Apparently, it didn’t leave a bad i

Apparently, it didn’t leave a bad impression on her. Relieved from her reaction, I resumed my eating.
We both continued eating in silence and ended up finishing our food before we even realized it.
“…It’s frustrating to say,” said Isshiki, whispering. I watched her with a sidelong glance and she lifted her face and looked at me. She looked frustrated somehow. Isshiki pouted and continued her words.
“But it was good…” She immediately averted her face. I felt like breaking into a smile after seeing that.
“…I’m glad to hear that.”
“Well, I suppose taking a girl into a store that’s normally hard to enter alone by herself might score you some high points.” Isshiki nodded her and convinced herself as if she was persuading someone. As long she enjoyed it, that made me extremely delighted.
But when I think about it, pasta and ramen were pretty similar and when it came to oil content, avocados and back fat weren’t all that different.
Carbohydrates and fat didn’t discriminate between men and women and may very well be the best things ever.
Naritake really was god-like.
× × ×

Alright, now that we’re done eating, let’s go home!
At least, that’s what I wanted to say, but we were still walking around the town of Chiba.
“Don’t you feel like eating something sweet?”
She posed it as a question, but in reality, she was issuing an order. I accepted her order and we went around looking for a place similar to a cafe.
“There’s like a lot of nice stores if we go that way,” Isshiki said, hastily walking on. The direction she headed in veered slightly away from the town center and led to a subdued street with a park, offices, and apartments.
We passed the front of the central station and walked down a street that had gone through maintenance relatively recently. This area, unlike the crowded “pick-up” street, was sparse with buildings.
It might’ve been the reason why the blowing wind felt a little stronger.
For how clear the weather was, the north wind was still chilly.
Having had my fill of ramen, I was feeling nice and warm—and I wouldn’t say I wanted to go home at this instant—but I wasn’t very fond of walking for long periods of time.
I looked at Isshiki wondering how much longer this was going to take and she pointed ahead with a smile. “You see that? It’s that store over there.”
When I looked, I was met with a stylish cafe.
Its exterior was made of wooden panels with large windows that took in light from outside, the terrace had a large, green parasol, and the front of the cafe had a blackboard with the menu written in chalk and exposed in broad daylight how stylish it is. Hey, you can’t be serious, we’re in Chiba, you know? Is it really okay to have this kind of cafe in Chiba?
How about it? You’re okay with that store, right? We are going in, right? You don’t know what “I won’t go” means, right? Isshiki pulled at my scarf silently as if asking those strings of questions. Um, my scarf isn’t a leash, you know?
“Well, I guess this store works.”
Then again, it was really cold, so anywhere was fine with me. I know for sure I wouldn’t bother entering that store if I was alone, but since I was accompanied by Isshiki today, they should forgive me for trespassing into their stylish world.
“Okay, let’s g—oh, shoot!” Isshiki said, and stopped.
“What? What’s going on?”
She pulled my sleeve, forcing me to a stop. My sleeves aren’t your reins, either… She then frantically went behind me. She then peeked out her face from the side and pointed at the store.
“Please take a look over there.”
“Hm.”
I looked in the direction as I was told and a couple had just come out of the cafe. A frail looking girl wearing glasses with pigtails and a regular boy with no worthwhile traits that could be found in any boy elsewhere… After those two left the store, they walked in the opposite direction of us.
I watched them in curiosity with my arms crossed and contemplated.
They look kind of familiar… As I thought about who they were, a voice spoke to me from behind.
“He’s the vice president and she’s the secretary.”
…Ohhh, that’s right, I’ve met them before.
No, wait just one second. Why did those two come out of that cafe together?
“What, don’t tell me those two are dating?” I asked Isshiki who took some distance from my back.
She tilted her head. “Who knows? I don’t think so? Just because they went out out together somewhere for a little bit doesn’t mean they’re da…”
Isshiki abruptly stopped and turned around with incredible intensity.
“Ha! What was that just now, were you trying to hit on me, you’re a bit shameless to think you can act like a boyfriend just because we went out to have fun for a bit, I’m sorry, please do that only after we do this a few more times.” She quickly ran her mouth after flinging out both her hands as if to take some distance.
“…Ahh, yeah, sure. Nevermind, just forget it.”
It’s too much of a pain to ask how she came to that conclusion… Also, counting how many times she’s rejected me like that was starting to feel stupid…
“Whatever, let’s just go in already. I’m cold.”
“Oh, please wait for me!”
I went into the store after telling her and Isshiki chased after me.
I knew it was stylish outside, but the interior wasn’t any different. They were seemingly picky about their chairs and tables as every single one of them was distinct. The walls and the drawers were decorated with sweet decorations, forming an interior that would be popular among female customers.
The seats we were led to were inside to the right and were sofas that looked standard compared to the interior of the store. Sunlight from outside poured in through the bow window that faced the street.
Isshiki who sat across from me promptly opened the menu. “Oh, yikes! I have, like, no idea what to get, you know?”
Though she asked, it didn’t look like she was expecting an answer from me in particular as she flipped through the menu on her own. That’s Irohasu for you, so sly; she was exhibiting her sweets-loving femine wiles. Well, slyness didn’t really matter since a lot of girls liked sweet things, anyway. Case in point, there’s a cookie-eating monster that gobbled down tea cakes at the club room… Although recently, she’s been devouring rice crackers instead.
As I watched Isshiki worry over the menu, she turned a part of it towards me.
Ohh, the menu is pretty varied…
Macaron, swiss roll, gâteau au fromage cheesecake, crème brûlée… There’s also gelato and sorbet. I wonder what the difference between those two is? Was it something like Shofukutei family7 or something?
With worthless thoughts in mind, I compared the menu item names and pictures until Isshiki popped her face above the menu.
“I’m ready.”
“Oh. Let’s call someone over then.”
After calling the waiter, Isshiki pointed at the menu and ordered. “I’ll take assam tea and a macaron, please.”
“And I’ll take… a blend coffee and a gelato.”
