“Junior Brother Yun….” Lan Xueruo s

“Junior Brother Yun….” Lan Xueruo suddenly had a feeling as if she suddenly left hell and entered heaven. Under such a great surprise, even her voice became erratically obscure: “You… You’re okay?”

“Originally…. I did die.” Yun Che slightly moved his lips and spoke with a hoarse and weak voice. But that slight smile at the corner of his lips did not lack any of its usual flair: “But Yama told me that there was a beautiful and kind girl who was crying so miserably because of my death that even he could not bear to watch any longer, so he …. sent me back….”

At the cross of sadness and surprise, Lan Xueruo didn’t know whether she should cry or smile. Somewhat embarrassed, she wiped the tears on her face and tried very hard to make an reproachful expression. However, this reproachful expression was like a pear blossom after the rain and was indescribably poignant and moving: “You’re already in this state, yet… yet you still don’t forget to be shamelessly loquacious. In the future, who knows how many girls this mouth of yours would harm.”

“Hehe….” Yun Che laughed. Just as he let out a laugh, his wounds were affected and the pain caused his eyebrows to spasm: “Then, is it possible…. to harm to Senior Sister….”

From the first day they met till now, Lan Xueruo and Yun Che did not hold many conversations between them. In addition, a large portion of their conversation consisted of slightly teasing jokes. She was already accustomed to hearing such words from his mouth and she would think that they were either funny or interesting. But this time, she suddenly felt an unexplainable and inexplicable throbbing that came from somewhere within the depths of her heart. She moved her lips and was just about to speak, but discovered that Yun Che had already closed his eyes and lost consciousness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ยุนพี่จูเนียร์..." Lan Xueruo ก็มีความรู้สึกว่าเธอก็ซ้ายนรก และสวรรค์ป้อน ภายใต้เช่นความประทับใจ แม้แต่เสียงของเธอกลายเป็นผิดปิดบัง: "คุณ... คุณจะยอมหรือไม่""ครั้งแรก... ฉันไม่ได้ตาย" Che ยุย้ายไปเล็กน้อยริมฝีปากของเขาและพูด ด้วยเสียงเครือ และอ่อนแอ แต่ว่ายิ้มเล็กน้อยที่มุมของริมฝีปากของเขาไม่ได้ขาดไหวพริบความปกติใด ๆ: " แต่ยาเล่าว่า มีผู้หญิงสวยงาม และชนิดที่ได้ร้องไห้จึงเป็นท่าเนื่องจากการตายของฉันว่า แม้เขาสามารถไม่ทนดูอีกต่อไป ให้ เขา...ส่งฉันกลับไป..."