Burns Philp (South Seas) Company Lt

Burns Philp (South Seas) Company Ltd v Marine Pacific Ltd [1979] FJCA 4; Civil Appeal No 07 of 1979 (25 July 1979)

IN THE FIJI COURT OF APPEAL
Appellate Jurisdiction


Civil Appeal No. 7 of 1979


BETWEEN:


BURNS PHILP (SOUTH SEAS) COMPANY LIMITED
Appellant


AND:


MARINE PACIFIC LIMITED
Respondent


Mr. G.P. Shankar and Mr. A.K. Singh for the Appellant
Mr. H. Lateef and Mr. F.S. Lateef for the Respondent


Date of Hearing: 12 July 1975
Delivery of judgment: 25 July 1979


JUDGMENT OF HENRY J.A.


I have had the advantage of reading in advance the judgment of the learned Vice-President. I respectfully agree that each of grounds of appeal must fail and for the reasons given. I would dismiss the appeal with costs as proposed.


(SGD) T. Henry
JUDGE OF APPEAL


IN THE FIJI COURT OF APPEAL
APPELLATE JURISDICTION


Civil Appeal No. 7 of 1979


BETWEEN:


BURNS PHILP (SOUTH SEAS) COMPANY LIMITED
Appellant


AND:


MARINE PACIFIC LIMITED
Respondent


G.P. Shankar & A.K. Singh for the Appellant Company
H. Lateef & F.S. Lateef for the Respondent Company


Date of Hearing: 12th July, 1979
Delivery of Judgment: 25/7/79


JUDGMENT OF GOULD V.P.


This is an appeal from a judgment of the Supreme Court of Fiji - dated the 16th January, 1979, dismissing with costs the appellant's claim in an action against the respondent for goods lost at sea during a journey from Suva to Labasa. The appellant is a dealer in merchandise and the respondent an inter-island carrier of goods.


In his judgment the learned judge gave the following short summary of the facts:-


"The goods in question were leaded on the defendant's barge 'G.M. 10' at Suva between 14th and 15th June 1977. Other goods belonging to other shippers were also on it. Among the goods were several 44 gallon drums of fuel.


Inside the barge is a built-in tank into which some oil had been pumped to be pumped out at Labasa. The rest of the cargo was carried on deck. The barge left Suva at 5 p.m. towed by the vessel 'Mooea'. They stamed all night. At 2.30 a.m near Levuka light house Emosi, the Captain, handed over to one Lepper and went down to his cabin. Leper sent for him at 5 a.m. He examined the barge with the help of his binoculars. It seemed to be tilting one side, its stern being almost level with the water. He stamed about three miles off his course and went inside the reef near Rukuruku in order to inspect the barge closely. There they went to the barge and found that part of the bulwark surrounding the deck had been broken and some of the goods were missing. Fuel drums had come loose from ropes and some were gone. Two holes in the barge were open and a great deal of water had gone inside. Pins which keep the lids in place had come off and were hanging near lids.


Water was pumping out of the barge and the remaining deck cargo properly secured. The 'Mooea' and the barge left Ovalau the next day at 7 a.m. for Labasa with the remaining cargo.


Defendant admits that plaintiff's goods listed in the statement of claim were lost at sea."


The amount of the loss was not in dispute and the issue at the trial was confined to liability. The Statement of Claim pleaded negligence and alternatively breach of statutory duty or contractual duty, giving particulars. It was claimed that there was an implied term for delivery in good condition at Labasa wharf. The Statement of Defence denied negligence and breach of duty, denied that there was any such implied term as that claimed by the appellant, and pleaded that it was clearly endorsed on all the Bills of Lading that the goods were being carried on deck at shipper's risk without any responsibility for loss or damage howsoever caused.


Two witnesses were called by the appellant. The first, an employee of the appellant, prepared the Bills of Lading and stated that he had dealt with the respondent for a long time and that the respondent always put on the stamp "carried on deck at shipper's risk without responsibility for loss or damage howsoever caused". The second was Emosi Tabuasuka, the captain of the 'Mooea', who said that the barge G.M. 10 belonged to the respondent and the Mooea was under charter to it at the relevant date. He gave his account of the voyage in question.


