Oligarchy (from Greek ὀλιγαρχία (ol

Oligarchy (from Greek ὀλιγαρχία (oligarkhía); from ὀλίγος (olígos), meaning "few", and ἄρχω (arkho), meaning "to rule or to command")[1][2][3] is a form of power structure in which power effectively rests with a small number of people. These people might be distinguished by royalty, wealth, family ties, education, corporate, religious or military control. Such states are often controlled by a few prominent families who typically pass their influence from one generation to the next, but inheritance is not a necessary condition for the application of this term.

Throughout history, oligarchies have often been tyrannical, relying on public obedience or oppression to exist. Aristotle pioneered the use of the term as a synonym for rule by the rich,[4] for which another term commonly used today is plutocracy.

Especially during the fourth century BC, after the restoration of democracy from oligarchical coups, the Athenians used the drawing of lots for selecting government officers in order to counteract what the Athenians saw as a tendency toward oligarchy in government if a professional governing class were allowed to use their skills for their own benefit.[5][page needed] They drew lots from large groups of adult volunteers that pick selection technique for civil servants performing judicial, executive, and administrative functions (archai, boulē, and hēliastai).[6] They even used lots for posts, such as judges and jurors in the political courts (nomothetai), which had the power to overrule the Assembly.[7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คณาธิปไตย (จากภาษากรีกὀλιγαρχία (oligarkhía) จากὀλίγος (olígos), ซึ่งหมายความว่า "น้อย" และἄρχω (arkho), ซึ่งหมายความว่า "กฎ หรือคำสั่ง") [1] [2] [3] เป็นรูปแบบของโครงสร้างอำนาจที่พลังงานอย่างมีประสิทธิภาพอยู่กับคนจำนวนน้อย คนเหล่านี้อาจจะต่าง โดยสิทธิ ความมั่งคั่ง ความสัมพันธ์ในครอบครัว การศึกษา องค์กร ศาสนา หรือทหารควบคุม อเมริกาดังกล่าวมักจะถูกควบคุม โดยกี่ครอบครัวโดดเด่นที่จะส่งอิทธิพลจากรุ่นหนึ่งไปยังอีก แต่สืบทอดไม่ใช่เงื่อนไขจำเป็นสำหรับการประยุกต์ใช้คำนี้ตลอดประวัติศาสตร์ oligarchies มักได้ tyrannical พึ่งฟังสาธารณะหรือกดขี่อยู่ อริสโตเติลเป็นผู้บุกเบิกการใช้ของคำเป็นเหมือนกฎโดยคนรวย, [4] ซึ่งคำอื่นที่ใช้กันวันนี้เป็นธนาธิปไตยโดยเฉพาะในช่วงสี่ศตวรรษ BC หลังจากการฟื้นฟูประชาธิปไตยจากรัฐประหาร oligarchical เอเธนส์ใช้วาดจำนวนมากสำหรับเลือกราชการเพื่อรับมือกับอะไรเอเธนส์เห็นเป็นแนวโน้มต่อคณาธิปไตยรัฐบาลถ้าควบคุมระดับมืออาชีพที่ได้รับอนุญาตให้ใช้ทักษะของพวกเขาเพื่อประโยชน์ของตนเอง [5] [หน้าจำเป็น] พวกเขาเข้ามาจำนวนมากจากกลุ่มใหญ่อาสาสมัครผู้ใหญ่ที่รับเลือกเทคนิคสำหรับข้าราชการที่ทำหน้าที่ยุติธรรม ผู้บริหาร และจัดการ (archai, boulē และ hēliastai) [6] พวกเขายังใช้จำนวนมากโพสต์ ผู้พิพากษาและ jurors ในศาลการเมือง (nomothetai), ซึ่งมีอำนาจในการยกเลิกการชุมนุม [7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คณาธิปไตย (จากὀλιγαρχίαภาษากรีก (oligarkhía); จากὀλίγος (oligos) ความหมาย "กี่" และἄρχω (arkho) ความหมาย "ในการปกครองหรือจะสั่ง") [1] [2] [3] เป็นรูปแบบของโครงสร้างอำนาจ ที่กำลังได้อย่างมีประสิทธิภาพอยู่กับจำนวนเล็ก ๆ ของคน คนเหล่านี้อาจจะมีความโดดเด่นด้วยพระบรมวงศานุวงศ์, ความมั่งคั่ง, ความสัมพันธ์ในครอบครัว, การศึกษา, องค์กรทางศาสนาหรือการควบคุมของทหาร รัฐดังกล่าวจะถูกควบคุมโดยมักจะครอบครัวที่โดดเด่นไม่กี่คนที่มักจะผ่านอิทธิพลของพวกเขาจากคนรุ่นหนึ่งไป แต่มรดกไม่ได้เป็นเงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับการประยุกต์ใช้ในระยะนี้. ตลอดประวัติศาสตร์ oligarchies มักจะถูกกดขี่ข่มเหงอาศัยการเชื่อฟังคำสั่งของรัฐหรือ การกดขี่อยู่ อริสโตเติลเป็นหัวหอกในการใช้คำว่าเป็นคำพ้องสำหรับกฎโดยที่อุดมไปด้วย [4] ซึ่งอีกวาระหนึ่งที่ใช้กันทั่วไปในวันนี้คือพวกคนมั่งมี. โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงศตวรรษที่สี่ปีก่อนคริสตกาลหลังจากการฟื้นฟูประชาธิปไตยจากรัฐประหาร oligarchical ที่เอเธนส์ใช้การวาดภาพ จำนวนมากสำหรับการเลือกเจ้าหน้าที่ของรัฐในการสั่งซื้อที่จะรับมือกับสิ่งที่เอเธนส์เห็นว่าเป็นความโน้มเอียงไปสู่คณาธิปไตยในรัฐบาลถ้าชั้นปกครองระดับมืออาชีพได้รับอนุญาตให้ใช้ทักษะของพวกเขาเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง. [5] [หน้าจำเป็น] พวกเขาเข้ามาจำนวนมากจากกลุ่มใหญ่ ของอาสาสมัครผู้ใหญ่ที่รับเทคนิคการเลือกข้าราชการพลเรือนดำเนินการพิจารณาคดีผู้บริหารและฟังก์ชั่นในการบริหาร (archai, Boule และhēliastai). [6] พวกเขาใช้แม้จำนวนมากสำหรับการโพสต์เช่นผู้พิพากษาและคณะลูกขุนในศาลการเมือง (nomothetai) ซึ่งมีอำนาจที่จะลบล้างสมัชชา. [7]