Research on the minimum wage is typ

Research on the minimum wage is typically difficult as it is often hard to disentangle
"genuine" minimum wage effects from statistical artefacts. In this study, the problem is even
more acute because of the lack variability in the evolution of the minimum wages between
provinces prior to 2001. Moreover, the evolution of the minimum wages compared to the
GDP during the last decade makes it even more difficult as the minimum wage increased at a
slower rate than the output of the Thai economy. Thus, providing any elasticity values of
employment with respect to minimum wages variation would be somewhat daring. However,
our empirical investigation still provides some insights on the relationship between minimum
wages and employment in Thailand.
First, our analysis seems to indicate that minimum wages have an impact on the wage
distribution. This is particularly true in the manufacturing sector, where about 30% of the
workers paid on the daily basis earn exactly the minimum wage. However, minimum wage
occurrences are much lower in the rest of the economy, which seems to indicate that most of
the workers are not actually covered by the minimum wages.
Our statistical analysis suggests that minimum wages produce no effects outside the formal
sector. When we investigate the impact of minimum wages on total employment, whether
formal or not, the minimum wage coefficients are mostly positive. This would indicate a
positive impact of minimum wages on employment. This effect is likely due to the positive
relationship between minimum wage and informal employment. Indeed, we find that higher
minimum wages are correlated with higher level of informal employment. This effect is
35
mainly observed during period including the 1997-98 crisis. Thus, it is difficult to conclude
whether the estimated correlation is a genuine minimum wage effect or whether it is a
consequence of the crisis that was statistically picked up by our minimum wage variable.
When we focus on types of employment more susceptible to be affected by minimum wage
changes, such as formal or manufacturing employment, the results are somewhat altered.
Indeed, we find weak evidence of negative employment effect in manufacturing and in the
formal sector. However, the estimated elasticity values remain quite small.
Finally, we attempt to measure the impact of minimum wages on unemployment. Statistically,
unemployment has been traditionally low in Thailand, but it increased sharply during the
economic crisis. Because of the implementation of a new unemployment insurance scheme,
studying the link between minimum wages and unemployment is of primary importance. Our
results point to a positive impact of the minimum wages on unemployment, which means that
raising minimum wages may lead to greater unemployment.
Because of the feature of the minimum wage in Thailand and the data at disposal, estimating
the minimum wage is a difficult exercise. In this study, we find no compelling evidence of
any impact of the minimum wages on employment. While we found some weak evidence in