This evidence supports the following further findings of the learned judge:


"The exclusion clause is additional to the General Conditions printed at the back of the bill of lading and was incorporated into the contract before the parties signed it with full notice of it. This was done before the goods were taken to the wharf. According to Drala, plaintiff's shipping clerk, the two parties have dealt with each other for a considerable time and the plaintiff was fully aware of the exclusion clause. Unlike most ticket cases where the weaker party has little choice or say in the matter, the parties here are both large business firms and were dealing on equal terms. Both knew that the goods would be carried on the deck of an open barge towed by a steamer."


and:


"The evidence before me, on which both the parties rely, shows that, when the barge left Suva, the drums and other goods were tied down by ropes and covered with tarpaulin. I accept that it was in the rough seas near Nasilai that drums came loose and caused damage to the bulwark. They also dislodged the pins that kept the lids to the two holes in place. Coming loose of the drums in rough weather was the main cause of the loss of and damage to goods."


The observation by the learned judge that both parties relied upon the captain's evidence may not be without relevance as counsel for the appellant has raised a question of onus. The captain was on obvious witness and the impression that I received from counsel was that if the appellant had not called him the respondent would have done so. Any party who wished to rely upon his evidence could of course do so.


I proceed now to the findings of the learned judge in the Supreme Court. He considered first the question whether the Sea Carriage of Goods Ordinance applied to the goods in question. The Bills of Lading were declared to take effect subject to the provisions of the rules in the Schedule to that Ordinance, "as applied by the said Ordinance". But the definition of "goods" in the Rules excepted cargo which "by the contract of carriage is stated as being carried on deck and is so carried". These conditions being fulfilled in the present case the learned judge held that the exclusion clause stamped on the Bills of Lading was not made void by rule 8 of Article 3. This finding has not been challenged on appeal.


The learned judge next considered the question of construction of the exclusion clause. He found–


1. That the respondent was a common carrier but has excluded the direct liability of a common carrier "under the Sea Carriage of Goods Ordinance".


2. If there was such a misperformance as to destroy the whole core of the contract – amounting to a fundamental breach – the exclusion clause would not avail the respondent.


3. Failure to deliver, there being no deviation from the contract, did not amount to a fundamental breach so as to deprive the respondent of the benefit of the exclusion clause.


4. On the question whether the exclusion clause should be construed as being wide enough tom include negligence, the respondent for the purposes of the particular goods must be treated as "a carrier being only under an obligation to take reasonable care" and not as an insurer, and therefore the words "howsoever caused" included the negligence of the respondent's servants.


The learned judge accepted that the coming loose of drums in rough weather was the main cause of the loss of and damage to goods and said that the evidence disclosed no fundamental breach of contract; that to hold the respondent responsible for such loss to deck cargo would be to impose on him the liability of an "insurer" and deprive the exclusion clause of all its content.


Before this Court the following grounds were listed in the Notice of Appeal:-


"1. That the learned trial Judge erred in holding that the Respondent/Defendant was exempted from liability by reason of the exclusion clause inserted in the Bill of lading on the grounds:-


(a) the conditions endorsed were vague, ambiguous, and therefore the learned trial Judge ought to have applied the contra proferetem rule;


(b) The Respondent/Defendant failed to prove that it was not guilty of any fundamental breach, as the onus was on the Respondent/Defendant to prove that it was not guilty of fundamental breach.


2. The learned trial Judge erred in law in not holding that the Respondent/Defendant was guilty of fundamental breach on the grounds:


(a) that Respondent failed to adduce any evidence to prove that it was not guilty of fundamental breach;


(b) that the evidence adduced by and on behalf of the Appellant/Plaintiff, in the absence of any evidence to rebut it, is capable of establishing at least a prima facie case of fundamental breach on the part of the Respondent/Defendant, and also failure to exercise duty of care.


