Background and Objective. Provocati

Background and Objective. Provocative factors are one causative factor of seizure attacks in persons with epilepsy (PWE). There are limited data of prevalence and major provocative factors in Asian populations. Methods. This study was performed at the Epilepsy Clinic, Khon Kaen University Hospital. The patients who aged 15 years or over, who had been treated at least 3 months with at least one antiepileptic drug, and who were followed up for at least one year were included. Data of seizure control and triggers were collected retrospectively from medical records. Data analysis was performed to identify independent provocative factors. Results. A total of 382 PWE met the study criteria. The mean age was 40.4 ± 0.8 years. Approximately 44% of the patients had at least one provocative factor. By multivariate analysis, the independent provocative factors with the first three highest adjusted odds ratios were sleep deprivation (adjusted OR = 8.64, 95% CI 3.73–19.99), alcohol consumption (adjusted OR = 6.76, 95% CI 1.44–31.78), and feeling stressful (adjusted OR = 2.97, 95% CI 1.29–6.86). Conclusion. Almost half of seizure attacks may be caused by provocative factors in Thai PWEs and some factors may be preventable. Avoidance of these factors should be emphasized to epilepsy patients for improving clinical outcomes and quality of life.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นหลังและวัตถุประสงค์ ปัจจัยกระตุ้นเป็นปัจจัยสาเหตุหนึ่งของการโจมตียึดในบุคคลที่มีโรคลมชัก (PWE) มีข้อมูลที่จำกัดของความชุกและปัจจัยกระตุ้นที่สำคัญในประชากรเอเชีย วิธีการ การศึกษานี้ดำเนินการที่คลินิกโรคลมชัก โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยขอนแก่น ผู้ป่วยที่อายุ 15 ปี หรือมากกว่า ที่ได้รับการรักษา ด้วยยา antiepileptic น้อยอย่างน้อย 3 เดือน และใครก็ตามสำหรับอย่างน้อยหนึ่งปีมาพร้อม ได้รวบรวมข้อมูลของการควบคุมอาการชักและทริกเกอร์ย้อนหลังจากเวชระเบียน ดำเนินการวิเคราะห์ข้อมูลเพื่อระบุปัจจัยเร้าใจที่อิสระ ผลลัพธ์ที่ ทั้งหมด 382 PWE ตรงตามเกณฑ์การศึกษา อายุได้ 40.4 ± 0.8 ปี ประมาณ 44% ของผู้ป่วยได้อย่างน้อยหนึ่งปัจจัยที่กระตุ้น โดยการวิเคราะห์แบบหลายตัวแปร ปัจจัยเร้าใจอิสระ มีอัตราส่วนราคาต่อรองปรับสูงสุดสามอันดับแรกมีการอด (ปรับ หรือ = 8.64, 95% CI 3.73 – 19.99), แอลกอฮอล์ (ปรับ หรือ = 6.76, 95% CI 1.44 – 31.78), และความรู้สึกเครียด (ปรับ หรือ = 2.97, 95% CI 1.29 – 6.86) สรุป เกือบครึ่งหนึ่งของการโจมตีของอาการชักอาจเกิดจากปัจจัยกระตุ้นในไทย PWEs