Stress—Any agent or stimulus that c

Stress—Any agent or stimulus that challenges one’s adaptive capabilities can be considered
a stressor (Lawrence & Lawrence, 1979). Although people with chronic illness experience the
same kinds of stress as everyone else, they are vulnerable to additional stressors associated
with having a chronic illness (Leidy, Ozbolt, & Swain, 1990), e.g., changes in lifestyle, social
stigma, self-management tasks, and threats to self-esteem (Devins & Binik, 1996). Developing
the capacity to manage stress is often helpful in managing the additional problems of a chronic
illness (National Multiple Sclerosis Society, 1994). The perception of the stressor and how to
adapt to it are important variables of the adaptation process (Lazarus & Folkman, 1984).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเครียดคือตัวแทนหรือกระตุ้นที่ท้าทายความเหมาะสมใด ๆ ที่จะถือว่าstressor (ลอว์เรนซ์และลอว์เรนซ์ 1979) แม้ว่าจะพบคนที่ มีโรคประจำตัวชนิดเดียวกันความเครียดเป็นคนอื่น มีการลดเพิ่มเติมที่เกี่ยวข้องด้วยมีการเจ็บป่วยเรื้อรัง (Leidy, Ozbolt, & Swain, 1990), เช่น การเปลี่ยนแปลงในวิถีชีวิต สังคมภาพดอกไม้ งานการจัดการตนเอง และคุกคามการนับถือตนเอง (Devins & Binik, 1996) พัฒนาความสามารถในการจัดการความเครียดมักจะเป็นประโยชน์ในการจัดการปัญหาที่เรื้อรังเพิ่มเติมเจ็บป่วย (สังคมแห่งชาติหลายเส้นโลหิตตีบ 1994) การรับรู้ของ stressor ที่ และวิธีการปรับให้เป็นตัวแปรสำคัญของการปรับตัว (ลาซาและ Folkman, 1984)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเครียดใด ๆ ตัวแทนหรือกระตุ้นเศรษฐกิจที่ท้าทายความสามารถในการปรับตัวของคนที่ได้รับการพิจารณา
แรงกดดัน (Lawrence & Lawrence, 1979) แม้ว่าคนที่มีความเจ็บป่วยเรื้อรังได้สัมผัสกับ
ชนิดเดียวกันของความเครียดกับคนอื่น ๆ พวกเขามีความเสี่ยงที่จะก่อให้เกิดความเครียดเพิ่มเติมที่เกี่ยวข้อง
กับการมีโรคเรื้อรัง (Leidy, Ozbolt และคู่รัก, 1990) เช่นการเปลี่ยนแปลงในวิถีการดำเนินชีวิตทางสังคม
ตีตราการจัดการตนเอง งานและภัยคุกคามต่อความภาคภูมิใจในตนเอง (Devins & Binik, 1996) การพัฒนา
ความสามารถในการจัดการกับความเครียดที่มักจะเป็นประโยชน์ในการจัดการปัญหาเพิ่มเติมเรื้อรัง
เจ็บป่วย (แห่งชาติหลายเส้นโลหิตตีบสังคม 1994) การรับรู้ของความเครียดและวิธีการที่จะ
ปรับตัวเข้ากับมันเป็นตัวแปรสำคัญของกระบวนการการปรับตัว (ลาซารัส & Folkman, 1984)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเครียดใด ๆที่ตัวแทนหรือกระตุ้นความท้าทายหนึ่งของการปรับตัว ความสามารถก็ถือว่า
ความเครียด ( ลอว์เรนซ์ &ลอว์เรนซ์ , 1979 ) แม้ว่าผู้ที่มีโรคเรื้อรัง ประสบการณ์
ชนิดเดียวกันของความเครียดของทุกคน จะมีความเสี่ยงต่อความเครียดเพิ่มเติมเกี่ยวข้อง
มีโรคเรื้อรัง ( ลีดี้ ozbolt & , สเวน , 1990 ) เช่น การเปลี่ยนแปลงในวิถีชีวิต ตราบาปทางสังคม
,งานการจัดการตนเองและภัยคุกคามต่อความรู้สึกมีคุณค่าในตนเอง ( devins & binik , 1996 ) การพัฒนา
ความจุการจัดการความเครียดมักจะเป็นประโยชน์ในการจัดการปัญหาที่เพิ่มขึ้นของการเจ็บป่วยเรื้อรัง
( สังคมแห่งชาติหลายเส้นโลหิตตีบ 1994 ) การรับรู้ของความเครียดและวิธีการ
ปรับตัวเข้ากับมันตัวแปรสำคัญของการปรับตัว ( Lazarus & Folkman , 1984 )