3. The learned trial Judge erred in law and in fact holding that "the evidence disclose no fundamental breach" as the Respondent adduced no evidence on whom legal burden of proof was to establish that it was not guilty of fundamental breach, and therefore the learned trial Judge has erred because the Respondent failed to discharge that onus.


4. That the learned trial Judge ought to have strictly construed the exclusion clause."


Counsel for the appellant first put forward argument on the question of onus relating to the question of fundamental breach. It was contended that is was for the respondent to establish what happened to the goods; that it was on the respondent to establish that there was no fundamental breach; that failure to deliver was itself enough to shift the burden. As counsel for the respondent pointed out, on the pleadings the matter had been left the other way. In J.Sp

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

V บริษัท Ltd Philp เบิร์น (ใต้ทะเล) FJCA ทะเลแปซิฟิก จำกัด [1979] 4 แพ่งไม่ 07 ของ 1979 (25 1979 กรกฎาคม) ดึงดูดในศาลอุทธรณ์ประเทศฟิจิเขตอำนาจศาลแพ่งอุทธรณ์หมายเลข 7 ของปีค.ศ. 1979ระหว่าง:บริษัทเบิร์น PHILP (ใต้ทะเล)Appellantและ:ทะเลแปซิฟิก จำกัดผู้ตอบนาย G.P. แชงการ์และนายสิงห์ A.K. สำหรับ Appellantลาธีฟ H. นายและนายลาธีฟ F.S. สำหรับผู้ตอบฟังวัน: 12 2518 ก.ค.ส่งคำพิพากษา: 25 2522 ก.ค.คำพิพากษาของโรงแรมเจเอเฮนรี่มีข้อดีของการอ่านคำพิพากษารองเรียนรู้ล่วงหน้า ฉันรับยอมรับว่า แต่ละเหตุการอุทธรณ์ต้องล้มเหลวและเหตุผลให้ ฉันจะยกเลิกการอุทธรณ์กับต้นทุนตามที่เสนอ(SGD) ต.เฮนรีผู้พิพากษาการอุทธรณ์ในศาลอุทธรณ์ประเทศฟิจิเขตอำนาจศาลแพ่งอุทธรณ์หมายเลข 7 ของปีค.ศ. 1979ระหว่าง:บริษัทเบิร์น PHILP (ใต้ทะเล)Appellantและ:ทะเลแปซิฟิก จำกัดผู้ตอบG.P. แชงการ์และสิงห์ A.K. บริษัท Appellantลาธีฟ H. & ลาธีฟ F.S. สำหรับ บริษัทผู้ตอบฟังวัน: 12 กรกฎาคม 1979ส่งคำพิพากษา: 25/7/79คำพิพากษา GOULD V.P.นี้เป็นการขอร้องจากคำพิพากษาศาลฎีกาของฟิจิ - ลงวันที่ 16 มกราคม 1979, dismissing ด้วยต้นทุนของ appellant เรียกร้องในการดำเนินการกับผู้ตอบสำหรับสินค้าสูญหายที่ sea ในระหว่างการเดินทางจาก Suva เพื่อ Labasa Appellant เป็นตัวแทนจำหน่ายสินค้าและการขนส่งสินค้าระหว่างเกาะเป็นผู้ตอบในการพิพากษาของพระองค์ เรียนรู้ผู้พิพากษาสรุปข้อเท็จจริงโดยย่อดังต่อไปนี้: -"สินค้าสอบถามได้ leaded บนเรือของจำเลย 'G.M. 10' ที่ Suva ระหว่าง 14 และ 15 2520 มิ.ย. สินค้าอื่น ๆ ของผู้ขนส่งอื่นได้นอกจากนี้บน ระหว่างสินค้าได้หลายกลอง 44 แกลลอนน้ำมันภายในเรือได้ภายในตัวถังที่ได้มีการสูบน้ำมันบางจะถูกสูบออกที่ Labasa ทำส่วนเหลือของสินค้าบนดาดฟ้า เรือซ้าย Suva ที่ 17.00 น.มักเรือ 'Mooea' พวกเขา stamed คืนทั้งหมด ที่ 14.00 ตั้งแต่เวลา 7.30 น.ใกล้ Levuka บ้านแสง Emosi กัปตัน มอบให้หนึ่ง Lepper และเดินลงไปที่กระท่อมของเขา Leper ที่ส่งให้เขาในน. 