the search for genes that contribut

the search for genes that contribute to the risk for autism has made tremendous strides over the past 3 years. As this field has advanced, investigators have wondered whether the diversity of clinical features across patients with autism reflects heterogeneous sources of genetic risk.If so, it was reasoned, then selecting a group of patients with very similar clinical features might result in a "purer," i.e., more genetically homogenous, group of patients, making it easier to find autism-related genes..
Results from a new study published in the current issue of Biological Psychiatry now cast the validity of this view into doubt.
A large group of collaborating scientists used data from the Simons Simplex Collection, a project that extensively characterized 2576 autism simplex families, the largest such cohort amassed to date and for which the data is now available in a permanent repository.
The availability of this vast collection allowed the researchers to create phenotypic subgroups. In addition to the whole sample, this resulted in 11 subgroups of patients with similar diagnostic, IQ and symptom profiles. They then analyzed the genotypic data in an attempt to discover common genetic variants that confer risk for autism spectrum disorder.
Their results did not identify any genome-wide significant associations in the overall sample or in the phenotypic subgroups. This means that the extreme clinical variability observed among patients with autism spectrum disorder does not closely reflect common genetic variation.
"This study did not provide good evidence that selecting patients with similar symptoms results in a greater ability to find autism genes," said Dr. John Krystal, Editor of Biological Psychiatry. "This might suggest that some of the clinical variability in autism arises from causes other than genetic vulnerability, such as epigenetic changes or other responses to the environment."
It is important to note that these results are in alignment with the recent major change to autism's diagnostic classification in the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders. In its 5th revision, several separate disorders, which included autism and Asperger's disorder, were grouped into a single category termed autism spectrum disorder. That decision was based on growing evidence that the previously-distinct disorders actually reflected a continuum of severity of the same condition.
"We hope our study is a step towards a new paradigm for studies involving the relationship between psychiatric phenotypes and genotypes. Most previous studies have sought to refine or narrow phenotypic variation irrespective of its impact on genetic variation, with the expectation that such refinement will improve detection of genetic variation increasing risk for a disorder," explained first author Dr. Pauline Chaste from Centre Hospitalier Sainte Anne in France.
