Long, long ago on the shores of a l

Long, long ago on the shores of a lake called Semerwater near Wensleydale in Yorkshire, there stood a small town. The people who lived there had money and land but they were selfish and greedy.
One day a poor man came walking through the town. It was October and the lake was gray and ruffled by the cold wind. It would soon be night, for the end of the day comes early in the dales.
The traveler had a pack on his back. He shivered in his thin clothes. He knew he must find shelter for the night, but he was sure someone would take him in. It was the same everywhere; no one welcomed him. At one house the dogs were let loose and he had to run; at another the wife called for her husband to set about him with a stick. In the street a horseman crowded him off the road so that he was spattered with mud. Even the children gathered at the street corner, jeered at him, and threw stones.
Tired and and hungry, the traveler walked on until he had left the town of unkind folk behind him. He came to a small, gray stone cottage standing by itself. It was so small that it seemed to be tucked into the hillside for shelter. A twisted hawthorn tree hung its scarlet berries over the steep roof.
“Perhaps I shall have better luck here,” thought the traveler, and he knocked at the door.
It was opened by a cheerful-looking little woman wearing a spotless white apron. “Come you in,” she said at once. “You look cold and tired.”
“Thank you,” said the traveler gratefully. By the hearth sat an old man. A kettle steamed on the hob, and a black cat lay asleep on the mat.
“Sit you down,” said the old man. “You’re welcome to anything we have. “It’s good to have a visitor. Folk round here are not friendly.”
The traveler shared their supper of oat cakes and milk, and when it was done he lay down near the fire, for there was only one room. The wind howled outside, but within the little cottage all was peaceful and warm.
In the morning, the traveler said farewell and thanked the old man and his wife for the shelter and food they had given him.
The old couple stood at the door and watched him climb the steep path. After a while he paused on the hillside and looked out over the town. It was almost hidden in the rising mist from the gray lake.
Then they saw him stretch out his arms and his long staff until he looked almost a giant, and they heard him cry in a ringing voice:
“Semerwater rise, Semerwater sink!
Swallow all this town, save the house that
gave me food and drink!”
The old couple stood at the door and watched him climb the steep path. After a while he paused on the hillside and looked out over the town. It was almost hidden in the rising mist from the gray lake.
Then they saw him stretch out his arms and his long staff until he looked almost a giant, and they heard him cry in a ringing voice:
“Semerwater rise, Semerwater sink!
Swallow all this town, save the house that
gave me food and drink!”
Before the old people’s eyes, the lake rose up in great waves, mountain high. Then with a terrible crash the water fell upon the town and hid it from sight. The waves ran hissing up the hillside and stopped just short of the old couple as they stood trembling with terror.