5 เขาตรวจสอบเรือ โดยใช้กล้องส่องทางไกลของเขา เหมือนจะเอียงด้านใดด้านหนึ่ง สเติร์นเป็นอยู่เกือบระดับน้ำ เขา stamed ประมาณ 3 ไมล์ปิดหลักสูตรของเขา และไปในแนวปะการังใกล้ Rukuruku เพื่อตรวจสอบเรืออย่างใกล้ชิด มีพวกเขาไปเรือ และพบว่า หนึ่งป้องกันอิสระภาพรอบสำรับได้แตก และบางส่วนของสินค้าขาดหายไป กลองน้ำมันมาหลวมจากเชือก และบางคนที่หายไป หลุมสองในจะถูกเปิด และมากน้ำก็หายไปภายใน หมุดที่เก็บฝาที่มาปิด และถูกแขวนใกล้ฝาน้ำถูกสูบออกจากเรือและขนส่งสำรับที่เหลือที่สาย 'Mooea' และเรือซ้าย Ovalau ถัดไป 7 นาฬิกาสำหรับ Labasa มีสินค้าคงเหลือDefendant admits that plaintiff's goods listed in the statement of claim were lost at sea."The amount of the loss was not in dispute and the issue at the trial was confined to liability. The Statement of Claim pleaded negligence and alternatively breach of statutory duty or contractual duty, giving particulars. It was claimed that there was an implied term for delivery in good condition at Labasa wharf. The Statement of Defence denied negligence and breach of duty, denied that there was any such implied term as that claimed by the appellant, and pleaded that it was clearly endorsed on all the Bills of Lading that the goods were being carried on deck at shipper's risk without any responsibility for loss or damage howsoever caused.Two witnesses were called by the appellant. The first, an employee of the appellant, prepared the Bills of Lading and stated that he had dealt with the respondent for a long time and that the respondent always put on the stamp "carried on deck at shipper's risk without responsibility for loss or damage howsoever caused". The second was Emosi Tabuasuka, the captain of the 'Mooea', who said that the barge G.M. 10 belonged to the respondent and the Mooea was under charter to it at the relevant date. He gave his account of the voyage in question.This evidence supports the following further findings of the learned judge:"อนุประโยคแยกเพิ่มเติมเงื่อนไขทั่วไปที่พิมพ์ด้านหลังของตรา และถูกรวมอยู่ในสัญญาก่อนฝ่ายลงชื่อ ด้วยแจ้งเต็ม นี้เสร็จก่อนที่สินค้าจะถูกนำตัวไปเรือ ตาม Drala พนักงานจัดส่งสินค้าของโจทก์ สองฝ่ายมีแจกกันเป็นเวลาพอสมควร และโจทก์ได้ตระหนักของการแยกส่วน ซึ่งแตกต่างจากตั๋วส่วนใหญ่ที่บุคคลแข็งแกร่งมีทางเลือกน้อย หรือว่า ในเรื่อง บุคคลที่นี่มีทั้งบริษัทธุรกิจขนาดใหญ่ และถูกจัดการเงื่อนไขเท่าที่ ทั้งรู้ว่า จะทำสินค้าบนดาดฟ้าเรือเปิดมักนึ่งที่"และ:"หลักฐานก่อนฉัน ในที่ทั้งสองฝ่ายอาศัย แสดงว่า เมื่อเรือ Suva กลองและสินค้าอื่น ๆ ถูกมัดลงเชือกด้วยเชือกการ ยอมรับว่า มันอยู่ในทะเลใกล้ Nasilai ที่กลองมาหลวมสาเหตุความเสียหาย และการป้องกันอิสระภาพหยาบ พวกเขายัง dislodged พินที่เก็บฝาหลุมที่สอง มาหลวมของกลองในสภาพอากาศเป็นสาเหตุหลักของการสูญเสียและความเสียหายของสินค้า"สังเกต โดยผู้พิพากษาเรียนรู้ที่อาศัยทั้งสองฝ่ายตามหลักฐานของกัปตันไม่ได้โดยไม่เกี่ยวข้องกับแผนการ appellant ได้ยกคำถามไขข้อ กัปตันในพยานชัดเจน และมีความประทับใจที่ฉันได้รับจากคำแนะนำว่า ถ้า appellant ที่ได้เรียกว่าเขา ตอบจะเสร็จ บุคคลที่ต้องการใช้ตามหลักฐานของเขาแน่นอนอาจทำเช่นนั้นผมทำตอนนี้การค้นพบการเรียนรู้ผู้พิพากษาในศาลฎีกา เขาถือว่าก่อนคำถามว่าซีขนส่งของสินค้าพบกับสินค้าสอบถาม ตราได้ประกาศผลภายใต้บทบัญญัติของกฎในกำหนดการไปที่กฤษฎีกา "ที่ใช้ โดยพบว่า" แต่คำจำกัดความของ "สินค้า" ในกฎเครดิตสินค้าใด "ตามสัญญาขนส่งระบุเป็นการทำบนดาดฟ้า