If you lived every day like it’s yo

If you lived every day like it’s your last day, you’d be one big, sad, sobbing, sniffing mess, thinking of all the people you’d be leaving behind and all the stuff you were yet to do. You’d spend every day in bed cradling a box of Kleenex, feeling terribly sorry for yourself. Better choice is to live every day like it’s your first.
First days are amazing days. One your first day of a holiday you can’t wait to dump your bags and jump in the pool, hit the beach, then hit the bar. The last day of your holiday, you spend packing up and reminiscing about all the other days of your holiday.
The first day someone meets that special somebody is way more exciting than the 16,473rd day. There is something magical in the new and unexpected of what lies ahead that makes hearts skip and minds think of nothing else.
The first time I went to a Springsteen concert was more amazing than the next three times. Not particularly because it was a better concert, but because it was the first time I was seeing my childhood hero on stage, instead of on a poster.
My 3-month old daughter is seeing everything for the first time and she can’t keep the smile of her cute, pinchable face. Everything from her brother’s hair to the buttons on my shirt blows her mind. She hasn’t been to the beach yet, or seen snow, or ridden a rollercoaster, but when she does, she’ll love it.
Maybe that’s it. Maybe we can all learn something from these little people who haven’t really learned anything yet: to see the awesome in the every day, the excitement in the average and the beautiful in the boring—to live every day like it’s your first.
I’ll try and take my own advice today as I sit at the same desk I’ve sat at for five years, doing the same sort of stuff. Of well, at least there’s a window I can look out of.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถ้าคุณอยู่ทุกวันเหมือนเป็นวันสุดท้าย คุณจะได้หนึ่งใหญ่ เศร้า sobbing ค้นหาระเบียบ ความคิดของทุกคนที่คุณจะออกหลังและสิ่งคุณไม่ได้ทำ คุณต้องใช้ทุกวันใน cradling กล่องคลีเนกส์ รู้สึกแย่มากขอตัวเอง ทางเลือกที่ดีที่เป็นอยู่ทุกวันเหมือนเป็นครั้งแรกของคุณ.
วันแรกตื่นตาตื่นใจวันนั้น หนึ่งครั้งแรกของวันที่ของวันหยุดที่คุณไม่สามารถรอเพื่อถ่ายโอนข้อมูลของคุณถุง และกระโดดในสระว่ายน้ำ ตีบี แล้วกดแถบ วันสุดท้ายของวันหยุดของคุณ คุณใช้บันทึกค่า และ reminiscing เกี่ยวกับทุกอื่น ๆ วันวันหยุดของคุณ.
คนตรงพิเศษใครว่าตื่นเต้นทางยิ่งกว่าวัน 16,473rd วันแรก มีสิ่งมหัศจรรย์ใหม่ และไม่คาดคิดของสิ่งที่อยู่ข้างหน้าที่ทำให้ข้ามหัวใจและจิตใจคิดของอะไร.
ครั้งแรกผมไปคอนเสิร์ต Springsteen ได้ตื่นตาตื่นใจกว่าถัดไปสามครั้ง ไม่ได้โดยเฉพาะเนื่องจากมันเป็นคอนเสิร์ตที่ดี แต่เนื่องจากมันเป็นครั้งแรกที่ ฉันได้เห็นฮีโร่วัยเด็กของฉันบนเวที แทนบนโปสเตอร์
ลูกสาวของฉัน 3 - เดือนเก่าจะเห็นทุกอย่างเป็นครั้งแรก และเธอไม่สามารถเก็บรอยยิ้มของใบหน้าของเธอน่ารัก pinchable ตั้งแต่ผมเป็นพี่ชายของเธอกับปุ่มบนเสื้อของฉันพัดใจของเธอ เธอไม่ได้ไปยัง เห็นหิมะ หรือนั่งแบบโรลเลอร์โคสเตอร์ แต่เมื่อเธอไม่ เธอจะรักมัน
บางทีที่มัน บางทีเราทั้งเรียนรู้จากคนเหล่านี้น้อยที่ยังไม่ได้จริง ๆ ได้เรียนรู้อะไรได้: ดูน่ากลัวในทุกวัน ความตื่นเต้นในการหาค่าเฉลี่ยและความสวยงามในการเบื่อ — อยู่ทุกวันเหมือนเป็นครั้งแรกของคุณ.
