Granted that he didn’t want her, bu

Granted that he didn’t want her, but he even wanted to snatch away her child? What did he regard her as, after her pregnancy was over, he wouldn’t even place her in his thoughts?
Madam Du lifted the covers to get out of bed, didn’t bother putting on her shoes, and walked to him. She burst into tears, asking: “Do you really have to be so cruel? Don’t you have at least some feelings for me? These many years, did I count for nothing in your heart?”
Wei Kun turned around to walk out of the main house, “It’s not that I didn’t have any feelings for you, but you went too far this time. I’ll go, you pack your things now.”
“Wei Sheng Ming!” Madam Du called after him furiously, anger and despair intertwined, her voice distorted beyond recognition, “You’re still in love with Jiang Miaolan, right? You haven’t forgotten her, right?”
Wei Kun paused in his steps and nodded, saying: “Yes.”
Madam Du stood there absent-minded, staring at Wei Kun’s back vacantly. After he left the room, she came back to her senses suddenly, and shouted at him: “The child I give birth to is mine, no one can take it away! You want to give it to fourth sister-in-law, no way!”
Unfortunately, Wei Kun was gone, and didn’t respond to her.
She was full of rage and hatred. She hated Wei Kun’s heartlessness, hated her own incompetence, hated Jiang Miaolan’s existence!
She had lived for six years under her shadow. Though she had obtained Wei Kun, she had lost in the end. Lost to someone who had died six years ago.
She couldn’t accept it.
Du Yueying gritted her teeth, staring at the entrance bitterly, her nails were digging deeply into her palms, and even if they broke, she wouldn’t feel the pain. Her tears streamed down unnoticed. She couldn’t admit defeat. Wei Kun wanted her to move to Ginkgo courtyard, she’d move. As long as she had this baby, as long as she gave birth to a son, she didn’t believe Wei Kun would not change his mind.
“Mother…”
A murmur reached her from the entrance.
Madam Du looked up, finding Wei Zheng standing at the door. Perhaps she had gotten frightened by her appearance, she was looking at her with red eyes, her face distressed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รับว่า เขาไม่ต้องการเธอ แต่เขายังต้องแย่งลูก อะไรไม่เขาเรื่องเธอกับ หลังจากการตั้งครรภ์ของเธอผ่าน เขาจะไม่ได้วางเธอในความคิดของเขาดูม่ายยกฝาครอบออกจากเตียง พระราชวังใส่รองเท้าของเธอ และเดินกับเขา เธอออกมาเป็นน้ำตา ถาม: "จริง ๆ ต้องเป็นคนโหดเหี้ยมจึง คุณไม่มีความรู้สึกบางอย่างสำหรับฉัน เหล่านี้หลายปี ไม่ฉันนับว่าไม่มีอะไรในหัวใจของคุณ"Kun เว่ยหันเดินออกจากบ้านหลัก "มันไม่ได้ว่า ไม่มีความรู้สึกใด ๆ สำหรับคุณ แต่คุณไปไกลเกินไปเวลานี้ ฉันจะไป