After making our orders, a time of relaxation continued for a while.
The softly played bossa nova BGM, the warm atmosphere inside, and the tender sunlight of the early afternoon. Every single one of them contributed to the special mood inside this cafe. Even the voices of other customers sounded distant and quiet as if though they were submerged in water.
But in place of those voices, my attention was directed at the person in front of me.
Isshiki must visit this shop regularly because she sank into the sofa and was extremely relaxed. She placed her elbow on the armrest, rested her cheeks in her hand, and looked outside the window. She hummed to herself in anticipation of her macaron.
I looked at the scenery outside as well while listening to her faint humming voice. In the scenery ahead was the typical landscape of the town of Chiba, but as I gazed at it from behind a single sheet of glass inside the stylish cafe interior, it appeared much more extravagant than normal. It could’ve been the magic of this cafe’s atmosphere that caused me to see that illusion.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เห็นได้ชัด มันไม่ได้ทิ้งความประทับใจที่ไม่ดีกับเธอ ปลดปล่อยจากปฏิกิริยาของเธอ ฉันดำเนินต่อฉันกินเรายังคงรับประทานอาหารในความเงียบ และสิ้นสุดเสร็จสิ้นอาหารก่อนที่เราจะรับรู้มัน“… มันหงุดหงิดไปพูด, "กล่าวว่า Isshiki วิสเปอริง ผมเห็นเธอ มีความรวดเร็ว sidelong และเธอยกใบหน้าของเธอ และมองฉัน เธอดูผิดหวังอย่างใด Isshiki pouted และต่อคำพูดของหล่อน"แต่ก็ดี..." เธอทันที averted ใบหน้าของเธอ ผมรู้สึกเหมือนเจาะเข้าไปในรอยยิ้มหลังจากเห็นว่า“… ฉันดีใจที่ได้ยินว่า""ดี ฉันคิดว่า ผู้หญิงพิจารณาร้านที่ปกติยากที่จะป้อน ด้วยตนเองเพียงอย่างเดียวอาจคะแนนคุณบางสูง" Isshiki nodded เธอ และมั่นใจตัวเองว่าเธอถูกจูงใจคน เป็นนานเธอชอบมัน ที่ทำผมยินดีมากที่แต่เมื่อฉันคิดเกี่ยวกับมัน พาสต้าและราเม็งก็สวยเหมือนกัน และเมื่อมันมาถึงน้ำมันไขมันเนื้อหา avocados และหลังไม่แตกต่างกันที่คาร์โบไฮเดรตและไขมันไม่ได้เหยียดระหว่างชายและหญิง และดีอาจเป็นสิ่งที่ดีที่สุดเคยNaritake จริง ๆ เป็นเหมือนพระเจ้า× × ×ครับ ตอนนี้ที่เราทำกิน ลองกลับบ้านน้อย ที่มีอะไรอยากจะพูด แต่เรายังเดินรอบเมืองชิบะ"ไม่ครับเช่นกินหวาน"เธอเกิดเป็นคำถาม แต่ในความเป็นจริง เธอถูกออกใบสั่ง ฉันยอมรับใบสั่งของเธอ และเราไปรอบ ๆ มองหาคล้ายกับร้านกาแฟ"ไม่ชอบมากของร้านค้าที่ดีถ้าเราหาวิธี Isshiki กล่าว รีบเดินบน เธอมุ่งหน้าไปในทิศทาง veered ออกเล็กน้อย และนำไปสู่ถนนที่ทำ กับเป็นอุทยาน สำนักงาน อพาร์ทเม้นท์เราผ่านด้านหน้าของนี่ และเดินลงถนนที่เดินทางผ่านการบำรุงรักษาค่อนข้างล่าสุด พื้นที่นี้ ซึ่งแตกต่างจากถนนแออัด "รับ" ไม่ห่างกับอาคารก็อาจได้รับเหตุผลที่ทำไมลมพัดรู้สึกแข็งแกร่งน้อยสำหรับวิธีล้างอากาศถูก ลมเหนือยังคงหนาวเย็นไม่มีฉันเติมของราเมง ฉันรู้สึก ดีมาก — และฉันจะไม่พูดว่า อยากจะกลับบ้านที่บัดนี้ — แต่ฉันไม่ได้รักการเดินในระยะเวลานานผมมองที่ Isshiki สงสัยจำนวนต่อไปนี้ไปใช้ และเธอชี้ไปข้างหน้า ด้วยรอยยิ้ม "คุณเห็นว่าอย่างไร ได้ร้านค้าที่นั่น"เมื่อช็อปปิ้ง ฉันได้พบกับร้านกาแฟทันสมัยนอกนั้นถูกทำมาจากไม้ติดตั้งกับหน้าต่างบานใหญ่ที่เอาแสงจากภายนอก ระเบียงมีร่มขนาดใหญ่ สีเขียว และหน้าอื่น