The new estimates of global poverty

The new estimates of global poverty presented in this policy brief pose a number of questions for how the international community addresses the challenge of global poverty reduction. As alleviating poverty is at the heart
of foreign assistance efforts, aid donors must adapt to the evolving poverty landscape and update
their policies and programming to reflect current needs and priorities. In order to stay relevant and
have the greatest impact, both bilateral and multilateral donors should be thinking about poverty in a dynamic,
forward-looking sense, concentrating their efforts where they are most needed.
Our evidence suggests that there are two particular areas on which aid agencies should be focusing
their attention over the medium term: Sub-Saharan Africa and fragile states. The former has long
been recognized as one of the front lines in the war on poverty. This view was enshrined at the 2005 G8 Gleneagles Summit, where world leaders promised to boost their annual aid to the continent by $25 billion over the
following five years, in recognition that poverty was a more intractable and persistent challenge in Africa than in
other regions. But the Gleneagles commitments were not fully realized, as only $11 billion of the promised $25
billion was ultimately delivered.
19
Since 2005, the number of poor people in Africa has fallen by just 2.1 percent,
relative to a decline of 38.6 percent globally. As poverty becomes further concentrated in Africa between now
and 2015, aid agencies must do better at delivering on their commitments to the continent.
Fragile states represent a more recent priority for the development community, with donors increasingly coming to recognize the spillover effects these states can impose on others, and the need for a clear policy to engage
with them. This growing focus is being matched with more aid; much of the recent increase in aid flows has been
directed to fragile states and further increases are expected.
20
And yet, while our poverty estimates suggest donors are right to focus on fragile states, there is still remarkably little consensus on which interventions are most
likely to succeed in such environments, how they should be implemented under such challenging conditions,
and most importantly, how the problem of fragility itself can be tackled.
In addition to deciding on which countries and regions to focus, donors must also choose which projects and
programs they will spend their money on. Amidst these complicated budgetary decisions, one simple idea has
recently garnered considerable support from both politicians and development economists: just give money
to poor people.
21
Basic cash transfer payments, sometimes conditioned on behavior such as attending school
or routine medical checkups, can serve as a safety net for the poor, providing social protection to ensure basic
necessities are met and shocks are overcome.
Our results suggest that providing every person in the world with a minimum income of $1.25/
day—in other words guaranteeing the right not to live in absolute poverty—is rapidly becoming feasible. In 2005, supplementing the income of each poor person in the world to bring their daily income
up to $1.25 would have cost $96 billion, or 80 percent of the total volume of foreign aid disbursed that year.
In 2010, with poverty less widespread and larger global aid volumes, the cost of such a global safety net would
be just $66 billion, or slightly more than half of all official aid.
22
While the logistics of distributing cash to poor
populations would not be without challenges, recent advances in biometric identification technologies—such
as fingerprint and iris scanning—have greatly expanded the promise of implementing large-scale welfare pro-
1
grams in poor countries.
23
Given the success of many cash transfer programs, significantly scaling up their use
to provide a minimum income for all individuals living in poverty might be a fruitful new direction for donors
to pursue.
One final policy recommendation revealed by this analysis is the need to improve the quantity, quality and
timeliness of poverty data, at both the national and the global level. For both developing country governments
and aid agencies working to fight poverty, it is impossible to efficiently allocate resources toward this goal using
poverty data that is incomplete, unreliable or out of date.
At the country level, there has already been a significant uptake in the use of household surveys and an improvement in their quality. Yet in remarkably few countries is there a standardized, recurrent—and therefore
consistent—approach to household survey data collection and analysis. A renewed, long-term commitment to build capacity in domestic statistical agencies would be a valuable use of aid agencies’
resources. Given its global reach and expertise in statistics and capacity development, the World Bank is the
appropriate agency to lead this effort. While greater investment in national poverty statistics may not answer
some of the long-standing questions in poverty analysis—At what level should the global poverty line be drawn? How
should national accounts and household survey data be reconciled?—many of which are more normative than positive,
it would provide a richer empirical foundation for these debates.
At the global level, one concrete policy recommendation that could be implemented immediately
is for the World Bank to begin producing global poverty estimates every year.