คุณแพ็คสิ่งของตอนนี้""หมิงเว่ยเจิง" ดูม่ายเรียกเขาอย่างดุเดือด ความโกรธและความสิ้นหวังเกี่ยวพัน เสียงผิดเพี้ยนเกินยอมรับ "คุณยังรักเมียวจือเจียง ขวา คุณยังไม่ลืมเธอ ขวา"Wei Kun หยุดชั่วคราวในขั้นตอนของเขา และเลย ต้อง พูดว่า: "ใช่"ม่ายดูยืนมีเคลิ้ม ๆ จ้องหลัง Wei Kun vacantly หลังจากที่เขาซ้ายห้อง เธอกลับมาสู่ความรู้สึกฉับพลัน และตะโกนที่เขา: "เด็กผมให้เกิดเป็นฉัน ไม่มีใครสามารถเอามันออกไป คุณต้องการให้สี่ sister-in-law ไม่มีทาง"อับ Kun เว่ยก็หายไป และไม่ตอบสนองกับเธอเธอเต็มไปด้วยความโกรธและความเกลียดชัง เธอเกลียด heartlessness Wei Kun เกลียดกว่ากำหนดเอง เกลียดเจียงเมียวจือดำรงอยู่เธอมีอยู่หกปีภายใต้เงาของเธอ แม้ว่าเธอได้รับ Wei Kun เธอได้หายไปในสุด หายไปกับคนที่เสียชีวิต 6 ปีที่ผ่านมาเธอไม่สามารถยอมรับเย่อิง du gritted ฟันของเธอ จ้องเข้าหนาว เล็บของเธอถูกขุดลึกลงในฝ่ามือของเธอ และแม้ว่าพวกเขายากจน เธอคงไม่รู้สึกเจ็บปวด เธอน้ำตาสตรีมลงทดลอง เธอไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ Wei Kun อยากให้เธอย้ายไปแปะลาน เธอจะย้าย ตราบใดที่เธอมีทารกนี้ ตราบใดที่เธอให้กำเนิดลูกชาย เธอไม่เชื่อ Wei Kun จะเปลี่ยนจิตใจของเขา"แม่..."เสียงฟู่ที่ถึงเธอจากทางเข้าดูม่ายมองขึ้น หาเว่ยเจิงยืนที่ประตู บางทีเธอมีอากาศกลัว โดยลักษณะของเธอ เธอกำลังมอง ด้วยดวงตาสีแดง ใบหน้าของเธอเป็นทุกข์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จริงอยู่ที่ว่าเขาไม่อยากให้เธอ แต่เขายังต้องการที่จะออกไปฉกเด็กของเธอ? เขาไม่คิดว่าสิ่งที่เธอเป็นหลังการตั้งครรภ์ของเธอถูกกว่าที่เขาจะไม่ได้สถานที่ที่เธออยู่ในความคิดของเขา?
ท่านผู้หญิง Du ยกครอบคลุมที่จะได้รับออกจากเตียงไม่ได้รำคาญวางบนรองเท้าของเธอและเดินไปที่เขา เธอออกมาเป็นน้ำตาถาม: "จริงๆคุณจะต้องมีความโหดร้ายเพื่อ? ทำไม่ได้คุณมีอย่างน้อยความรู้สึกบางอย่างสำหรับฉัน? เหล่านี้หลายปีผมไม่นับเพื่ออะไรในหัวใจของคุณ? "
เหว่ยคุนหันไปรอบ ๆ ที่จะเดินออกมาจากบ้านหลังใหญ่" มันไม่ใช่ว่าผมไม่ได้มีความรู้สึกใด ๆ สำหรับคุณ แต่คุณไปไกลเกินไปเวลานี้ ฉันจะไป, คุณแพ็คของคุณตอนนี้สิ่งที่. "
" Wei Sheng หมิง! "มาดาม Du เรียกว่าหลังจากเขาคึกความโกรธและความสิ้นหวังพันเสียงของเธอบิดเบี้ยวจนจำไม่ได้ว่า" คุณยังคงอยู่ในความรักกับเจียง Miaolan ใช่มั้ย? คุณยังไม่ลืมเธอขวา "?
Wei กุนหยุดชั่วคราวในขั้นตอนของเขาและพยักหน้ากล่าวว่า" ใช่. "
มาดาม Du ยืนอยู่ที่นั่นเหม่อลอยจ้องมองที่กลับ Wei คุงอย่างว่างเปล่า หลังจากที่เขาออกจากห้องไปเธอกลับมาถึงความรู้สึกของเธออย่างกระทันหันและตะโกนใส่เขาว่า "เด็กที่ฉันให้กำเนิดเป็นของเราไม่มีใครสามารถเอามันออกไป! คุณต้องการที่จะให้มันอยู่กับน้องสาวที่สี่ในกฎหมายไม่มีทาง! "
แต่น่าเสียดายที่เหว่ยคุนก็หายไปและไม่ตอบสนองต่อเธอ.
เธอเป็นคนที่เต็มไปด้วยความโกรธและความเกลียดชัง เธอเกลียดความโหดร้าย Wei คุงเกลียดการไร้ความสามารถของเธอเองเกลียดการดำรงอยู่ของเจียง Miaolan!
เธอเคยอาศัยอยู่เป็นเวลาหกปีภายใต้ร่มเงาของเธอ แม้เธอจะได้รับ Wei กุนเธอได้หายไปในที่สุด สูญเสียให้กับคนที่เพิ่งเสียชีวิตไปเมื่อหกปีที่ผ่านมา.
เธอไม่สามารถยอมรับมัน.