ๆ ที่มีกระดานดำที่ มีเมนูเขียนด้วยชอล์ก และสัมผัสในตามฤดูกาลกว้างทันสมัยว่าเป็น เฮ้ คุณไม่จริงจัง เราอยู่ในชิบะ คุณรู้หรือไม่ ใจมันจริง ๆ มีคาเฟ่ชิบะชนิดนี้หรือไม่วิธีการเกี่ยวกับมัน คุณจะยอมให้ มีที่เก็บ ขวา เราจะไปใน ขวา คุณไม่รู้อะไร "ไป" หมายความว่า ขวา Isshiki ดึงที่ผ้าพันคอของฉันเงียบ ๆ ถ้าถามคำถามสายเหล่านั้น อึม ผ้าพันคอของฉันไม่ได้บังคับการ คุณรู้"ดี ผมคิดว่า ร้านนี้ทำงาน"อีก มันก็เย็นจริง ๆ ดังนั้นทุกดีกับฉัน ฉันรู้แน่จะไม่รบกวนใส่ที่เก็บถ้าผมอยู่คนเดียว แต่เนื่องจากฉันพร้อมกับ โดย Isshiki วันนี้ พวกเขาควรยกโทษให้ฉันที่บุกรุกเข้าสู่โลกของพวกเขาทันสมัย"ถูก ลอง g – โอ้ ยิง! " Isshiki กล่าวว่า และหยุด"อะไร จะเกิดอะไรขึ้น"เธอดึงแขนของฉัน บังคับให้ฉันชะงักงัน แขนของฉันไม่สายบังเหียนของคุณ โดย... เธอแล้วเมามันไปข้างหลัง เธอแล้ว peeked ออกใบหน้าของเธอจากด้านข้าง และชี้ไปที่ร้าน"โปรดพิจารณานั่น""Hm"ผมมองในทิศทางที่สุเทพ และคู่มีเพียงมาจากคาเฟ่ Frail มองผู้หญิงใส่แว่นตา ด้วย pigtails และเด็กปกติ มีลักษณะไม่คุ้มค่าที่พบในเด็กอื่น ๆ ... หลังจากสองคนซ้ายเก็บ พวกเขาเดินในทิศทางตรงกันข้ามกับของเราเฝ้าดูพวกเขาในอยาก มีแขนข้าม และไตร่ตรองพวกเขาชนิดของคุ้นตา... ฉันคิดว่า เกี่ยวกับการที่พวกเขา เสียงพูดให้ฉันจากด้านหลัง"เขาเป็นรองประธาน และเธอเป็นเลขานุการ"… โอ้ ที่อยู่ ได้พบพวกเขาก่อนไม่ รอแค่หนึ่งวินาที ที่สองมาจากคาเฟ่ว่ากันทำไมไม่ได้"อะไร ไม่บอกจะนัดสองคน? " ผมถาม Isshiki ที่เอาบางระยะหลังเธอยืดศีรษะของเธอ "ใครไปรู้ ไม่ใช่ เพียง เพราะพวกเขาออกไปออกกันอยู่สำหรับน้อยไม่ได้หมายความ ว่า กำลังดา... "Isshiki หยุดกะทันหัน และหันไปรอบ ๆ ด้วยความรุนแรงอย่างไม่น่าเชื่อ"ฮา อะไรว่า เมื่อกี้นี้ คุณพยายามตีฉัน คุณ shameless หน่อยคิดคุณสามารถทำเหมือนแฟนเพียง เพราะเราไปสนุกสำหรับบิต ฉันขออภัย กรุณาทำที่หลังจากเราทำครั้งนี้ไม่" เธออย่างรวดเร็ววิ่งปากเธอหลังจาก flinging ออกมือทั้งสองข้างของเธอเหมือนจะบางระยะ“… ตื่นเต้น ใช่ แน่ เนเวอร์ไมนด์ เพียงลืมมัน "เป็นมากเกินไปปวดถามว่าเธอมาสรุปว่า... การนับจำนวนครั้งที่เธอปฏิเสธฉันเช่นนั้นถูกเริ่มต้นรู้สึกโง่..."สิ่ง เราเพียงไปแล้ว ฉันเย็น""โอ้ โปรดรอฉัน"ฉันเดินเข้าไปในร้านค้าหลังจากบอกเธอ และ Isshiki คนนั้นได้ไล่หลังผมผมรู้ว่า มันมีสไตล์ภายนอก แต่ภายในไม่แตกต่างกันได้ พวกเขาดูเหมือน picky เกี่ยวกับเก้าอี้และโต๊ะของพวกเขาเป็นทุกหนึ่งเดียวของพวกเขาทั้งหมด ผนังและลิ้นชักที่ถูกตกแต่งตกแต่งหวาน ขึ้นรูปภายในที่จะเป็นที่นิยมในหมู่ลูกค้าเพศหญิงที่นั่งที่เราได้นำไปถูกต้องภายใน และมีโซฟาที่ดูมาตรฐานเปรียบเทียบกับภายในของร้าน Poured ในแสงแดดจากภายนอกผ่านหน้าต่างธนูที่ต้องเผชิญกับถนนIsshiki ที่นั่งฝั่งตรงข้ามฉันทันทีเปิดเมนู "โอ้ yikes มี ต้องการ ความคิดสิ่งที่จะได้รับ คุณรู้หรือไม่ "แต่เธอถาม ไม่ได้ดูเหมือนเธอไม่ต้องการคำตอบจากผมโดยเฉพาะเธอพลิกผ่านเมนูบนของเธอเอง นั่นคือ Irohasu สำหรับกะล่อน ดังนั้น เธอถูกอย่างมีระดับจึงย่อมไขว้เขวของเธอ femine รักหวาน ดี slyness ไม่ได้เรื่องจริง ๆ เพราะมากผู้หญิงชอบสิ่งหวาน กรณีในจุด มีสัตว์ประหลาดที่กินคุกกี้ที่ gobbled ลงเค้กชาห้องคลับ... แม้ล่าสุด เธอได้รับ devouring ข้าวตังแทนผมเห็น Isshiki กังวลผ่านเมนู เธอเปิดบางส่วนของต่อฉันโอ้ เมนูสวยแตกต่างกัน...อย่างไร Macaron สวิสม้วน ชีสเค้ก gâteau au fromage, crème brûlée ... มี gelato และ sorbet ไม่ทราบว่า ความแตกต่างระหว่างสองคนคืออะไร เป็นบางสิ่งบางอย่างเช่น Shofukutei family7 หรืออะไรมีความคิดที่สามหาวในใจ ฉันเปรียบเทียบชื่อรายการเมนูและรูปภาพจนกว่า Isshiki popped ใบหน้าของเธอด้านบนเมนู"ฉันพร้อม""โอ้ ลองเรียกคนเหนือนั้น"หลังจากเรียกเสิร์ฟ Isshiki ชี้ที่เมนู แล้วสั่ง "ฉันจะใช้ชาอัสสัมและอย่างไร macaron โปรด""และฉันจะใช้...กาแฟผสมผสานและการเจลา"หลังจากทำการสั่งของเรา เวลาของการพักผ่อนต่อหนึ่งเล่นเบา ๆ เดเอนโบสซาโน BGM บรรยากาศอบอุ่นภายใน และแสงแดดของตอนบ่ายก่อนชำระเงิน ทุกหนึ่งเดียวของพวกเขาส่วนอารมณ์พิเศษภายในร้านกาแฟนี้ เสียงของลูกค้ารายอื่น ๆ แม้แต่เพียงแห่งไกล และเงียบสงบประหนึ่งว่า พวกเขาได้จมอยู่ในน้ำแต่แทนที่เสียงนั้น ผมได้โดยตรงที่คนด้านหน้าของฉันIsshiki ต้องแวะร้านนี้ประจำ เพราะเธอจมลงโซฟา และก็ผ่อนคลายมากขึ้น เธอวางศอกในขณะ สรรพแก้มของเธอในมือของเธอ และมองนอกหน้าต่าง เธอ hummed กับตัวเองในความคาดหมายของเธออย่างไร macaronฉันมองทัศนียภาพภายนอกเช่นฟังเสียงเธอ humming หน้ามืดตามัว ในฉากหน้าเป็นภูมิทัศน์ทั่วไปของเมืองชิบะ แต่ฉันจ้องที่พอแผ่นเดียวแก้วภายในตกแต่งภายในสไตล์ café ปรากฏแบบมากขึ้นกว่าปกติ จะสามารถได้รับเมจิกคาเฟ่นี้บรรยากาศที่ทำให้ผมเห็นภาพลวงตาที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เห็นได้ชัดว่ามันไม่ได้ออกจากความประทับใจที่ไม่ดีกับเธอ โล่งใจจากปฏิกิริยาของเธอที่ฉันกลับมากินของฉัน.
เราทั้งสองยังคงรับประทานอาหารอยู่ในความเงียบและจบลงด้วยการตกแต่งอาหารของเราก่อนที่เราจะรู้ว่ามัน.
"... มันน่าผิดหวังที่จะพูดว่า" Isshiki กระซิบบอกว่า ฉันดูเธอกับเอียง ๆ ได้อย่างรวดเร็วและเธอยกใบหน้าของเธอและมองมาที่ฉัน เธอมองผิดหวังอย่างใด Isshiki pouted และยังคงคำพูดของเธอ.
"แต่มันเป็นสิ่งที่ดี ... " เธอหันไปทันทีใบหน้าของเธอ ฉันรู้สึกเหมือนการบุกเข้าไปในรอยยิ้มหลังจากที่ได้เห็นว่า.
"... ฉันดีใจที่ได้ทราบว่า."
"ดีฉันคิดว่าการที่หญิงสาวเข้าไปในร้านที่ปกติยากที่จะใส่ด้วยตัวเองเพียงอย่างเดียวอาจจะทำคะแนนคะแนนสูงบาง." Isshiki เธอพยักหน้าและเชื่อว่าตัวเองเป็นว่าเธอได้รับการจูงใจคน ตราบใดที่เธอมีความสุขกับมันที่ทำให้ผมมีความยินดีเป็นอย่างยิ่ง.
แต่เมื่อฉันคิดเกี่ยวกับมัน, พาสต้าและราเม็งมีความคล้ายคลึงกันสวยและเมื่อมันมาถึงปริมาณน้ำมันอะโวคาโดและไขมันกลับไม่ได้ทั้งหมดที่แตกต่างกัน.
คาร์โบไฮเดรตและไขมันไม่ได้ ความแตกต่างระหว่างชายและหญิงและดีมากอาจเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่เคย.
Naritake จริงๆคือพระเจ้าเหมือน.
××× เอาล่ะตอนนี้ที่เรากำลังทำกินให้เป็นไปบ้านอย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่ผมอยากจะพูด แต่ เราก็ยังคงเดินไปรอบ ๆ เมืองชิบะ. "คุณไม่รู้สึกอยากกินอะไรบางอย่างหวาน?" เธอถูกวางเป็นคำถาม แต่ในความเป็นจริงที่เธอได้รับการออกคำสั่ง ฉันได้รับการยอมรับคำสั่งของเธอและเราเดินไปรอบ ๆ มองหาสถานที่ที่คล้ายกับคาเฟ่. "มีเหมือนมากของร้านค้าที่ดีถ้าเราไปทางนั้น" Isshiki กล่าวว่ารีบเดินบน ทิศทางที่เธอมุ่งหน้าไปในเลี้ยวเล็กน้อยห่างจากใจกลางเมืองและนำไปสู่ถนนที่เงียบ ๆ กับสวนสาธารณะสำนักงานและพาร์ทเมนท์. เราผ่านด้านหน้าของสถานีรถไฟกลางและเดินไปตามถนนที่ได้ไปผ่านการบำรุงรักษาค่อนข้างเร็ว พื้นที่บริเวณนี้จะแตกต่างจากที่แออัด "รถรับส่ง" ถนนเป็นป่าโปร่งที่มีอาคาร. มันอาจจะได้รับเหตุผลที่ลมพัดรู้สึก. เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่แข็งแกร่งสำหรับวิธีที่ชัดเจนอากาศ, ลมเหนือยังคงหนาวเย็น. มีมี