24
The World Bank
currently produces updated poverty estimates every three to four years, and each new release suffers from a
three-year lag attributable to time spent on data collection and analysis. This means that when we are near the
end of the data production cycle—as we hopefully are today—our estimates of “current” global poverty are
six years out of date. While the lags in data collection and analysis may prove difficult to close (though greater
investment in domestic statistics agencies would help on this front), we see no reason why global poverty estimates could not be produced annually, incorporating any new survey data whose analysis has been completed in
the previous year. If these releases were timed to coincide with major international meetings, such as U.N. or
G-20 summits, and sufficiently well-publicized, they could go a long way in ensuring the fight against poverty
remains a priority on the global agenda, and in making sure the World Bank remains an engaged and relevant
voice in discussions on the future of the global economy.
25
Moreover, regular updates of global poverty levels
would also lead to greater collective accountability and heighten popular awareness in the global fight against
poverty, potentially leading to better development results.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเมินใหม่ของความยากจนสากลที่นำเสนอในบทสรุปนโยบายนี้ก่อให้เกิดคำถามสำหรับวิธีประชาคมเน้นความท้าทายในการลดความยากจนทั่วโลกจำนวนหนึ่ง บรรเทาความยากจนเป็นหัวใจ ความพยายามขอความช่วยเหลือต่างประเทศ ผู้บริจาคความช่วยเหลือต้องปรับให้เข้ากับภูมิทัศน์ความยากจนพัฒนา และปรับปรุง นโยบายของพวกเขาและเขียนถึงความต้องการปัจจุบันและลำดับความสำคัญ จึงเกี่ยวข้อง และ มีผลกระทบมากที่สุด ทั้งทวิภาคี และพหุภาคีผู้บริจาคควรคิดตามความยากจนในก็ จากความรู้สึก concentrating ความพยายามของพวกเขาที่สุดจำเป็นหลักฐานของเราแนะนำว่า มีสองพื้นที่เฉพาะในการช่วยเหลือที่หน่วยงานควรเน้น ความสนใจผ่านระยะปานกลาง: แอฟริกาใต้ซาฮาราและสถานะที่เปราะบาง เดิมได้นาน รับรู้เป็นด่านหน้าในสงครามกับความยากจน มุมมองนี้ประดิษฐานที่ 2005 G8 Gleneagles ซัมมิท สัญญาที่ผู้นำโลกเพื่อเพิ่มความช่วยเหลือประจำปีไปทวีปโดย $25 พันล้านผ่านการ ต่อไปนี้ห้าปี ในการรับรู้ว่า ความยากจนคือการ ท้าทายแบบถาวร และ intractable มากในแอฟริกากว่า ภูมิภาคอื่น ๆ แต่ข้อผูกมัดที่ Gleneagles