The morning of June 27th was clear

The morning of June 27th was clear and sunny, with the fresh warmth of a full-summer day; the flowers
were blossoming profusely and the grass was richly green. The people of the village began to gather in
the square, between the post office and the bank, around ten o'clock; in some towns there were so many
people that the lottery took two days and had to be started on June 2th. but in this village, where there
were only about three hundred people, the whole lottery took less than two hours, so it could begin at ten
o'clock in the morning and still be through in time to allow the villagers to get home for noon dinner.
The children assembled first, of course. School was recently over for the summer, and the feeling of
liberty sat uneasily on most of them; they tended to gather together quietly for a while before they broke
into boisterous play. and their talk was still of the classroom and the teacher, of books and reprimands.
Bobby Martin had already stuffed his pockets full of stones, and the other boys soon followed his
example, selecting the smoothest and roundest stones; Bobby and Harry Jones and Dickie Delacroix-- the
villagers pronounced this name "Dellacroy"--eventually made a great pile of stones in one corner of the
square and guarded it against the raids of the other boys. The girls stood aside, talking among themselves,
looking over their shoulders at rolled in the dust or clung to the hands of their older brothers or sisters.
Soon the men began to gather. surveying their own children, speaking of planting and rain, tractors and
taxes. They stood together, away from the pile of stones in the corner, and their jokes were quiet and they
smiled rather than laughed. The women, wearing faded house dresses and sweaters, came shortly after
their menfolk. They greeted one another and exchanged bits of gossip as they went to join their husbands.
Soon the women, standing by their husbands, began to call to their children, and the children came
reluctantly, having to be called four or five times. Bobby Martin ducked under his mother's grasping hand
and ran, laughing, back to the pile of stones. His father spoke up sharply, and Bobby came quickly and
took his place between his father and his oldest brother.
The lottery was conducted--as were the square dances, the teen club, the Halloween program--by Mr.
Summers. who had time and energy to devote to civic activities. He was a round-faced, jovial man and he
ran the coal business, and people were sorry for him. because he had no children and his wife was a
scold. When he arrived in the square, carrying the black wooden box, there was a murmur of
conversation among the villagers, and he waved and called. "Little late today, folks." The postmaster, Mr.