"Our results motivate another route, one targeting the genetic structure of traits and, for multiple traits, their genetic correlations," Chaste added. "For autism, one important implication of our results is that our colleagues have done a very good job in first defining it; however, to make better headway on discovering genetic variation underlying risk, we believe refining phenotypes in light of their impact on genetic architecture will be essential.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การค้นหายีนที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงในโรคออทิซึมทำก้าวหน้าอย่างมาก 3 ปีผ่านมา เป็นฟิลด์นี้ขั้นสูง นักสืบได้สงสัยว่า ว่า ความหลากหลายของลักษณะทางคลินิกในผู้ป่วยที่มีโรคออทิซึมสะท้อนให้เห็นถึงแหล่งที่มาแตกต่างกันของความเสี่ยงทางพันธุกรรมถ้าดังนั้น มันถูก reasoned แล้ว เลือกกลุ่มผู้ป่วยที่มีลักษณะทางคลินิกคล้ายคลึงกันมากอาจทำให้เป็น "purer เช่น ให้ขึ้นแปลงพันธุกรรม กลุ่มผู้ป่วย ทำให้ง่ายต่อการค้นหายีนที่เกี่ยวข้องกับโรคออทิซึม...ผลจากการศึกษาใหม่ที่เผยแพร่ในเรื่องจิตเวชชีวภาพปัจจุบันตอนนี้หล่อถูกต้องของมุมมองนี้เป็นข้อสงสัยกลุ่มใหญ่ของนักวิทยาศาสตร์ collaborating ใช้ข้อมูลจากการรวบรวม Simplex Simons โครงการครอบครัวว่า simplex โดยโรคออทิซึม 2576 อย่างกว้างขวางลักษณะ ใหญ่ที่สุดผู้ผ่านดังกล่าวไว้ด้วยวันที่ และข้อมูลว่าขณะนี้ในเก็บถาวรนักวิจัยสร้างไทป์ย่อยพร้อมใช้งานของคอลเลกชันนี้ได้ นอกจากตัวอย่างทั้งหมด ส่งผลให้กลุ่มย่อย 11 ป่วยวินิจฉัยคล้าย IQ และอาการโพรไฟล์ พวกเขาแล้ววิเคราะห์ข้อมูลจีโนไทป์ในความพยายามที่จะค้นพบทั่วไปตัวแปรทางพันธุกรรมที่เสี่ยงโรคออทิซึมสเปคตรัมโรคประสาทผลลัพธ์ไม่ระบุทั้งจีโนมสำคัญเชื่อมโยงใด ๆ ในตัวอย่างโดยรวม หรือ ในกลุ่มย่อยไทป์ ซึ่งหมายความ ว่า ความแปรผันทางคลินิกมากที่พบในผู้ป่วยที่มีโรคโรคออทิซึมสเปคตรัมไม่ใกล้ชิดสะท้อนความผันแปรทางพันธุกรรมทั่วไป"การศึกษานี้ไม่มีหลักฐานดีผู้ป่วยคล้ายอาการผลที่เลือกในความสามารถมากขึ้นในการค้นหายีนโรคออทิซึม กล่าวว่า ดร.จอห์นคริสตัล บรรณาธิการจิตเวชชีวภาพ "นี้อาจแนะนำว่า บางความแปรผันทางคลินิกในโรคออทิซึมเกิดจากสาเหตุอื่นนอกเหนือจากความเสี่ยงทางพันธุกรรม เช่นเปลี่ยนแปลง epigenetic หรือตอบสนองต่อสิ่งแวดล้อมอื่น ๆ"โปรดทราบว่า ผลลัพธ์เหล่านี้จะสอดคล้องกับประเภทการวินิจฉัยของโรคออทิซึมในการวินิจฉัยและสถิติด้วยตนเองของจิตโรคเปลี่ยนหลักล่าสุดได้ ในการปรับปรุง 5 หลายแยกโรค ซึ่งรวมโรคออทิซึมและโรคของ Asperger ถูกจัดกลุ่มเป็นประเภทหนึ่งเรียกว่าโรคโรคออทิซึมสเปคตรัม ตัดสินใจที่ถูกตามหลักฐานว่า โรคก่อนหน้านี้หมดจริงสะท้อนให้เห็นความต่อเนื่องของความรุนแรงของเงื่อนไขเดียวกันการเจริญเติบโต"เราหวังว่า เราจะก้าวสู่กระบวนทัศน์ใหม่สำหรับการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างการศึกษาจีโนไทป์และฟีจิตแพทย์ การศึกษาก่อนหน้านี้ส่วนใหญ่ได้พยายามที่จะกำหนด หรือจำกัดไทป์โดยไม่คำนึงถึงผลกระทบในการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรม โดยคาดหวังว่า การรีไฟน์เมนท์เช่นจะปรับปรุงตรวจสอบความผันแปรทางพันธุกรรมที่เพิ่มความเสี่ยงสำหรับโรค อธิบายผู้เขียนแรกดร.สาว Chaste จากศูนย์ Hospitalier แซงต์แอนน์ในประเทศฝรั่งเศส"ผลของการจูงใจกระบวนการผลิตอื่น หนึ่งเป้าหมายโครงสร้างพันธุกรรม ของลักษณะ และ หลาย ลักษณะ ความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมของพวกเขา Chaste เพิ่ม "โรคออทิซึม ปริยายหนึ่งสำคัญของผลของเราเป็นเพื่อนร่วมงานของเราได้ทำงานดีในครั้งแรกกำหนดนั้น อย่างไรก็ตาม ให้เจริญดีกว่าในการค้นหาความเสี่ยงอยู่ภายใต้การเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรม เราเชื่อว่า กลั่นฟีเมื่อผลบนสถาปัตยกรรมทางพันธุกรรมจะจำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การค้นหายีนที่นำไปสู่ความเสี่ยงออทิสติกมีความก้าวหน้าอย่างมากในช่วงที่ผ่านมา 3 ปี ในฐานะที่เป็นฟิลด์นี้มีสูงนักวิจัยสงสัยว่าความหลากหลายของลักษณะทางคลินิกทั่วผู้ป่วยออทิสติกสะท้อนให้เห็นถึงแหล่งที่มาที่แตกต่างกันของ risk.If ทางพันธุกรรมดังนั้นมันก็มีเหตุผลแล้วเลือกกลุ่มของผู้ป่วยที่มีลักษณะทางคลินิกที่คล้ายกันมากอาจส่งผลให้ "บริสุทธิ์ "คือเป็นเนื้อเดียวกันมากขึ้นพันธุกรรมกลุ่มของผู้ป่วยทำให้มันง่ายต่อการค้นหายีนที่เกี่ยวข้องกับออทิสติก ..
