The story takes place at Wellesley

The story takes place at Wellesley College in New England during 1953, at a time when a conservative backlash led by Senator Joseph McCarthy, spreading fear and suspicion through America. The women's-only college is populated by extremely bright, snobbish upper class students who are being bred for traditional life as dutiful American housewives.

Katherine Watson, a 30-year-old, unmarried, progressive, art history teacher from Oakland California is hired by Wellesley in spite of the fact that she lacks the ‘appropriate' family background, breeding, and education because the college needs a last minute replacement for the position. Coming from the liberal California, Katherine is clearly out of place at Wellesley.

Katherine tries to open her students' minds to their freedom to do whatever they want with their lives. She encourages her students to believe in themselves, to study to become career professionals, and to improve their economic futures. She utilizes her art teachings as a vehicle to put across her opinion to the young women; that her students needn't conform to stereotypes of women made by society, or the roles made for them by society, as women born to become housewives and mothers. She felt that women could do more things in life than solely adopt the roles of wives and mothers. In one scene of the movie, she shows her students four ads, and asks them to question what the future will think of the idea that women are born into the roles of wives and mothers.

Katherine's ideas and ways of teaching are contrary to methods deemed acceptable by the school's directors; conservative women who believe firmly that Katherine should not use her class to express her point of view or befriend students, and should stick only to teaching art. Katherine is warned that she could be fired if she continues to interact with students as she has been doing.

Undaunted, Katherine becomes stronger in her speeches about feminism and the future of women. She is a firm believer that the outlook of women in society needs to be changed if women are to achieve better futures, and that she needs to instill a spirit of change among her students.