เติมราเม็งของฉันฉันรู้สึกดีและอบอุ่นและฉันจะไม่บอกว่าผมอยากจะไปที่บ้านนี้ทันที แต่ผมไม่ชอบมากของการเดินเป็นเวลานานของเวลา. ผมมองที่ Isshiki สงสัยว่ามากอีกต่อไป เรื่องนี้เกิดขึ้นที่จะใช้และเธอชี้ไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้ม "คุณเห็นว่า? มันเป็นร้านค้าที่มีมากกว่า. " เมื่อผมมองผมก็พบกับร้านกาแฟที่มีสไตล์. ด้านนอกทำจากแผ่นไม้ที่มีหน้าต่างบานใหญ่ที่เกิดในที่มีแสงจากภายนอกระเบียงมีขนาดใหญ่ร่มสีเขียวและด้านหน้าของ ร้านกาแฟที่มีกระดานดำกับเมนูที่เขียนในชอล์กและเปิดเผยในตอนกลางวันแสก ๆ วิธีการที่ทันสมัยเป็น Hey, คุณไม่สามารถจะร้ายแรงเราในชิบะคุณรู้หรือไม่? คือจริงๆมันโอเคที่จะมีชนิดของร้านกาแฟในชิบะนี้หรือไม่? วิธีการเกี่ยวกับมันได้หรือไม่ คุณโอเคกับร้านค้าที่ใช่มั้ย? เราจะไปในใช่มั้ย? คุณไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่ "ฉันจะไม่ไป" หมายถึงใช่มั้ย? Isshiki ดึงผ้าพันคอของฉันอย่างเงียบ ๆ เช่นถ้าถามสตริงผู้คำถาม อืมผ้าพันคอของฉันไม่ได้ข่มคุณรู้หรือไม่"ดีผมคิดว่าผลงานของร้านนี้." จากนั้นอีกครั้งมันหนาวจริงๆดังนั้นทุกที่เป็นดีกับฉัน ผมทราบว่าผมจะไม่รำคาญเข้าร้านว่าถ้าผมเป็นคนเดียว แต่ตั้งแต่ผมมาพร้อมกับ Isshiki ในวันนี้พวกเขาควรจะยกโทษให้ฉันสำหรับบุกรุกเข้าไปในโลกที่ทันสมัยของพวกเขา. "เอาล่ะเรามา G-โอ้ยิง!" Isshiki กล่าวว่า และหยุด. "คืออะไร? สิ่งที่เกิดขึ้น? " เธอดึงแขนของฉันบังคับให้ฉันหยุด แขนของฉันไม่ได้บังเหียนของคุณทั้ง ... แล้วเธอก็เดินเมามันอยู่ข้างหลังผม จากนั้นเธอก็แอบโผล่ออกมาจากใบหน้าของเธอจากด้านข้างและชี้ไปที่ร้านค้า. "โปรดดูที่นั่น." "หืมม." ผมมองไปในทิศทางที่ผมบอกและทั้งคู่เพิ่งออกมาจากร้านกาแฟ หญิงสาวมองอ่อนแอสวมแว่นตาที่มีผมเปียและเด็กปกติไม่มีลักษณะที่คุ้มค่าที่สามารถพบได้ในเด็ก ๆ อื่น ๆ ... หลังจากที่ทั้งสองร้านที่เหลือพวกเขาเดินเข้ามาในทิศทางที่ตรงข้ามของเรา. ผมดูพวกเขาในการอยากรู้อยากเห็นกับอ้อมแขนของฉันข้าม และไตร่ตรอง. พวกเขามีลักษณะชนิดของที่คุ้นเคย ... ขณะที่ผมคิดเกี่ยวกับพวกเขาที่เสียงพูดกับฉันจากด้านหลัง. "เขาเป็นรองประธานและเธอเลขานุการ." ... Ohhh ที่เหมาะสมผมได้พบกับพวกเขาก่อน. ไม่มี รอเพียงหนึ่งวินาที สองผู้ทำไมออกมาจากร้านกาแฟที่ร่วมกัน? "สิ่งที่ไม่บอกฉันทั้งสองกำลังคบกัน?" ฉันถาม Isshiki ที่เข้ามาห่างจากด้านหลังของฉัน. เธอเอียงศีรษะของเธอ "ใครจะรู้? ผมไม่คิดอย่างนั้น? เพียงเพราะพวกเขาก็ออกไปจากที่ใดที่หนึ่งด้วยกันนิด ๆ หน่อย ๆ ไม่ได้หมายความว่าพวกเขากำลังดา ... " Isshiki ทันทีหยุดและหันไปรอบ ๆ ที่มีความรุนแรงอย่างไม่น่าเชื่อ. "ฮะ! อะไรคือสิ่งที่เพียงแค่ตอนนี้คุณกำลังพยายามที่จะตีกับฉันคุณ bit ไร้ยางอายจะคิดว่าคุณสามารถทำหน้าที่เหมือนแฟนเพียงเพราะเราก็ออกไปจะมีความสนุกสนานสำหรับบิตฉันขอโทษโปรดทำเฉพาะหลังจากที่ เราทำเช่นนี้ไม่กี่ครั้งมากขึ้น. "เธอรีบวิ่งไปที่ปากของเธอหลังจากเหวี่ยงออกจากมือทั้งสองข้างของเธอราวกับว่าจะใช้ระยะทางบาง. "... อ่าใช่แน่ใจว่า ไม่เป็นไรเพียงแค่ลืมมัน. " มันมากเกินไปของความเจ็บปวดที่จะถามว่าเธอมาสรุปว่า ... นอกจากนี้นับว่ากี่ครั้งที่เธอปฏิเสธฉันเช่นนั้นก็เริ่มที่จะรู้สึกโง่ ... "สิ่งที่ให้เพียงไปแล้ว ฉันเย็น. " "โอ้โปรดรอสักครู่สำหรับฉัน!" ฉันเดินเข้าไปในร้านหลังจากที่เธอและบอก Isshiki ไล่หลังจากที่ฉัน. ฉันรู้ว่ามันเป็นสไตล์ภายนอก แต่ภายในก็ไม่ได้แตกต่างกัน