When they looked round for the traveler, he had disappeared. So had the town with all its wicked people. In its place lay a peaceful, unrippled lake, which is there to this day.

Where did the story take place?



What do we learn about the characters in this story?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยาว นานบนชายฝั่งของทะเลสาบที่เรียกว่า Semerwater ใกล้ Wensleydale ในยอร์คเชียร์ มีอยู่เมืองเล็ก ๆ คนที่นั่นมีเงินและที่ดิน แต่พวกโลภ และเห็นแก่ตัว วันหนึ่งคนไม่มาเดินผ่านเมือง ก็เดือนตุลาคม และทะเลสาบมีสีเทา และ ruffled ลมเย็น มันจะเป็นคืน เร็ว ๆ นี้สำหรับวันมาในช่วง dales นักเดินทางมีการแพ็คบนหลังของเขา เขา shivered ในเสื้อผ้าบาง เขารู้ว่า เขาต้องหลบสำหรับกลางคืน แต่เขาเป็นคนใช้เขาในใจ ก็เหมือนทุก ไม่มีใครต้อนรับเขา ที่บ้านสุนัขถูกปล่อยให้หลวมและเขามีการเรียกใช้ ที่อื่น ภรรยาเรียกสามีตั้งเกี่ยวกับเขา ด้วยไม้ ถนน horseman ที่แออัดเขาปิดถนนเพื่อให้เขาถูกเปื้อน ด้วยโคลน แม้แต่เด็กมุมถนน jeered ที่เขา และโยนหิน เหนื่อย และ และหิว นักท่องเที่ยวที่เดินบนจนกระทั่งเขาได้ทิ้งเมือง unkind พื้นด้านหลัง เขามายืนขนาดเล็ก สีเทาคอทเทจหิน ด้วยตัวเอง ขนาดเล็กว่า มันดูเหมือนจะอยู่ในเนินเขาสำหรับพักอาศัยได้ ฮอว์ธอร์นบิดต้นไม้แขวนของครบสีแดงเหนือหลังคาสูงชัน"บางทีฉันจะมีโชคดีที่นี่ คิดว่า นักท่องเที่ยว และเขาโบว์ลิ่งที่ประตูจะถูกเปิด โดยร่าเริงมองผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ใส่เป็นเอี๊ยมสีขาวสะอาด "มาคุณ เธอกล่าวในคราวเดียว "คุณดูเหนื่อย และเย็น""ขอบคุณ กล่าวว่า นักท่องเที่ยวที่ควระ โดยพื้นเตาเสาร์ชรา เครื่องนึ่งบนตะกรับเหล็ก และแมวดำนอนหลับบนเสื่อ"นั่งคุณ กล่าวว่า คน "ด้วยความยินดีอะไรเราได้" เป็นการดีที่จะมีผู้เข้าชม พื้นบ้านตลอดนี่ไม่ดี"นักท่องเที่ยวร่วมกันของว่างเค้กข้าวโอ๊ตและน้ำนม และเมื่อมันทำ เขาวางใกล้ไฟ พักเดียวเท่านั้น ลมส่งเสียงโหยหวนภายนอก แต่ภาย ในกระท่อมน้อยทั้งหมดเงียบสงบ และอบอุ่นในตอนเช้า นักท่องเที่ยวกล่าวอำลา และขอบคุณคนและภรรยาพักอาศัยและอาหารที่พวกเขามีให้เขา คู่อายุยืนที่ประตู และเฝ้าดูเขาปีนเส้นทางสูงชัน หลังเขาหยุดชั่วคราวบนเนินเขา และมองออกไปเมือง เกือบจะถูกซ่อนอยู่ในหมอกเพิ่มขึ้นจากทะเลสาบสีเทาแล้วเห็นเขายืดแขนของเขาและพนักงานของเขายาวจนเขามองเกือบยักษ์ และพวกเขาได้ยินเขาร้องในเสียงดัง:"Semerwater ขึ้น อ่างล้างจาน Semerwaterกลืนเมืองนี้ทั้งหมด บันทึกบ้านที่ให้ฉันอาหารและเครื่องดื่ม"คู่อายุยืนที่ประตู และเฝ้าดูเขาปีนเส้นทางสูงชัน หลังเขาหยุดชั่วคราวบนเนินเขา และมองออกไปเมือง เกือบจะถูกซ่อนอยู่ในหมอกเพิ่มขึ้นจากทะเลสาบสีเทาแล้วเห็นเขายืดแขนของเขาและพนักงานของเขายาวจนเขามองเกือบยักษ์ และพวกเขาได้ยินเขาร้องในเสียงดัง:"Semerwater ขึ้น อ่างล้างจาน Semerwaterกลืนเมืองนี้ทั้งหมด บันทึกบ้านที่ให้ฉันอาหารและเครื่องดื่ม"ก่อนที่ตาของคนเก่า ทะเลสาบกุหลาบขึ้นในคลื่นที่ดี ภูเขาสูง แล้วกับความล้มเหลวกลัว น้ำตกตามเมือง และซ่อนจากสายตา คลื่นวิ่งมีขึ้นเนินเขา และหยุดเพียงขาดคู่เก่าพวกเขายืนตะลึงงัน ด้วยความหวาดกลัวเมื่อพวกเขามองรอบสำหรับนักท่องเที่ยว เขาหาย ดังนั้น มีเมืองที่ มีคนคนชั่วทั้งหมด ในสถานที่วางสงบ unrippled ทะเลสาบ ซึ่งมีอยู่ถึงทุกวันนี้ ที่ไม่ได้เรื่องทำได้หรือไม่ สิ่งที่เราเรียนเกี่ยวกับตัวละครในเรื่องนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลองมานานแล้วบนชายฝั่งของทะเลสาบที่เรียกว่า Semerwater ใกล้เวนส์ในยอร์คมียืนเป็นเมืองเล็ก ๆ คนที่อาศัยอยู่ที่นั่นมีเงินและที่ดิน แต่พวกเขาเห็นแก่ตัวและโลภ.
วันหนึ่งเป็นคนยากจนมาเดินผ่านเมือง มันเป็นเดือนตุลาคมและทะเลสาบเป็นสีเทาและน่าระทึกใจโดยลมหนาว ไม่ช้ามันก็จะเป็นกลางคืนสำหรับการสิ้นสุดของวันที่มาถึงในช่วงต้นหุบผา.
