I remember sitting on the predictab

I remember sitting on the predictably uncomfortable couch in my room at one of those godforsaken corporate-extended-stay apartment-ish hotels. I was just about to start a "dream" job, and I was miserable. "What in the hell am I doing with my life?" I thought. I honestly didn't know the answer.

I felt broken

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมจำได้ว่า นั่งอยู่บนโซฟาอึดอัดฉายในห้องที่โรงแรมที่ apartment-ish บริษัทขยายพัก godforsaken ผมเพิ่งจะเริ่มต้นงาน "ดรีม" และผมเอง "อะไรในนรก ฉันทำกับชีวิตของฉัน" ฉันคิดว่า ฉันสุจริตอย่างไม่ทราบคำตอบผมรู้สึกเสีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมจำได้ว่านั่งอยู่บนโซฟาอึดอัดที่คาดการณ์ในห้องของฉันที่หนึ่งของผู้ที่ปราศจากพระผู้เป็นเจ้าองค์กรขยายเข้าพักโรงแรมอพาร์ทเม้น ish ฉันเป็นเพียงเกี่ยวกับการที่จะเริ่มต้น "ความฝัน" งานและฉันก็มีความสุข "สิ่งที่อยู่ในนรกที่ฉันกำลังทำอะไรกับชีวิตของฉัน" ฉันคิด. ผมไม่ทราบคำตอบ. ผมรู้สึกแตก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมจำได้ว่านั่งอยู่บนโซฟาที่คาดการณ์อึดอัดในห้องของฉันที่พวกองค์กรขยายที่พักอพาร์ทเมนท์ร้างดาโรงแรม ผมเพิ่งจะเริ่ม " ความฝัน " ของงาน และฉันก็เป็นทุกข์ " อะไรฉันทำอะไรกับชีวิตของฉัน " ที่ผมคิดไว้ จริงแล้วผมไม่ได้รู้คำตอบ

ฉันแตกสลาย