line with the neoclassical model, the estimated impacts are quite small. Thus, a reasonable
increase in the minimum wages in Thailand is unlikely to produce large employment effects.
Moreover, one can not blame the minimum wage for any employment downturn experienced
by the Thai economy in recent years.
The primary goal of the minimum wage is to increase the living standard of the population.
Whether the minimum wage law in Thailand achieves this goal is a topic well beyond the
scope of the present study. Indeed, minimum wages produce also impacts on individuals that
do not belong to the covered sector. However, the small minimum wage impacts found in the
present study makes it unlikely that minimum wages alter significantly the well-being of the
poorest. However, it should be reminded that in the long-term, the well-being of workers
depend more on their productivity than on the level of the minimum wages. One can not rule
out that in the long term higher minimum wages may create incentives to increase the
productivity of the low-paid.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

งานวิจัยเกี่ยวกับค่าจ้างขั้นต่ำเป็นยากโดยทั่วไปก็มักจะยากที่สยายผลกระทบค่าจ้างขั้นต่ำ "ของแท้" จากสิ่งประดิษฐ์ทางสถิติ ในการศึกษานี้ ปัญหาคือแม้ยิ่งเฉียบพลันเนื่องจากขาดความแปรปรวนในการวิวัฒนาการของค่าจ้างขั้นต่ำระหว่างจังหวัดก่อนปี 2001 นอกจากนี้ วิวัฒนาการของค่าจ้างขั้นต่ำเมื่อเทียบกับการGDP ในช่วงทศวรรษที่ทำให้มันยิ่งยากที่ค่าจ้างขั้นต่ำเพิ่มขึ้นที่เป็นอัตราที่ช้ากว่าการส่งออกของเศรษฐกิจไทย ให้มีค่าความยืดหยุ่นของงานเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงค่าจ้างขั้นต่ำจะกล้าค่อนข้าง อย่างไรก็ตามการตรวจสอบเชิงประจักษ์ยังให้ข้อมูลเชิงลึกบางความสัมพันธ์ระหว่างขั้นต่ำค่าจ้างและการจ้างงานในประเทศไทยครั้งแรก การวิเคราะห์ของเราน่าจะ ระบุว่า ค่าจ้างขั้นต่ำมีผลต่อค่าจ้างการกระจายงาน นี่คือความจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาคการผลิต ประมาณ 30% ของการแรงงานจ่ายเงินทุกวันได้รับแน่นอนค่าจ้างขั้นต่ำ อย่างไรก็ตาม ค่าจ้างขั้นต่ำเหตุการณ์อย่างในเศรษฐกิจ ซึ่งดูเหมือนจะบ่งชี้ว่า ส่วนใหญ่ที่เหลือคนงานจะไม่ครอบคลุมจริง โดยค่าจ้างขั้นต่ำวิเคราะห์ทางสถิติแสดงให้เห็นว่า ค่าจ้างขั้นต่ำที่ผลิตไม่มีผลด้านนอกแบบทางการภาค เมื่อเราตรวจสอบผลกระทบของค่าจ้างขั้นต่ำในการจ้างงานทั้งหมด ว่าอย่างเป็นทางการ หรือ ไม่ สัมประสิทธิ์ค่าจ้างขั้นต่ำเป็นส่วนใหญ่บวก ซึ่งจะระบุเป็นผลบวกของค่าจ้างขั้นต่ำในการจ้างงาน ผลกระทบนี้น่าจะเกิดจากขั้วบวกความสัมพันธ์ระหว่างค่าจ้างขั้นต่ำและการจ้างงานนอกระบบ แน่นอน เราพบว่าสูงกว่าค่าจ้างขั้นต่ำมีความสัมพันธ์กับระดับการจ้างงานนอกระบบ ลักษณะนี้ 35ส่วนใหญ่สังเกตช่วง 1997-98 วิกฤตการณ์รวมทั้ง ดังนั้น มันยากที่จะสรุปว่าความสัมพันธ์ประเมินผลที่มีค่าจ้างขั้นต่ำของแท้หรือไม่ว่าจะเป็นผลของวิกฤตที่ทางสถิติมารับแปรค่าจ้างขั้นต่ำของเราเมื่อเราเน้นประเภทการจ้างงานที่อ่อนแอมากขึ้นเพื่อได้รับผลกระทบ โดยค่าจ้างขั้นต่ำค่อนข้างมีการเปลี่ยนแปลงการเปลี่ยนแปลง เช่นเป็นทางการ หรือจ้างผลิต ผลลัพธ์แน่นอน เราพบหลักฐานอ่อนแอผลกระทบเชิงลบงาน ในการผลิต และในการภาคอย่างเป็นทางการ อย่างไรก็ตาม ค่าความยืดหยุ่นการประเมินยังคงค่อนข้างเล็กในที่สุด เราพยายามที่จะวัดผลกระทบของค่าจ้างขั้นต่ำในการว่างงาน ทางสถิติการว่างงานต่ำซึ่งในประเทศไทย แต่ก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในระหว่างการวิกฤตเศรษฐกิจ เนื่องจากการดำเนินงานของการว่างงานประกันภัยแบบใหม่ศึกษาการเชื่อมโยงระหว่างค่าจ้างขั้นต่ำและการว่างงานเป็นหลักสำคัญ ของเราผลชี้ไปที่ผลกระทบของค่าจ้างขั้นต่ำในการว่างงาน ซึ่งหมายความ ว่าเพิ่มค่าแรงขั้นต่ำอาจจะว่างงานมากขึ้นเนื่องจากคุณสมบัติของค่าจ้างขั้นต่ำในประเทศไทยและข้อมูลการกำจัด ประเมินค่าจ้างขั้นต่ำเป็นการออกกำลังกายยาก ในการศึกษานี้ เราพบหลักฐานของไม่น่าสนใจผลกระทบของค่าจ้างขั้นต่ำในการจ้างงาน ในขณะที่เราพบหลักฐานบางอย่างอ่อนในบรรทัดสวยงาม ด้วยรูปแบบนีโอ ประเมินผลกระทบ ดังนั้น ที่เหมาะสมเพิ่มค่าจ้างขั้นต่ำในประเทศไทยไม่น่าจะผลกระทบจ้างงานขนาดใหญ่นอกจากนี้ หนึ่งไม่สามารถตำหนิค่าจ้างขั้นต่ำสำหรับเศรษฐกิจการจ้างงานมีประสบการณ์โดยเศรษฐกิจไทยในปีเป้าหมายหลักของค่าจ้างขั้นต่ำคือการ เพิ่มมาตรฐานชีวิตของประชากรว่า กฎหมายค่าจ้างขั้นต่ำในประเทศไทยบรรลุเป้าหมายนี้เป็นหัวข้อได้มากกว่าการขอบเขตของการศึกษา จริง ค่าจ้างขั้นต่ำยังสร้างผลกระทบต่อบุคคลที่เป็นภาคครอบคลุม อย่างไรก็ตาม ขนาดเล็กขั้นต่ำค่าจ้างผลกระทบที่พบในการศึกษาทำให้ไม่น่าค่าจ้างขั้นต่ำเปลี่ยนแปลงอย่างมากแก่การยากจนที่สุด อย่างไรก็ตาม มันควรจะนึกถึงที่ในระยะยาว ความเป็นอยู่ของแรงงานเพิ่มเติมขึ้นอยู่กับผลผลิตของพวกเขามากกว่าในระดับของค่าจ้างขั้นต่ำ หนึ่งไม่สามารถปกครองว่าในระยะยาว ค่าจ้างขั้นต่ำที่สูงอาจสร้างสิ่งจูงใจเพื่อเพิ่มการผลผลิตของการชำระเงินต่ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

งานวิจัยเกี่ยวกับค่าจ้างขั้นต่ำเป็นปกติยากอย่างที่มันมักจะเป็นเรื่องยากที่จะคลี่คลาย
"ของแท้" ผลกระทบค่าจ้างขั้นต่ำจากสิ่งประดิษฐ์ทางสถิติ ในการศึกษานี้ปัญหาคือแม้
เฉียบพลันมากขึ้นเพราะความแปรปรวนขาดในการวิวัฒนาการของค่าจ้างขั้นต่ำระหว่าง
จังหวัดก่อนปี 2001 นอกจากนี้วิวัฒนาการของค่าจ้างขั้นต่ำเมื่อเทียบกับการที่
จีดีพีในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาทำให้มันยิ่งยากมากขึ้นเป็น ค่าจ้างขั้นต่ำเพิ่มขึ้นใน
อัตราที่ช้ากว่าการส่งออกของเศรษฐกิจไทย ดังนั้นการให้ค่าความยืดหยุ่นใด ๆ ของ
การจ้างงานที่เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงค่าจ้างขั้นต่ำจะค่อนข้างกล้าหาญ อย่างไรก็ตาม
การตรวจสอบเชิงประจักษ์ของเรายังคงให้ข้อมูลเชิงลึกบางอย่างเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างขั้นต่ำ
ค่าจ้างและการจ้างงานในประเทศไทย.
ก่อนการวิเคราะห์ของเราน่าจะระบุว่าค่าจ้างขั้นต่ำมีผลกระทบต่อค่าจ้าง
กระจาย นี่คือความจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาคการผลิตที่ประมาณ 30% ของ
แรงงานที่จ่ายในชีวิตประจำวันได้รับว่าค่าจ้างขั้นต่ำ แต่ค่าจ้างขั้นต่ำ
ที่เกิดขึ้นที่ต่ำกว่ามากในส่วนที่เหลือของเศรษฐกิจซึ่งดูเหมือนว่าจะแสดงให้เห็นว่าส่วนใหญ่ของ
คนงานจะไม่ครอบคลุมจริงโดยค่าจ้างขั้นต่ำ.
การวิเคราะห์ทางสถิติของเราแสดงให้เห็นว่าค่าจ้างขั้นต่ำที่ก่อให้เกิดผลอย่างเป็นทางการนอกไม่มี
ภาค เมื่อเราตรวจสอบผลกระทบของค่าจ้างขั้นต่ำในการจ้างงานทั้งหมดไม่ว่าจะ
เป็นทางการหรือไม่ค่าสัมประสิทธิ์ค่าจ้างขั้นต่ำเป็นส่วนใหญ่เป็นบวก นี้จะบ่งชี้ถึง
ผลกระทบเชิงบวกของค่าจ้างขั้นต่ำในการจ้างงาน นี่คือผลที่น่าจะเกิดจากบวก
ความสัมพันธ์ระหว่างค่าจ้างขั้นต่ำและการจ้างงานที่ไม่เป็นทางการ อันที่จริงเราพบว่าสูงกว่า
ค่าจ้างขั้นต่ำจะมีความสัมพันธ์กับระดับที่สูงขึ้นของการจ้างงานที่ไม่เป็นทางการ ผลกระทบนี้จะ
35
ส่วนใหญ่ตั้งข้อสังเกตในช่วงระยะเวลารวมทั้งวิกฤต 1997-1998 ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะสรุปได้
ว่าความสัมพันธ์ที่คาดเป็นผลค่าจ้างขั้นต่ำของแท้หรือไม่ว่าจะเป็น
ผลมาจากวิกฤตที่ได้รับเลือกทางสถิติโดยตัวแปรค่าจ้างขั้นต่ำของเรา.
