Germicidal ultraviolet (UV) bulbs h

Germicidal ultraviolet (UV) bulbs have been recognized by the
medical industry as a means for the disinfection and sterilization of
medical instruments for well over 60 years (CPM, 1948). Since that
time, UV light has been used as a disinfectant and sterilization agent
for a number of different solid, liquid and gaseous materials (Hijen
et al., 2006; Bintsis et al., 2000; Riley and Nardell, 1989). In particular,
this technology has found extensive use in the treatment of drinking
water during the past two decades (Hijen et al., 2006; Wright et al.,
2002; Betancourt and Rose, 2004
Although germicidal bulbs have enjoyed widespread usage, one of
the main challenges of using UV light to disinfect or sterilize liquids is
the accurate determination of the UV dose within the liquid. Measuring
a repeatable and reproducible UV dose was an issue when germicidal
bulbs were first proposed as a sterilization method (Jagger,
1967). While the energy per unit area imparted to a container of liquid
is easily calculated from the power of the UV source and the exposure
time, calculating the energy within the solution is not so trivial.
Unfortunately, even today UV dose measurement standardization
remains elusive with many new measurement methodologies being
published (Bolton and Linden, 2003; Wright and Lawryshyn, 2000;
Qualls et al., 1989).
The average dose (Davg) of UV light within a liquid can be calculated
from the length of exposure (t) multiplied by the average intensity
(Iavg): Davg=Iavg * t. The average intensity is calculated using the following
equation: Iavg=Io * (1 – e-A⁎L) / (A*L), where A is the absorbance
of the liquid per centimeter and L is the path length of the
solution being irradiated (Morowitz, 1950). However, this calculation
is only valid for a homogeneous solution. The UV absorbance of materials
within the solution itself or in the packaging containing the solution
can create a very uneven dose when irradiated. The UV shadows
created can provide locations where microorganisms are not effectively
killed. Recently, computer modeling/simulations have been
created in an attempt to better predict the dose and efficacy of UV
in solutions with less than desired results (Maka and Lawryshyn,
2011; Blatchley, 1997; Severin et al., 1983). Due to the difficulties of
obtaining an accurate dose and predicting the anti-microbial efficacy
of a dose within a liquid, there is a clear need for additional quantitative
measurement methods.
In addition to quantitative measurements, qualitative visual indicators
are commonly used in sterilization processes. While biological
indicators of UV disinfection and sterilization have been developed
(Qualls and Johnson, 1983; Abshire et al., 1983) and are generally
regarded as the most definitive test for sterilization, they suffer
some disadvantages over chemical indicators, namely the delay in
obtaining results, cost and potential for contamination (Crow, 1983;
Linden and Darby, 1997). These disadvantages can limit the usefulness
of biological indicators in some circumstances. While other
forms of sterilization, such as steam and chemical have effective
chemical indicators, the commercial availability of UV chemical indicators
