Congress is a bicameral legislature

Congress is a bicameral legislature. The upper house, the Senate, is composed of 24 senators elected via the plurality-at-large voting with the country as one at-large "district." The senators elect amongst themselves a Senate President. The lower house is the House of Representatives, currently composed of 292 representatives, with no more than 20% elected via party-list system, with the rest elected from legislative districts. The House of Representatives is headed by the Speaker.

Each bill needs the consent of both houses in order to be submitted to the president for his signature. If the president vetoes the bill, Congress can override the veto with a two-thirds supermajority. If either house voted down on a bill or fails to act on it after an adjournment sine die, the bill is lost and would have to be proposed to the next congress, with the process starting all over again. Congress' decisions are mostly via majority vote, except for voting on constitutional amendments and other matters. Each house has its own inherent power, with the Senate given the power to vote on treaties, while the House of Representatives can only introduce money bills. The constitution provides Congress with impeachment powers, with the House of Representatives having the power to impeach, and the Senate having the power to try the impeached official.

The Liberal Party, Nationalist People's Coalition, the National Unity Party (Philippines), the Nacionalista Party, the Lakas-CMD and the United Nationalist Alliance are the parties with largest membership in Congress. The party of the sitting president controls the House of Representatives, while the Senate has been more independent. From 1907 to 1941, the Nacionalistas operated under a dominant-party system, with factions within that party becoming the primary political discouse. During World War II, the Japanese-sponsored Second Philippine Republic forced all the existing parties to merge into the KALIBAPI that controlled the party as a one-party state. From 1945 to 1972, the Philippines was under a two-party system, with the Nacionalistas and their offshoots Liberals alternating power, until President Ferdinand Marcos declared martial law. Political discourse was kept into a minimum, until Marcos then merged the parties into the Kilusang Bagong Lipunan (KBL), which dominated elections until 1986 when Marcos was overthrown as a result of the People Power Revolution. The political climate ushered in a multi-party system which persists into this day.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สภาคองเกรสได้ทูลเกล้าทูลกระหม่อม bicameral ประกอบด้วยวุฒิสภา วุฒิสภา senators 24 เลือกที่ผ่านการลงคะแนนเสียงได้ที่ใหญ่กับประเทศเป็นหนึ่งในใหญ่ "เขต" Senators elect หมู่เองประธานวุฒิสภา บ้านต่ำคือ ราษฎร ปัจจุบันประกอบด้วยตัวแทน 292 ไม่เกิน 20% เลือกผ่านทางระบบของรายการ กับส่วนเหลือเลือกจากสภาเขต ราษฎรเป็นหัวหน้าโดยในแต่ละรายการต้องยินยอมทั้งบ้านเพื่อส่งประธานสำหรับลายเซ็นของเขา ถ้าประธาน vetoes รายการ รัฐสภาสามารถแทนยับยั้งกับ supermajority สองในสาม ถ้าบ้านใดแพ้ในรายการ หรือไม่สามารถดำเนินการหลังการ adjournment sine die ส่วนจะหายไป และจะต้องเสนอให้สภาถัดไป มีกระบวนการเริ่มต้นทั้งหมดกว่าอีก การตัดสินใจของสภาส่วนใหญ่ผ่านการลงคะแนนเสียงส่วนใหญ่ ยกเว้นการลงคะแนนเสียงในการแก้ไขรัฐธรรมนูญและเรื่องอื่น ๆ ได้ บ้านแต่ละหลังมีพลังงานของตัวเองโดยธรรมชาติ มีวุฒิสภาที่ให้อำนาจในการลงคะแนนในสนธิสัญญา ในขณะที่ราษฎรสามารถแนะนำตั๋วเงินเท่านั้น รัฐธรรมนูญให้สภาคองเกรส มีอำนาจ impeachment ราษฎรมีอำนาจให้โทษ และวุฒิสภามีอำนาจลองเป็น impeachedพรรคเสรี รัฐบาลชาตินิยมของคน พรรคสามัคคีแห่งชาติ (ฟิลิปปินส์), พรรค Nacionalista คำ สั่ง Lakas และ พันธมิตรชาตินิยมของสหรัฐเป็นฝ่ายสมาชิกที่ใหญ่ที่สุดในสภา พรรคประธานนั่งควบคุมราษฎร ในขณะที่วุฒิสภาได้รับอิสระมากขึ้น จากเศษ ๆ เพื่อ 1941, Nacionalistas ที่ดำเนินภายใต้หลักของระบบ มีฝ่ายภายในพรรคที่เป็น discouse เมืองหลัก ในระหว่างสงครามโลก การสนับสนุนภาษาญี่ปุ่นสองฟิลิปปินส์สาธารณรัฐบังคับให้ทุกฝ่ายที่มีอยู่เพื่อผสานเข้าไปใน KALIBAPI ที่ควบคุมพรรคเป็นรัฐหนึ่งของ จาก 1945 เพื่อ 1972 ฟิลิปปินส์ที่อยู่ภายใต้ระบบสองพรรค กับการ Nacionalistas และการแห่ง offshoots สลับพลังงาน จนกว่าประธานาธิบดีเฟอร์ดินานด์ Marcos ประกาศกฎอัยการศึก วาทกรรมทางการเมืองถูกเก็บเป็นอย่างน้อย จนถึง Marcos แล้วผสานฝ่ายใน Kilusang ช่วย Lipunan (KBL), ซึ่งครอบงำการเลือกตั้งจนถึงปี 1986 เมื่อ Marcos ถูก overthrown เป็นผลมาจากการปฏิวัติพลังงานคน สภาพภูมิอากาศเมือง ushered ในระบบหลายพรรคซึ่งยังคงอยู่ในวันนี้