรวิทยาของอาการกลัวที่ทำงานได้ศึกษา experimentally วินิจฉัยของที่ทำงาน อาการกลัวถูกกำหนด โดยการตัดสินทางคลินิกผู้เข้าร่วมถูกแยกเป็นสามกลุ่ม: ทำ phobicเน้นการทำงาน และไม่ทำงานเน้น เกณฑ์สำหรับวินิจฉัยมีอาการกลัวที่ทำงาน:-รายงานกลัวเร่งรัดตนเองครั้นเมื่อ หรือช่วยทำงาน47-ไม่สามารถระบุสถานทำงาน เพราะอย่างรุนแรงอาการวิตกกังวล และ-ลดอาการเมื่อจะออกจากทำงานจุดมุ่งหมายของการศึกษานี้เป็นการ กำหนดว่าถ้ากลุ่มของบุคคลที่จัดแสดง phobic หลีกเลี่ยงของทำงานหรือไม่สามารถระบุในการไซโคสรีรวิทยาและตอบสนองต่อเหตุการณ์งานเครียดทางจิตใจ ทั้งหมดผู้เข้าร่วมแสดงเพิ่มไซโคสรีรวิทยาเร้าอารมณ์และจิตใจตอบสนองต่อเหตุการณ์ทำงานเครียดเมื่อเปรียบเทียบกับเหตุการณ์ที่เป็นกลาง Phobic ที่ทำงานกลุ่มแสดงให้เห็นว่าการตอบสนองของอัตราการเต้นหัวใจสูงขึ้นอย่างเด่นชัดและรายงานตามอัตวิสัยของความกลัวที่แตกต่างไปจากพวกเขากลุ่มอื่น ๆ การพัฒนาของหลีกเลี่ยง phobicตอบได้รับการอธิบาย โดยผู้เขียนในด้านการเรียนรู้ทฤษฎีการตอนนี้เสร็จอีกวิธี โดยการเน้นแตกต่างกันด้านการวินิจฉัยและคำอธิบายของอาการกลัวสถานที่ทำงานเป็นปรากฏการณ์ที่เกี่ยวข้องทางคลินิก และสังคมทาง (ลินเดน2006) ที่เกิดขึ้นบางส่วนอิสระจากทั่วไปโรคจิต: การตรวจสอบในตัวอย่างของ psychosomaticรวมทั้งมีการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจ inpatientsแสดงว่า มีผู้ป่วยวิตกกังวลในช่วงที่ทำงานเกี่ยวข้องและโรคกลัวสถานที่ทำงานที่เวลาเดียวกันไม่มีโรควิตกกังวลปกติ (ลินเดน & Muschalla, 2007Muschalla, 2008) บนมืออื่น ๆ มียังผู้ป่วยที่ตอบสนองเงื่อนไขหนึ่ง หรือมากกว่าปกติหรือไม่โรควิตกกังวล แต่ไม่วิตกกังวลไม่รายงานที่สถานทำงานนอกจากนี้ยังพบว่า มีผู้ป่วยที่ มีอาการกลัวที่ทำงานคะแนนการจัดอันดับตัวเองงานวิตกกังวลสูงและลาป่วยยาวระยะเวลากว่าผู้ป่วยไม่มีอาการกลัวที่ทำงาน แต่ไม่ได้ไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญเกี่ยวกับ psychosomatic ทั่วไปอาการโหลดอาการกลัวที่ทำงานต้องแตกต่างจาก neighbouredแนวคิดเช่น mobbing หรือถูกกระทำอย่างรุนแรง Mobbing ไม่ใช่การเจ็บป่วยแต่กระบวนการรับรู้ของการโต้ตอบเฉพาะที่ทำงานโดยดำเนินการตกโดยเพื่อนร่วมงาน หรือห้องซูพีเรียโดยตรงต่อบุคคล (มักเรียกว่าเหยื่อ) เพื่อให้เกิดความเสียหายให้แก่เขา/เธอ ถูกกระทำอย่างรุนแรงเป็นแบบกลุ่มอาการที่ไม่ได้ระบุแต่เกษียณสำคัญ และจิตใจมักจะเกี่ยวข้องกับ overtaxation ในการทำงานของพนักงานในการช่วยสังคมสาขาอาชีพ (Maslach & Jackson, 1981)ในทางตรงกันข้าม อาการกลัวสถานที่ทำงานมีอาการวิตกกังวล phobicมีสรีรวิทยาเร้าอารมณ์เมื่อเผชิญกับการกระตุ้นเศรษฐกิจที่ทำงาน ใน vivo หรือ sensu และล้าง (แนวโน้มสำหรับ)หลีกเลี่ยงการทำงานในต่อไปนี้เป็นกรอบทฤษฎีสำหรับความเข้าใจพัฒนาปรากฏการณ์ทางคลินิกของโรคกลัวสถานที่ทำงานครอบคลุมลักษณะของ aetiology