พวกเขาดูเหมือนจะจู้จี้จุกจิกเกี่ยวกับเก้าอี้และโต๊ะของพวกเขาเป็นหนึ่งเดียวของพวกเขาทุกคนที่แตกต่างกัน ผนังและลิ้นชักถูกตกแต่งด้วยของประดับตกแต่งหวานสร้างการตกแต่งภายในที่จะเป็นที่นิยมในหมู่ลูกค้าผู้หญิง. ที่นั่งเราได้นำไปสู่การอยู่ภายในที่เหมาะสมและมีโซฟาที่ดูมาตรฐานเมื่อเทียบกับการตกแต่งภายในของร้านค้า แสงแดดจากภายนอกรินผ่านหน้าต่างโบว์ที่ต้องเผชิญกับถนน. Isshiki ซึ่งนั่งตรงข้ามฉันทันทีเปิดเมนู "โอ้ Yikes! ฉันมีเช่นความคิดว่าจะไม่ได้รับคุณรู้หรือไม่ " แม้เธอจะถามว่ามันไม่ได้มีลักษณะเหมือนเธอกำลังรอคำตอบจากผมโดยเฉพาะอย่างยิ่งในขณะที่เธอพลิกผ่านเมนูของเธอเอง Irohasu นั่นคือสำหรับคุณดังนั้นเจ้าเล่ห์; เธอได้รับการจัดแสดงของเธอที่รักขนม femine ยา ดีเล่ห์เหลี่ยมไม่ได้เรื่องจริงๆตั้งแต่จำนวนมากของสาวชอบสิ่งที่หวานอยู่แล้ว ในกรณีที่จุดมีมอนสเตอร์คุกกี้รับประทานอาหารที่ gobbled ลงเค้กชาที่ห้องชมรม ... แม้ว่าเมื่อเร็ว ๆ นี้เธอได้รับการกินแครกเกอร์ข้าวแทน. ขณะที่ผมดู Isshiki กังวลมากกว่าเมนูเธอหันส่วนหนึ่งของมันต่อฉัน. โอ๋ เมนูที่แตกต่างกันสวย ... Macaron, แยมโรล, Gâteau au fromage ชีสเค้ก, crèmebrûlée ... นอกจากนี้ยังมีไอศครีมและเชอร์เบท ฉันสงสัยว่าสิ่งที่แตกต่างระหว่างทั้งสองคืออะไร? มันเป็นสิ่งที่ต้องการ Shofukutei family7 หรืออะไรด้วยความคิดที่ไร้ค่าในใจของผมเมื่อเทียบกับชื่อรายการเมนูและภาพจน Isshiki โผล่ใบหน้าของเธอเมนูข้างต้น. "ฉันพร้อม." "โอ้ ขอเรียกคนมากกว่านั้น. " หลังจากเรียกบริกร, Isshiki ชี้ไปที่เมนูและคำสั่งให้ "ฉันจะเอาชาอัสสัมและ macaron โปรด." "และฉันจะใช้เวลา ... กาแฟผสมผสานและไอศครีม." หลังจากที่คำสั่งของเราเวลาของการพักผ่อนอย่างต่อเนื่องในขณะที่. เล่นเบา ๆ bossa โนวา BGM, ภายในบรรยากาศที่อบอุ่นและแสงแดดอ่อนในช่วงบ่าย ทุกหนึ่งเดียวของพวกเขามีส่วนทำให้อารมณ์พิเศษภายในร้านกาแฟนี้ แม้เสียงของลูกค้ารายอื่น ๆ ฟังดูห่างไกลและเงียบสงบราวกับว่าแม้ว่าพวกเขาจะจมอยู่ใต้น้ำในน้ำ. แต่ในสถานที่ของเสียงเหล่านั้นให้ความสนใจของฉันคือผู้กำกับที่คนในด้านหน้าของฉัน. Isshiki ต้องไปที่ร้านนี้เป็นประจำเพราะเธอจมลงไปในโซฟา และเป็นที่ผ่อนคลายมาก เธอวางข้อศอกของเธอบนที่เท้าแขน, แก้มของเธอวางอยู่ในมือของเธอและมองไปนอกหน้าต่าง เธอฮัมกับตัวเองในความคาดหมายของเธอ macaron. ผมมองไปที่ทัศนียภาพภายนอกได้เป็นอย่างดีในขณะที่ฟังเสียงฟู่ลมของเธอ ในฉากหน้าเป็นภูมิทัศน์ตามแบบฉบับของเมืองชิบะ แต่ที่ผมจ้องมองไปที่มันจากด้านหลังกระจกแผ่นเดียวภายในการตกแต่งภายในร้านกาแฟที่ทันสมัยก็ปรากฏฟุ่มเฟือยมากขึ้นกว่าปกติ มันอาจจะได้รับความมหัศจรรย์ของบรรยากาศที่ร้านนี้ที่เกิดจากฉันไปเห็นภาพลวงตาที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เห็นได้ชัดว่ามันไม่ทิ้งความประทับใจที่ไม่ดีเกี่ยวกับเธอ โล่งใจจากการกระทำของเธอ ผมต่อการกินของผม เราทั้งคู่ยังคงรับประทานอาหารในความเงียบ
และสิ้นสุดการตกแต่งอาหารของเรา ก่อนที่เราจะรู้ว่ามัน .
" . . . . . . . มันหงุดหงิดว่า " บอกว่า ชิกิ กระซิบ . ฉันดูเธอด้วยสายตาอันเอียงไปข้างหนึ่ง เธอยกใบหน้าของเธอและมองฉัน เธอดูหงุดหงิดยังไงไม่รู้ชิกิ ยื่น และต่อถ้อยคำของเธอ .
" แต่มันก็ดี . . . . . . . " เธอรีบเบนใบหน้าของเธอ . ผมรู้สึกเหมือนแบ่งยิ้มหลังจากเห็น .
" . . . . . . . ดีใจจัง "
" ฉันว่าพาหญิงสาวเข้าไปในร้านที่ปกติยากที่จะระบุอยู่คนเดียวอาจคะแนนบางจุดสูง " ชิกิ พยักหน้า และเชื่อว่า ตัวเอง ถ้าเธอถูกชักชวนให้ใครบางคนตราบใดที่เธอมีความสุข มันทำให้ผมพอใจมาก .