และจะดำเนินการให้" เงื่อนไขเหล่านี้กำลังดำเนินการในกรณีมีผู้พิพากษาเรียนรู้ถือว่า ส่วนแยกที่ประทับบนตราไม่ทำการยกเลิก โดยกฎ 8 3 บทความ ไม่มีการท้าทายนี้ค้นหาในการอุทธรณ์ผู้พิพากษาเรียนรู้พิจารณาคำถามที่สร้างส่วนแยกถัดไป เขาพบ –1. ให้ผู้ตอบเป็นผู้ขนส่งทั่วไป แต่ได้แยกความรับผิดชอบโดยตรงของผู้ขนส่งร่วม "ภายใต้แคร่ทะเลพบสินค้า"2. ถ้ามี misperformance การดังกล่าวเป็นทำลายหลักทั้งหมดของสัญญา –เกินละเมิดพื้นฐาน – สั่งแยกจะไม่ประโยชน์ตอบ3. ล้มเหลวในการส่งมอบ มีไม่ได้จำนวนไม่แตกต่างจากสัญญา การละเมิดพื้นฐานเพื่อให้ผู้ตอบประโยชน์ของอนุประโยคแยกไม่4. On the question whether the exclusion clause should be construed as being wide enough tom include negligence, the respondent for the purposes of the particular goods must be treated as "a carrier being only under an obligation to take reasonable care" and not as an insurer, and therefore the words "howsoever caused" included the negligence of the respondent's servants.The learned judge accepted that the coming loose of drums in rough weather was the main cause of the loss of and damage to goods and said that the evidence disclosed no fundamental breach of contract; that to hold the respondent responsible for such loss to deck cargo would be to impose on him the liability of an "insurer" and deprive the exclusion clause of all its content.Before this Court the following grounds were listed in the Notice of Appeal:-"1. That the learned trial Judge erred in holding that the Respondent/Defendant was exempted from liability by reason of the exclusion clause inserted in the Bill of lading on the grounds:-(a) the conditions endorsed were vague, ambiguous, and therefore the learned trial Judge ought to have applied the contra proferetem rule;(b) The Respondent/Defendant failed to prove that it was not guilty of any fundamental breach, as the onus was on the Respondent/Defendant to prove that it was not guilty of fundamental breach.2. The learned trial Judge erred in law in not holding that the Respondent/Defendant was guilty of fundamental breach on the grounds:(ก) ตอบที่ไม่สามารถมีหลักฐานพิสูจน์ว่า ไม่ใช่ความผิดของการละเมิดพื้นฐาน adduce(ข) ว่า หลักฐานที่ adduced โดย และ แทน Appellant/โจทก์ ในกรณีหลักฐานใด ๆ rebut มีความสามารถในการสร้างน้อย prima facie กรณีละเมิดพื้นฐานในส่วนผู้ตอบ/จำเลย และความล้มเหลวในหน้าที่ของการออกกำลังกาย3.ทดลองเรียนรู้ผิดพลาดผู้พิพากษา ในกฎหมาย และในความเป็นจริงถือว่า "หลักฐานเปิดเผยละเมิดพื้นฐาน" เป็นผู้ตอบ adduced ไม่ปรากฏหลักฐานในที่หลักฐานของภาระทางกฎหมายถูกสร้างไม่ใช่ความผิดของการละเมิดพื้นฐาน และดังนั้น ผู้พิพากษาทดลองเรียนรู้มีการผิดพลาดเนื่องจากผู้ตอบไม่สามารถปลดไขข้อที่4. ให้ผู้พิพากษาทดลองเรียนรู้ควรจะมีการตีความอย่างเคร่งครัดส่วนแยก"แผนการ appellant ก่อนนำอาร์กิวเมนต์คำถามที่เกี่ยวข้องกับคำถามที่ละเมิดพื้นฐานไขข้อ มันถูก contended มีผู้ตอบเพื่อสร้างสิ่งที่เกิดขึ้นกับสินค้า ก็ในผู้ตอบเพื่อกำหนดว่า มีการละเมิดพื้นฐาน ว่า ล้มเหลวในการจัดส่งตัวเองพอจะเปลี่ยนภาระ เป็นที่ปรึกษาสำหรับผู้ตอบชี้ให้เห็น บนศาลที่ เรื่องได้ถูกทิ้งแบบอื่น ๆ ใน J.Sp

