“Uh…” Zhu Yao was speechless for a

“Uh…” Zhu Yao was speechless for a moment. Frowning, she tried her best to maintain her cold and prideful look. “Stop this nonsense. Your master is being serious. Am I someone who will wake people in the middle of the night just to eat supper?”

Yu Luo slightly glanced at her.

Alright, she was!

Haah, as she thought, disciples become less obedient the older they grew. As the saying went, a grown disciple could not be kept at home! This little radish, was still rather obedient in the past, how did she become more rebellious the older she grew? Whenever Zhu Yao had anything on her mind, she was always able to see through her with a single glance.

She’s not happy at all!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

" Uh..." ซื่อยาวถูกพูดช่วง Frowning เนินสูงเพื่อรักษาเธอดูเย็น และจองหอง "หยุดเรื่องไร้สาระนี้ อาจารย์ของคุณเป็นจริงจัง ผมคนที่จะปลุกคนในตอนกลางคืนเพียงเย็น "Yu Luo เล็กน้อย glanced ที่เธอไม่เป็นไร เธอHaah เมื่อเธอคิดว่า สาวกกลายเป็นเชื่อฟังน้อยอายุเรื่อย ๆ ว่าไป ลูกศิษย์เติบโตอาจไม่เก็บไว้ที่บ้าน หัวไชเท้าเล็ก ๆ นี้ ก็ค่อนข้างเชื่อฟังในอดีต วิธีทำเธอกลายเป็นเพิ่มเติมสำหรับอายุเธอโต เมื่อยาวซื่อมีอะไรในใจของเธอ เธอเสมอสามารถดูผ่านเธอ ด้วยการมองเพียงแวบเดียวเธอไม่มีความสุขเลย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เอ่อ ... " จู้ยาวก็พูดสักครู่ มุ่ยเธอพยายามอย่างดีที่สุดที่จะรักษารูปลักษณ์ที่หนาวเย็นและมีทิฐิของเธอ "หยุดเรื่องไร้สาระนี้ ต้นแบบของคุณจะถูกร้ายแรง ฉันคนที่จะตื่นคนที่อยู่ในช่วงกลางของคืนเพียงที่จะกินอาหารมื้อเย็น? " ยู Luo เล็กน้อยเหลือบมองไปที่เธอ. เอาล่ะเธอเป็น! Haah ขณะที่เธอคิดว่าสาวกกลายเป็นเชื่อฟังน้อยเก่าที่พวกเขาเติบโต เป็นว่าไปสานุศิษย์โตไม่สามารถเก็บไว้ที่บ้าน! นี้หัวไชเท้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ยังคงค่อนข้างเชื่อฟังในอดีตที่ผ่านมาไม่ว่าเธอจะกลายเป็นกบฏขึ้นที่มีอายุมากกว่าเธอเติบโต? เมื่อใดก็ตามที่จู้ยาวมีอะไรอยู่ในใจของเธอเธอก็มักจะสามารถมองเห็นผ่านของเธอได้อย่างเดียว. เธอไม่ได้มีความสุขที่ทุกคน!