ผลจากการศึกษาใหม่ที่ตีพิมพ์ในฉบับปัจจุบันของทางชีวภาพจิตเวชตอนนี้โยนความถูกต้องของมุมมองนี้เป็นข้อสงสัย.
กลุ่มใหญ่ นักวิทยาศาสตร์ที่ทำงานร่วมกันใช้ข้อมูลจาก Simplex ไซมอนส์คอลเลกชัน, โครงการที่โดดเด่นอย่างกว้างขวาง 2576 เริมครอบครัวออทิสติกที่ใหญ่ที่สุดในหมู่คนดังกล่าวไว้ด้วยความทันสมัยและที่ข้อมูลที่มีอยู่ในพื้นที่เก็บข้อมูลอย่างถาวร.
ความพร้อมของคอลเลกชันนี้กว้างใหญ่ทำให้นักวิจัยสามารถ สร้างกลุ่มย่อยฟีโนไทป์ นอกเหนือจากกลุ่มตัวอย่างทั้งหมดนี้ส่งผลใน 11 กลุ่มย่อยของผู้ป่วยที่มีการวินิจฉัยที่คล้ายกัน IQ และโปรไฟล์อาการ จากนั้นพวกเขาวิเคราะห์ข้อมูลทางพันธุกรรมในความพยายามที่จะค้นพบสายพันธุ์ทางพันธุกรรมที่พบบ่อยที่ปรึกษาความเสี่ยงสำหรับโรคออทิสติกสเปกตรัม.
ผลของพวกเขาไม่ได้ระบุการเชื่อมโยงอย่างมีนัยสำคัญใด ๆ จีโนมทั้งในกลุ่มตัวอย่างโดยรวมหรือในกลุ่มย่อยฟีโนไทป์ ซึ่งหมายความว่าความแปรปรวนทางคลินิกมากสังเกตได้ในผู้ป่วยที่มีความผิดปกติสเปกตรัมออทิสติกไม่ได้อย่างใกล้ชิดสะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมที่พบบ่อย.
"การศึกษานี้ไม่ได้ให้หลักฐานที่ดีว่าการเลือกผู้ป่วยที่มีอาการคล้ายผลในความสามารถในการหายีนออทิสติก" ดร. กล่าวว่า จอห์นคริสตัล, บรรณาธิการของทางชีวภาพจิตเวช "นี่อาจจะชี้ให้เห็นว่าบางส่วนของความแปรปรวนทางคลินิกในออทิสติกเกิดจากสาเหตุอื่น ๆ กว่าช่องโหว่ทางพันธุกรรมเช่นการเปลี่ยนแปลง epigenetic หรือตอบสนองอื่น ๆ ที่มีต่อสิ่งแวดล้อม."
มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องทราบว่าผลเหล่านี้อยู่ในแนวเดียวกันกับการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญที่ผ่านมาออทิสติกของ การจัดหมวดหมู่การวินิจฉัยในคู่มือการวินิจฉัยและสถิติของการเกิดความผิดปกติทางจิต ในการแก้ไข 5 ของความผิดปกติหลายแยกซึ่งรวมถึงออทิสติกและความผิดปกติของ Asperger ถูกแบ่งออกเป็นประเภทเดียวที่เรียกว่าออทิสติกความผิดปกติของคลื่นความถี่ การตัดสินใจที่อยู่บนพื้นฐานของหลักฐานการเจริญเติบโตที่ผิดปกติก่อนหน้านี้ที่แตกต่างจริงสะท้อนให้เห็นถึงความต่อเนื่องของความรุนแรงของสภาพเดิม.
"เราหวังว่าการศึกษาของเราเป็นขั้นตอนต่อกระบวนทัศน์ใหม่สำหรับการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่าง phenotypes จิตเวชและยีน. ศึกษาก่อนหน้านี้ส่วนใหญ่ ได้พยายามที่จะปรับแต่งหรือการเปลี่ยนแปลงฟีโนไทป์แคบ ๆ โดยไม่คำนึงถึงผลกระทบต่อการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมที่มีการคาดการณ์ว่าการปรับแต่งดังกล่าวจะช่วยเพิ่มการตรวจสอบของการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมที่มีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นสำหรับความผิดปกติ "อธิบายผู้เขียนดร. พอลลีนครั้งแรกบริสุทธิ์จากศูนย์ Hospitalier Sainte Anne ในฝรั่งเศส
"ผลของเรากระตุ้นให้เส้นทางอื่นอย่างใดอย่างหนึ่งการกำหนดเป้าหมายโครงสร้างทางพันธุกรรมของลักษณะและลักษณะหลายความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมของพวกเขา" บริสุทธิ์เพิ่ม "สำหรับออทิสติกซึ่งเป็นหนึ่งในความหมายที่สำคัญของผลของเราคือการที่เพื่อนร่วมงานของเราได้กระทำงานที่ดีมากในการกำหนดครั้งแรกมัน แต่ที่จะทำให้ความคืบหน้าดีขึ้นในการค้นพบการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมที่มีความเสี่ยงพื้นฐานเราเชื่อว่าการปรับแต่ง phenotypes ในแง่ของผลกระทบต่อสถาปัตยกรรมทางพันธุกรรม จะเป็นสิ่งจำเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การค้นหายีนที่นำไปสู่ความเสี่ยงออทิสติกมีความก้าวหน้าอย่างมากในช่วง 3 ปี เป็นฟิลด์นี้มีขั้นสูง , นักวิจัยได้สงสัยว่า ความหลากหลายของทางคลินิกในผู้ป่วยออทิสติก สะท้อนให้เห็นถึงคุณสมบัติ แหล่งที่แตกต่างกันของความเสี่ยงทางพันธุกรรม ถ้าเป็นเช่นนั้น มันคือเหตุผลแล้วเลือกกลุ่มของผู้ป่วยที่มีลักษณะทางคลินิกคล้ายคลึงกันมาก อาจส่งผลให้ " บริสุทธิ์ " เช่น พันธุกรรม homogenous มากกว่ากลุ่มผู้ป่วย ทําให้ง่ายต่อการค้นหายีนที่เกี่ยวข้องกับโรคออทิสติก . . . . . . .
ผลลัพธ์จากการศึกษาใหม่ที่เผยแพร่ในปัญหาปัจจุบันของจิตเวชศาสตร์ชีวภาพแล้วโยนความถูกต้องของมุมมองนี้เป็นข้อสงสัย .
กลุ่มใหญ่ของข้อมูล นักวิทยาศาสตร์ใช้ข้อมูลจากอินเทอร์เน็ตเริมสะสม โครงการที่ 2576 อย่างกว้างขวางลักษณะออทิสติกเริมครอบครัว ศึกษาเนื้อหาดังกล่าวที่ใหญ่ที่สุดวันที่และข้อมูลที่สามารถใช้ได้ในพื้นที่เก็บข้อมูลถาวร .