is lacking. There have been reports of fluorescently labeled

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลอด germicidal รังสีอัลตราไวโอเลต (UV) ได้รับรู้โดยการอุตสาหกรรมทางการแพทย์เป็นวิธีการฆ่าเชื้อและฆ่าเชื้อโรคเครื่องมือทางการแพทย์มามากกว่า 60 ปี (CPM, 1948) ตั้งแต่ที่เวลา UV ใช้แสงเป็นตัวแทนยาฆ่าเชื้อและฆ่าเชื้อสำหรับของแข็ง ของเหลว และเป็นต้นวัสดุต่าง ๆ (Hijenและ al., 2006 Bintsis และ al., 2000 Riley และ Nardell, 1989) โดยเฉพาะเทคโนโลยีนี้พบใช้ในการบำบัดรักษาของการดื่มน้ำในช่วงสองทศวรรษ (Hijen และ al., 2006 ไรท์ et al.,2002 Betancourt และโรส 2004ถึงแม้ว่าหลอด germicidal ได้เพลิดเพลินกับการใช้อย่างแพร่หลาย หนึ่งความท้าทายหลักของการใช้แสง UV เพื่อกำจัด หรือฆ่าเชื้อของเหลวคือกำหนดความถูกต้องของปริมาณรังสี UV ภายในของเหลว วัดปัญหาเมื่อ germicidal มีปริมาณ UV ซ้ำ และจำลองหลอดถูกเสนอครั้งแรกเป็นวิธีการฆ่าเชื้อ (แจ็กเกอร์รับบท1967) ในขณะที่พลังงานต่อหน่วยพื้นที่ imparted เพื่อเก็บของของเหลวคำนวณได้จากพลังงานแหล่งรังสียูวีและความเสี่ยงเวลา การคำนวณพลังงานภายในโซลูชันไม่เล็กน้อยดังนั้นแม้วันนี้อับ มาตรฐานการวัดปริมาณรังสี UVเปรียวกับหลายวิธีวัดใหม่ยังคงถูกประกาศ (โบลตันและลินเดน 2003 ไรท์และ Lawryshyn, 2000Qualls et al., 1989)สามารถคำนวณปริมาณรังสีเฉลี่ย (Davg) ของแสง UV ภายในเป็นของเหลวจากความยาวของแสง (t) คูณ ด้วยความเข้มเฉลี่ย(Iavg): Davg = Iavg * t ความเข้มเฉลี่ยคำนวณโดยใช้ต่อไปนี้สมการ: Iavg = Io * (1-e-A⁎L) / (A * L), เป็น absorbance ที่ของของเหลวต่อเซนติเมตรและ L คือความยาวเส้นทางของการโซลูชันการ irradiated (Morowitz, 1950) อย่างไรก็ตาม การคำนวณนี้ใช้ได้สำหรับโซลูชันที่เป็นเนื้อเดียวกันเท่านั้น Absorbance UV วัสดุในการแก้ปัญหาเอง หรือบรรจุภัณฑ์ที่ประกอบด้วยการแก้ปัญหาสามารถสร้างปริมาณมากไม่สม่ำเสมอเมื่อ irradiated เงา UVสร้างสามารถให้ตำแหน่งที่จุลินทรีย์ที่ไม่มีประสิทธิภาพฆ่า ล่าสุด โมเดล/จำลองของคอมพิวเตอร์ได้สร้างขึ้นในความพยายามที่จะคาดการณ์ปริมาณและประสิทธิภาพของ UV ดีในโซลูชันที่มีผลลัพธ์น้อยกว่าต้อง (ท่ามะกาและ Lawryshyn2011 Blatchley, 1997 Severin และ al., 1983) เนื่องจากความยากลำบากของได้รับยาถูกต้องและคาดการณ์ต่อต้านจุลินทรีย์ประสิทธิภาพของยาภายในเป็นของเหลว มีล้างต้องการเพิ่มเติมเชิงปริมาณวิธีการวัดนอกจากการประเมินเชิงปริมาณ เชิงคุณภาพตัวบ่งชี้ที่ภาพโดยทั่วไปใช้ในกระบวนการฆ่าเชื้อ ในขณะที่ทางชีวภาพได้รับการพัฒนาตัวบ่งชี้ของ UV ฆ่าเชื้อและฆ่าเชื้อ(Qualls และ Johnson, 1983 Abshire และ al., 1983) และโดยทั่วไปพวกเขาถือเป็นการทดสอบทั่วไปมากที่สุดสำหรับฆ่าเชื้อ ประสบข้อเสียบางอย่างผ่านตัวบ่งชี้สารเคมี คือความล่าช้าในได้รับผล ต้นทุน และโอกาสปนเปื้อน (ขัน 1983ลินเดนแล้วบี้ 1997) ข้อเสียเหล่านี้สามารถจำกัดความมีประโยชน์ของตัวบ่งชี้ทางชีวภาพในบางสถานการณ์ ในขณะที่อื่น ๆรูปแบบของการฆ่าเชื้อ ห้องอบไอน้ำและสารเคมีได้อย่างมีประสิทธิภาพตัวบ่งชี้สารเคมี พร้อมใช้งานเชิงพาณิชย์ของ UV เคมีตัวบ่งชี้ขาด มีการรายงานของ fluorescently ป้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อัลตราไวโอเลตฆ่าเชื้อยูวี (UV) หลอดไฟได้รับการยอมรับจาก
อุตสาหกรรมการแพทย์เป็นวิธีการในการฆ่าเชื้อและฆ่าเชื้อของ
เครื่องมือทางการแพทย์สำหรับดีกว่า 60 ปี (CPM, 1948) เนื่องจากว่า
เวลาที่แสงยูวีได้ถูกนำมาใช้เป็นยาฆ่าเชื้อและตัวแทนฆ่าเชื้อ
สำหรับจำนวนที่แตกต่างกันที่เป็นของแข็งของเหลวและก๊าซวัสดุ (Hijen
et al, 2006;. Bintsis et al, 2000;. ไรลีย์และ Nardell, 1989) โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
เทคโนโลยีนี้พบว่ามีการใช้อย่างกว้างขวางในการรักษาของการดื่ม
น้ำในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา (Hijen et al, 2006;. ไรท์, et al.