นักท่องเที่ยวมีแพ็คบนหลังของเขา เขาสั่นในเสื้อผ้าบาง ๆ ของเขา เขารู้ว่าเขาจะต้องพบที่พักพิงสำหรับคืน แต่เขาก็มั่นใจว่าคนที่จะพาเขาไปในมันเป็นเหมือนกันทุกที่. ไม่มีใครต้อนรับเขา ที่บ้านหลังหนึ่งสุนัขที่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระและเขาก็จะเรียก; อีกภรรยาเรียกสามีของเธอในการตั้งค่าเกี่ยวกับเขาด้วยไม้ ในถนนขี่ม้าแออัดเขาปิดถนนเพื่อให้เขาได้รับการเปื้อนไปด้วยโคลน แม้เด็ก ๆ รวมตัวกันที่มุมถนนเยาะหยันที่เขาและขว้างก้อนหิน.
เหนื่อยและหิวและนักท่องเที่ยวเดินบนจนกว่าเขาจะได้ออกจากเมืองของชาวบ้านที่ไร้ความปรานีอยู่ข้างหลังเขา เขามาถึงที่มีขนาดเล็กกระท่อมหินสีเทายืนด้วยตัวเอง มันเป็นขนาดเล็กเพื่อให้ดูเหมือนว่ามันจะถูกซุกเข้าไปในเนินเขาหาที่กำบัง ต้นไม้ Hawthorn บิดแขวนเบอร์รี่สีแดงของตนเหนือหลังคาสูงชัน.
"บางทีฉันจะมีโชคดีที่นี่" คิดว่านักท่องเที่ยวและเขาเคาะประตู.
มันถูกเปิดออกโดยร่าเริงมองผู้หญิงเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่สวมใส่ผ้ากันเปื้อนสีขาวสะอาดสะอ้าน "มาคุณ" เธอกล่าวในครั้งเดียว "คุณดูเย็นและเหนื่อย."
"ขอบคุณ" เดินทางซึ้งกล่าวว่า โดยเตานั่งคนเก่า กาต้มน้ำนึ่งในเตาและแมวดำนอนหลับบนเสื่อ.
"นั่งลง" ชายชรากล่าวว่า "คุณยินดีต้อนรับสู่สิ่งที่เรามี "มันเป็นเรื่องดีที่จะมีผู้เข้าชม รอบพื้นบ้านที่นี่ไม่เป็นมิตร.
"เดินทางใช้ร่วมกันของพวกเขาจากอาหารมื้อเย็นเค้กข้าวโอ๊ตและนมและเมื่อมันทำเขาวางไว้ใกล้ไฟสำหรับการมีเพียงหนึ่งห้อง ลม howled นอก แต่ภายในกระท่อมเล็ก ๆ น้อย ๆ ทั้งหมดคือความสงบสุขและอบอุ่น.
ในตอนเช้าที่เดินทางกล่าวอำลาและขอบคุณชายชราและภรรยาของเขาสำหรับที่พักอาศัยและอาหารที่พวกเขาให้เขา.
คู่เก่ายืนอยู่ที่ประตูและ ดูเขาปีนเส้นทางที่สูงชัน หลังจากที่ในขณะที่เขาหยุดชั่วคราวบนเนินเขาและมองออกไปในเมือง .
มันถูกซ่อนอยู่ในเกือบหมอกขึ้นมาจากทะเลสาบสีเทาแล้วพวกเขาก็เห็นเขายืดออกแขนและพนักงานของเขายาวของเขาจนกว่าเขามองเกือบยักษ์และพวกเขาได้ยินเขาร้องไห้ด้วยเสียงเรียกเข้า:!
