คอมพิวเตอร์ยุคที่ 1 (เปิด - ปิดวงจร) จะมีความน่าเชื่อถือกว่า 1,000 เท่า แต่หลอดสูญญากาศที่ว่านี้มีข้อเสียคือต้องการพลังงานมากอายุใช้งานสั้นและที่สำคัญคือมีขนาดใหญ่ ตัวอย่างเช่นคอมพิวเตอร์ ENIAC ต้องใช้หลอดสูญญากาศถึง 18,000 หลอดต้องการพลังงานไฟฟ้าถึง 140 กิโลวัตต์และหนักถึง 30 เอบีซี (1937) พัฒนาโดยดร จอห์นวี อทานาซอฟฟ์ (จอห์นวีอาตา) และคลิฟฟอร์ดเบอรรี่ (Clifford Berry) เครื่องนี้ไม่สามารถโปรแกรมได้ ๆถัดมาในปี 1943 2 คือเครื่องโคโลสซุส ในสงครามโลกครั้งที่ 2 จนกระทั่งในช่วงหลังปี ค.ศ. 1970 ซึ่งสงครามโลกครั้งที่ 2 1943 เจ Presper Eckert และจอห์นโวลต์ Mauchly 1945 เครื่องนี้มีชื่อว่าอินิแอค (ENIAC: ตัวเลข Integrator อิเล็กทรอนิกส์และคอมพิวเตอร์) เครื่องนี้หนัก 30 ตันประกอบด้วยหลอดสุญญากาศ 18,000 หลอดกินพื้นที่ถึง 30x50 ช่วงก้าวใช้กำลังไฟฟ้าถึง 160 กิโลวัตต์ตอนเครื่องอินิแอคถูกเปิดทำงาน ครั้งแรกนั้น ENIAC (ยูนิแวก: ยูนิเวอร์แซอัตโนมัติคอมพิวเตอร์) ได้ออกสู่ตลาด พอเครื่องยูนิแวกออกมาสู่ตลาด จากประชากรทั้งหมดอย่างถูกต้องว่านายดไวต์ดี ในการเลือกตั้งปีค. ศ 1953
การแปล กรุณารอสักครู่..