แต่เมื่อฉันคิดเกี่ยวกับมัน , พาสต้าและราเมนเหมือนกัน สวย และเมื่อมันมาถึงปริมาณน้ำมันอะโวคาโดและกลับไขมันไม่ได้ทั้งหมดที่แตกต่างกัน .
คาร์โบไฮเดรตและไขมันไม่ได้แยกแยะระหว่างชายและหญิง และอาจเป็นสิ่งดีที่สุดที่เคย .
naritake จริงๆเป็นพระเจ้าเช่น .
×××

เอาล่ะ ตอนนี้เราก็เสร็จแล้วกลับบ้านกันเถอะ !
อย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่ผมต้องการจะพูด แต่เราก็ยังเดินรอบเมืองชิบะ .
" คุณไม่อยากกินอะไรหวานๆ "
เธอถูกวางเป็นคำถาม แต่ในความเป็นจริง เธอ คือ การออกใบสั่ง ข้ายอมรับคำสั่งของเธอ แล้วเราก็เดินไปรอบ ๆมองหาสถานที่ที่คล้ายกับร้านกาแฟ .
" มันเหมือนร้านค้ามากมายดี ถ้าเราจะไปทางนั้น " ชิกิ บอกว่า รีบเดินต่อเธอมุ่งหน้าไปในทิศทาง veered เล็กน้อยห่างจากศูนย์กลางเมือง และนำไปสู่การปราบถนนกับสวนสาธารณะ สำนักงาน และอพาร์ทเมน .
เราผ่านด้านหน้าของสถานีรถไฟและเดินลงบนถนนที่ได้ไปผ่านการบำรุงรักษาค่อนข้างเมื่อเร็ว ๆ นี้ บริเวณนี้ ไม่แออัด " รถกระบะ " ถนนเบาบาง
กับอาคารมันอาจจะเป็นเหตุผลที่ลมพัดสึกแข็งแกร่ง .
แล้วใส อากาศดี ลมเหนือยังหนาวเย็น
มีเต็มที่ ราเมง ฉันมีความรู้สึกดีและอบอุ่น และผมไม่ได้บอกว่าผมจะกลับบ้านทันที แต่ผมไม่ได้รักเดินสำหรับระยะเวลานานของเวลา .
ผมมองชิกิ สงสัยว่าอีกไม่นานนี้จะพาเธอชี้ไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้ม " คุณเห็นไหม มันคือร้านตรงโน้น "
เมื่อผมมอง ผมก็พบกับร้านกาแฟทันสมัย
ภายนอกทำแผงไม้ที่มีหน้าต่างขนาดใหญ่ที่ถ่ายในแสงจากข้างนอกระเบียงมีร่มกันแดด , สีเขียวขนาดใหญ่และด้านหน้าของร้านมีกระดานดำกับชอล์กเขียนในเมนู และเปิดเผย กลางวันแสกๆ แล้วสไตล์มัน เฮ้ คุณไม่ได้พูดจริงๆ เราอยู่ในชิบะ , คุณรู้มั้ย ? มันไม่เป็นไรจริงๆมีชนิดนี้ของคาเฟ่ในชิบะ
มันเป็นยังไง คุณโอเคกับร้านนั้นใช่มั้ย ? เรากำลังไปใช่ไหม คุณไม่รู้หรอกว่า " ผมไม่ไป " ใช่มั้ย ?ชิกิ ดึงผ้าพันคอของฉันอย่างเงียบๆ ถ้าถามพวกสตริงของคำถาม อืมใช่ผ้าพันคอของฉันไม่จูงนะรู้มั้ย ?
" ผมเดาว่า ร้าน งานนี้ "
ตอนนั้นมันหนาวจริงๆ แล้วที่ไหนดีกับฉัน ผมรู้ว่าผมไม่ต้องเข้าร้านนั้นถ้าผมอยู่คนเดียว แต่ตั้งแต่ผมพร้อมกับชิกิ วันนี้พวกเขาต้องขออภัยที่บุกรุกเข้าไปในโลกที่มีสไตล์ของพวกเขา .
" โอเค งั้น g-oh ยิง ! " ชิกิ พูด และหยุด
" อะไร ? เกิดอะไรขึ้น ? "
เธอดึงแขนเสื้อฉัน ทำให้ฉันต้องหยุด แขนของฉันไม่บังเหียนของคุณเหมือนกัน . . . . . . . เธอลนลานไปอยู่ข้างหลังฉัน เธอแอบมองใบหน้าของเธอจากด้านข้างและชี้ไปที่ร้าน .
" โปรดดูทางนี้ครับ "

" อืม . . . "ผมมองในทิศทางที่ผมบอก และคู่รักที่เพิ่งออกมาจากร้าน อ่อนแอ มองสาวสวมแว่นตากับ pigtails และเด็กปกติที่ไม่คุ้มค่า คุณลักษณะที่สามารถพบได้ในเด็กที่อื่น . . . . . . . หลังจากที่ทั้งสองออกจากร้าน เขาเดินไปในทิศทางที่ตรงข้ามของเรา .
ผมดูพวกเขาในความอยากรู้อยากเห็นด้วยแขนข้ามและพิจารณา
เขาดูคุ้นจังเลย . . . . . . . ที่ฉันคิดเกี่ยวกับพวกเขาคือใคร เสียงที่พูดกับผมจากข้างหลัง .
" เขาเป็นรองประธานและ เธอเป็นเลขา "
. . . . . . . อ๋อ ใช่ ฉันเคยเจอเขามาก่อน
ไม่ รอแปปนึง ทำไมสองคนนั้นออกมาจากคาเฟ่ด้วยกัน
" อะไรกัน อย่าบอกนะว่าสองคนนี้เป็นแฟนกัน " ฉันถามชิกิ ที่เอาระยะห่างจากด้านหลังของฉัน .
เธอเอียงศีรษะของเธอ" ใครจะไปรู้ล่ะ ผมไม่คิดงั้นเหรอ ? แค่เพราะพวกเขาไปข้างนอกกันสักเล็กน้อย ก็ไม่ได้หมายความว่า พวกเขาจะ . . . "
ชิกิ ชะงักหยุดและหันกลับเหลือเชื่อด้วยความเข้ม .
