Long-term treatmentPharmacological

Long-term treatment
Pharmacological treatment
Atypical antipsychotics are the mainstay of the longterm
treatment of aggressive behavior in schizophrenia.
Clozapine is the gold standard for the treatment of
schizophrenia patients exhibiting violent behavior
(Frogley et al. 2012, Topiwala & Fazel 2011). Two
randomized controlled double-blind trials confirmed the
antiaggressive effects of clozapine. The first trial compared
clozapine, olanzapine, risperidone, and haloperidol
in patients with schizophrenia or schizoaffective
disorder (Volavka et al. 2002). Analyses of the hostility
item of the PANSS have demonstrated superior efficacy
of clozapine in comparison with risperidone and
haloperidol (Citrome et al. 2001b). Neither risperidone
nor olanzapine showed superiority to haloperidol.
Additional analyses of the same trial focused on
incidents of overt physical aggression instead of
hostility (Volavka et al. 2004). The results demonstrated
overall superiority in antiaggressive efficacy of all three
atypicals over haloperidol.
The second trial compared clozapine, olanzapine,
and risperidone in patients with schizophrenia or
schizoaffective disorder who were selected for being
violent (Krakowski et al. 2006). Efficacy of clozapine to
reduce incidents of overt physical was superior to
olanzapine, which was in turn superior to haloperidol.
Although its antiaggressive efficacy is firmly established,
clozapine is not a panacea (Volavka 2012). Many
patients, perhaps as many as 50% , fail to respond to
this medication (Lieberman et al. 1994). These non-responders
could be the patients with a history of conduct
disorder as discussed above (Swanson et al. 2008b).
Furthermore, clozapine does not exhibit its full
antiaggressive effect until an effective dose – around
500 mg/day – is reached (Volavka et al. 2004). Also,
patients sometimes refuse or discontinue clozapine for
various reasons, including the need for blood
monitoring. Finally, some patients cannot receive or
continue clozapine treatment for medical contraindications
or adverse effects.
Olanzapine is effective against overt physical
aggression (Krakowski et al. 2006) and against hostility
(Volavka et al. 2002) in long-term schizophrenia
patients. Olanzapine’s antiaggressive effects were
weaker than those of clozapine (Krakowski et al. 2006),
and not distinguishable from other atypical
antipsychotics (Swanson et al. 2008a). However, in first
episode schizophrenia, it was superior to haloperidol,
quetiapine, and amisulpride in its effect against hostility
(Volavka et al. 2011).
Risperidone reduced violent behavior and hostility
in open studies of schizophrenia (Chengappa et al. 2000,
Bitter et al. 2005). An analysis of a randomized doubleblind
study of risperidone in schizophrenia patients
confirmed its superiority over placebo in reducing
hostility (Czobor et al. 1995). Other comparisons of
risperidone with various antipsychotics in randomized

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การรักษาระยะยาว
การรักษาทางเภสัชวิทยา
ผิดปกติทางจิตเวชเป็นแกนนำของระยะยาว
การรักษาพฤติกรรมก้าวร้าวในโรคจิตเภท.
Clozapine เป็นมาตรฐานทองคำสำหรับการรักษาของ
ผู้ป่วยจิตเภทแสดงพฤติกรรมรุนแรง
(Frogley et al. 2012 Topiwala และ Fazel 2011) สอง
ควบคุมแบบสุ่มทดลอง double-blind ได้รับการยืนยัน
ผลกระทบของ antiaggressive clozapine การทดลองครั้งแรกเมื่อเทียบ
clozapine, olanzapine, risperidone และ haloperidol
ในผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภทหรือก้ำกึ่งระหว่างจิตเภท
ความผิดปกติ (Volavka et al. 2002) การวิเคราะห์ความเป็นปรปักษ์
รายการ PANSS ได้แสดงให้เห็นประสิทธิภาพที่เหนือกว่า
ของ clozapine ในการเปรียบเทียบกับ risperidone และ
haloperidol (Citrome et al. 2001b) ทั้ง risperidone
หรือ olanzapine แสดงให้เห็นว่าเหนือกว่าเพื่อ haloperidol.
การวิเคราะห์เพิ่มเติมของการพิจารณาคดีเดียวกันมุ่งเน้นไปที่
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นของการรุกรานทางกายภาพชัดเจนแทนการ
เป็นปรปักษ์ (Volavka et al. 2004) แสดงให้เห็นถึงผล
ที่เหนือกว่าโดยรวมในการรับรู้ความสามารถ antiaggressive ของทั้งสาม
atypicals มากกว่า haloperidol.
การทดลองที่สองเมื่อเทียบ clozapine, olanzapine,
risperidone และในผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภทหรือ
ความผิดปกติของก้ำกึ่งระหว่างจิตเภทที่ได้รับการแต่งตั้งให้เป็น
ความรุนแรง (Krakowski et al. 2006) การศึกษาประสิทธิภาพของยา clozapine เพื่อ
ลดการเกิดอุบัติเหตุทางกายภาพที่ชัดเจนดีกว่า
olanzapine ซึ่งในทางกลับกันดีกว่า haloperidol.
แม้ว่าประสิทธิภาพ antiaggressive ของมันจะถูกก่อตั้งขึ้นอย่างมั่นคง,
clozapine ไม่ใช่ยาครอบจักรวาล (Volavka 2012) หลาย
ผู้ป่วยอาจจะมากที่สุดเท่าที่ 50% ล้มเหลวในการตอบสนองต่อ
ยานี้ (ลีเบอร์แมน et al. 1994) เหล่านี้ตอบสนองที่ไม่
อาจจะเป็นผู้ป่วยที่มีประวัติของการดำเนินการ
ความผิดปกติตามที่กล่าวไว้ข้างต้น (สเวนสัน, et al 2008b.).
นอกจากนี้ clozapine ไม่แสดงอย่างเต็มรูปแบบ
ผล antiaggressive จนยาที่มีประสิทธิภาพ - รอบ
500 มิลลิกรัม / วัน - ถึง (Volavka et al. 2004) นอกจากนี้
ผู้ป่วยบางครั้งปฏิเสธหรือยกเลิก clozapine สำหรับ
เหตุผลต่าง ๆ รวมถึงความจำเป็นในการเลือด
การตรวจสอบ ในที่สุดผู้ป่วยบางรายไม่สามารถได้รับหรือ
ยังคงรักษา clozapine สำหรับข้อห้ามทางการแพทย์
หรือผลกระทบ.
Olanzapine เป็นที่มีประสิทธิภาพต่อทางกายภาพโจ่งแจ้ง
รุกราน (Krakowski et al. 2006) และต่อความเป็นปรปักษ์
(Volavka et al. 2002) ในผู้ป่วยโรคจิตเภทในระยะยาว
ผู้ป่วย ผลกระทบ antiaggressive Olanzapine ของคน
ที่อ่อนแอกว่า clozapine (Krakowski et al. 2006)
และไม่ได้แตกต่างจากคนอื่น ๆ ที่ผิดปกติ
ทางจิตเวช (สเวนสัน et al. 2008a) อย่างไรก็ตามในครั้งแรก
โรคจิตเภทตอนมันเป็นดีกว่า haloperidol,
quetiapine และ amisulpride ในผลกระทบกับความเกลียดชัง
(Volavka et al. 2011).
Risperidone พฤติกรรมความรุนแรงลดลงและความเกลียดชัง
ในการศึกษาที่เปิดกว้างของโรคจิตเภท (Chengappa et al. 2000
และขม al. 2005) การวิเคราะห์แบบสุ่ม doubleblind
ศึกษา risperidone ในผู้ป่วยจิตเภท
ได้รับการยืนยันที่เหนือกว่ากว่ายาหลอกในการลด
ความเกลียดชัง (Czobor et al. 1995) เปรียบเทียบอื่น ๆ ของ
risperidone กับโรคทางจิตเวชที่ต่าง ๆ ในแบบสุ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในระยะยาวการรักษาทางเภสัชวิทยาผิดปกติโรคจิต