ฉันจะลอง และใช้คำแนะนำของตัวเองวันนี้เป็นฉันนั่งที่โต๊ะเดียวกันผมได้วันเสาร์ที่ห้าปีทำการเรียงลำดับของสิ่งเดียวกัน ดี น้อย มีหน้าต่างมีความ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถ้าคุณใช้ชีวิตทุกวันให้เหมือนกับเป็นวันสุดท้ายของคุณ คุณจะเป็นหนึ่งใหญ่ เศร้า ร้องไห้ ดม , วุ่นวาย คิดว่าทุกคนที่คุณจะทิ้งมันไว้ข้างหลัง และสิ่งที่คุณยังไม่ได้ทำ คุณจะใช้เวลาทุกวันในเตียงน้ำหนักกล่องทิชชู่ รู้สึกเสียใจสำหรับตัวคุณเอง ทางเลือกที่ดีคือการใช้ชีวิตทุกวันให้เหมือนกับมันเป็นครั้งแรกของคุณ .
วันแรก วันวิเศษ1 วันแรกของวันหยุดที่คุณไม่สามารถรอที่จะทิ้งถุงของคุณและกระโดดในสระว่ายน้ำเข้าชมชายหาด จากนั้นกดที่แถบ วันสุดท้ายของวันหยุดของคุณ คุณใช้เวลาเก็บของและ reminiscing เกี่ยวกับวันอื่น ๆของวันหยุดของคุณ .
วันแรก บางคนพบว่าคนพิเศษเป็นวิธีที่น่าตื่นเต้นมากขึ้นกว่า 16473rd วันมีสิ่งมหัศจรรย์ในใหม่และไม่คาดคิดของสิ่งที่อยู่ข้างหน้า นั่นทำให้หัวใจของข้ามและจิตใจคิดว่าไม่มีอะไร .
ครั้งแรกที่ฉันไปคอนเสิร์ต Springsteen สุดยอดกว่าอีกสามครั้ง ไม่เพราะมันเป็นคอนเสิร์ตดีกว่า แต่เพราะมันเป็นครั้งแรกที่ผมเห็นฮีโร่ในวัยเด็กของผมบนเวที แทนที่จะเป็นโปสเตอร์
ลูกสาวของฉันอายุ 3 เดือนจะเห็นทุกอย่างเป็นครั้งแรก และเธอไม่สามารถเก็บรอยยิ้มของใบหน้า pinchable ของเธอน่ารัก ทุกอย่างจากผมเป็นพี่ชายเธอกับปุ่มบนเสื้อของฉันกวนใจเธอ เธอไม่ได้ไปที่ชายหาดเลย หรือเห็นหิมะ หรือ นั่งรถไฟเหาะ แต่เมื่อเธอเห็น เธอจะชอบมัน
อาจจะใช่บางทีเราทุกคนสามารถเรียนรู้จากสิ่งเล็กๆเหล่านี้คนที่ยังไม่ได้เรียนรู้อะไรเลย : ดูน่ากลัวในทุก ๆวัน ความตื่นเต้นในเฉลี่ยและสวยงามในน่าเบื่ออยู่ทุกวัน เหมือนมันเป็นครั้งแรกของคุณ .
ผมจะพยายามนำคำแนะนำของฉันเอง วันนี้ฉันมานั่งที่โต๊ะ เหมือนกับที่ผมเคยนั่งมา 5 ปี ทำคล้ายๆของ ดีอย่างน้อย มี หน้าต่าง ผมมองออก