2002; Betancourt และโรส 2004
แม้ว่าหลอดฆ่าเชื้อโรคมีความสุขการใช้งานอย่างแพร่หลายซึ่งเป็นหนึ่งใน
ความท้าทายหลักของการใช้แสงยูวีเพื่อฆ่าเชื้อหรือฆ่าเชื้อของเหลวเป็น
ความมุ่งมั่นที่ถูกต้องของปริมาณรังสียูวีที่อยู่ในของเหลว. วัด
ปริมาณรังสียูวีทำซ้ำและทำซ้ำเป็นปัญหาเมื่อฆ่าเชื้อโรค
หลอดไฟที่ถูกเสนอเป็นครั้งแรกที่วิธีการฆ่าเชื้อ (แจ็คเกอร์,
1967) ในขณะที่การใช้พลังงานต่อหน่วยพื้นที่ให้แก่ภาชนะบรรจุของเหลว
จะคำนวณได้อย่างง่ายดายจากพลังของแหล่งที่มาของรังสียูวีและการสัมผัส
เวลาคำนวณพลังงานภายในการแก้ปัญหาคือไม่น่ารำคาญดังนั้น.
แต่น่าเสียดายที่แม้วันนี้มาตรฐานการวัดปริมาณรังสียูวี
ยังคงเข้าใจยากกับหลาย ๆ วิธีการวัดใหม่จะถูก
ตีพิมพ์ (โบลตันและลินเด็น 2003; ไรท์และ Lawryshyn, 2000;
วัลส์, et al, 1989.).
ปริมาณเฉลี่ย (DAvg) ของแสงยูวีที่อยู่ในของเหลวสามารถคำนวณได้
จากความยาวของการสัมผัส (t) คูณ โดยความเข้มเฉลี่ย
(Iavg): DAvg = Iavg * t ความเข้มเฉลี่ยคำนวณโดยใช้วิธีดังต่อไปนี้
สม: Iavg = ไอโอ * (1 - eA⁎L) / (L *) ซึ่งเป็นการดูดกลืนแสง
ของของเหลวต่อเซนติเมตรและ L คือความยาวเส้นทางของ
การแก้ปัญหาที่ถูกฉายรังสี ( Morowitz 1950) อย่างไรก็ตามการคำนวณนี้
จะใช้ได้เฉพาะสำหรับการแก้ปัญหาที่เป็นเนื้อเดียวกัน การดูดกลืนรังสียูวีของวัสดุ
ภายในแก้ปัญหาเองหรือบรรจุภัณฑ์ที่มีการแก้ปัญหา
สามารถสร้างยาไม่สม่ำเสมอมากเมื่อฉายรังสี เงารังสียูวี
ที่สร้างขึ้นสามารถให้สถานที่ที่ไม่ได้รับจุลินทรีย์ที่มีประสิทธิภาพในการ
ฆ่า เมื่อเร็ว ๆ นี้การสร้างแบบจำลองคอมพิวเตอร์ / จำลองได้รับการ
สร้างขึ้นในความพยายามที่จะดีกว่าที่คาดการณ์ปริมาณและประสิทธิภาพของรังสียูวี
ในการแก้ปัญหาที่มีน้อยกว่าผลที่ต้องการ (มะกาและ Lawryshyn,
2011; Blatchley,. 1997; ริน, et al, 1983) เนื่องจากความยากลำบากใน
การได้รับยาที่ถูกต้องและการคาดการณ์การรับรู้ความสามารถต้านจุลินทรีย์
ของยาที่อยู่ในของเหลวที่มีความต้องการที่ชัดเจนสำหรับการเพิ่มเติมปริมาณ
วิธีการวัด.