และปัจจัยบางอย่างอาจป้องกันได้ หลีกเลี่ยงปัจจัยเหล่านี้ควรเน้นย้ำให้ผู้ป่วยโรคลมชักสำหรับการปรับปรุงผลลัพธ์ทางคลินิกและคุณภาพชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเป็นมาและวัตถุประสงค์ ปัจจัยยั่วยุมีปัจจัยที่เป็นสาเหตุหนึ่งของการโจมตียึดในผู้ที่มีโรคลมชัก (PWE) มีข้อมูลที่ จำกัด ของความชุกและปัจจัยที่สำคัญในการยั่วยุประชากรเอเชีย วิธีการ การศึกษาครั้งนี้ได้รับการดำเนินการที่โรคลมชักคลินิกโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยขอนแก่นขอนแก่น ผู้ป่วยที่อายุ 15 ปีขึ้นไปที่ได้รับการรักษาอย่างน้อย 3 เดือนและมียาเสพติดกันชักอย่างน้อยหนึ่งและผู้ที่ได้รับการติดตามอย่างน้อยหนึ่งปีได้รวม ข้อมูลของการควบคุมการจับกุมและเรียกถูกเก็บย้อนหลังจากเวชระเบียน การวิเคราะห์ข้อมูลที่ได้ดำเนินการในการระบุปัจจัยยั่วอิสระ ผล. รวมเป็น 382 PWE พบกับเกณฑ์การศึกษา อายุเฉลี่ย 40.4 ± 0.8 ปี ประมาณ 44% ของผู้ป่วยที่มีอย่างน้อยหนึ่งปัจจัยที่เร้าใจ โดยการวิเคราะห์หลายตัวแปรปัจจัยยั่วอิสระที่มีสามคนแรกสูงสุดอัตราส่วนราคาต่อรองปรับได้อดนอน (adjusted OR = 8.64, 95% CI 3.73-19.99) การบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ (adjusted OR = 6.76, 95% CI 1.44-31.78) และ รู้สึกเครียด (adjusted OR = 2.97, 95% CI 1.29-6.86) ข้อสรุป เกือบครึ่งหนึ่งของการโจมตีชักอาจเกิดจากปัจจัยเร้าใจใน PWEs ไทยและปัจจัยบางอย่างอาจจะป้องกันได้ การหลีกเลี่ยงปัจจัยเหล่านี้ควรจะเน้นให้กับผู้ป่วยโรคลมชักในการปรับปรุงผลล​​ัพธ์ทางคลินิกและคุณภาพชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเป็นมาและวัตถุประสงค์ ปัจจัยเร้าใจเป็นหนึ่งสาเหตุปัจจัยของการโจมตีชักในผู้ที่มีโรคลมชัก ( ปแว ) มีข้อมูลที่ จำกัด ของความชุกและปัจจัยเร้าใจหลักในประชากรชาวเอเชีย วิธีการ การศึกษานี้ทำในคลินิกโรคลมชัก โรงพยาบาล มหาวิทยาลัย ขอนแก่น ผู้ป่วยที่อายุ 15 ปีขึ้นไป ที่ได้รับการรักษาอย่างน้อย 3 เดือน มีอย่างน้อยหนึ่งระดับยา และผู้ติดตามอย่างน้อยหนึ่งปีรวม ข้อมูลการควบคุมการทริกเกอร์ เก็บข้อมูลย้อนหลังจากเวชระเบียน วิเคราะห์ข้อมูลเพื่อระบุปัจจัยเร้าใจเป็นอิสระ ผลลัพธ์ จำนวน 382 ปแวพบการศึกษาตามเกณฑ์ อายุเฉลี่ย 40.4 ± 1.8 ปี ประมาณร้อยละ 44 ของผู้ป่วยมีอย่างน้อยหนึ่งปัจจัยเร้าใจ . โดยการวิเคราะห์แบบอิสระที่เร้าใจด้วยปัจจัย 3 อันดับแรก คือ การอดนอน อัตราส่วนสูงสุด ปรับอัตราต่อรองการปรับหรือ = 8.64 , 95% CI 3.73 ( กลับ ) , แอลกอฮอล์ ( Adjusted OR = 6.76 , 95% CI 1.44 ) ) ) , และรู้สึกเครียดมาก ( ปรับหรือ = 2.97 , 95% CI 1.18 – 6.86 ) สรุป เกือบครึ่งหนึ่งของการโจมตีของอาการชักอาจเกิดจากปัจจัยเร้าใจในไทย pwes และปัจจัยบางประการที่อาจจะป้องกันได้ . การหลีกเลี่ยงปัจจัยเหล่านี้ควรเน้นให้ผู้ป่วยโรคลมชัก เพื่อปรับปรุงผลลัพธ์ทางคลินิกและคุณภาพชีวิต