Graves, followed him, carrying a three- legged stool, and the stool was put in the center of the square and
Mr. Summers set the black box down on it. The villagers kept their distance, leaving a space between
themselves and the stool. and when Mr. Summers said, "Some of you fellows want to give me a hand?"
there was a hesitation before two men. Mr. Martin and his oldest son, Baxter. came forward to hold the
box steady on the stool while Mr. Summers stirred up the papers inside it.
The original paraphernalia for the lottery had been lost long ago, and the black box now resting on the
stool had been put into use even before Old Man Warner, the oldest man in town, was born. Mr.
Summers spoke frequently to the villagers about making a new box, but no one liked to upset even as
much tradition as was represented by the black box. There was a story that the present box had been
made with some pieces of the box that had preceded it, the one that had been constructed when the first
people settled down to make a village here. Every year, after the lottery, Mr. Summers began talking
again about a new box, but every year the subject was allowed to fade off without anything's being done.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เช้าของวันที่ 27 มิถุนายนชัดเจน และซัน นี่ กับความอบอุ่นสดวันร้อนเต็ม ดอกไม้ เติมกาฬไหล และให้หญ้าเป็นสีเขียวมั่งคั่ง คนของหมู่บ้านเริ่มที่จะรวบรวมใน สแควร์ ระหว่างทำการไปรษณีย์และธนาคาร ประมาณสิบโมง ในบางเมือง มีมาก คนว่า ลอตเตอรี่เอาสองวัน และได้เริ่มขึ้นในเดือน 2th มิถุนายน แต่ ในหมู่ บ้านนี้ ที่มี เพียงประมาณสามร้อยคน สลากกินแบ่งทั้งหมดเอาน้อยกว่าสองชั่วโมง ดังนั้นมันอาจเริ่มที่สิบ โมงในตอนเช้า และยัง จะผ่านเวลาให้ชาวบ้านได้บ้านสำหรับอาหารเที่ยง เด็ก ๆ ประกอบก่อน แน่นอน โรงเรียนเพิ่งผ่านฤดูร้อน และความรู้สึกของ ลิเบอร์ตี้นั่ง uneasily บนส่วนใหญ่ของพวกเขา พวกเขามีแนวโน้มที่จะรวบรวมเข้าด้วยกันอย่างเงียบ ๆ ในขณะก่อนที่พวกเขายากจน เป็นการเล่นที่อึกทึก และการพูดคุยยังของห้องเรียนและครู หนังสือ และ reprimands บ๊อบบี้มาร์ตินได้แล้วยัดกระเป๋าของเขาเต็มไปด้วยก้อนหิน และชายอื่นเร็ว ๆ นี้ตามเขา ตัวอย่าง การเลือกหิน smoothest และ roundest บ๊อบบี้ และแฮร์รี่โจนส์ และ ไมเคิล Dickie - ชาวบ้านออกเสียงชื่อนี้ "Dellacroy" — ในที่สุดทำหินกองดีในมุมหนึ่งของการ ตร. และเตรียมพร้อมกับการมาของชายอื่น หญิงยืนเฉย พูดคุยระหว่างกันเอง มองผ่านไหล่ของพวกเขาที่สะสมในฝุ่น หรือพืชกับมือของพี่ชายหรือน้องสาวของพวกเขารุ่นเก่า เร็ว ๆ นี้ คนเริ่มที่จะรวบรวม สำรวจเด็กของตัวเอง พูดปลูก และฝน รถแทรกเตอร์ และ ภาษี พวกเขายืนกัน จากกองหินมุม และเรื่องตลกของพวกเขาเงียบสงบและพวกเขา ยิ้ม แทนที่หัวเราะ ผู้หญิง ใส่ชุดบ้านซีดและเสื้อกันหนาว มาในไม่ช้าหลังจาก กลุ่มของพวกเขา พวกเขารับการต้อนรับกัน และแลกเปลี่ยนบิตของบาร์เซโลนาจะไปร่วมสามี เริ่มเร็ว ๆ นี้ ผู้หญิง ยืน โดยสามี เรียกให้ลูก และเด็ก ๆ มา เต็มใจ มีการเรียกครั้งที่สี่ หรือห้า บ๊อบบี้มาร์ตินหัวเราะต่อภายใต้มือ grasping แม่ของเขา และวิ่ง หัวเราะ กองหินไป พ่อพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว และบ๊อบบี้มาอย่างรวดเร็ว และ เอาสถานที่ของเขาระหว่างบิดาและพี่ชายของเขาเก่าแก่ที่สุด ลอตเตอรี่ถูกดำเนินการเป็นได้เต้นสแควร์ คลับวัยรุ่น โปรแกรมฮาโลวีน - โดยนาย ฤดูร้อน ที่มีเวลาและพลังงานจะอุทิศเพื่อกิจกรรมพลเมือง เป็นคน หน้ากลม ไปอย่างครึกครื้นตลอดและเขา ธุรกิจถ่านหินวิ่ง และคนมีเขา เพราะเขาไม่มีภรรยาเป็น ประชุมเพลิง เมื่อเขามาในสี่เหลี่ยม กล่องไม้สีดำ การถือครองมีเสียงฟู่ของของ บทสนทนาระหว่างชาวบ้าน และเขา waved และเรียก "น้อยวันนี้ล่าสุด คน" การโพสมาสเตอร์ Mr หลุมฝังศพ ตาม แบกสาม - เก้าอี้ขาเปลือย และอุจจาระถูกใส่ในช่องสี่เหลี่ยม และ นายฤดูตั้งกล่องดำลงบน ชาวบ้านเก็บระยะทางของพวกเขา ออกจากช่องว่างระหว่าง ตนเองและในอุจจาระ และเมื่อฤดูร้อนนายกล่าวว่า "คุณเฟลโล่ส์บางต้องการ ให้ฉันมือ" มีลังเลก่อนสองคน นายมาร์ตินและลูกชายของเขา Baxter มาข้างหน้าค้างไว้ steady บนเก้าอี้ในขณะที่ฤดูร้อนนายสะเทือนเอกสารไว้ภายในกล่อง มึนเมาเดิมสำหรับลอตเตอรี่ที่เคยหายไปนาน และกล่องสีดำตอนนี้วางตัวบน มีการวางเก้าอี้เข้าใช้ก่อนเฒ่าวอร์เนอร์ คนเก่าแก่ที่สุดในเมือง เกิด นายอภิรักษ์โกษะโยธิน ฤดูร้อนพูดกับชาวบ้านเกี่ยวกับการทำกล่องใหม่บ่อย แต่ไม่มีใครชอบให้อารมณ์เสียเป็น ประเพณีมากถูกแสดง ด้วยกล่องสีดำ มีเรื่องราวที่กล่องที่อยู่ได้ มีบางชิ้นส่วนของกล่องที่มีหน้ามัน ที่ได้ สร้างขึ้นเมื่อครั้งแรก คนปักเพื่อให้หมู่บ้านที่นี่ ทุกปี หลังจากสลากกินแบ่ง นายฤดูเริ่มพูด อีก เกี่ยวกับกล่องใหม่ แต่ทุกปี เรื่องถูกได้จางออก โดยไม่มีของอะไรจะทำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เช้าวันที่ 27 มิถุนายนคือชัดเจน และแดด กับความอบอุ่นที่สดของวันในช่วงฤดูร้อน ดอกไม้เบ่งบานสลอน ;
) และหญ้าเป็นสีเขียว มั่งคั่ง ชาวบ้านเริ่มที่จะรวบรวมใน
ตารางระหว่างไปรษณีย์และธนาคาร ประมาณสิบโมง ในบางเมืองมีผู้คนมากมาย
ว่าหวยได้สองวัน และได้เริ่มในเดือนมิถุนายน 2 .แต่หมู่บ้านนี้ มีเพียงประมาณสามแสนคน
ถูกลอตเตอรี่ทั้งหมดใช้เวลาไม่ถึงสองชั่วโมง ดังนั้นมันอาจจะเริ่มต้นที่ 10
นาฬิกาในตอนเช้าและจะผ่านในเวลา เพื่อให้ชาวบ้านได้กลับบ้าน เที่ยง เย็น
เด็กประกอบแรก แน่นอน โรงเรียนเพิ่งผ่านช่วงซัมเมอร์ และความรู้สึกของ
Liberty นั่งกระสับกระส่ายอยู่บนสุดของพวกเขาพวกเขามีแนวโน้มที่จะรวมตัวกันเงียบๆไปสักพักก่อนที่พวกเขาทำลาย
เข้าไปโวยวายเล่น และพูดคุยของพวกเขายังคงของห้องเรียน และครู หนังสือและการลงโทษ .
บ๊อบบี้ มาร์ตินก็ยัดกระเป๋าของเขาเต็มไปด้วยหินและเด็กคนอื่นๆตามแบบอย่างของท่าน
เลือก smoothest roundest และก้อนหิน บ๊อบบี้ และ แฮร์รี่ โจนส์ และ ดิกกี้ เดอลากรัว --
ชาวบ้านออกเสียงชื่อนี้ " dellacroy " ในที่สุดทำให้กองใหญ่ของหินในมุมหนึ่งของจัตุรัส และชั่งใจ
กับการจู่โจมของเด็กคนอื่น ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ พูดกับตัวเอง มองผ่านไหล่ของพวกเขาที่
รีดในฝุ่นหรือยึดติดกับมือของพี่ชายหรือพี่สาวน้องสาว
เมื่อผู้ชายเริ่มที่จะรวบรวม สำรวจเด็กของตัวเองการพูดของการปลูก และ ฝน รถแทรกเตอร์และ
ภาษี พวกเขายืนอยู่ด้วยกัน ห่างจากกองหินในมุมและมุขของพวกเขาเงียบและพวกเขา
ยิ้มมากกว่าหัวเราะ ผู้หญิงสวมชุดและเสื้อสีจางบ้านมาหลังจาก
โรงนาของพวกเขา พวกเขาทักทายซึ่งกันและกัน และแลกเปลี่ยนบิตนินทาพวกเขาไปร่วมกับสามี
แล้วผู้หญิง