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เบิร์นฟิลิป ( ทะเลใต้ ) บริษัท วี มารีน แปซิฟิค จำกัด [ 1979 ] fjca 4 แพ่งอุทธรณ์ไม่ 07 1979 ( 25 กรกฎาคม 1979 )

ในฟิจิศาลอุทธรณ์อุทธรณ์ภาคสังกัด



ขอหมายเลข 7 ของ 1979





ระหว่างเบิร์นฟิลิป ( ทะเลใต้ ) บริษัท จำกัด



: ผู้อุทธรณ์และ

ทะเลแปซิฟิกจำกัดเลย



คุณจีพี การ์และนาย เอ. เคซิงห์สำหรับผู้อุทธรณ์
คุณเอช ลาทีฟ และ นาย f.s.ลาทีฟ สำหรับผู้ตอบ


วันที่ : 12 กรกฎาคม 2518
ฟังการพิพากษา : 25 กรกฎาคม 2522


พิพากษาของเฮนรี่ j.a.


ผมได้ประโยชน์จากการอ่านล่วงหน้าการตัดสินของเรียนประธาน แต่ผมเห็นด้วยว่า แต่ละสนามของการอุทธรณ์จะต้องล้มเหลว และเหตุผลที่ได้รับ ผมจะเลิกอุทธรณ์ ด้วยต้นทุนที่เสนอ


( SGD ) ต. เฮนรี่



ผู้พิพากษาศาลอุทธรณ์ในฟิจิศาลอุทธรณ์อุทธรณ์ภาคสังกัด



ขอหมายเลข 7 ของ 1979





ระหว่างเบิร์นฟิลิป ( ทะเลใต้ ) จำกัด
ผู้อุทธรณ์





และทะเลแปซิฟิกจำกัดเลย



เอ. เค ซิงห์ จีพี การ์&สำหรับผู้อุทธรณ์
H . ลาทีฟ บริษัท & f.s. ลาทีฟ สำหรับผู้ตอบ บริษัท