Watson chooses to leave after one-year but, as she is leaving the campus for the last time, her students run after her car, to show their affection and to thank for her lessons.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องราวเกิดขึ้นที่วิทยาลัยเวลเลสลี่ย์ในนิวอิงแลนด์ระหว่าง 1953 ครั้งเมื่อแบคแลชหัวเก่านำ โดยสวีโจเซฟแมคคาร์ธี แพร่กระจายความกลัวและความสงสัยทางอเมริกา วิทยาลัยเฉพาะสตรีเป็นประชากร โดยนักเรียนชั้นสูงสว่างมาก คนรวจที่มีถูก bred ชีวิตดั้งเดิมเป็น housewives dutiful อเมริกันแคทเธอรีน Watson ครูประวัติศาสตร์ 30 ปี โสด ก้าว หน้า ศิลปะจากโอ๊คแลนด์แคลิฟอร์เนียถูกจ้าง โดยเวลเลสลี่ย์แม้ข้อเท็จจริงที่ว่า เธอไม่มีพื้นหลังครอบครัว 'เหมาะสม' ผสมพันธุ์ การศึกษาเนื่องจากโรงเรียนต้องเปลี่ยนนาทีสุดท้ายสำหรับตำแหน่ง มาจากแคลิฟอร์เนียเสรี แคทเธอรีนได้อย่างชัดเจนออกจากสถานที่เวลเลสลี่ย์แคทเธอรีนพยายามที่จะเปิดจิตใจของนักเรียนของเธอให้ความอิสระในการทำสิ่งที่พวกเขาต้องการ มีชีวิต เธอสนับสนุนให้นักเรียนของเธอเชื่อในตัวเอง การศึกษาเป็น ผู้เชี่ยวชาญด้านอาชีพ และ การปรับปรุงในอนาคตทางเศรษฐกิจของพวกเขา เธอใช้สอนศิลปะของเธอเป็นพาหนะให้ข้ามความเห็นของเธอเพื่อหญิงสาว ให้นักเรียนของเธอไม่จำเป็นต้องสอดคล้องกับมักผู้หญิงโดยสังคม หรือบทบาทที่ทำให้สังคม เป็นหญิงเกิดเป็น housewives และมารดา เธอรู้สึกว่า ผู้หญิงสามารถทำสิ่งที่ในชีวิตมากกว่าผู้นำบทบาทของภรรยาและแม่ ในฉากหนึ่งของภาพยนตร์ เธอแสดงครู 4 โฆษณา และขอให้คำถามอะไรในอนาคตจะคิดว่า ความคิดที่เกิดมาในบทบาทของภรรยาและแม่หญิงแนวคิดและวิธีการสอนของแคทเธอรีนจะขัดกับวิธีที่ถือว่าเป็นที่ยอมรับของกรรมการ ผู้หญิงหัวเก่าที่เชื่อมั่นว่าแคทเธอรีนควรใช้เธอเรียนการแสดงของเธอมอง หรือตีนักเรียน และควรติดเฉพาะการสอนศิลปะ แคทเธอรีนจะเตือนว่า เธออาจจะยิงถ้าเธอยังคงติดต่อกับนักเรียนที่เธอได้รับการทำUndaunted แคทเธอรีนจะแข็งแกร่งในสุนทรพจน์ของเธอเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวและอนาคตของผู้หญิง เธอคือมุยืนยันที่ outlook ของผู้หญิงในสังคมจำเป็นต้องเปลี่ยนถ้าผู้หญิงจะประสบความสำเร็จในอนาคตที่ดีกว่า และเธอจำเป็นต้องปลูกฝังจิตวิญญาณของการเปลี่ยนแปลงระหว่างนักเรียนของเธอWatson เลือกที่จะปล่อยหลังจากหนึ่งปี แต่ เป็นเธอออกจากมหาวิทยาลัยเป็นครั้งสุดท้าย ครูรันหลังจากรถยนต์ การแสดงของจิต และขอบคุณสำหรับบทเรียนของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องที่เกิดขึ้นที่เลสลีย์คอลเลจในนิวอิงแลนด์ในช่วงปี 1953 ในช่วงเวลาที่ฟันเฟืองอนุรักษ์นิยมนำโดยโจเซฟแมคคาร์วุฒิสมาชิกกระจายความกลัวและความสงสัยผ่านอเมริกา โดยสตรีเท่านั้นที่มีประชากรวิทยาลัยสดใสมากทระนงนักเรียนชั้นบนที่ถูกอบรมสำหรับชีวิตแบบดั้งเดิมเช่นกตัญญูแม่บ้านอเมริกัน. แคทเธอรีวัตสัน 30 ปียังไม่ได้แต่งงานก้าวหน้าครูสอนประวัติศาสตร์ศิลปะจากโอ๊คแลนด์แคลิฟอร์เนียได้รับการว่าจ้างจาก เลสลีย์ทั้งๆที่ความจริงที่ว่าเธอขาด 'เหมาะสม' ภูมิหลังของครอบครัว, การปรับปรุงพันธุ์และการศึกษาเนื่องจากความต้องการที่วิทยาลัยแทนในนาทีสุดท้ายสำหรับตำแหน่ง มาจากเสรีนิยมแคลิฟอร์เนีย, แคเธอรีนเป็นที่ชัดเจนออกมาจากสถานที่เลสลีย์. แคเธอรีนพยายามที่จะเปิดใจนักเรียนของเธอที่จะมีเสรีภาพที่จะทำสิ่งที่พวกเขาต้องการกับชีวิตของพวกเขา เธอส่งเสริมให้นักเรียนของเธอที่จะเชื่อในตัวเองเพื่อการศึกษาที่จะกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการประกอบอาชีพและเพื่อปรับปรุงฟิวเจอร์สทางเศรษฐกิจของประเทศ เธอใช้คำสอนศิลปะของเธอเป็นยานพาหนะที่จะนำข้ามความคิดของเธอหญิงสาวนั้น ว่านักเรียนของเธอไม่จำเป็นต้องเป็นไปตามแบบแผนของผู้หญิงที่ทำจากสังคมหรือบทบาทที่ทำสำหรับพวกเขาโดยสังคมในขณะที่ผู้หญิงเกิดมาเพื่อเป็นแม่บ้านและแม่ เธอรู้สึกว่าผู้หญิงสามารถทำสิ่งต่างๆมากขึ้นกว่าในชีวิต แต่เพียงผู้เดียวนำมาใช้บทบาทของภรรยาและแม่ ในฉากหนึ่งของภาพยนตร์ที่เธอแสดงให้เห็นว่านักเรียนของเธอสี่รายการและขอให้พวกเขาถามว่าอนาคตจะคิดว่าความคิดที่ว่าผู้หญิงจะเกิดมาในบทบาทของภรรยาและแม่. the คิดแคเธอรีนและวิธีการในการเรียนการสอนเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามกับวิธีการถือว่า ได้รับการยอมรับจากคณะกรรมการของโรงเรียน; ผู้หญิงหัวโบราณที่เชื่อมั่นว่าแคเธอรีนไม่ควรใช้ชั้นเรียนของเธอที่จะแสดงจุดของมุมมองของเธอหรือเป็นเพื่อนนักเรียนและควรจะติดเพียงเพื่อการเรียนการสอนศิลปะ แคเธอรีนมีการเตือนว่าเธอจะถูกไล่ออกถ้าเธอยังคงที่จะมีปฏิสัมพันธ์กับนักเรียนขณะที่เธอได้รับการทำ. ไม่สะทกสะท้านแคเธอรีนจะกลายเป็นที่แข็งแกร่งในการกล่าวสุนทรพจน์ของเธอเกี่ยวกับสตรีและอนาคตของผู้หญิง เธอเป็นคนที่เชื่อมั่นว่าแนวโน้มของผู้หญิงในสังคมจะต้องมีการเปลี่ยนแปลงหากผู้หญิงมีเพื่อให้บรรลุฟิวเจอร์ดีขึ้นและว่าเธอต้องการที่จะปลูกฝังจิตวิญญาณของการเปลี่ยนแปลงในหมู่นักเรียนของเธอ. วัตสันเลือกที่จะออกไปหลังจากหนึ่งปี แต่ขณะที่เธอ จะออกจากมหาวิทยาลัยในช่วงเวลาที่ผ่านมานักเรียนของเธอทำงานหลังจากที่รถของเธอในการแสดงความรักของพวกเขาและจะขอขอบคุณสำหรับการเรียนของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องราวเกิดขึ้นที่วิทยาลัยเวลส์ลีย์ในอังกฤษในช่วงปี 1953 ในเวลาเมื่ออนุลักษณ์ฟันเฟืองที่นำโดยวุฒิสมาชิกโจเซฟ แม็คคาร์ธี การแพร่กระจายความกลัวและความสงสัยผ่านอเมริกา ผู้หญิง 's-only วิทยาลัยเป็นประชากรที่สดใสมาก พวกผู้ดีชนชั้นสูง นักเรียนที่ถูก bred สำหรับชีวิตแบบดั้งเดิมเป็นแม่บ้านชาวอเมริกันกตัญญู