นอกเหนือจากการวัดเชิงปริมาณตัวชี้วัดเชิงคุณภาพภาพ
มักใช้ในกระบวนการฆ่าเชื้อ ในขณะที่ทางชีวภาพ
ตัวชี้วัดของการฆ่าเชื้อยูวีฆ่าเชื้อและได้รับการพัฒนา
(วัลส์และจอห์นสัน, 1983;. Abshire, et al, 1983) และโดยทั่วไปจะ
ถือได้ว่าเป็นผลการทดสอบที่ชัดเจนที่สุดสำหรับการฆ่าเชื้อพวกเขาประสบ
ข้อเสียบางกว่าตัวชี้วัดทางเคมีคือความล่าช้าใน
การได้รับ ผลค่าใช้จ่ายและมีศักยภาพในการปนเปื้อน (อีกา 1983;
Linden และดาร์บี้, 1997) ข้อเสียเหล่านี้สามารถ จำกัด การใช้ประโยชน์
ของตัวชี้วัดทางชีวภาพในบางสถานการณ์ ในขณะที่คนอื่น ๆ
ในรูปแบบของการฆ่าเชื้อเช่นไอน้ำและสารเคมีที่มีประสิทธิภาพ
ตัวชี้วัดทางเคมีว่างในเชิงพาณิชย์ของตัวชี้วัดทางเคมีรังสียูวี
จะขาด มีการรายงานของ fluorescently ติดป้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฆ่าเชื้อโรคอัลตราไวโอเลต ( UV ) หลอดได้รับการยอมรับโดย
อุตสาหกรรมทางการแพทย์เป็นวิธีการสำหรับการฆ่าเชื้อและฆ่าเชื้อเครื่องมือแพทย์ของ
ให้ดีกว่า 60 ปี ( CPM , 1948 ) ตั้งแต่
เวลาแสงยูวีได้ถูกใช้เป็นยาฆ่าเชื้อโรค และสารฆ่าเชื้อ
สำหรับจำนวนที่แตกต่างกัน ของแข็ง ของเหลว และก๊าซ ( วัสดุ hijen
et al . , 2006 ; bintsis et al . , 2000 ; และ nardell ไรลีย์ ,1989 ) โดย
เทคโนโลยีนี้ได้พบการใช้อย่างกว้างขวางในการรักษาของการดื่ม
น้ำในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา ( hijen et al . , 2006 ; Wright et al . ,
2002 ; เบตันคอร์ท และกุหลาบ , 2004
ถึงแม้ว่าฆ่าเชื้อโรคหลอดไฟได้เพลิดเพลินกับการใช้งานอย่างกว้างขวาง หนึ่งในความท้าทายหลักของ
โดยใช้แสง UV เพื่อฆ่าเชื้อโรค หรือฆ่าเชื้อของเหลวคือ
ถูกต้องกำหนดปริมาณ UV ภายในของเหลววัดรังสี UV และการทำซ้ำซึ่งเป็นปัญหาเมื่อหลอดไฟฆ่าเชื้อโรค
ถูกเสนอเป็นวิธีการฆ่าเชื้อ ( ใจ
, 1967 ) ในขณะที่พลังงานต่อหน่วยพื้นที่แก่ภาชนะของเหลว
ได้อย่างง่ายดายคำนวณจากพลังของ UV และแหล่งแสง
เวลาการคำนวณพลังงานภายในโซลูชั่นที่ไม่ไร้สาระ
ขออภัยแม้วันนี้ปริมาณรังสี UV มาตรฐานการวัด