เมื่อเรามุ่งเน้นไปที่ประเภทของการจ้างงานที่อ่อนแอมากขึ้นที่จะได้รับผลกระทบจาก ค่าจ้างขั้นต่ำ
การเปลี่ยนแปลงเช่นที่เป็นทางการหรือการผลิตการจ้างงานผลที่มีการเปลี่ยนแปลงค่อนข้าง.
แท้จริงเราพบหลักฐานที่อ่อนแอของผลกระทบเชิงลบการจ้างงานในการผลิตและใน
ภาคที่เป็นทางการ อย่างไรก็ตามค่าความยืดหยุ่นที่คาดยังคงมีขนาดเล็กมาก.
สุดท้ายเราพยายามที่จะวัดผลกระทบของค่าจ้างขั้นต่ำในการว่างงาน สถิติ
การว่างงานได้รับแบบดั้งเดิมต่ำในประเทศไทย แต่ก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วง
วิกฤตเศรษฐกิจ เพราะการดำเนินงานของโครงการประกันการว่างงานใหม่,
การศึกษาการเชื่อมโยงระหว่างค่าจ้างขั้นต่ำและการว่างงานเป็นหลักสำคัญ ของเรา
ผลการชี้ไปที่ผลกระทบเชิงบวกของค่าจ้างขั้นต่ำในการว่างงานซึ่งหมายความว่า
การเพิ่มค่าจ้างขั้นต่ำที่อาจนำไปสู่การว่างงานมากขึ้น.
เพราะคุณสมบัติของค่าจ้างขั้นต่ำในประเทศไทยและข้อมูลในการกำจัดของการประมาณ
ค่าจ้างขั้นต่ำคือการออกกำลังกายเป็นเรื่องยาก . ในการศึกษานี้เราพบว่าไม่มีหลักฐานที่น่าสนใจของ
ผลกระทบของค่าจ้างขั้นต่ำในการจ้างงานใด ๆ ในขณะที่เราพบหลักฐานที่อ่อนแอในบาง
สายที่มีรูปแบบนีโอคลาสสิผลกระทบโดยประมาณมีขนาดเล็กมาก ดังนั้นการที่เหมาะสม
เพิ่มขึ้นของค่าจ้างขั้นต่ำในประเทศไทยไม่น่าจะมีผลกระทบการจ้างงานขนาดใหญ่.
นอกจากนี้หนึ่งไม่สามารถตำหนิค่าจ้างขั้นต่ำสำหรับการชะลอตัวของการจ้างงานใด ๆ ที่มีประสบการณ์
โดยเศรษฐกิจไทยในปีที่ผ่านมา.
เป้าหมายหลักของค่าจ้างขั้นต่ำคือการ เพิ่มมาตรฐานความเป็นอยู่ของประชากร.
ไม่ว่าจะเป็นกฎหมายค่าจ้างขั้นต่ำในประเทศไทยประสบความสำเร็จในเป้าหมายนี้เป็นหัวข้อที่ดีเกิน
ขอบเขตของการศึกษาในปัจจุบัน อันที่จริงค่าจ้างขั้นต่ำในการผลิตนอกจากนี้ยังส่งผลกระทบต่อบุคคลที่
ไม่ได้เป็นภาคที่ครอบคลุม แต่มีขนาดเล็กผลกระทบค่าจ้างขั้นต่ำที่พบใน
การศึกษาครั้งนี้จะทำให้มันไม่น่าที่ค่าจ้างขั้นต่ำในการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญเป็นอยู่ที่ดีของ
ที่ยากจนที่สุด แต่ก็ควรได้รับการเตือนว่าในระยะยาวเป็นอยู่ที่ดีของคนงาน
ขึ้นอยู่มากขึ้นในการผลิตของพวกเขามากกว่าในระดับของค่าจ้างขั้นต่ำ หนึ่งไม่สามารถปกครอง
ให้เห็นว่าในระยะยาวค่าจ้างขั้นต่ำที่สูงขึ้นอาจสร้างแรงจูงใจเพื่อเพิ่ม
ผลผลิตของที่จ่ายต่ำ