Although rare in foreign ice hockey

Although rare in foreign ice hockey leagues (Koppikkeinna and Harpitaaskki, 2009), fighting has been commonplace throughout the long history of the NHL (espn.com, 2013). Teams typically employ one or more players who have limited hockey skills but who are proficient pugilists, and therefore known as “enforcers”. The role of these players is supposedly to protect their team’s star performers from physical harm by projecting an aura of menace. In theory, opposing players know that any act of aggression will result in swift retribution (Cherry, 2004). This notion is a fallacy, since the league’s rules allow minimal punishment for fighters (5 minute penalty) only on the condition that the fight has no clear instigator; i.e., the fighters agree to begin fighting simultaneously (nhl.com, 2014). For this reason, enforcers invariably only fight against each other, and often for no reason other than to prove their value to their team. They are paid to fight, and thus they stage fights whether or not the game itself offers any genuine cause to do so (Cherry, 2004; Hockeystats, 2011). These fights are therefore an irrelevant sideshow which serves no purpose other than to grant employment to players who are otherwise not good enough to play professional hockey.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หายากในต่างประเทศฮอกกี้น้ำแข็งลี (Koppikkeinna และ Harpitaaskki, 2009), แม้ว่าการต่อสู้ได้รับธรรมดาตลอดของ NHL (อีเอสพีเอ็น 2013) ทีมใช้ผู้เล่นมากกว่า หนึ่งที่มีจำกัดทักษะฮอกกี้แต่ผู้ที่มีความเชี่ยวชาญ pugilists และดังนั้นจึง รู้จักกัน เป็น "enforcers" โดยทั่วไป บทบาทของผู้เล่นเหล่านี้น่าจะป้องกันของทีมนักแสดงดาวอันตรายต่อร่างกาย โดยฉายกลิ่นอายของการคุกคาม ในทางทฤษฎี ผู้เล่นฝ่ายตรงข้ามรู้ว่า พฤติกรรมของความก้าวร้าวจะทำวิบากกรรม swift (เชอร์รี่ 2004) ความคิดนี้จะวิบัติ เนื่องจากกฎของลีกให้ลงโทษน้อยที่สุดสำหรับนักรบ (5 นาทีโทษ) เพียงเงื่อนไขว่าการต่อสู้มี instigator ไม่ชัดเจน เช่น คู่ต่อสู้ตกลงที่จะเริ่มต้นการต่อสู้พร้อมกัน (nhl.com, 2014) ด้วยเหตุนี้ enforcers คงเส้นคงวาเพียงต่อสู้ กับแต่ละอื่น ๆ และมักจะไม่มีเหตุผลอื่น ๆ ที่ไม่ใช่การพิสูจน์ค่าของทีม สามารถต่อสู้ และดังนั้น พวกเขาขั้นตอนต่อสู้หรือไม่เกมตัวเองมีสาเหตุของแท้รับประกัน (เชอร์รี่ 2004 Hockeystats, 2011) การต่อสู้เหล่านี้ดังนั้นจึง sideshow ไม่เกี่ยวข้องซึ่งมีวัตถุประสงค์ไม่ใช่ให้จ้างผู้เล่นที่เป็นที่ไม่ดีพอที่จะเล่นฮอกกี้มืออาชีพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าจะหายากในลีกฮอกกี้น้ำแข็งจากต่างประเทศ (Koppikkeinna และ Harpitaaskki, 2009) ได้รับการต่อสู้ธรรมดาตลอดประวัติศาสตร์อันยาวนานของเอชแอล (espn.com, 2013) ทีมมักจะจ้างผู้เล่นหนึ่งหรือมากกว่าที่มี จำกัด ทักษะฮอกกี้ แต่ผู้ที่มีความเชี่ยวชาญ pugilists และดังนั้นจึงเรียกว่า "ลูกน้อง" บทบาทของผู้เล่นเหล่านี้เป็นที่คาดคะเนเพื่อปกป้องดารานักแสดงทีมของพวกเขาจากการทำร้ายร่างกายโดยการฉายกลิ่นอายของความอันตราย ในทางทฤษฎีแล้วผู้เล่นฝ่ายตรงข้ามรู้ว่าการกระทำของการรุกรานใด ๆ ที่จะส่งผลในการลงโทษที่รวดเร็ว (เชอร์รี่, 2004) ความคิดนี้คือการเข้าใจผิดเนื่องจากกฎของลีกอนุญาตให้มีการลงโทษที่น้อยที่สุดสำหรับนักสู้ (โทษ 5 นาที) เท่านั้นบนเงื่อนไขที่ว่าการต่อสู้ไม่เคยมีใครยุยงชัดเจน คือสู้ตกลงที่จะเริ่มต้นการต่อสู้พร้อมกัน (nhl.com 2014) ด้วยเหตุนี้การบังคับใช้อย่างสม่ำเสมอเพียงต่อสู้กับแต่ละอื่น ๆ และมักจะไม่มีเหตุผลอื่นมากกว่าที่จะพิสูจน์คุณค่าของพวกเขาให้กับทีมงานของพวกเขา พวกเขาจะได้รับเงินที่จะต่อสู้และทำให้พวกเขาเวทีการต่อสู้หรือไม่ว่าเกมที่ตัวเองมีสาเหตุใด ๆ ของแท้จะทำเช่นนั้น (เชอร์รี่ 2004; Hockeystats 2011) การต่อสู้เหล่านี้เป็นดังนั้นจึงแทรกไม่เกี่ยวข้องซึ่งมีจุดมุ่งหมายอื่นมากกว่าที่จะให้การจ้างงานให้กับผู้เล่นที่มีความเป็นอย่างอื่นไม่ดีพอที่จะเล่นฮอกกี้มืออาชีพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าจะหายากในต่างประเทศฮอกกี้ลีก ( koppikkeinna และ harpitaaskki , 2009 ) , ต่อสู้ได้ธรรมดาตลอดประวัติศาสตร์อันยาวนานของ NHL ( espn.com 2013 ) ทีมมักจะจ้างหนึ่งหรือมากกว่าผู้เล่นที่มีทักษะฮอกกี้จำกัด แต่ที่มีความเชี่ยวชาญฝีมือ และจึง เรียกว่า " ผู้บังคับใช้กฎหมาย " บทบาทของผู้เล่นเหล่านี้เป็นที่คาดคะเนเพื่อปกป้องนักแสดงดาราของทีมของพวกเขาจากอันตรายทางกายภาพ โดยฉายกลิ่นอายแห่งความชั่วร้าย ในทฤษฎีของผู้เล่นทราบว่า การกระทำการรุกรานจะส่งผลวิบากกรรม Swift ( เชอร์รี่ , 2004 ) แนวคิดนี้เป็นการเข้าใจผิด เนื่องจากกฎของลีกให้โทษน้อยที่สุดสำหรับนักสู้ ( โทษ 5 นาที ) แต่มีเงื่อนไขว่าสู้ได้ ไม่ยุยงให้ชัดเจน เช่น สู้ยอมรับเพื่อเริ่มต้นการต่อสู้พร้อมกัน ( nhl.com 2014 ) ด้วยเหตุผลนี้ ผู้บังคับใช้กฎหมายต้องเพียงต่อสู้กับแต่ละอื่น ๆและมักจะไม่มีเหตุผลอื่นนอกจากพิสูจน์คุณค่าของพวกเขาให้กับทีมงานของพวกเขา พวกเขาจะจ่ายให้กับการต่อสู้ และดังนั้นจึง เวทีการต่อสู้หรือไม่ เกมตัวเองมีสาเหตุของแท้ใด ๆที่จะทำเช่นนั้น ( เชอร์รี่ , 2004 ; hockeystats , 2011 ) การต่อสู้เหล่านี้จึงเป็นกลอุบายที่ให้บริการไม่มีวัตถุประสงค์อื่น ๆที่ไม่เกี่ยวข้องการจ้างงานกว่าให้กับผู้เล่นที่เป็นอย่างอื่นไม่เก่งพอที่จะเล่นฮอกกี้มืออาชีพ