ถูกไม่ตระหนักอย่างเต็ม ที่ เป็นเพียง 11 พันล้านเหรียญตามสัญญา $ 25 พันล้านถูกสุดจัดส่ง192548 ตกจำนวนคนยากจนในแอฟริกาเพียง 2.1 เปอร์เซ็นต์ สัมพันธ์กับการลดลงร้อยละ 38.6 ทั่วโลก เป็นความยากจนกลายเป็นเพิ่มเติมเข้มข้นในแอฟริการะหว่างนี้ และ 2015 หน่วยงานความช่วยเหลือต้องทำดีที่นำเสนอในการผูกพันกับทวีปรัฐเปราะบางหมายถึงสำคัญที่สุดสำหรับชุมชนพัฒนา มีผู้บริจาคขึ้นมารู้จักผล spillover รัฐเหล่านี้สามารถกำหนดผู้อื่น และสำหรับนโยบายการมีส่วนร่วมชัดเจน กับพวกเขา ความเติบโตนี้จะจับคู่ ด้วยความช่วยเหลือเพิ่มเติม เพิ่มขั้นตอนการช่วยเหลือล่าสุดมากมายได้ อเมริกาโดยตรงจะเปราะบางและเพิ่มขึ้นต่อไปคาดว่า20และยัง ในขณะที่การประเมินความยากจนของเราแนะนำผู้บริจาคจะต้องเน้นรัฐเปราะบาง มีมติเชิญยังน้อยซึ่งการรักษามีมากที่สุด แนวโน้มที่จะประสบความสำเร็จในสภาพแวดล้อมดังกล่าว วิธีพวกเขาควรจะดำเนินการภายใต้เงื่อนไขความท้าทายดังกล่าว และสำคัญที่สุด วิธีของตัวเองความสามารถแก้ได้นอกจากในประเทศและภูมิภาคในการโฟกัสที่ ผู้บริจาคต้องเลือกโครงการที่ตัดสินใจ และ โปรแกรมที่จะใช้จ่ายเงินของพวกเขากับ ท่ามกลางตัดสินงบประมาณเหล่านี้ซับซ้อน มีความคิดอย่างหนึ่ง ล่าสุด รวบรวมจำนวนมากสนับสนุนจากนักการเมืองและนักเศรษฐศาสตร์การพัฒนา: ให้เงิน กับคนจน21พื้นฐานเงินโอนย้ายการชำระเงิน การปรับอากาศบางครั้งในลักษณะการทำงานเช่นโรงเรียนเข้าร่วม หรือสามารถให้บริการตรวจแพทย์ประจำ ว่ายากจน ป้องกันสังคมให้พื้นฐาน เป็นไปตามปัจจัย และแรงกระแทกจะเอาชนะ ผลของเราแนะนำว่า ให้ทุกคนในโลกที่ มีรายได้ต่ำสุดของ $1.25 /วัน — กล่าว รับประกันด้านขวาไม่ให้อยู่ในความยากจนสัมบูรณ์ตัวอย่างรวดเร็วเป็นเป็นไปได้ ในปี 2005 ใช้รายได้ของแต่ละคนยากจนในโลกเพื่อนำรายได้ประจำวันของพวกเขา ถึง 1.25 จะมีต้นทุน $96 พันล้าน หรือร้อยละ 80 ของปริมาตรรวมของความช่วยเหลือต่างประเทศสิ้นปี ใน 2010 กับความยากจนน้อยกว่าไดรฟ์ข้อมูลขนาดใหญ่ และแพร่หลายทั่วโลกช่วย ต้นทุนดังกล่าวทั่วโลกปลอดภัยสุทธิจะ มีเพียง 66 พันล้านเหรียญ หรือขนาดเล็กกว่าครึ่งหนึ่งของความช่วยเหลืออย่างเป็นทางการทั้งหมด22ขณะที่โลจิสติกส์กระจายเงินเพื่อคนจน ประชากรจะไม่ไม่ มีความท้าทาย ความก้าวหน้าล่าสุดในเทคโนโลยีตรวจสอบทางชีวภาพตัวดังกล่าว ลายนิ้วมือและสแกนไอริส — อย่างมากได้ขยายสัญญาของใช้ขนาดใหญ่สวัสดิการ pro -1กรัมในประเทศยากจน23กำหนดความสำเร็จของเงินสดในถ่ายโอนโปรแกรม ปรับค่าการใช้อย่างมีนัยสำคัญ เพื่อให้มีรายได้ขั้นต่ำสำหรับบุคคลทั้งหมดที่อยู่ในความยากจนอาจประสบทิศทางใหม่สำหรับผู้บริจาค การดำเนินการ แนะนำสุดท้ายนโยบายหนึ่งที่เปิดเผย โดยการวิเคราะห์นี้จะต้องปรับปรุงปริมาณ คุณภาพ และ เที่ยงตรงของข้อมูลความยากจน ชาติและระดับสากล สำหรับรัฐบาลทั้งสองประเทศกำลังพัฒนา และช่วยเหลือหน่วยงานที่ทำงานเพื่อต่อสู้ความยากจน เป็นไปได้อย่างมีประสิทธิภาพจัดสรรทรัพยากรไปใช้เป้าหมายนี้ ข้อมูลความยากจนที่ไม่สมบูรณ์ ไม่น่าเชื่อถือ หรือล้าสมัย ระดับประเทศ มีแล้วแล้วดูดธาตุอาหารที่สำคัญในการใช้ในครัวเรือนการสำรวจและการปรับปรุงคุณภาพของ ยัง ไข้แต่บางประเทศมีมาตรฐาน เกิดซ้ำกันดังนั้น สอดคล้องโดยวิธีการเก็บรวบรวมข้อมูลการสำรวจครัวเรือนและวิเคราะห์ ความมุ่งมั่นต่ออายุ ระยะยาวเพื่อสร้างกำลังในหน่วยงานสถิติในประเทศจะใช้ประโยชน์ของหน่วยงานช่วยเหลือ ทรัพยากร รับของทั่วโลกและความเชี่ยวชาญในการพัฒนาสถิติและกำลังการผลิต ธนาคารโลกเป็นการ หน่วยงานที่เหมาะสมเพื่อนำไปสู่ความพยายามนี้ ในขณะที่ลงทุนมากกว่าในความยากจนแห่งชาติสถิติอาจไม่ตอบ บางคำถามที่ยาวนานในการวิเคราะห์ความยากจนซึ่งในระดับใดควรเส้นความยากจนสากลวาด วิธี ควรบัญชีแห่งชาติ และข้อมูลการสำรวจครัวเรือนสามารถกระทบยอด? — จำนวนมากที่เป็น normative ยิ่งกว่าบวก มันจะให้รากฐานประจักษ์ยิ่งขึ้นในการเจรจาดังนี้ในระดับสากล คำแนะนำนโยบายคอนกรีตหนึ่งที่สามารถนำมาใช้ได้ทันที คือธนาคารโลก จะเริ่มต้นการผลิตความยากจนสากลประเมินทุกปี24ธนาคารโลก ในปัจจุบันความยากจนปรับปรุงผลิตผลประเมินทุก 3-4 ปี และแต่ละรุ่นใหม่ suffers จากการ ความล่าช้า 3 ปีรวมเวลาที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลและวิเคราะห์ นี้หมายความ ว่า เมื่อเราใกล้จะ จุดสิ้นสุดของวงจรการผลิตข้อมูล — เป็นเราหวังว่าวันนี้ — เราประเมินความยากจนสากล "ปัจจุบัน" ปีหกล้า ในขณะที่ lags เก็บรวบรวมข้อมูลและการวิเคราะห์อาจพิสูจน์ยาก (แต่มากกว่า ลงทุนในหน่วยงานสถิติในประเทศจะช่วยให้ที่หน้านี้), เราเห็นเหตุผลสาเหตุความยากจนสากลที่ประเมินอาจไม่มีผลิตปี เพจใด ๆ ใหม่สำรวจข้อมูลวิเคราะห์ซึ่งเสร็จสมบูรณ์ใน ปีก่อนหน้านี้ ถ้ารุ่นนี้มีเวลาให้สอดคล้องกับหลักสากลการประชุม เช่น U.N. หรือ ประเทศจี-20 และพอดีเผย แพร่ จะได้ไปแบบในการต่อสู้กับความยากจน ยังคงมีความสำคัญในวาระการประชุมสากล และยังคง มีส่วนร่วมในการทำให้แน่ใจว่า ธนาคารโลก และเกี่ยวข้อง เสียงสนทนาเกี่ยวกับอนาคตของเศรษฐกิจโลก25นอกจากนี้ ปกติปรับปรุงของระดับความยากจนทั่วโลก ยังนำไปสู่ความรับผิดชอบรวมมากกว่า และทุก ๆ ความนิยมในการต่อสู้ที่ทั่วโลกกับ ความยากจน อาจนำไปสู่การพัฒนาที่ดีผล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประมาณการใหม่ของความยากจนของโลกที่นำเสนอในช่วงสั้น ๆ นโยบายนี้ก่อให้เกิดจำนวนของคำถามสำหรับวิธีการที่ประชาคมระหว่างประเทศที่อยู่ในความท้าทายของการลดปัญหาความยากจนทั่วโลก