3.2.1. Adsorption isothermsThe adso

3.2.1. Adsorption isotherms
The adsorption data of PCDD/Fs are shown in Table 2. An increasing dosage of activated carbon could reduce the dioxins concentration to lower levels. As the dosage of activated carbon in-
creases from 0.02 g to 0.51 g, the residual concentration (Ce ) reduces from 9.04 ng/L to 1.38 ng/L for PCDDs, and from 65.36 ng/L to 5.20 ng/L for PCDFs. However, the adsorbed dioxins per gram of
activated carbon (Qe ) decreased significantly. Therefore, it is essential to take both removal efficiencies of dioxins and optimal use of activated carbon into consideration. So, the adsorption isotherms of PCDD/Fs should be investigated. Such adsorption isotherms represent the amount of adsorbed PCDD/Fs per gram of activated carbon (Qe ) as a function of the dioxins concentrations after adsorption (Ce ). The experimental results were modeled by both Henry linear isotherm and Freundlich isotherm (Doretto and Rath, 2013; Foo and Hameed, 2010; Limousin et al., 2007).
The Freundlich isotherm describes non-ideal and reversible adsorption, not restricted to the formation of monolayer (Foo and Hameed, 2010). It is defined by the following exponential equation:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.2.1. ดูดซับ isothermsการดูดซับของ PCDD/Fs จะแสดงในตารางที่ 2 ปริมาณการเพิ่มขึ้นของคาร์บอนอาจลดความเข้มข้นของ dioxins เพื่อลดระดับ เป็นปริมาณของคาร์บอนในรอยยับจาก 0.02 กรัมประเภท 0.51 กรัม ความเข้มข้นเหลือ (Ce) ลด จาก 9.04 ng/L ไป 1.38 ng/L สำหรับ PCDDs และ 65.36 ng/L ใน 5.20 ng/L สำหรับ PCDFs อย่างไรก็ตาม dioxins adsorbed ต่อกรัมของคาร์บอน (Qe) ลดลง significantly ดังนั้น มันเป็นสิ่งสำคัญทั้ง efficiencies กำจัดของ dioxins และใช้งานของถ่านในการพิจารณา ดังนั้น isotherms ดูดซับของ PCDD/Fs ควรถูกตรวจสอบ Isotherms ดูดซับดังกล่าวแสดงปริมาณของซับ PCDD/Fs ต่อกรัมของคาร์บอน (Qe) เป็นฟังก์ชันของความเข้มข้นของ dioxins หลังจากดูดซับ (Ce) ผลการทดลองถูกจำลอง โดยเฮนรี่เชิงเส้น isotherm และ Freundlich isotherm (Doretto และราษฎร์ 2013 ฟูและหะมีด 2010 ลีมูแซ็งทาง et al. 2007)การ Freundlich isotherm อธิบาย-เหมาะ และกลับดูดซับ ไม่ได้จำกัดการก่อตัวของ monolayer (Foo และหะมีด 2010) มันเป็นการตกลง โดยเนนสมการต่อไปนี้:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.2.1 การดูดซับ Isotherms
ข้อมูลการดูดซับของ PCDD / Fs จะแสดงในตารางที่ 2 ปริมาณที่เพิ่มขึ้นของถ่านกัมมันจะช่วยลดความเข้มข้นของไดออกซินให้อยู่ในระดับที่ต่ำกว่า ขณะที่ปริมาณของถ่านกัมห
รอยย่นจาก 0.02 กรัมเป็น 0.51 กรัมความเข้มข้นที่เหลือ (CE) ลดจาก 9.04 นาโนกรัม / ลิตรเป็น 1.38 นาโนกรัม / ลิตร PCDDs และจาก 65.36 ng / L เพื่อ 5.20 ng / L สำหรับ PCDFs อย่างไรก็ตามการดูดซับไดออกซินต่อกรัมของ
คาร์บอน (Qe) ลดลงอย่างมีนัยสำคัญ ดังนั้นจึงเป็นสิ่งจำเป็นที่จะใช้ทั้งการกำจัด E FFI ciencies ของไดออกซินและการใช้งานที่ดีที่สุดของถ่านกัมมาพิจารณา ดังนั้นไอโซเทอมการดูดซับของ PCDD / Fs ควรจะสอบสวน ไอโซเทอมการดูดซับดังกล่าวหมายถึงปริมาณของการดูดซับ PCDD / Fs ต่อกรัมของถ่านกัม (Qe) เป็นหน้าที่ของความเข้มข้นของสารไดออกซิหลังจากการดูดซับ (CE) ก ผลการทดลองรูปแบบโดยทั้งสองไอโซเทอมการเชิงเส้นและเฮนรี่ Freundlich isotherm (Doretto และไทยรัฐ, 2013; ฟูและ Hameed 2010; ลีมู et al, 2007)..
Freundlich isotherm อธิบายที่ไม่เหมาะและพลิกกลับดูดซับไม่ได้ จำกัด การก่อตัว ของ monolayer (ฟูและ Hameed 2010) มันเป็นนิยามโดยสมการต่อไปนี้:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดำเนินงาน . ไอโซเทอมการดูดซับการดูดซับข้อมูลพีซีดีดี / FS จะแสดงในตารางที่ 2 การเพิ่มปริมาณคาร์บอนได ซิน สามารถลดความเข้มข้นของระดับล่าง ตามปริมาณของคาร์บอนในรอยย่นจาก 0.02 กรัม 0.51 กรัม ปริมาณตกค้าง ( CE ) ลดจาก 16.13 กรัม / ลิตร 1.38 กรัม / ลิตร สำหรับ pcdds และจาก 65.36 นาโนกรัม / ลิตร 5.20 กรัม / ลิตรสำหรับพีซีดีเอฟ . อย่างไรก็ตาม การดูดซับได ซิน 1 กรัมคาร์บอนกัมมันต์ ( QE ) ลดลง signi จึงลดลงอย่างมีนัยสําคัญเมื่อ . ดังนั้น , มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะใช้ทั้งการกำจัด E ffi ciencies ของได ซิน และใช้ที่เหมาะสมของถ่านกัมมันต์ในการพิจารณา ดังนั้น ไอโซเทอมการดูดซับของพีซีดีดี / FS ก็ต้องตรวจสอบด้วย เช่นไอโซเทอมการดูดซับปริมาณการดูดซับของพีซีดีดี / FS / กรัมถ่านกัมมันต์ ( QE ) เป็นฟังก์ชันของได ซินเข้มข้นหลังการดูดซับ ( CE ) ผลการทดลอง คือ แบบทั้งเส้นไอโซเทอมการดูดซับและเฮนรี่พบ ( และ doretto ชื่อฟู hameed 2013 ; และ , 2010 ; เมี่ยงคำ et al . , 2007 )ที่ไม่เหมาะและช์พบว่าอธิบายได้ไม่ จำกัด การดูดซับ การก่อตัวของโมโนเลเยอร์ ( ฟู และ hameed , 2010 ) มันคือเดจึงเน็ด ตามสมการเอกซ์โพเนนเชียล