กางเขนของความโศกเศร้าและความประหลาดใจ Lan Xueruo ไม่ทราบว่า เธอควรร้องไห้ หรือยิ้ม ค่อนข้างอาย เธอเช็ดน้ำตาที่หน้าของเธอ และพยายามทำให้ค่า reproachful น้อย อย่างไรก็ตาม นี้ reproachful ได้เช่นดอกลูกแพร์หลังฝน และผ่านมหาประจำ และย้าย: "คุณกำลังอยู่ ในสถานะนี้ ยัง... ยังยังไม่ลืมเป็นกลุ่มแถว ในอนาคต ผู้รู้หญิงจำนวนนี้ปากของคุณจะเสียหาย""Hehe..." Che ยืนหัวเราะ เหมือนเขาให้ออกเสียงหัวเราะ บาดแผลของเขาได้รับผลกระทบ และความเจ็บปวดเกิดจากคิ้วของเขากระตุก: "แล้ว เป็นไปได้...ทำร้ายน้องสาวอาวุโส..."จากวันแรกที่ พวกเขาได้พบจนถึงปัจจุบัน Lan Xueruo และ Che ยุไม่เก็บการสนทนาในระหว่าง นอกจากนี้ ส่วนใหญ่ของการสนทนาประกอบด้วยของเล็กน้อยล้อเล่นตลก เธอแล้วคุ้นเคยจะได้ยินคำนั้นจากปากของเขา และเธอจะคิดว่า พวกตลก หรือน่าสนใจ แต่เวลานี้ เธอก็รู้สึกว่ามีมายมาย และ inexplicable กระเพื่อมที่มาจากที่ใดที่หนึ่งภายในส่วนลึกของหัวใจของเธอ เธอย้ายไปริมฝีปากของเธอ และเพียงกำลังจะพูด แต่พบว่า ยุ Che แล้วปิดตา และสูญเสียสติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"จูเนียร์บราเดอร์ยุน ... ." ลาน Xueruo จู่ ๆ ก็มีความรู้สึกว่าถ้าเธอออกอย่างกระทันหันนรกและสวรรค์เข้ามา ภายใต้เช่นแปลกใจที่ดีแม้เสียงของเธอกลายเป็นที่คลุมเครือผิดพลาด: "คุณ ... คุณโอเค?" "แต่เดิม ... ฉันไม่ตาย. "เจ๊ยุนเล็กน้อยย้ายริมฝีปากของเขาและพูดด้วยเสียงแหบแห้งและอ่อนแอ แต่ที่รอยยิ้มเล็กน้อยที่มุมของริมฝีปากของเขาไม่ได้ขาดของไหวพริบปกติ: "แต่ยามะบอกว่ามีสาวสวยและชนิดที่ร้องไห้เพื่อเข็ญใจเพราะการตายของฉันว่าแม้เขาไม่สามารถทนดูใด ๆ อีกต่อไปเพื่อให้เขา ... ส่งฉันกลับ ... . "ที่ข้ามของความโศกเศร้าและความประหลาดใจลานXueruo ไม่ทราบว่าเธอควรจะร้องไห้หรือยิ้ม อายค่อนข้างเธอเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเธอและพยายามอย่างหนักที่จะทำให้การแสดงออกที่ติเตียน แต่นี้การแสดงออกที่ติเตียนเป็นเหมือนดอกแพร์หลังฝนตกและเป็นคลุมเครือฉุนและการเคลื่อนย้าย: "คุณมีอยู่แล้วในรัฐนี้ยัง ... แต่คุณก็ยังไม่ลืมที่จะพูดมากลงคอ ในอนาคตใครจะรู้ว่าหลายสาวปากของคุณนี้จะเป็นอันตรายต่อ. "" อิอิ ... . "เจ๊ยุนหัวเราะ เช่นเดียวกับเขาให้ออกหัวเราะบาดแผลของเขาได้รับผลกระทบและความเจ็บปวดที่เกิดจากคิ้วของเขาที่จะกระตุก: "จากนั้นก็เป็นไปได้ ... ที่จะเป็นอันตรายต่อน้องสาวอาวุโส ... . "ตั้งแต่วันแรกที่พวกเขาได้พบจนถึงขณะนี้ลานXueruo และเจ๊ยุนไม่ได้ถือการสนทนาหลายระหว่างพวกเขา นอกจากนี้ส่วนใหญ่มาจากการสนทนาประกอบด้วยเรื่องตลกล้อเล่นเล็กน้อย เธอเป็นคนที่คุ้นเคยอยู่แล้วที่จะได้ยินคำพูดดังกล่าวจากปากของเขาและเธอจะคิดว่าพวกเขามีทั้งตลกหรือน่าสนใจ แต่ครั้งนี้จู่ ๆ เธอก็รู้สึกสั่นและอธิบายไม่ได้อธิบายที่มาจากที่ไหนสักแห่งที่อยู่ในส่วนลึกของหัวใจของเธอ เธอย้ายริมฝีปากของเธอและเป็นเพียงเกี่ยวกับการที่จะพูด แต่พบว่าเจ๊ยุนมีอยู่แล้วปิดตาของเขาและหมดสติไป