เกณฑ์การวินิจฉัย และรูปที่ 1 Aetiology ของโรคกลัวสถานที่ทำงาน ในรุ่นนี้ aetiology สุขุมละ (โรคจิต บุคลิกภาพand individual constitution) as well as acute workplace-related or non-workplace-related releases and stressors areexpected to be in interaction. Unfavourable conditions and dispositions in multiplication may lead to or support thedevelopment of workplace-related anxieties and eventually workplace phobia. Diagnostic interviews for the assessment ofworkplace-related and conventional mental disorders are mentioned beside (Mini International Neuropsychiatric InterviewMINI (Sheehan et al., 1994), Mini-Work-Anxiety-Interview Mini-WAI (Linden & Muschalla, 2007).inability to enter the workplace because of severeanxiety symptoms and- reduction of symptoms when going away from theworkplace.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สถานที่ทำงานและความวิตกกังวลที่ทำงานมักจะมีสิ่งเร้าที่มีโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีแนวโน้มที่จะก่อให้เกิดความวิตกกังวล: มีลำดับชั้นทางสังคม (โทมัสและ Hynes 2007) อาจมีความขัดแย้งกับเพื่อนร่วมงานหรือผู้บังคับบัญชามักจะอธิบายในแง่ของขวักไขว่หรือbossing (Bilgel, Aytac และ Bayram 2006; & YıldırımYıldırım 2007) ซึ่งอาจก่อให้เกิดความวิตกกังวลทางสังคม อาจจะมีความไม่แน่นอนเกี่ยวกับอนาคตและทำให้งาน (Strazdins et al., 2004) ซึ่งอาจก่อให้เกิดความกังวลและทั่วไปเป็นภัยคุกคามการดำรงอยู่ นอกจากนี้ยังมีความต้องการสำหรับความสำเร็จซึ่งอาจก่อให้เกิดการรับรู้ของภาระงานสูงและ overtaxation หรือการรับรู้ของความไม่พอเพียง (Nishikitani, นากาโอะ, KARITA โนมูระและ Yano 2005; Turnipseed, 1998) การรับรู้ของภาระงานสูงเป็นหนึ่งในด้านที่ยืนอยู่ในความสัมพันธ์ที่แคบที่มีระดับของการรับรู้ในสถานที่ทำงานที่เกี่ยวข้องกับความวิตกกังวล (Muschalla 2008) อาจมีปัจจัยด้านสภาพแวดล้อมทางกายภาพและ endangerments (MacDonald, Colota, Flamer และ Karlinsky 2003. มูนีร์ et al, 2007) หรือการเปลี่ยนแปลงโครงสร้าง (แคมป์เบลดำ, 2006; งาตะ, 2000) ซึ่งก่อให้เกิดความวิตกกังวลสามารถ จะได้รับพบว่าความเครียดจากการทำงานที่ดูเหมือนจะเกิดการตกตะกอนภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวล diagnosable ในคนงานหนุ่มสาวสุขภาพดีก่อนหน้านี้ (Melchior et al., 2007) ความวิตกกังวลเกี่ยวกับการทำงานได้รับมักจะอธิบายโดยใช้ประเภททั่วไปของโรควิตกกังวลหรือความรู้สึกของความวิตกกังวลทั่วไป (Haslam et al, 2005;.. Melchior et al, 2007; Wieclaw 2006) แต่มียังมีคุณภาพความวิตกกังวลโดยเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับสิ่งเร้าที่เฉพาะเจาะจงหรือสภาพการทำงานเช่นความวิตกกังวลประสิทธิภาพการทำงานในศิลปิน(Fehm & Schmidt, 2006) หรือปฏิกิริยาความเครียดหลังถูกทารุณกรรมในพยาบาล(Laposa et al, 2003;.. MacDonald, et al, 2003) หรือคอมพิวเตอร์และความกลัวที่เกี่ยวข้องกับเทคโนโลยีในพนักงานเก่าวัย(Beutel et al., 2004) เกี่ยวกับหลังแง่มุมของความสามารถขาดดุลเป็นหนึ่งทริกเกอร์สำหรับสำหรับความวิตกกังวลในสถานที่ทำงานที่เกี่ยวข้องจะต้องได้รับการพิจารณา มีหลักฐานว่ามีความรู้ความสามารถทั่วไปการขาดดุลที่เกี่ยวข้องกับความวิตกกังวลในสถานที่ทำงานที่เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยโดยไม่ต้องได้รับการรับรองมืออาชีพใดๆ มีแนวโน้มที่จะประสบความวิตกกังวลในสถานที่ทำงานที่เกี่ยวข้องกับกว่าผู้ป่วยกับการฝึกอบรมอาชีพเสร็จและได้รับการรับรอง(Muschalla, 2008). ภายในมีวิธีการที่แตกต่างกันในการวินิจฉัย จะได้รับพบว่าความวิตกกังวลในสถานที่ทำงานที่เกี่ยวข้องกับการจะประสบความสำเร็จจาก. ความผิดปกติของความวิตกกังวลทั่วไป (ลินเด็นและ Muschalla 2007) ในหลายตัวอย่างของการฟื้นฟูจิตใจและการเต้นของหัวใจผู้ป่วยมี- ผู้ป่วยที่ไม่เพียง แต่ต้องทนทุกข์ทรมานจากการชุมนุมความผิดปกติของความวิตกกังวลตามDSM-IV ตามสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง(Sheehan et al, 1994.) - ผู้ป่วยที่ได้รับความเดือดร้อนจากทั้งในสถานที่ทำงานที่เกี่ยวข้องและความผิดปกติของความวิตกกังวลทั่วไปและ- ผู้ป่วยที่ปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ของการทำงานที่เกี่ยวข้องกับความวิตกกังวลเท่านั้น(ลินเด็นและ Muschalla 2007; Muschalla, . 2008) ความผิดปกติทางจิตและความวิตกกังวลในการทำงานสามารถมีผลกระทบต่อการมีส่วนร่วมในการทำงานนี้คือการมองเห็นในการลาป่วยเพิ่มขึ้นอย่างใดอย่างหนึ่งหรือผลผลิตลดลงหรือลดปลอดภัยในการทำงาน(Haslam et al, 2005. เคสเลอร์และแฟรงก์, 1997) จึงสันนิษฐานว่าเกิดขึ้นในบริบทของการทำงานที่ไม่เพียง แต่มีคุณภาพ symptomatologic ของความวิตกกังวลจะต้องมีการศึกษาแต่ผลที่ตามมาเฉพาะสำหรับการมีส่วนร่วมในการทำงาน นี่คือความจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการทำงานความหวาดกลัวซึ่งได้รับพบว่าเป็นรูปแบบที่รุนแรงที่สุดของความวิตกกังวลที่เกี่ยวข้องกับการทำงานที่มากกว่า80% ของผู้ป่วยไปพร้อมกับการลาป่วยที่ยั่งยืนหรือการสูญเสียแม้กระทั่งของสถานที่ทำงาน(Muschalla 2008) สถานที่ทำงานความหวาดกลัวความหวาดกลัวสถานที่ทำงานเป็นรูปแบบที่รุนแรงที่สุดของ workplacerelated ความวิตกกังวล มันสามารถกำหนดดังนี้สถานที่ทำงานความหวาดกลัวเป็นลักษณะปฏิกิริยาความวิตกกังวลขี้คลาสสิกเกี่ยวกับการกระตุ้นการทำงาน มันเกิดขึ้นกับ paniclike ทำปฏิกิริยากับความตื่นตัวทางสรีรวิทยาเมื่อคิดของสถานที่ทำงานหรือใกล้ คนที่แสดงให้เห็นชัดเจนหลีกเลี่ยงพฤติกรรมที่มีต่อสถานที่ทำงาน เนื่องจากอาการที่จะต้องมีความทุกข์ทรมานอัตนัยรุนแรงและ / หรือการด้อยค่าในการปฏิบัติหน้าที่ประจำวันในที่ทำงาน. การศึกษาวิจัยเชิงประจักษ์ครั้งแรกที่กล่าวถึงคำว่า "สถานที่ทำงานความหวาดกลัว" คือการสอบสวนของเฮนส์และอัล (2002). ในงานนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลไกทางสรีรวิทยาของความหวาดกลัวในสถานที่ทำงานมีการศึกษาทดลอง การวินิจฉัยของความหวาดกลัวในสถานที่ทำงานได้รับจากการตัดสินใจทางคลินิก. ผู้เข้าร่วมถูกแยกออกเป็นสามกลุ่มคือกลุ่มที่ทำงานขี้, ทำงานเครียดและไม่เน้นการทำงาน เกณฑ์ในการวินิจฉัยความหวาดกลัวในสถานที่ทำงานคือ: - ที่ตนเองรายงานความกลัวอย่างเข้มข้นเมื่อใกล้หรือผ่านสถานที่ทำงาน47 - ไม่สามารถที่จะเข้าสู่การทำงานเนื่องจากความรุนแรงอาการวิตกกังวลและ- การลดอาการเมื่อจะออกจาก. สถานที่ทำงานจุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้เพื่อตรวจสอบว่ากลุ่มบุคคลที่แสดงขี้หลีกเลี่ยงสถานที่ทำงานสามารถระบุได้ในแง่ของจิตทางสรีรวิทยาของพวกเขาตอบสนองและจิตใจกับเหตุการณ์การทำงานที่เครียด ทั้งหมดเข้าร่วมเพิ่มขึ้นแสดงให้เห็นถึงจิตสรีรวิทยาเร้าอารมณ์และการตอบสนองทางด้านจิตใจกับเหตุการณ์การทำงานเครียดในการเปรียบเทียบกับเหตุการณ์ที่เป็นกลาง ขี้สถานที่ทำงานกลุ่มแสดงให้เห็นถึงการตอบสนองต่ออัตราการเต้นหัวใจสูงขึ้นอย่างเห็นได้ชัดและรายงานอัตนัยของความกลัวที่แตกต่างไปจากพวกเขากลุ่มอื่นๆ การพัฒนาของการหลีกเลี่ยงขี้การตอบสนองที่ถูกกล่าวถึงโดยนักเขียนในแง่ของการเรียนรู้ทฤษฎี. อีกวิธีหนึ่งที่จะทำในขณะนี้โดยมุ่งเน้นไปที่ความแตกต่างด้านการวินิจฉัยและคำอธิบายของความหวาดกลัวที่ทำงานเป็นทางการแพทย์และทางสังคมทางการแพทย์ปรากฏการณ์ที่เกี่ยวข้อง(Linden, 2006) ซึ่ง เกิดขึ้นส่วนหนึ่งเป็นอิสระจากการชุมนุมผิดปกติทางจิต: การสืบสวนในตัวอย่างของจิตใจเช่นเดียวกับผู้ป่วยในการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจได้แสดงให้เห็นว่ามีผู้ป่วยที่มีความวิตกกังวลในสถานที่ทำงานที่เกี่ยวข้องและความหวาดกลัวในสถานที่ทำงานที่ในเวลาเดียวกันไม่ได้มีความผิดปกติของความวิตกกังวลทั่วไป(ลินเด็นและ Muschalla 2007; Muschalla 2008) ในทางกลับกันยังมีผู้ป่วยที่ปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ของหนึ่งหรือมากกว่าเดิมความผิดปกติของความวิตกกังวลแต่ไม่ได้รายงานความวิตกกังวลในสถานที่ทำงาน. นอกจากนี้ยังพบว่าผู้ป่วยที่มีความหวาดกลัวในสถานที่ทำงานมีสูงกว่างานความวิตกกังวลคะแนนให้คะแนนตัวเองและอีกต่อไปลาป่วยระยะเวลากว่าผู้ป่วยที่ไม่มีความหวาดกลัวที่ทำงานแต่ไม่ได้แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญเกี่ยวกับจิตใจทั่วไปโหลดอาการ. หวาดกลัวสถานที่ทำงานจะต้องแตกต่างจาก neighboured แนวคิดเช่นขวักไขว่หรือเหนื่อยหน่าย ขวักไขว่ไม่เจ็บป่วยแต่การรับรู้ของกระบวนการปฏิสัมพันธ์ที่เฉพาะเจาะจงในการทำงานที่โดดเด่นด้วยการกระทำโดยเจตนาโดยเพื่อนร่วมงานที่ทำงานหรือที่เหนือกว่านำไปเฉพาะบุคคล(มักเรียกว่าเหยื่อ) เพื่อที่จะทำให้เกิดความเสียหายกับเขา / เธอ Burnout เป็นโรคที่ไม่ระบุค่อนข้างอ่อนเพลียสำคัญและจิตใจมักจะเกี่ยวข้องกับovertaxation ในพนักงานที่ทำงานในการช่วยให้อาชีพทางสังคม(Maslach & แจ็คสัน, 1981). ในทางตรงกันข้ามความหวาดกลัวในสถานที่ทำงานเป็นกลุ่มอาการของโรควิตกกังวลขี้ที่มีความตื่นตัวทางสรีรวิทยาเมื่อเผชิญหน้ากับการกระตุ้นการทำงานในร่างกายหรือ sensu และชัดเจน (แนวโน้ม) การหลีกเลี่ยงสถานที่ทำงาน. ในต่อไปนี้กรอบทฤษฎีสำหรับการทำความเข้าใจปรากฏการณ์ทางคลินิกของความหวาดกลัวในสถานที่ทำงานมีการพัฒนาที่ครอบคลุมทุกด้านของสาเหตุเกณฑ์การวินิจฉัยและรูปที่1 สาเหตุของความหวาดกลัวในสถานที่ทำงาน ในรูปแบบสาเหตุนี้การแสดงออกของแต่ละบุคคล (โรคทางจิตบุคลิกภาพและรัฐธรรมนูญของแต่ละบุคคล) เช่นเดียวกับเฉียบพลันในสถานที่ทำงานที่เกี่ยวข้องหรือไม่ในสถานที่ทำงานที่เกี่ยวข้องกับการเผยแพร่และความเครียดจะคาดว่าจะเป็นในการปฏิสัมพันธ์ สภาพหนี้สินและการแสดงออกในการคูณอาจนำไปสู่หรือสนับสนุนการพัฒนาของความวิตกกังวลในสถานที่ทำงานที่เกี่ยวข้องกับการทำงานและความหวาดกลัวในที่สุด การสัมภาษณ์การวิเคราะห์สำหรับการประเมินผลของที่เกี่ยวข้องกับการทำงานและความผิดปกติทางจิตทั่วไปที่กล่าวถึงข้าง (มินิอินเตอร์เนชั่นแนล Neuropsychiatric สัมภาษณ์ MINI (Sheehan et al., 1994), มินิทำงานความวิตกกังวลสัมภาษณ์ Mini-WAI (ลินเด็นและ Muschalla 2007). การไร้ความสามารถ เพื่อเข้าสู่การทำงานเนื่องจากความรุนแรงอาการวิตกกังวลและ- การลดอาการเมื่อจะออกไปจากสถานที่ทำงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ทำงานบ้านและความวิตกกังวล
มักจะมีสิ่งเร้าซึ่งมีความเสี่ยงโดยเฉพาะอย่างยิ่งกระตุ้นความกังวล : มีชนชั้นทางสังคม
( โทมัส &ไฮน์ส , 2007 ) , สามารถมีความขัดแย้งกับเพื่อนร่วมงาน หรือผู้บังคับบัญชามักจะอธิบายในแง่ของขวักไขว่หรือ
สั่ง ( bilgel aytac , &ไบรัม , 2006 ; Y ı LD ı R ı M & Y ı LD ı R ı M , 2007 ) ซึ่งอาจกระตุ้นความวิตกกังวลทางสังคม อาจจะมี
ความไม่แน่นอนเกี่ยวกับอนาคต และรักษางาน ( strazdins et al . , 2004 ) ซึ่งอาจกระตุ้นทั่วไปกังวล
ภัยคุกคามที่มีอยู่ . นอกจากนี้ยังมีความต้องการความสำเร็จซึ่งอาจกระตุ้นการรับรู้ของภาระงานสูง และ overtaxation หรือการรับรู้ขององค์กร ( nishikitani นากาโอะ karita , , &โนมูระ ยาโนะ , 2005 ; turnipseed , 1998 )การรับรู้ของภาระงานสูง เป็นแง่มุมหนึ่งที่ยืนอยู่ในความสัมพันธ์กับระดับการรับรู้แคบที่ทำงานเกี่ยวข้องกับ
ความวิตกกังวล ( muschalla , 2008 ) สามารถมีปัจจัยสิ่งแวดล้อมทางกายภาพ และ endangerments ( แมคโดนัลด์ colota ชอบไม้ป่าเดียวกัน& karlinsky , , , 2003 ; มู et al . , 2007 ) , หรือการเปลี่ยนแปลงของโครงสร้าง ( แคมป์เบลล์&พริกไทย , 2006 ; ตะ , 2000 ) ซึ่งสามารถกระตุ้นความกังวลพบว่า ความเครียดจากการทํางานที่ปรากฏและภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวลใน diagnosable คนงานหนุ่มสาวสุขภาพดีก่อนหน้านี้ ( เมล et al . , 2007 ) ความกังวลเกี่ยวกับสถานประกอบการได้รับมักจะอธิบาย