Du Yueying gritted ฟันของเธอจ้องมองที่ประตูทางเข้าขมขื่นเล็บของเธอถูกขุดลึกลงไปในฝ่ามือของเธอและแม้ว่าพวกเขายากจนเธอจะไม่รู้สึก ความเจ็บปวด น้ำตาสตรีมลงไม่มีใครสังเกตเห็น เธอไม่สามารถยอมรับความพ่ายแพ้ เหว่ยคุนอยากให้เธอย้ายไปแปะก๊วยคอร์ทยาร์ดเธอต้องการย้าย ตราบใดที่เธอมีลูกนี้ตราบใดที่เธอให้กำเนิดบุตรชายคนหนึ่งเธอไม่เชื่อ Wei คุนจะไม่เปลี่ยนความคิดของเขา.
"แม่ ... "
บ่นถึงเธอจากทางเข้า.
ท่านผู้หญิง Du เงยหน้าขึ้นมองหาเหว่ย เจิ้งเหอที่ยืนอยู่ที่ประตู บางทีเธออาจจะมีอากาศตกใจกับการปรากฏตัวของเธอเธอถูกมองที่เธอกับตาสีแดงใบหน้าของเธอมีความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จริงอยู่ว่าเขาไม่ต้องการเธอ แต่เขายังต้องการแย่งชิงลูกของเธอ ? สิ่งที่เขาคิดว่านางเป็นหลังจากการตั้งครรภ์ของเธอจบลง เขาไม่ยอมแม้แต่จะให้เธออยู่ในความคิดของเขามาดาม ดู ยกผ้าห่มออกไปจากเตียง ไม่ต้องใส่รองเท้าเธอ เดินเข้าไปหาเขา เธอร้องไห้ ถาม : " คุณต้องเจ็บปวดด้วย ไม่คุณมีอย่างน้อยความรู้สึกบางอย่างสำหรับฉัน หลายปีเหล่านี้ ผมถือว่าไม่มีอะไรในใจ "Wei คุงหันหลังเดินออกจากบ้านหลัก " มันไม่ใช่ว่าผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับคุณ แต่คุณทำเกินไปในครั้งนี้ ผมจะไป คุณเก็บของแล้ว "" Wei Sheng หมิง " มาดาม ดู เรียกว่า หลังจากเขาคึก ความโกรธและสิ้นหวังพัน เสียงของเธอบิดเบี้ยวเกินไป " คุณจะยังคงรักเจียง miaolan ใช่ไหม คุณยังไม่ลืมเธอ , ใช่มั้ย ? "Wei คุงหยุดในขั้นตอนของเขาและพยักหน้า แล้วบอกว่า " ใช่ " .มาดาม ดู ยืนเหม่อมองเว่ยคุงกลับว่างเปล่า . หลังจากที่เขาออกจากห้องไป เธอกลับมามีสติอีกครั้งทันที และตะโกนใส่เขา : " ลูกฉันคลอด เป็นของเรา ไม่มีใครเอาไป คุณต้องการให้พี่สะใภ้ ที่สี่ ไม่มีทาง ! "ขออภัย , Wei คุงหายไปและไม่ได้ตอบเธอเธอเต็มไปด้วยความโกรธและความเกลียดชัง เธอเกลียด Wei คุง heartlessness เกลียดความไร้ความสามารถของตัวเอง เกลียดตัวตนของเจียง miaolan !เธอเคยอยู่มา 6 ปี ภายใต้เงาของเธอ แม้ว่าเธอได้รับไวคุง เธอต้องสูญเสียไปในที่สุด แพ้คนที่ตายไปเมื่อ 6 ปีที่แล้วเธอไม่สามารถยอมรับมันได้ดู yueying เธอนอนกัดฟันมองทางเข้าอย่างขมขื่น เล็บของเธอถูกขุดลึกลงไปในฝ่ามือของเธอ และแม้ว่าพวกเขาจะยากจน เธอไม่ได้รู้สึกถึงความเจ็บปวด น้ำตาของเธอไหลลงมาเงียบๆ เธอไม่สามารถยอมรับความพ่ายแพ้ เว่ย คุนอยากให้เธอย้ายไปแปะลาน เธอจะย้าย ตราบใดที่เธอมีทารกนี้ ตราบใดที่เธอให้กำเนิดลูกชาย เธอไม่เชื่อเว่ย คุนจะไม่ทรงเปลี่ยนพระทัย" แม่ . . . "บ่นเลยมาถึงเธอ จากทางเข้ามาดาม ดู ดู หา เว่ยเจิง ยืนอยู่ที่ประตู บางทีเธอได้ตกใจกับการปรากฏตัวของเธอ เธอกำลังมองเธอด้วยดวงตาสีแดง ใบหน้าเศร้าของเธอ