ความพร้อมของคอลเลกชันมากมายนี้อนุญาตให้นักวิจัยเพื่อสร้างคุณสมบัติกลุ่มย่อย นอกจากตัวอย่างทั้งหมดนี้ส่งผลใน 11 กลุ่มย่อยของผู้ป่วยที่คล้ายกันวินิจฉัย ไอคิว และสภาพอาการของโรค จากนั้นวิเคราะห์ข้อมูลทางพันธุกรรมในความพยายามที่จะค้นพบพันธุกรรมสายพันธุ์ทั่วไปที่มอบความโรคออทิซึมสเปกตรัมโรค .
ผลลัพธ์ไม่ได้ระบุใด ๆ genome-wide สำคัญสมาคมในตัวอย่างโดยรวมหรือในกลุ่มย่อยคุณสมบัติ .ซึ่งหมายความ ว่า ความแปรปรวนทางคลินิกมากสังเกตได้ในผู้ป่วยโรคออทิซึมสเปกตรัมโรคไม่ได้อย่างใกล้ชิดสะท้อนให้เห็นถึงความหลากหลายทางพันธุกรรมทั่วไป .
" การศึกษานี้ไม่ได้ให้เป็นหลักฐานที่ดีที่เลือกผู้ป่วยที่มีอาการที่คล้ายคลึงกันผลในความสามารถมากขึ้นเพื่อค้นหายีนที่เป็น " ดร. จอห์น คริสตัล , บรรณาธิการของจิตเวชทางชีวภาพ" นี้อาจจะพบว่า บางการศึกษาทางคลินิกในออทิสติกเกิดขึ้นจากสาเหตุอื่นมากกว่า เช่น การเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรม Epigenetic ช่องโหว่หรือการตอบสนองอื่น ๆเพื่อสิ่งแวดล้อม "
มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่าผลลัพธ์เหล่านี้สอดคล้องกับล่าสุดหลักเปลี่ยนหมวดหมู่ในการวินิจฉัยออทิสติกЃ . ในรุ่นที่ 5 ของหลายแยกโรค Asperger ออทิสติกซึ่งรวมและโรค แบ่งออกเป็นประเภทเดี่ยวเรียกว่าโรคออทิซึมสเปกตรัมโรค . การตัดสินใจบนพื้นฐานของหลักฐานที่ชัดเจนเติบโตผิดปกติก่อนหน้านี้ที่จริงสะท้อนให้เห็นความต่อเนื่องของความรุนแรงของเงื่อนไขเดียวกัน .
" เราหวังว่า การศึกษาของเราเป็นขั้นตอนต่อกระบวนทัศน์ใหม่เพื่อการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างจีโนไทป์ฟีโนไทป์และจิตเวช . ก่อนหน้านี้มากที่สุดการศึกษาได้พยายามที่จะปรับปรุงหรือเปลี่ยนแปลงแคบใกล้เคียงโดยไม่คำนึงถึงผลกระทบต่อความหลากหลายทางพันธุกรรม มีความคาดหวังว่า เช่น การปรับแต่งจะปรับปรุงการตรวจหาความแปรผันทางพันธุกรรมเพิ่มความเสี่ยงสำหรับโรค" อธิบายผู้เขียนแรก ดร. พอลลีนบริสุทธิ์จากศูนย์ hospitalier Sainte Anne ในประเทศฝรั่งเศส .
" ผลกระตุ้นอีกทางหนึ่ง เป้าหมาย โครงสร้างทางพันธุกรรมของลักษณะและลักษณะพันธุกรรมสหสัมพันธ์แบบ " บริสุทธิ์เพิ่ม " ออทิสติก นัยยะสำคัญหนึ่งของผลลัพธ์ก็คือเพื่อนร่วมงานของเราได้กระทำงานที่ดีมากในการกำหนดมัน อย่างไรก็ตามเพื่อให้ดีขึ้นตามการเสี่ยงทางพันธุกรรม เป็นต้น เราเชื่อว่า กลั่นเกิดในแง่ของผลกระทบที่มีต่อสถาปัตยกรรมทางพันธุกรรมจะเป็นสิ่งจำเป็น