"ขึ้น Semerwater, Semerwater
จมกลืนทุกเมืองนี้บันทึกบ้านที่ให้ฉันอาหารและเครื่องดื่ม"คู่เก่ายืนอยู่ที่ประตูและดูเขาปีนเส้นทางที่สูงชัน หลังจากที่ในขณะที่เขาหยุดชั่วคราวบนเนินเขาและมองออกไปในเมือง . มันถูกซ่อนอยู่ในเกือบหมอกขึ้นมาจากทะเลสาบสีเทาแล้วพวกเขาก็เห็นเขายืดออกแขนและพนักงานของเขายาวของเขาจนกว่าเขามองเกือบยักษ์และพวกเขาได้ยินเขาร้องไห้ด้วยเสียงเรียกเข้า:! "ขึ้น Semerwater, Semerwater จมกลืนทุกเมืองนี้บันทึกบ้านที่ให้ฉันอาหารและเครื่องดื่ม! "ก่อนที่ตาคนเก่าของทะเลสาบลุกขึ้นในคลื่นที่ยิ่งใหญ่บนภูเขาสูง แล้วด้วยความผิดพลาดที่น่ากลัวน้ำลดลงเมื่อเมืองและซ่อนไว้จากสายตา คลื่นเปล่งเสียงดังกล่าววิ่งขึ้นเนินเขาและหยุดแค่สั้น ๆ ของคู่เก่าที่พวกเขายืนตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว. เมื่อพวกเขามองไปรอบ ๆ สำหรับนักเดินทางที่เขาได้หายไป ดังนั้นมีเมืองที่มีคนชั่วร้ายของมัน ในสถานที่ที่วางสงบทะเลสาบ unrippled ซึ่งจะมีวันนี้. ไหนเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้น? เราเรียนรู้อะไรเกี่ยวกับตัวละครในเรื่องนี้หรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นานมาแล้วบนชายฝั่งของทะเลสาบชื่อ semerwater ใกล้เวน เลย์เดลในยอร์คเชอร์ มันอยู่เมืองเล็ก ๆ คนที่อาศัยอยู่มีเงินและที่ดิน แต่พวกที่เห็นแก่ตัวและโลภมาก
วันนึงชายยากจน มาเดินในเมือง มันเป็นเดือนตุลาคม และทะเลสาบ เป็นสีเทา และย่นด้วยลมเย็น มันก็จะคืน ในตอนท้ายของวันมาแต่เช้าเดลส์ .
นักท่องเที่ยวมีแพ็คบนหลังของเขา เขาสั่นในเสื้อผ้าบาง เขารู้ว่าเขาต้องหาที่พักสำหรับคืนนี้ แต่เขามั่นใจว่าคนที่จะพาเขาไป มันเหมือนกันทุกที่ ไม่มีใครต้อนรับเขา ที่บ้านหลังหนึ่ง สุนัขถูกปล่อย และเขาก็วิ่ง ที่ อื่น ภรรยาเรียกสามีของเธอเพื่อตั้งค่าเกี่ยวกับเขาด้วยไม้ในถนนนักขี่ม้าแออัด เขาปิดถนนให้มันเปื้อนด้วยโคลน แม้กระทั่งเด็กๆ รวมตัวกันที่หัวมุมถนน หัวเราะเยาะเขา และขว้างปาก้อนหิน
เหนื่อยและหิว นักท่องเที่ยวเดินจนไม่เหลือเมืองพื้นบ้านโหดร้ายไว้เบื้องหลัง เขามาเล็กน้อย ยืนกระท่อมหินเทานั้นเองมันเป็นขนาดเล็กเพื่อให้มันดูเหมือนจะซุกเข้าไปในเนินเขา สำหรับที่พัก บิดต้นไม้ Hawthorn แขวนของมันสีแดงเบอร์รี่เหนือหลังคาสูงชัน .
" บางทีผมอาจจะโชคดีกว่าที่นี่ " คิดว่านักท่องเที่ยว เขาเคาะประตู
มันถูกเปิดโดยร่าเริงเพียงมองผู้หญิงสวมผ้ากันเปื้อนสีขาวสะอาด . " เข้ามาในนี้ " เธอกล่าวอีกครั้ง " คุณดูเย็นชาและเหนื่อย "
" ขอบคุณกล่าวว่า นักท่องเที่ยวอย่างสำนึกบุญคุณ โดยเตา นั่ง ชายชรา น้ำนึ่งบนเตา และแมวสีดำวางนอนบนเสื่อ .
" นั่งลง " ชายชราว่า " ยินดีต้อนรับคุณ อะไรที่เรามี " มันเป็นเรื่องดีที่มีผู้เข้าชม ชาวบ้านแถวนี้ไม่ Friendly "
นักเดินทางที่ใช้ร่วมกันของพวกเขาเย็นของโอ๊ตเค้กและนม และเมื่อมันถูกทำ เขานอนใกล้ไฟเพราะมันมีแค่ห้องเดียว ลมหอนออกมาภายนอก แต่ภายในกระท่อมเล็ก ๆน้อย ๆที่เงียบสงบและอบอุ่น .
ในยามเช้า นักท่องเที่ยวกล่าวอำลาและขอบคุณชายชราและภรรยาของเขาสำหรับที่พักและอาหารที่พวกเขามีให้เขา
คู่เก่ามายืนอยู่ที่ประตู และมองดูเขาไต่ทางชัน หลังจากที่ในขณะที่เขาหยุดอยู่บนเนินเขา มองออกไปผ่านเมือง