แคเธอรีน วัตสัน อายุ 30 , โสดก้าวหน้าประวัติศาสตร์ศิลปะครูจากโอ๊คแลนด์แคลิฟอร์เนีย ได้รับการว่าจ้างจากเวลเลสลีย์ ทั้งๆที่ความจริงที่ว่าเธอขาด ' เหมาะสม ' ครอบครัวพันธุ์ และการศึกษา เพราะโรงเรียนต้องการแทนในนาทีสุดท้ายสำหรับตำแหน่ง ที่มาจากพรรคเสรีนิยมแคลิฟอร์เนีย แคทเธอรีนอย่างชัดเจนออกจากสถานที่ที่ฮ่องกง

แคทเธอรีนพยายามที่จะเปิดจิตใจของนักเรียนของเธอที่จะมีเสรีภาพที่จะทำสิ่งที่พวกเขาต้องการในชีวิต เธอกระตุ้นนักเรียนให้เชื่อในตัวเอง ศึกษาเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านอาชีพและพัฒนาอนาคตทางเศรษฐกิจของตน เธอใช้สอนศิลปะของเธอเป็นรถใส่ข้ามความเห็นของเธอกับผู้หญิงวัยรุ่นที่นักเรียนต้องไม่สอดคล้องกับภาพลักษณ์ของผู้หญิงที่ทำให้สังคม หรือบทบาทที่ทำให้สังคม เป็นผู้หญิงเกิดมาเป็นแม่ และแม่บ้าน . เธอรู้สึกว่าผู้หญิงสามารถทำสิ่งต่างๆมากขึ้นในชีวิตมากกว่า แต่เพียงผู้เดียวยอมรับบทบาทของมารดา ภรรยา และ ในฉากหนึ่งของภาพยนตร์ เธอแสดงให้เห็นว่านักเรียน 4 โฆษณาและขอให้พวกเขาคำถามว่าอนาคตจะคิดของความคิดที่ว่าผู้หญิงจะเกิดในบทบาทของมารดา ภรรยา และ .

แคทเธอรีน แนวคิดและวิธีการสอนขัดกับวิธีการถือว่าเป็นที่ยอมรับโดยโรงเรียนของกรรมการ ; ผู้หญิงที่อนุรักษ์ ที่เชื่อมั่นว่า แคทเธอรีน ไม่ควรใช้ชั้นเรียนของเธอเพื่อแสดงมุมมองของเค้าหรือเป็นเพื่อนกับนักเรียน และควรติดเฉพาะการสอนศิลปะแคทเธอรีนเตือนว่า เธออาจจะถูกไล่ออก ถ้าเธอยังสามารถโต้ตอบกับนักเรียนได้ทำ

ไม่สะทกสะท้าน แคทเธอรีนจะแข็งแกร่งในการกล่าวสุนทรพจน์ของเธอเกี่ยวกับสตรีและอนาคตของผู้หญิง เธอเชื่อมั่นว่าแนวโน้มของผู้หญิงในสังคมต้องเปลี่ยนแปลง ถ้าผู้หญิงจะให้อนาคตที่ดีกว่า และที่เธอต้องการที่จะปลูกฝังจิตวิญญาณของการเปลี่ยนแปลงของนักเรียนของเธอ . . . . .

วัตสันเลือกที่จะไปหลังจากหนึ่งปีแต่เธอกำลังจะไปมหาลัยครั้งสุดท้าย นักเรียนวิ่งตามรถของเธอเพื่อแสดงความรักและขอบคุณสำหรับบทเรียนของเธอ