เป็นแกนนำของการรักษาระยะยาวของพฤติกรรมก้าวร้าวในผู้ป่วยจิตเภท
.
โคลซาปีนเป็นมาตรฐานทองสำหรับการรักษาของผู้ป่วยจิตเภท

แสดงพฤติกรรมรุนแรง ( frogley et al . 2012 , topiwala & fazel 2011 ) การทดลองควบคุมแบบสุ่มสอง

ยืนยันผล antiaggressive ของโคลซาปีน . การพิจารณาคดีครั้งแรกเมื่อโคลซาปีนๆ
, ,
ริสเพอริโดน และ ฮาโลเพอริดอลในผู้ป่วยจิตเภท หรือ schizoaffective
โรค ( volavka et al . 2002 ) การวิเคราะห์ความเป็นปรปักษ์
รายการของการศึกษาได้แสดงให้เห็นประสิทธิภาพที่เหนือกว่าของ โคลซาปีนในการเปรียบเทียบกับริสเพอริโดน

และฮาโลเพอริดอล ( citrome et al . 2001b )
ไม่รับประทานหรือ Olanzapine แสดงความเหนือกว่าให้ฮาโลเพอริดอล .
การวิเคราะห์เพิ่มเติมของการทดลองเดียวกันเน้น
เหตุการณ์การรุกรานทางกายภาพตัวแทน
ปรปักษ์ ( volavka et al . 2004 ) พบว่าประสิทธิภาพโดยรวมใน antiaggressive
3
atypicals ทั้งหมดกว่าฮาโลเพอริดอล .
2 ทดลองเทียบโคลซาปีนๆ
, , และในผู้ป่วยจิตเภทหรือ
ริสเพอริโดนschizoaffective โรคที่ถูกเลือกถูก
รุนแรง ( krakowski et al . 2006 ) ยาโคลซาปีน

ลดเหตุการณ์ชัดเจนทางกายภาพที่เหนือกว่าๆ

ซึ่งจะเหนือกว่าฮาโลเพอริดอล .
ถึงแม้ว่ามัน antiaggressive ประสิทธิภาพก่อตั้งขึ้นอย่างมั่นคง ,
โคลซาปีนไม่ยาครอบจักรวาล ( volavka 2012 ) ผู้ป่วยหลายคน
บางทีเท่าที่ 50% , ล้มเหลวที่จะตอบสนอง
ยา ( ลีเบอร์แมน และคณะ 1994 ) เหล่านี้ไม่ตอบสนอง
อาจเป็นผู้ป่วยที่มีประวัติความประพฤติ
โรคดังที่กล่าวข้างต้น ( Swanson et al . 2008b ) .
นอกจากนี้ โคลซาปีนที่ไม่แสดงผล antiaggressive เต็ม
จนกว่าที่มีขนาดประมาณ 500 มก. / วัน )
) ถึง ( volavka et al . 2004 ) นอกจากนี้ผู้ป่วยบางครั้งปฏิเสธหรือยกเลิก โคลซาปีน

สำหรับเหตุผลต่าง ๆรวมทั้งต้องให้เลือด
ตรวจสอบ ในที่สุด ผู้ป่วยบางรายไม่สามารถรับหรือ
ต่อโคลซาปีนรักษาข้อห้ามทางการแพทย์ หรืออาการไม่พึงประสงค์
.
Olanzapine มีประสิทธิภาพต่อต้านชัดเจนทางกายภาพ
ความก้าวร้าว ( krakowski et al . 2549 ) และต่อต้านศัตรู
( volavka et al . 2002 ) ในผู้ป่วยจิตเภท
ระยะยาว ผล antiaggressive Olanzapine ถูก