" ฮา ! เมื่อกี้มันอะไรกัน คุณพยายามจะจีบฉัน แกน่ะหน้าด้านที่จะคิดว่าคุณสามารถทำเหมือนเป็นแฟน เพราะเราไปสนุกกันนิดหน่อย โทษทีได้โปรดทำอย่างนั้นหลังจากที่เราทำเช่นนี้ไม่กี่ครั้ง . . . " เธอรีบวิ่งปากของเธอหลังจากเหวี่ยงออก มือทั้งสองข้างของเธอ เช่นถ้าจะใช้ระยะห่าง .
" . . . . . . . อ้า , ใช่ , แน่นอน ช่างเถอะ ช่างมันเถอะ "
มันเจ็บปวดมากเกินไป ถามว่าเธอมาหาข้อสรุปว่า . . . . . . . ยัง นับกี่ครั้งเธอปฏิเสธผมแบบนี้ก็เริ่มรู้สึกโง่ . . . . . . .
" อะไรก็ตามเถอะแล้วฉันหนาว "
" ได้โปรดรอฉันด้วย ! "
ฉันเข้าไปในร้าน หลังจากบอกเธอ และชิกิ ไล่ตามฉัน .
ฉันรู้ว่ามันทันสมัยแต่ภายนอก ภายในก็ไม่ต่างอะไรกัน พวกเขาดูเหมือนจะเลือกเรื่องของเก้าอี้และโต๊ะเป็นทุกหนึ่งเดียวของพวกเขาที่แตกต่างกัน ผนังและลิ้นชักถูกตกแต่งด้วยเครื่องประดับน่ารักรูปภายในว่า จะเป็นที่นิยมในหมู่ลูกค้าหญิง
ที่นั่งเรานำอยู่ทางขวา และโซฟาที่ดูเป็นมาตรฐานเมื่อเทียบกับการตกแต่งภายในของร้าน แสงแดดจากภายนอกเทผ่านโค้งหน้าต่างที่ต้องเผชิญกับถนน .
ชิกิ คนที่นั่งตรงข้ามฉันทันที เปิดเมนู " โอ้ โห ! ผมมี ความคิดว่าสิ่งที่จะได้รับ คุณรู้มั้ย ? "
เธอถาม มันดูไม่เหมือนเธอกำลังรอคำตอบจากผมโดยเฉพาะเมื่อเธอพลิกผ่านเมนูเอง ที่ irohasu เพื่อเธอ เจ้าเล่ห์ เธอแสดงขนมที่รักของเธอคล้ายๆผู้หญิง ไวล์ คือ ความเจ้าเล่ห์ก็ไม่สำคัญ เพราะสาวๆ ชอบของหวาน อยู่ดี กรณีในจุดมีคุกกี้มอนสเตอร์ที่กิน gobbled ลงเค้กชาที่ห้อง . . . . . . . ชมรม แม้ว่าเมื่อเร็วๆ นี้ เธอถูกกลืนกินเซมเบ้แทน .
ผมเฝ้าดูชิกิ กังวลเรื่องเมนู เธอกลายเป็นส่วนหนึ่งของมันต่อฉัน .
โอ้ว เมนูค่อนข้างหลากหลาย . . . . . . .
น่ากิน , สวิสม้วน , g â teau หรือ fromage เนยแข็ง , Cr . และผม br û L é e . . . . . . . ยังมีไอศครีมและ Sorbetฉันสงสัยว่าสิ่งที่แตกต่างระหว่างสอง ? มันเป็นสิ่งที่ชอบเฮ โชฟุคุเตะ family7 หรืออะไร ?
กับไร้ค่า ความคิดในใจผมเปรียบเทียบรายการเมนูที่ชื่อและภาพจนกว่าชิกิ โผล่ใบหน้าเหนือเมนู .
" ผมพร้อมแล้ว "
" โอ้ ไปเรียกคนมาแล้ว "
หลังจากเรียกบ๋อย ชิกิ ชี้ที่เมนูแล้วสั่ง " ฉันจะพาชาอัสสัมและน่ากินด้วย"
" และฉันก็จะทำ . . . . . . . ผสมกาแฟและไอศครีม . "
หลังจากทำคำสั่งเวลาของการผ่อนคลายต่อสักพัก
เบาๆเล่นบอสซาโนวาเพลง , บรรยากาศที่อบอุ่นภายใน และนุ่ม แสงแดดของยามบ่ายก่อน ทุกหนึ่งเดียวของพวกเขาสนับสนุนพิเศษอารมณ์ภายในคาเฟ่นี้แม้เสียงของลูกค้าอื่น ๆดูไกลและเงียบราวกับว่าพวกเขาแช่ในน้ำ .
แต่ในสถานที่ของเสียงนั้น ความสนใจของฉันถูกมุ่งไปที่บุคคลตรงหน้าฉัน .
ชิกิ ต้องไปร้านนี้เป็นประจำ เพราะเธอจมลงไปในโซฟาและแสนผ่อนคลาย เธอวางศอกของเธอบนเท้าแขน จับแก้มของเธอในมือของเธอ และมองออกไปข้างนอกหน้าต่างเธอ hummed เองในความคาดหมายของมาการองของเธอ .
ผมมองทิวทัศน์ข้างนอกได้เป็นอย่างดี ขณะฟังเธอลางฮัมเพลงด้วยเสียง ในฉากหน้าคือภูมิประเทศโดยทั่วไปของเมืองชิบะ แต่เท่าที่ผมมองจากข้างหลังแผ่นเดียวของแก้วภายในตกแต่งภายในร้านคาเฟ่ที่ทันสมัยก็ปรากฏฟุ่มเฟือยมากขึ้นกว่าปกติมันเป็นเวทมนตร์ของบรรยากาศร้านที่ทำให้ผมเห็นภาพลวงตา