โดยใช้ประเภทปกติของความผิดปกติของความวิตกกังวลหรือความรู้สึกของความวิตกกังวลทั่วไป ( แฮสเลิ่ม et al . , 2005 ;
เมล et al . , 2007 ; wieclaw , 2006 ) อย่างไรก็ตาม มี
นอกจากนี้คุณภาพความกังวลเฉพาะ ที่เกี่ยวข้องกับสิ่งเร้าที่เฉพาะเจาะจงหรือ
สภาพการทำงาน เช่น การแสดงความวิตกกังวลของศิลปิน ( fehm &
ชมิดท์ , 2006 ) หรือสภาวะความเครียดของพยาบาล
( laposa et al . , 2003 ; MacDonald et al . , 2003 ) หรือเทคโนโลยีที่เกี่ยวข้องกับความกลัวในเก่าและคอมพิวเตอร์

และอายุคน ( บิวเทล al . , 2004 ) เกี่ยวกับส่วนหลัง , ด้านสมรรถภาพ
เกิดเป็นหนึ่งเรียกสำหรับสถานประกอบการที่เกี่ยวข้องกังวลต้อง
จะพิจารณา มีหลักฐานว่าเกิดสมรรถภาพ
ทั่วไปเกี่ยวข้องกับการทำงานที่เกี่ยวข้องกับความวิตกกังวลในผู้ป่วย
ไม่มีวิชาชีพรับรองถูกมีแนวโน้มที่จะประสบจากการทำงานที่เกี่ยวข้องกับความวิตกกังวลมากกว่า

เสร็จผู้ป่วยใด ๆ การฝึกอาชีพและการรับรอง ( muschalla

, 2008 )ภายในความแตกต่างวิธีการวินิจฉัย พบว่า สถานประกอบการ ที่เกี่ยวข้องกับความวิตกกังวลสามารถ

ปกติแตกต่างจากความผิดปกติของความวิตกกังวล ( Linden & muschalla , 2007 ) .
ในหลายตัวอย่างของการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจ
ผู้ป่วยในจิตเวช และมีผู้ป่วยที่ทำเท่านั้น
-
ทรมานจากความผิดปกติของความวิตกกังวลทั่วไปตาม dsm-iv การสัมภาษณ์ตาม
( ชีฮาน et al . ,1994 )
- ผู้ป่วยที่ทุกข์ทรมานจากความผิดปกติของความวิตกกังวลและสถานประกอบการที่เกี่ยวข้องทั้ง

- ปกติ และผู้ป่วยที่ตอบสนองเกณฑ์ของสถานประกอบการที่เกี่ยวข้อง
ความกังวลเท่านั้น ( Linden & muschalla , 2007 ; muschalla

, 2008 ) ความผิดปกติทางจิตและความวิตกกังวลในที่ทำงานสามารถส่งผลกระทบในทางลบต่อการมีส่วนร่วม
งานนี้คือ เห็นใน
ให้ลาป่วยเพิ่มขึ้น หรือลดลง ผลผลิตลดลง
หรือความปลอดภัยในการทำงาน ( แฮสเลิ่ม et al . , 2005 ; เคสเลอร์&แฟรงค์
1997 ) ดังนั้นสมมติฐานเกิดขึ้นในบริบทของ
ที่ทำงานไม่เพียง แต่ symptomatologic คุณภาพความกังวล
ต้องเรียน แต่เฉพาะของมันเอง
มีส่วนร่วมทำงาน นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับความหวาดกลัวที่ทำงาน
ซึ่งถูกพบว่าเป็นรูปแบบที่รุนแรงที่สุดของ
ที่ทำงานเกี่ยวข้องกับความวิตกกังวล ซึ่งกว่า 80% ของกรณี
ไปพร้อมกับยั่งยืนลาป่วยหรือขาดทุน แม้แต่ของ
สถานที่ทำงาน ( muschalla , 2008 ) .

สถานที่ทำงานสถานที่ทำงาน โรคกลัวโฟเบียเป็นรูปแบบที่รุนแรงที่สุดของ workplacerelated
ความกังวล มันสามารถกำหนดดังนี้ : โรคกลัวที่ทำงาน
เป็นลักษณะคลาสสิกของความวิตกกังวลเกี่ยวกับการกระตุ้นปฏิกิริยา
ที่ทำงาน มันเกิดขึ้นกับ paniclike