วันที่ได้ยิน : 12 กรกฎาคม 2522
การพิพากษา : 25 / 7 / 79





รองการพิพากษาของ โกลด์นี่คือการอุทธรณ์จากการตัดสินของศาลฎีกาของประเทศฟิจิ - ลงวันที่ 16 มกราคม 1979 เนื่องจากต้นทุนของผู้อุทธรณ์เรียกร้องในการดำเนินการกับผู้ถูกกล่าวหา สินค้า สูญหายไปในทะเล ระหว่างการเดินทางจากซูวาให้ลาบาซ่า . ที่ผู้อุทธรณ์เป็นตัวแทนจําหน่ายสินค้าและผู้ถูกกล่าวหาเป็นระหว่างเกาะ

บริษัทขนส่งสินค้าในการพิพากษาของเขา ได้เรียนรู้ ได้ตัดสินให้สรุปสั้น ๆของข้อเท็จจริงต่อไปนี้ : -


" สินค้าในคำถามแบบทดสอบเกี่ยวกับจำเลยของเรือ ' GM 10 ' ที่ซูวาระหว่าง 14 และ 15 มิถุนายน 1977 สินค้าอื่น ๆของการขนส่งอื่น ๆยัง บนมัน ในบรรดาสินค้ากลอง 44 แกลลอนหลาย

ของเชื้อเพลิงภายในเรือเป็นถังในตัวที่น้ำมันถูกสูบ จะสูบออกในลาบาซ่า . ส่วนที่เหลือของสินค้าที่ดำเนินการบนดาดฟ้า เรือซ้ายซูวา 5 โมงเย็นลากจูงโดยเรือ ' mooea ' พวกเขา stamed ทั้งคืน ที่ 2.30 โมงใกล้ levuka emosi , บ้านสว่าง , กัปตันส่งมอบหนึ่ง เลปเปอร์ลงไปถึงกระท่อมของเขา เรื้อนส่งเขาตอนตี 5เขาตรวจสอบเรือด้วยความช่วยเหลือของกล้องส่องทางไกลของเขา มันดูเหมือนจะเอียงด้านใดด้านหนึ่งของสเติร์นเป็นเกือบดับด้วยน้ำ เขา stamed ประมาณสามไมล์จากหลักสูตรของเขาเข้าไปจนใกล้ rukuruku เพื่อตรวจสอบเรืออย่างใกล้ชิด มีพวกเขาไปที่เรือและพบว่าส่วนหนึ่งของรั้วรอบดาดฟ้าได้รับการหักและบางส่วนของสินค้าหายไปกลองเชื้อเพลิงมาหลุดจากเชือก และบางส่วนก็หายไป สองหลุมในเรือถูกเปิดและจัดการที่ดีของน้ำได้หายไปภายใน หมุดซึ่งเก็บฝาในสถานที่มีหลุดออกมาและถูกแขวนอยู่ใกล้ฝา


น้ำสูบน้ำออกจากเรือ และอีกเด็คสินค้าอย่างถูกต้องปลอดภัย ' mooea ' และเรือซ้าย ovalau วันถัดไปที่ 7 น. ลาบาซ่าด้วย

สินค้าที่เหลือจำเลยยอมรับว่าสินค้าที่โจทก์ระบุในแถลงการณ์เรียกร้องหายไปในทะเล "


ปริมาณของการสูญเสียที่ไม่ได้ในข้อพิพาทและปัญหาในการพิจารณาคดีถูกคุมขังในความรับผิด แถลงการณ์เรียกร้องอ้อนวอนความประมาทหรือการละเมิดและหน้าที่ตามกฎหมายหรือตามสัญญา หน้าที่ ให้รายการมันอ้างว่ามีเงื่อนไขโดยนัยสำหรับการส่งมอบในลาบาซ่า สภาพดี ที่ท่าเรือ แถลงการณ์ของกระทรวงกลาโหมปฏิเสธการละเลยและการละเมิดหน้าที่ ปฏิเสธว่า ไม่มีนัยดังกล่าวใด ๆในระยะที่โดยอ้างว่าผู้อุทธรณ์ ,