ยังคงเข้าใจยาก มีหลายใหม่การวัดวิธีการถูก
เผยแพร่ ( ถ้า ) , 2003 ; ไรท์และ lawryshyn , 2000 ;
ควอลส์ et al . , 1989 )
( davg ) ปริมาณของแสงยูวีในน้ำสามารถคำนวณ
จากความยาวของแสง ( T ) คูณด้วย
ความเข้มเฉลี่ย ( iavg ) : davg = iavg * .ความเข้มเฉลี่ยคำนวณโดยใช้สมการต่อไปนี้
: iavg = IO * ( 1 ) e-a ⁎ L ) / ( * L ) ที่เป็นค่า
ของของเหลวต่อเซนติเมตร และมีความยาวเส้นทางของโซลูชั่นการฉายรังสี (
morowitz 1950 ) อย่างไรก็ตาม การคํานวณ
จะใช้ได้เฉพาะสำหรับโซลูชั่นที่เป็นเนื้อเดียวกัน ค่าการดูดกลืนแสงยูวีของวัสดุ
ในการแก้ปัญหาเอง หรือในบรรจุภัณฑ์ที่มีโซลูชั่น
สามารถสร้างปริมาณมากขนาดไม่เท่าตอนการฉายรังสี แสงเงา
สร้างขึ้นสามารถให้สถานที่ที่จุลินทรีย์จะไม่มีประสิทธิภาพ
ฆ่า เมื่อเร็ว ๆนี้ , คอมพิวเตอร์แบบจําลองได้
สร้างขึ้นในความพยายามที่จะดีกว่าคาดการณ์ปริมาณและประสิทธิภาพของ UV
ในโซลูชั่นที่น้อยกว่าผลลัพธ์ที่ต้องการ ( มะค่า และ lawryshyn
,2011 ; blatchley , 1997 ; Severin et al . , 1983 ) เนื่องจากความยากของ
ได้รับปริมาณที่ถูกต้อง และประเมินประสิทธิภาพของยาต้านจุลชีพ
ภายในของเหลว มีความต้องการที่ชัดเจนสำหรับวิธีวัดเชิงปริมาณ

เพิ่มเติม นอกเหนือไปจากการวัดปริมาณ
ตัวชี้วัดภาพเชิงคุณภาพมักใช้ในกระบวนการทำให้ปราศจากเชื้อ ในขณะที่ทางชีวภาพ
ตัวชี้วัดของการฆ่าเชื้อยูวีฆ่าเชื้อ และได้รับการพัฒนา
( ควอลส์และจอห์นสัน , 1983 ; แอ็บไชร์ et al . , 1983 ) และโดยทั่วไปถือว่าเป็นแบบทดสอบที่ชัดเจนที่สุด

สำหรับฆ่าเชื้อ , พวกเขาประสบข้อเสียบางกว่าตัวบ่งชี้ทางเคมี ได้แก่ ความล่าช้าใน
การได้รับผล ค่าใช้จ่าย และโอกาสในการปนเปื้อน ( Crow , 1983 ;
Linden และดาร์บี้ , 1997 )ข้อเสียเหล่านี้สามารถจำกัดประโยชน์
ตัวชี้วัดทางชีวภาพในบางสถานการณ์ ในขณะที่รูปแบบอื่น ๆ
ฆ่าเชื้อ เช่น ไอน้ำและสารเคมีได้ตัวบ่งชี้ทางเคมีที่มีประสิทธิภาพ
, ความพร้อมในเชิงพาณิชย์ของตัวบ่งชี้ทางเคมีรังสี UV
ขาด มีการรายงานของ fluorescently ติดป้าย