ในฐานะที่เป็นบรรเทาความยากจนอยู่ที่หัวใจของความพยายามความช่วยเหลือจากต่างประเทศผู้บริจาคความช่วยเหลือจะต้องปรับให้เข้ากับภูมิทัศน์ความยากจนการพัฒนาและปรับปรุงนโยบายและการเขียนโปรแกรมของพวกเขาเพื่อให้สอดคล้องกับความต้องการในปัจจุบันและลำดับความสำคัญ เพื่อให้อยู่ที่เกี่ยวข้องและมีผลกระทบมากที่สุดทั้งผู้บริจาคทวิภาคีและพหุภาคีควรจะคิดเกี่ยวกับความยากจนในแบบไดนามิกความรู้สึกที่มองไปข้างหน้ามุ่งเน้นความพยายามของพวกเขาที่พวกเขาต้องการมากที่สุด. หลักฐานของเราแสดงให้เห็นว่ามีสองพื้นที่โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ หน่วยงานช่วยเหลือควรจะเน้นความสนใจของพวกเขาในระยะปานกลาง: Sub-Saharan Africa และรัฐที่เปราะบาง อดีตมีความยาวได้รับการยอมรับว่าเป็นหนึ่งในแนวหน้าในสงครามกับความยากจน มุมมองนี้เป็นที่ประดิษฐานที่ 2005 G8 Gleneagles ประชุมสุดยอดที่ผู้นำโลกสัญญาว่าจะเพิ่มความช่วยเหลือประจำปีของทวีปโดย 25000000000 $ ในช่วงต่อไปนี้ห้าปีที่ผ่านมาในการรับรู้ว่าปัญหาความยากจนเป็นความท้าทายที่ยากมากขึ้นและถาวรในทวีปแอฟริกากว่าในภูมิภาคอื่นๆ แต่ภาระผูกพัน Gleneagles ไม่ได้รับรู้อย่างเต็มที่เป็นเพียง $ 11000000000 ของสัญญา $ 25 พันล้านส่งมอบในที่สุด. 19 ตั้งแต่ปี 2005 จำนวนของคนยากจนในแอฟริกาได้ลดลงเพียงร้อยละ 2.1 เทียบกับที่ลดลงร้อยละ 38.6 ทั่วโลก ในฐานะที่เป็นความยากจนกลายเป็นความเข้มข้นต่อไปในทวีปแอฟริการะหว่างตอนนี้และในปี 2015 หน่วยงานช่วยเหลือต้องทำดีกว่าที่การส่งมอบภาระผูกพันของพวกเขาไปทวีป. รัฐเปราะบางเป็นตัวแทนของความสำคัญที่ผ่านมามากขึ้นสำหรับการพัฒนาชุมชนที่มีผู้บริจาคมากขึ้นมาเพื่อรับรู้ผลกระทบที่ล้นรัฐเหล่านี้สามารถ กำหนดให้กับคนอื่น ๆ และจำเป็นต้องมีนโยบายที่ชัดเจนในการมีส่วนร่วมกับพวกเขา มุ่งเน้นการเจริญเติบโตนี้จะถูกจับคู่กับความช่วยเหลือมากขึ้น มากเพิ่มขึ้นล่าสุดในกระแสการช่วยเหลือได้ถูกนำไปยังรัฐที่เปราะบางและการเพิ่มขึ้นต่อไปที่คาดว่า. 20 และยังในขณะที่ประมาณการความยากจนของเราขอแนะนำให้ผู้บริจาคมีสิทธิที่จะมุ่งเน้นไปที่รัฐเปราะบางยังคงมีความเห็นเป็นเอกฉันท์เล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างน่าทึ่งที่การแทรกแซงเป็นส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่ประสบความสำเร็จในสภาพแวดล้อมเช่นวิธีที่พวกเขาควรจะดำเนินการภายใต้เงื่อนไขที่ท้าทายเช่นนี้และที่สำคัญที่สุดว่าปัญหาที่เกิดจากความเปราะบางของตัวเองสามารถ tackled. นอกจากตัดสินใจที่ประเทศและภูมิภาคที่จะมุ่งเน้นผู้บริจาคยังต้องเลือกโครงการและโปรแกรมพวกเขาจะใช้จ่ายเงินของพวกเขาใน ท่ามกลางการตัดสินใจงบประมาณเหล่านี้ซับซ้อนหนึ่งความคิดที่เรียบง่ายได้เมื่อเร็ว ๆ นี้รวบรวมสนับสนุนจากนักการเมืองและนักเศรษฐศาสตร์การพัฒนาเพียงแค่ให้เงินกับคนที่ไม่ดี. 21 การชำระเงินโอนเงินพื้นฐานปรับอากาศบางครั้งพฤติกรรมเช่นเข้าเรียนในโรงเรียนหรือการตรวจทางการแพทย์ประจำสามารถทำหน้าที่เป็นสุทธิความปลอดภัยสำหรับคนยากจนให้การคุ้มครองทางสังคมเพื่อให้แน่ใจว่าพื้นฐานความจำเป็นจะได้พบและแรงกระแทกจะเอาชนะ. ผลของเราแสดงให้เห็นว่าการให้ทุกคนในโลกที่มีรายได้ขั้นต่ำของ $ 1.25 / วันในคำอื่น ๆ ที่ให้หลักประกันสิทธิที่จะไม่อาศัยอยู่ใน ความยากจนเป็นที่แน่นอนอย่างรวดเร็วกลายเป็นไปได้ ในปี 2005 เสริมรายได้ของแต่ละคนยากจนในโลกที่จะนำรายได้ของพวกเขาในชีวิตประจำวันได้ถึง$ 1.25 จะมีค่าใช้จ่าย $ 96000000000 หรือร้อยละ 80 ของปริมาณรวมของการช่วยเหลือจากต่างประเทศการเบิกจ่ายในปีนั้น. ในปี 2010 ที่มีความยากจนอย่างกว้างขวางน้อยและมีขนาดใหญ่ ปริมาณความช่วยเหลือทั่วโลกค่าใช้จ่ายดังกล่าวสุทธิความปลอดภัยระดับโลกจะเป็นเพียง$ 66000000000 หรือน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของความช่วยเหลืออย่างเป็นทางการ. 22 ในขณะที่จิสติกส์ของการกระจายเงินสดให้แก่คนยากจนประชากรจะไม่ได้โดยไม่ต้องท้าทายความก้าวหน้าล่าสุดในเทคโนโลยีระบุลายนิ้วมือ-such เป็นลายนิ้วมือและม่านตาสแกนมีการขยายตัวมากสัญญาในการดำเนินการส่งเสริมการจัดสวัสดิการขนาดใหญ่1 กรัมในประเทศยากจน. 23 ได้รับความสำเร็จของโปรแกรมการโอนเงินจำนวนมากอย่างมีนัยสำคัญปรับขึ้นการใช้งานของพวกเขาเพื่อให้มีรายได้ขั้นต่ำสำหรับทุกบุคคลที่อาศัยอยู่ในความยากจนอาจจะเป็นทิศทางใหม่มีผลสำหรับผู้บริจาคที่จะไล่ตาม. หนึ่งคำแนะนำนโยบายสุดท้ายเปิดเผยโดยการวิเคราะห์นี้จำเป็นที่จะต้องปรับปรุงปริมาณคุณภาพและที่ทันเวลาของข้อมูลความยากจนทั้งในระดับชาติและระดับโลก ทั้งการพัฒนารัฐบาลประเทศและหน่วยงานที่ช่วยเหลือการทำงานเพื่อต่อสู้กับความยากจนมันเป็นไปไม่ได้อย่างมีประสิทธิภาพการจัดสรรทรัพยากรไปสู่เป้าหมายนี้โดยใช้ข้อมูลความยากจนที่ไม่สมบูรณ์ไม่น่าเชื่อถือหรือออกจากวัน. ในระดับประเทศได้มีการแล้วการดูดซึมที่สำคัญใน จากการสำรวจการใช้งานในครัวเรือนและการปรับปรุงคุณภาพของพวกเขา แต่ในไม่กี่ประเทศอย่างน่าทึ่งจะมีมาตรฐานและเกิดขึ้นอีกดังนั้นวิธีการที่สอดคล้องการสำรวจครัวเรือนการเก็บรวบรวมข้อมูลและการวิเคราะห์ ต่ออายุความมุ่งมั่นในระยะยาวเพื่อสร้างความสามารถในหน่วยงานทางสถิติในประเทศจะมีการใช้งานที่มีคุณค่าของหน่วยงานช่วยเหลือ 'ทรัพยากร ได้รับการเข้าถึงทั่วโลกและความเชี่ยวชาญในสถิติและการพัฒนาขีดความสามารถของธนาคารโลกเป็นหน่วยงานที่เหมาะสมที่จะนำไปสู่ความพยายามนี้ ในขณะที่การลงทุนมากขึ้นในสถิติความยากจนแห่งชาติอาจจะไม่ตอบบางคำถามที่ยาวนานในความยากจนการวิเคราะห์สิ่งที่ควรระดับเส้นความยากจนของโลกได้รับการวาด? วิธีควรบัญชีแห่งชาติและการสำรวจข้อมูลครัวเรือนจะคืนดี? -many ที่มีกฎเกณฑ์มากขึ้นกว่าที่เป็นบวกก็จะเป็นพื้นฐานที่ประจักษ์ยิ่งขึ้นสำหรับการอภิปรายเหล่านี้. ในระดับโลกซึ่งเป็นหนึ่งในข้อเสนอแนะนโยบายที่เป็นรูปธรรมที่สามารถดำเนินการได้ทันทีสำหรับโลกธนาคารที่จะเริ่มต้นการผลิตประมาณการความยากจนของโลกทุกปี. 24 ธนาคารโลกปัจจุบันผลิตการปรับปรุงประมาณการความยากจนทุก 3-4 ปีและแต่ละรุ่นใหม่ที่ทนทุกข์ทรมานจากความล่าช้าสามปีส่วนที่เป็นเวลาที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลและการวิเคราะห์ ซึ่งหมายความว่าเมื่อเราอยู่ใกล้กับจุดสิ้นสุดของการผลิตข้อมูลเป็นวงจรที่เราหวังว่าจะมีการประมาณการของเราในวันนี้ของ "ปัจจุบัน" ความยากจนของโลกเป็นปีที่หกออกจากวันที่ ในขณะที่ล่าช้าในการเก็บรวบรวมข้อมูลและการวิเคราะห์อาจพิสูจน์ยากที่จะปิด (แม้ว่ามากขึ้นการลงทุนในหน่วยงานสถิติในประเทศจะช่วยให้ที่ด้านหน้านี้) เราจะเห็นเหตุผลว่าทำไมการประมาณการความยากจนของโลกไม่สามารถผลิตเป็นประจำทุกปีไม่มีการใช้มาตรการการสำรวจข้อมูลใหม่ ๆ ที่มีการวิเคราะห์มี แล้วเสร็จในปีที่ผ่านมา ถ้ารุ่นเหล่านี้ถูกกำหนดให้ตรงกับการประชุมระหว่างประเทศที่สำคัญเช่นสหประชาชาติหรือการประชุมสุดยอด G-20 และพอประชาสัมพันธ์ที่พวกเขาอาจจะไปทางยาวในการสร้างความมั่นใจในการต่อสู้กับความยากจนยังคงมีความสำคัญในวาระการประชุมทั่วโลกและในการทำแน่ใจว่าธนาคารโลกยังคงมีส่วนร่วมและมีความเกี่ยวข้องเสียงในการอภิปรายเกี่ยวกับอนาคตของเศรษฐกิจโลก. 25 นอกจากนี้ยังมีการปรับปรุงปกติของระดับความยากจนของโลกนอกจากนี้ยังจะนำไปสู่ความรับผิดชอบร่วมกันมากขึ้นและความตระหนักที่นิยมในการต่อสู้ทั่วโลกกับความยากจนอาจนำไปสู่​​ ผลการพัฒนาที่ดีขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประมาณการใหม่ของความยากจนทั่วโลกที่นำเสนอในนโยบายนี้ก่อให้เกิดจำนวนของคำถามสั้นๆว่าประชาคมระหว่างประเทศที่อยู่ความท้าทายของการลดความยากจนทั่วโลก เป็นบรรเทาความยากจนเป็นหัวใจ
ความพยายามของความช่วยเหลือจากต่างประเทศ ศูนย์ช่วยเหลือ ต้องปรับให้เข้ากับการพัฒนาภูมิทัศน์ ความยากจน และนโยบายของพวกเขาและโปรแกรมปรับปรุง
เพื่อสะท้อนความต้องการในปัจจุบันและลำดับความสำคัญเพื่อที่จะเข้าพักที่เกี่ยวข้องกับ
ได้ผลกระทบมากที่สุด ทั้งทวิภาคีและพหุภาคี ผู้บริจาคควรคิดเกี่ยวกับความยากจนในแบบไดนามิก
คาดการณ์ล่วงหน้าถึงการมุ่งเน้นความพยายามของพวกเขาที่พวกเขาต้องการ .
หลักฐานของเราบ่งบอกว่ามันเป็นสองพื้นที่ที่เฉพาะเจาะจงในที่หน่วยงานช่วยเหลือควรเน้น
ความสนใจในระยะกลาง :เกี่ยวกับทะเลทรายซาฮาราแอฟริกาย่อยและบางรัฐ อดีตได้นาน
ได้รับการยอมรับว่าเป็นหนึ่งในแนวหน้าในสงครามกับความยากจน มุมมองนี้มาประดิษฐานที่ 2548 การประชุมสุดยอด G8 Gleneagles ที่ผู้นำโลกรับปากจะเพิ่มเงินช่วยเหลือรายปีของทวีปโดย $ 25 พันล้านกว่า
ต่อไปนี้ห้าปีในการรับรู้ว่า ความยากจนเป็นมากกว่าความแก่นแก้วและถาวรกว่า
ในแอฟริกาภูมิภาคอื่น ๆ แต่ Gleneagles ผูกพันไม่ได้ตระหนักอย่างเต็มที่ เป็นเพียง $ 11 พันล้านของสัญญา $ 25 พันล้านถูกสุดส่ง

.
19 ตั้งแต่ปี 2005 จำนวนคนยากจนในแอฟริกาลดลงแค่ 2.1 เปอร์เซ็นต์ เมื่อเทียบกับการลดลงของ
38.6 เปอร์เซ็นต์ทั่วโลก เช่นความยากจนกลายเป็นเพิ่มเติมความเข้มข้นในแอฟริการะหว่างตอนนี้
และ 2015 ,หน่วยงานช่วยเหลือต้องทำให้ดีกว่าที่เสนอในข้อผูกพันของทวีป อเมริกา แสดงถึงความเปราะบาง
ล่าสุดสำหรับการพัฒนาชุมชนกับผู้บริจาคมากขึ้นมาเพื่อรับรู้ผล spillover รัฐเหล่านี้สามารถรบกวนผู้อื่น และจำเป็นต้องมีนโยบายที่ชัดเจนในการต่อสู้
กับพวกเขา โฟกัสที่เพิ่มขึ้นนี้จะถูกจับคู่กับความช่วยเหลือเพิ่มเติมมากขึ้นล่าสุดในกระแสช่วยได้
เข้าสู่รัฐเปราะบางและเพิ่มเพิ่มเติม คาดว่า
20
และยังในขณะที่การประเมินความยากจนของเราแนะนำให้ผู้บริจาคมีสิทธิที่จะมุ่งเน้นในบางรัฐยังมีน้อย เพราะมติที่แทรกแซงที่สุด
มีแนวโน้มที่จะประสบความสำเร็จในสภาพแวดล้อมดังกล่าว วิธีการที่พวกเขาควรจะดำเนินการภายใต้เงื่อนไขที่ท้าทายความสามารถเช่น
,และที่สำคัญที่สุด มีปัญหาการ ตัวเองสามารถ tackled .
นอกจากการตัดสินใจในประเทศและภูมิภาค เพื่อโฟกัส ต้องเลือกที่โครงการและ
โปรแกรมที่พวกเขาจะใช้จ่ายเงินของพวกเขาใน ท่ามกลางงบประมาณที่ซับซ้อนเหล่านี้ ใจหนึ่งคิดง่ายมี
เมื่อเร็ว ๆนี้ได้รับการสนับสนุนจากทั้งนักการเมืองและนักเศรษฐศาสตร์จำนวนมากการพัฒนาเพียงแค่ให้เงิน
เพื่อคนจน .
21
เงินโอน เงินสด พื้นฐาน บางครั้งปรับพฤติกรรม เช่น เรียน
หรือการตรวจทางการแพทย์ตามปกติ สามารถใช้เป็นเครือข่ายความปลอดภัยสำหรับคนยากจน การให้การคุ้มครองทางสังคมเพื่อให้แน่ใจว่าอุปกรณ์พื้นฐาน
ตรงและแรงกระแทกจะเอาชนะ
ผลของเราแนะนำว่า ให้ทุกคนในโลกที่มีรายได้ต่ำสุดของ $ 1.25 /